شیوع اختلالات (ناهنجاری های) روانی در میان بیماران کرونری افسرده با/بدون شخصیت نوع D. نتایج آزمایش SPIRR-CAD چند مرکزی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

۲. مواد و روش ها

۲.۱ طراحی

۲.۲ مشارکت کنندگان

۲.۳ مقیاس های اندازه گیری

۲.۴ روش های آماری

۳. نتایج

۳.۱ خصیصه های مشارکت کنندگان

۳.۲ نمایندگی

۳.۳ تشخیص DSM-IV و ارتباطاتش با نوع D

۴. جمع بندی

جدول ۱. خصیصه های خط پایه (بالینی و جمعیت شناسی اجتماعی) نمونه

جدول ۲.اختلالات روانی در بیماران CHD افسرده با یا بدون شخصیت نوع D

شکل ۱ مدل های رگرسیون لجستیک تنظیم شده برای سن و جنسیت براساس شخصیت نوع D یا اختلالات روانی در بیماران مبتلا به CHD ملایم تا معتدل با یا بدون شخصیت نوع D. اختصارات: OR ، نسبت شانس (احتمال) ، CL = فاصله اطمینان ۹۵٪

هدف: شخصیت گونه D ، با توجه به اختلالات (ناهنجاری) روانی رسمی ، به مرگ و میر فزاینده در بیماری قلبی کرونری پیوند خورده است (CHD). هدف ما تعیین شیوع اختلالات روانی در میان بیماران CHD افسرده با/بدون شخصیت نوع D بوده است. روش ها: علائم افسردگی (HADS ، HAM-D) ، شخصیت نوع D (اختصارا DS-14) و اختلالات روانی مبتنی بر DSM-IV (SCID I و II) ارزیابی شده بودند. نتایج بوسیله آزمایشات Kruskal-Wallis ، و آزمایشات دقیق Fisher ، و تجزیه و تحلیلاات رگرسیون لجستیک ، محاسبه شده بودند. نتایج: ۵۷۰ بیمار CHD مورد بررسی قرار گرفته بودند (سنت 59.2 + 9.5 سال ، مردان 78.9% ، افسردگی HADS-D 10.4+ 2.5 ، و HAM-D 11.3 + 6.6 ، نوع D برابر با 60.1%). 84.8% بیماران با شخصیت نوع D و 79.3% بیماران بدون نوع D ، از حداقل یک اختلال روانی رنج می برده اند (P=0.092) ، درحالیکه 41.8% نوع D مثبت و 27.8% نوع D منفی حداقل از ۲ اختلال روانی رنج می برده اند. (P=0.001). بیماران با شخصیت نوع D بصورت قابل ملاحظه ای (محسوس) بیشتر ترس اجتماعی داشته اند (نرخ نابرابری (احتمال) (فاصله اطمینان 95%): 3.79 (1.1 تا 13.2); P=0.035) بیماری dysthymia (افسردگی عمیق و پایدار)(1.78 (1.12 تا 2.48); P=0.015) اجباری ، (2.25 (1.04 تا 4.86); P=0.038) یا اجتناب ناپذیر (8.95 (2.08 تا 38.49); p=0.003) برای اختلال شخصیتی. جمع بندی (نتیجه گیری): شخصیت نوع D در میان بیماران CHD افسرده مرتبط با اختلالات روانی پیچیده و پایدار است. این مقوله بر تقاضاهای درمانی بالاتری دلالت دارد.

ساختار شخصیت "نوع D" (پریشان) بوسیله Denollet در سال ۱۹۹۵ معرفی شده بود. این مقوله بوسیله ترکیب دو ویژگی پایه پایدار ، "تاثیر پذیری منفی" (مانند بی قراری ، اضطراب ، تحریک پذیری) و "بازداری اجتماعی" (مانند رفتار منع شده در خلال تعامل اجتماعی) مشخص شده است. این دو رفتار پایه ، بصورت روان سنجی بروی دو مقیاس پرسشنامه DS-14 خود ارزیابی ذخیره شده بود. اگرچه گونه D بعنوان عامل ریسک برای پریشانی روانی و بیماری جسمانی در نظر گرفته شده ، این مقوله برابر با اختلال روانی مشخص ، همچون افسردگی ، نمی باشد. در عوض ، ساختار بر "نقش عادی ویژگی ها نسبت به روانپزشکی" تاکید دارد. شخصیت نوع D ، در زمانی که جفت مقیاس های DS-14 در بالای میانه نمونه اعتباری Denollet قرار می گیرند ، افراض شده است. بنابراین نوع D ، تنها بخش بالایی توزیع تجربی در جمعیت را نسبت به وضعیت بالینی منعکس می نماید. شیوع شخصیت نوع D در جمعیت عمومی به میزان ۲۱٪ در بلژیک و ۳۱٪ در آلمان گزارش شده بود. در میان بیماران آلمانی ، شیوع نوع D برابر با ۲۵٪ در تخصص قلب (کاردیولوژی) و ۶۲٪ در طب داروشناسی بوده است. مطالعات متعدد و دو تجزیه و تحلیل متا نشان داده اند که شخصیت نوع D ، پیشگوی مستقل خروجی ضعیف برای بیماری های قلبی مختلف می باشد. اگرچه مطالعات تازه تر ، رابطه مابین الگوی نوع D و پیش بینی قلبی و عروقی ضعیف تر را نشان نداده ، و بررسی صورت گرفته توسط Grande et al نتیجه گرفته که نوع D دارای اثر پیش بینی کلی قابل ملاحظه ای بوده ، اگرچه ممکن است که اندازه این تاثیر در مطالعات اولیه دست بالا گرفته شده باشد. اکثریت مطالعات قبلی شخصیت نوع D را به روانپزشکی اندازه گیری شده در جفت گونه D و ساختارهای مرتبط همچون افسردگی یا خستگی - با مقیاس خود ارزیابی - پیوند می دهند. (ارتباط می دهند). تنها دو مطالعه از رتبه دهی مشاهده گر معتبر برای بررسی ارتباط مابین شخصیت نوع D و افسردگی یا اختلال هراس استفاده نموده و هیچ کدام به طیف وسیع تری از بیماری های روانی مطابق با ICD یا DSM در بیماران با (درمقابل) بدون شخصیت نوع D نگاه ننموده اند. یک مطالعه با نگاه به اپیزودهای افسردگی (دوره ها) (به ازای CIDI) و شخصیت نوع D (به ازای DS-14) در ۱۲۰۵ بیمار پسا انفارکتوس قلبی از آزمایش MIND-IT نشان داده است که افسردگی و نوع D بیانگر دو گونه کاملا مختلف از پریشانی می باشد: در حالیکه در ۱۷% بیماران افسردگی و در ۱۹% نوع D مشاهده شده بود ، اکثریت بیماران افسرده (۵۶%) الگوی نوع D را نشان نداده بودند ، و اکثریت بیماران پریشان (۶۳%) از نظر بالینی افسرده نبودند. افسردگی ترکیب شده و نوع D در تعداد کمتری از < ۷.۵٪ کل نمونه مشاهده شده بود. افسردگی و نوع D همچنین ارتباط های مختلف با سلامت قلبی را نشان داده است: بیمارانی که از افسردگی بدون داشتن الگوی شخصیت نوع D رنج می برند‌ (۳۴%) ، سخت ترین بیماری های قلبی را داشته اند (از لحاظ کسری خروجی و نارسایی قلبی بالینی) ، در حالیکه بیماران مبتلا به افسردگی با الگوی نوع D در وضعیت قلبی شان با افرادی که هیچکدام از این دو عامل ریسک (خطر) را نداشته اند ، متفاوت نبوده اند. متاسفانه ، مطالعه مذکور دیگر اختلالات روانی فرای افسردگی را در نظر نگرفته است. دومین مطالعه (۱۱) ، به بررسی ۴۱۰ بیمار با درد سینه (عدم بیماری قلبی) بوده که نیاز به مراقبت اورژانسی داشته اند ، و از مصاحبه های MINI برای تشخیص افسردگی یا اختلال هراس استفاده شده بود. در این گروه بدقت انتخاب شده ، مجموع 27% ای اختلال هراس منزوی گونه ، ۴% افسردگی ، و ۳۶% اختلال هراس همبودی (دو بیماری همزمان) و افسردگی داشته اند. درحالیکه اختلال هراس منزوی گونه یا افسردگی به نوع D مرتبط نبودند ، بیماران نوع D درصد فزاینده محسوسی از همبودی اختلال هراسی و افسردگی را در مقایسه با بیماران غیر نوع D داشته اند (۵۸% در مقابل ۲۳%) ، که بر نقش ممکنه نوع D بعنوان عامل ریسک برای روانپزشکی پیچیده تر نسبت به شاخص اختلال مشخص تاکید دارد. براین اساس ، همچنین ۵۴% از بیماران غیر نوع D در مطالعه نیز همچنین اختلال هراسی ویا افسردگی داشته اند. دیگر اختلالات روانی در این ارزیابی مشخص نشده بود. درحالیکه ارتباط نوع D با طیف وسیع تری از اختلالات روانی مشخص شده از مصاحبه ، تاک کنون مورد بررسی قرار نگرفته بود ، توجه و متمرکز شدن بر این ارتباط می تواند بعنوان راهنمای درمانی مهم باشد. براساس تعریف شخصیت نوع D بعنوان "ویژگی" ، افراض شده است که می تواند ارتباطی ، خصوصا با اختلالات روانی پایدار یا پیچیده تر - مخصوصا اختلالات شخصیتی (مطابق با DSM-IV) داشته باشد ، که برخلاف افسردگی (دوره ای) نمی توان انتظار داشت که موجب بهبود مراقبت پزشکی شود و ممکن است که با درمان ها برای بیماری های قلبی تداخل داشته باشند. بنابراین این مقوله می تواند برای شناسایی زود بیماران در فرایند بیماری و ارایه درمان خاص به آنها کارامد و مفید باشد. بعنوان مثال ، آزمایش SPIRR-CAD در ۵۷۰ بیمار کرونری افسرده تاثیر میانی محسوس نوع D را بروی تغییر امتیازات افسردگی نشان داده است: درحالیکه بیماران نوع D متمایل به گذراندن دوره روانپزشکی بهتری بوده ، بیماران غیر نوع D بصورت مشابه ای با روانپزشکی یا مراقبت معمول بهبود یافته اند. بنابراین هدف این پژوهش بررسی ارتباط شخصیت نوع D با اختلالات روانی تعریف شده (به ازای DSM-IV) و همبودی آنها در میان بیماران CHD افسرده بوده است.