دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 82585
ترجمه فارسی عنوان مقاله

انواع مدل کسب و کار برای بازیافت مصرف کننده نهایی در چین

عنوان انگلیسی
Varieties of business models for post-consumer recycling in China
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
82585 2018 28 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Cleaner Production, Volume 170, 1 January 2018, Pages 665-673

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.روش های تحقیق

جدول 1 تحقیقات میدانی

3.عملکرد و مدل های کسب و کار

3.1مدل های کسب و کار جدید با فناوری اطلاعات تسهیل می شود

3.1.1برنامه های بازیافت جامعه محور

3.1.2زنجیر ماشین آلات اتوماتیک معکوس 

شکل 1 : ماشین اتوماتیک دستگاه فروش معکوس ایهوشو در یک مرکز خرید

3.1.3پلتفرم اینترنتی خالص

3.2مولفه های مدل کسب و کاری جدید

شکل 2: راه حل IT به عنوان مرکز مدل کسب و کار جدید

3.2.1راحتی برای مصرف کنندگان

3.2.2ردیابی برای تولید کنندگان

3.2.3سودآوری برای بازیافت کنندگان

3.2.4ترکیبی برای جمع آوری

3.2.5شفافیت عمومی

3.3ارزیابی در  مورد مدل های مختلف کسب و کار

جدول 1 ارزیابی عملکرد مدل های مختلف کسب و کار برای بازیافت مصرف کننده  نهایی در چین

4.تأثیر ساختار اداری بر مدل های تجاری

4.1ادغام عمودی با زنجیره های محصول

4.2هیوشوبائو

4.2.1ایهیشو

4.2.2تائولو 365 

5.نتیجه گیری
ترجمه چکیده
تلاش برای ساخت یک سیستم EPR برای تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی (WEEE) زائد در چین موجب ایجاد ناسازگاری غیر منتظره در عرصه نوآوری در مدل های کسب و کار برای بازیافت زباله های الکترونیکی مصرف کنندگان نهایی و سایر موارد قابل بازیافت در سال های اخیر شده است. این مطالعه با استفاده از تحقیقات عملیاتی برای ارزیابی عملکرد مدل های کسب و کار در حال ظهور برای بازیافت مصرف کننده نهایی در شهر های چین در سال های اخیر انجام شده است. ما سه دسته مدل های در حال ظهور را شناسایی کردیم: (1) برنامه های مبتنی بر جامعه که رفتارهای مربوط به ساماندهی زباله مصرف کنندگان را برای همه ی زباله های خانگی هدف قرار می دهند؛ (2) سیستم های لجستیکی معکوس با دستگاه های فروش اتوماتیک متصل به زنجیره های تجاری سنتی؛ 3) راه حل های اینترنتی ناب برای انجام معاملات بین مصرف کنندگان و بازیافت کنندگان. همه این مدل های کسب و کار ویژگی مشترک دارند که از فن آوری اینترنت استفاده می کنند، که به شدت در چین به عنوان "اینترنت +" توسط سیاست های دولتی و سرمایه سرمایه گذاری ترویج می شود. مدل های مختلف کسب و کار به عنوان پیوند بین شرکت و سطح سیستم و منعکس کننده امکانات متنوع برای تکامل آینده سیستم بازیافت در چین می باشد. ما یک چارچوب ارزیابی کیفی با پنج عنصر شامل راحتی برای مصرف کنندگان، قابلیت ردیابی برای تولید کنندگان، سود دهی برای بازیافت، چند منظوره بودن برای جمع آوری و قابلیت اطمینان برای مردم برای رسیدگی به ارزش های مختلف دنبال شده توسط نقش آفرینان مختلف درگیر در زنجیره بازیافت مطرح می کنیم. نتایج نشان می دهد که معضلات هر مدل کسب و میان تمام مولفه ها متعادل است و چالش دولت در ادغام طرح EPR با سیستم مدیریت زباله شهری را نشان می دهد.
ترجمه مقدمه
یک مدل کسب و کار توصیف می کند که چگونه یک سازمان ممکن است در زمینه های مختلف اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ایجاد، ارائه و ارزش گذاری شود پیگنر و استروالدر 2010). یک بدنه رو به رشد تحقیقاتی ممکن است اهمیت فهم اینکه چگونه توسعه پایدار برای دستیابی به پایداری سازمانی عملی می شود را برجسته کند (کوکلاین و استابز 2008). این تحقیق مدل کسب و کار را به عنوان یک وسیله کلیدی برای پایداری شرکت ها با ایجاد، ترسیم و به اشتراک گذاری پیشنهادات ارزش مند برای پایداری شرکت به مشتریان و دیگر سهامداران ، در داخل یا از مرزهای سازمانی (کرامر و پورتر 2011) مدل کسب و کار را مشخص می کند. مطالعات معمول در این زمینه از تئوری مورد محور در سطح سازمانی برای ایجاد "نوع ایده آل" مدل کسب و کار مبتنی بر پایداری (شالتگر، هانسن و لودک 2016) استفاده کردند. همانطور که بونز و واگنر (2009) اشاره کرده است، نقش اساسی یک مدل کسب و کار پایدار، پیوند نوآوری های نوین در سطح خرد به چشم انداز اجتماعی-فنی در سطح کلان است تا تعادل بین عملکرد اقتصادی و محیطی/ اجتماعی پایداری در سطح شرکت و سیستم در رقابت بازار بوجود آید. با توجه به عدم قطعیت و تنوع در نوشتار های مرتبط با نوآوری، مهم است بدانیم که چگونه تغییرات در تنظیمات نهادی می تواند بر تکامل مدل های کسب و کار در عمل تاثیر بگذارد. بیشتر کردن مسئولیت گسترده تولید کننده (EPR) فرصتی را برای تقویت نوآوری سبز و مدل کسب و کار جدید با تغییر ساختار سازمانی در زمینه زباله شهری (روسن، توجو و همکاران 2006) فراهم می کند. به عنوان یک رویکرد سیاستی محیطی در نظر گرفته شده برای ایجاد انگیزه برای نوآوری محصول با اثرات زیست محیطی کمتر در طول چرخه عمر، EPR مسئولیت تولید کننده، به صورت فیزیکی و یا مالی را برای یک محصول گسترش می دهد و پرداخت هزینه مدیریت ضایعات از دولت محلی به مصرف کنندگان و تولید کنندگان را تغییر می دهد. این استراتژی نه تنها به خواص فیزیکی یک محصول اشاره دارد، بلکه به شیوه های مصرف و تولید نیز مرتبط است. اینها شامل تشویق به ارائه عملکرد های محصولات با یک روش کارآمدتر، تغییر به سوی سیستم خدماتی محصول و علاقه به فعالیتهای مجدد در صنایع تولید و ارائه محصولات پیچیده (لیندویست 2000) دارد. با این حال، عمل EPR در برخی از بخش ها، به عنوان مثال، از بین بردن تجهیزات الکتریکی و الکترونیکی (WEEE)، نشان می دهد که روابط علی ساده بین رفتار تنظیمی و رفتار سازنده که توسط سیاست گذاران فرض شده است، نتوانسته است به تعاملات پیچیده بین سهامداران مختلف کمک کند (لوریدسن و یورگنسن 2010.). بر اساس مصاحبه انجام گرفته با ذینفعان مختلف، کونز و همکارانش (2014) عوامل را شناسایی کرده اند که اثربخشی سیستم های EPR را محدود می کند، از جمله: پویایی کالاها در رابطه با قیمت های فرار محصول که بر ارزش دفع زباله تاثیر می گذارد؛ دینامیک حجم به علت عدم اطمینان در جمع آوری زباله؛ دینامیک رقابت مربوط به تغییرات در سطح رقابت در بازارهای EPR؛ دینامیک نظارتی که ناشی از تغییرات غیر منتظره در قوانین آینده است؛ و دینامیک طراحی به دلیل تغییرات احتمالی در طراحی محصول بوجود می آید (کانز، آتاسو میر و 2014). در دایره EPR، این پویایی به صورت ناگزیر در بر گیرنده دخالت دولت برای انجام است (OECD 2016). این تحقیق مشاهدات خود را از یک محصول غیر منتظره از EPR در چین ارائه می دهد - توسعه مدل های جدید کسب و کار برای بازیافت مصرف کنندگان نهایی. EPR در کشورهای مختلف اروپا (اتحادیه اروپا) به طور گسترده ای در بسیاری از کشورها از جمله چین به تصویب رسیده است. با این حال، سازمانی محلی برای پیاده سازی در چین متفاوت از مکان های اصلی که EPR را توسعه داده است عمل می کند. در اتحادیه اروپا، یک عامل کلیدی در تحریک تصویب EPR این است که بخشی از هزینه های مدیریت زباله های شهری از هزینه های عمومی محلی را به مصرف کنندگان و تولید کنندگان منتقل می کند (کیهیل، و همکاران.، 2010). با این حال، در کشورهای در حال توسعه مانند چین، بازآوری مصرف کنندگان نهایی همچنان با بخش فعال غفعال یررسمی (تانگ و تائو 2016) پیشرفت می کند. معرفی یک رویکرد EPR در مقررات WEEE چین، بازار بازیافت را مختل کرد و نتایج غیر منتظره ای را ایجاد کرد. از سال 2012، در مقررات چین دستور داده شده است که تولید کنندگان دسته های خاصی از محصولات الکترونیکی به پرداخت های مالی دولت بر اساس میزان تولید خود کمک کنند. این بودجه مورد استفاده برای ارائه یارانه به بازیافت زباله های الکترونیکی توسط دولت تایید شده است. اگر چه این سیستم دارای انگیزه کم برای تغییر طرح و یا اقدامات مربوط به بازپرداخت توسط تولیدکنندگان (تانگ و یانا 2013) مورد انتقاد قرار گرفته است، اما یارانه ها باعث ایجاد بازارهای سرمایه گذاری و کارآفرینی شده اند که به بازیافت اختصاص داده اند. نوآوری در راه حل های مبتنی بر اینترنت برای بازیافت مصرف کننده نهایی در چند سال گذشته منفجر شده است، که بیشتر آنها یا از بودجه بازیافت بهره برداری می کنند یا قصد دارد این کار را انجام دهد. هدف این مقاله توصیف و ارزیابی اثربخشی این مدل های کسب نوآورانه و کار و بررسی امکان حفظ مدل ها از طریق تنظیم مقررات سازمانی است. در بخش بعدی، ما روش های تحقیق و منابع داده ها را ارائه می دهیم. در بخش 3، ما یک چارچوب ارزیابی برای ارزیابی اثربخشی هر مدل در جذب و به اشتراک گذاری ارزش های بازیافت در بین ذینفعان مختلف ارائه می کنیم. در بخش 4 ما مقاله را با مفاهیم EPR به عنوان مکانیسم مالی برای ایجاد مدل های جدید کسب و کار پایدار به پایان می رسانیم.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  انواع مدل کسب و کار برای بازیافت مصرف کننده نهایی در چین

چکیده انگلیسی

The effort to build an EPR system for waste electrical and electronic equipment (WEEE) in China has created unexpected niches for innovation in business models for post-consumer recycling of e-waste as well as other recyclables in recent years. This study used action research to evaluate the performance of emerging business models for post-consumer recycling in urban China in recent years. We identified three categories of emerging models: (1) community-based programs targeting the garbage sorting behavior of consumers for all household waste, (2) reverse logistic systems with automatic vending machines attached to traditional commercial chains, and (3) pure internet solutions to bridge the transactions between the consumers and recyclers. All these business models share the common characteristic that they use internet technology, which is aggressively promoted in China as “Internet +” by both government policies and venture capital investment. The various business models serve as the link between the firm and the system level and reflect the diverse possibilities for the future evolution of the recycling system in China. We developed a qualitative evaluation framework with five elements including convenience for consumers, traceability for producers, profitability for recyclers, hybridity for collection, and reliability of the information used by the public to address the various values pursued by different actors involved in the recycling chains. The results reveal the dilemmas facing each business model in balancing among all the elements and highlight the governance challenge of integrating the EPR scheme with the municipal waste management system.