گلف البو یا بیماری آرنج گلف بازان، نوعی تاندونیت (پارگی میکروسکوپی در تاندون ها) است که باعث درد و التهاب در تاندون هایی که ساعد را به آرنج متصل می کنند، می گردد. این درد، در قسمت داخلی برجستگی استخوان آرنج، متمرکز شده و ممکن است به نواحی ساعد دست نیز، سرایت کند.
گلف البو، در اصطلاح پزشکی، به اپی کندیلیت شناخته شده و معمولا با استراحت کافی، بهبود می یابد.
علائم بیماری آرنج گلف بازان
موارد زیر می توانند از جمله علائم این بیماری باشند:
- درد و حساسیت به درد: درد معمولاً در سمت داخلی آرنج احساس می شود، گاهی اوقات، درد در امتداد قسمت داخلی ساعد شما نیز، گسترش می یابد. این درد معمولاً با انجام حرکات خاصی در آن ناحیه، بدتر می گردد.
- سفتی: ممکن است بیمار در ناحیه آرنج، احساس سفت شدگی داشته باشد و مشت کردن پنجه ها نیز باعث درد بیشتر گردد. این سفتی باعث کاهش دامنه حرکت در ناحیه دست و شانه شده، و بنابراین مشابه بیماری شانه یخ زده (التهاب غیر عفونی و چسبندگی در کپسول مفصلی شانه) می شود.
- ضعف: بیماران ممکن است در پنجه های دست و مچ دست خود، دچار ضعف شوند.
- بی حسی یا گزگز: این نوع از بی حسی، ممکن است در یک یا چند انگشت - معمولا انگشت حلقه و انگشت کوچک - احساس شود.
درد، در بیماری آرنج گلف بازان، می تواند به تدریج یا بطور ناگهانی ایجاد شود. این درد موارد زیر بدتر می شود:
- هنگام دست دادن
- هنگام ضربه با راکت یا چوب گلف
- هنگام بلند کردن وزنه و اجسام
- هنگام دریافت یا پرتاب کردن توپ
- هنگام بلند کردن اجسام طوری که کف دست رو به پایین است
- هنگام فشردن (چرخاندن) دستگیره در
- هنگام خم کردن مچ دست
دلایل شکل گیری بیماری آرنج گلف بازان
بیماری آرنج گلف بازان که به عنوان اپی کندیلیت داخلی نیز شناخته می شود، در اثر آسیب به ماهیچه ها و تاندونهایی که وظیفه ی کنترل مچ دست و انگشتان را برعهده دارند، ایجاد می گردد.
این نوع از آسیب ها معمولاً مربوط به استرس زیاد و مکرر- به ویژه حرکات پر فشار و شدید در مچ دست و انگشتان، می باشد. بلند کردن نامناسب اجسام، پرتاب کردن و یا ضربه زدن، همچنین گرم کردن خیلی کم و مختصر قبل از فعالیت های بدنی، و یا بطور کل، شرایط بد جسمانی، می توانند از دلایل ابتلا به بیماری آرنج گلف باشد.
علاوه بر گلف، بسیاری از فعالیت ها و مشاغل می توانند منجر به بیماری آرنج گلف بازان شوند، از جمله:
- ورزش های راکتی: تکنیک نامناسب و نداشتن مهارت لازم در ضربات تنیس، به خصوص هنگام ضربات بک هند، می تواند باعث آسیب به تاندونها شوند. استفاده بیش از حد از ضربات حرفه ای تاپ اسپین، و همچنین استفاده از راکت های بسیار کوچک و یا سنگین نیز می توانند، منجر به این نوع آسیب دیدگی شوند.
- ورزش های پرتابی: تکنیک نامناسب در هنگام پرتاب توپ در بیسبال و یا سافت بال، می تواند یکی دیگر از دلایل برای بروز آرنج گلف بازان، باشد. فوتبال، تیراندازی با کمان، و پرتاب نیزه نیز می توانند باعث ایجاد بیماری آرنج گلف بازان گردند.
- تمرین های وزنه ای: بلند کردن وزنه ها با استفاده از تکنیک های نامناسب، مانند انحنا در مچ دست هنگام دمبل زدن برای عضلات جلو بازو (عضله دوسر)، باعث ایجاد فشار بیش از حد به عضلات و تاندونهای آرنج می گردد.
- حرکات شغلی سنگین، اجباری و تکراری: در زمینه های شغلی مانند ساخت و ساز، لوله کشی، و نجاری نیز، در معرض ابتلا به این بیماری، قرار دارند.
فعالیت ها ذکر شده در بالا، معمولاً باید بیش از یک ساعت در روز، و بطور مکرر، در روزهای زیادی انجام شوند تا باعث ایجاد بیماری گلف البو شوند.
عواملی که خطر ابتلا به آرنج گلف بازان را افزایش می دهد
افرادی که ممکن است در معرض خطر ابتلا به بیماری آرنج گلف بازان باشند، عبارتند از:
- افراد دارای سن ۴۰ سال یا بیشتر
- انجام فعالیت های تکراری، حداقل دو ساعت در روز
- دارای اضافه وزن
- افراد سیگاری
تفاوت بین بیماری های، آرنج تنیس بازان و آرنج گلف بازان، در چیست؟
مانند گلف البو، آرنج تنیس بازان نیز در اثر استفاده مکرر از مچ دست و بازو برای پرتاب، بلند کردن یا ضربه زدن رخ می دهد و به خود ورزش ارتباط کمتری دارد. در بیماری آرنج تنیس بازان، درد، در قسمت بیرونی آرنج متمرکز می شود و این مورد، تفاوت برجسته آن با گلف البو می باشد.
راه تشخیص بیماری آرنج گلف بازان
گلف البو، معمولا بر اساس سابقه پزشکی، و معاینه های فیزیکی شما تشخیص داده می شود. برای ارزیابی درد و میزان سفتی عضلانی، ممکن است پزشک، به ناحیه آسیب دیده فشار وارد کرده، و یا از شما بخواهد که آرنج، مچ دست، و انگشتان خود را به طرق مختلف، حرکت دهید.
عکس برداری بوسیله اشعه ایکس (ایکس-ری) می تواند به پزشک کمک کند تا سایر علل درد در ناحیه آرنج، مانند شکستگی، و یا وقوع انواع آرتروز را، رد کند. به ندرت، آزمایش های عکسبرداری کامل تری - مانند MRI - نیز انجام می شود.
راه های درمانی گلف البو چیست؟
اولین و مهمترین مورد، استراحت کافی است. پزشکان به بیماران توصیه می‌کنند، که قبل از شروع مجدد ورزش، و یا از سرگیری فعالیتهای روزانه که به دست فشار می‌آورند، حداقل برای مدت شش هفته، به بازوی خود استراحت کافی دهند. موارد دیگر در درمان درد آرنج گلف باز و دیگر انواع درد آرنج به که در سایت کلینیک تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی دکتر فروغ آمده است به شرح زیر میباشد:
درمان های دیگر عبارتند از:
- استفاده از کیسه یخ روی ساعد (قسمت دارای درد).
- مصرف داروهای ضد التهابی.
- بستن بریس (ترموپلاستیک های طبی و نرم) روی ساعد.
- استفاده از آتل (ثابت کننده آرنج).
- شاک ویو تراپی برون بدنی (اکستراکوپرال شاک ویو تراپی) برای کمک به تحریک سلول ها و حساسیت زدایی اعصاب.
- رفتن به فیزیوتراپی.
در صورت درد های مداوم آرنج گلف بازان (اپیکوندیلیت داخلی)، درمانهای بیشتری، از جمله موارد زیر، توصیه می شود:
- تزریقات کورتون (کورتیکواستروئید).
- اوزون درمانی. متخصصان پزشکی، یک محرک طبیعی را به بازوی شما تزریق می کنند تا روند بهبودی بدن شما، به سرعت آغاز شود.
- تزریق پلاسمای غنی از پلاکت .(PRP)
- طب سوزنی و درمان نقطه ماشه ای (تریگر پوینت).
تمرینات ورزشی لازم جهت تسریع بهبودی، برای بیماری آرنج گلف بازان
تمرین های کششی در عضلات بازو، می تواند به بهبودی، و یا جلوگیری از گلف البو، کمک کند. ضمنا می توانید از فیزیوتراپ یا پزشک خود، در مورد انواع تمریناتی که می تواند به این امر کمک کند، بیشتر اطلاعات کسب کنید. آنها توصیه هایی، مناسب برای شخص شما، را ارائه خواهند داد، که می تواند شامل موارد زیر باشد:
- کشش انگشتان دست: نوک هر پنج انگشت خود را به هم فشار داده، و یک نوار لاستیکی به دور آنها بکشید. سپس انگشتان خود را تا جایی که نوار لاستیکی اجازه می دهد، از یکدیگر دور کنید.
- فشار دادن توپ: فشار دادن توپ، یک تمرین ساده جهت تسکین استرس های عضلانی، می باشد. توپ را در کف دست آسیب دیده قرار داده، و دست را بدور توپ، مشت کنید. سپس توپ را به طور مکرر فشار داده و رها کنید، تا قسمت ساعد دست شما، تقویت گردد.
- چرخش ساعد به داخل (پروناسیون) و به خارج (سوپیناسیون): در این تمرین، یک وسیله سنگین مانند چکش را در دست خواهید داشت. ساعد آسیب دیده خود را برای ثبات بیشتر، روی زانو، و یا روی میز قرار دهید. چکش (یا جسمی دیگر) را طوری نگه دارید که کف دست شما موازی بدن شما باشد. سپس دست خود را بچرخانید تا کف دست به سمت پایین باشد. اکنون، به حالت اولیه برگردید و سپس دست خود را بچرخانید تا کف دستتان رو به سقف باشد.
- کشش مچ: قبل از انجام این تمرین، جسمی بوزن نیم کیلوگرم را فراهم کنید. حالا، ساعد آسیب دیده خود را روی زانو، یا روی میز قرار دهید، به طوری که قسمت بعد از مچ دست، در لبه میز، معلق بماند. وزنه را در این دست قرار داده، و در حالی که آن را به آرامی بالا و پایین می آورید، معلق نگه دارید.
عمل جراحی
عمل جراحی، به ندرت ضروری است. اما اگر علائم و نشانه های بهبودی به انواع درمان های محافظه کارانه و تمرینات ورزشی، در مدت شش تا ۱۲ ماه، پاسخ ندهد، عمل جراحی می تواند یک گزینه باشد.
روش کم تهاجمی جدیدی به نام روش TENEX ، شامل برداشتن بافت زخمی در ناحیه تاندون آسیب دیده، بوسیله ی اولتراسوند می باشد. مطالعات بیشتری در این مورد، نیاز است.
اکثر بیماران با استراحت کافی، کیسه یخ، و استفاده از انواع مسکن ها، بهبود می یابند. بسته به شدت آسیب دیدگی، و وضعیت شما، این درد ممکن است برای ماهها تا سالها ادامه داشته باشد - حتی اگر آن را آسان بگیرید و دستورالعملهای مربوط به تمرینات بازوی خود را دنبال کنید، گاهی اوقات درد عود کرده و یا مزمن می شود.
چگونه از وقوع گلف البو، جلوگیری کنیم
بیماری آرنج گلف بازان، می تواند برای هر کسی اتفاق بیفتد، اما راههایی برای کاهش خطر و پیشگیری از این وضعیت وجود دارد.
- قبل از فعالیت بدنی، حرکات کششی انجام دهید. قبل از شروع فعالیت های بدنی، و یا بازی های ورزشی، بدن خود را گرم کنید، و حرکات کششی ملایم انجام دهید تا از آسیب دیدگی های احتمالی، جلوگیری کنید، که می تواند شامل پیاده روی سبک یا دویدن، قبل از افزایش شدت فعالیت های بدنی باشد.
- فرم صحیح را تمرین کنید. تکنیک یا فرم نامناسب می تواند فشار بیشتری را به آرنج و مچ دست وارد کند و باعث التهاب تاندون ها شود. برای یادگیری تکنیک های صحیح جهت انجام تمرینات و بازی های ورزشی، با یک مربی ورزشی، ویا مربی شخصی کار کنید.
- به بازوی خود استراحت دهید. اپی کندیلیت داخلی در صورت ادامه فعالیت ها یا ورزش های خاص در مواقعی که درد دارید، ایجاد می شود. هر گونه فعالیتی که باعث درد می شود را متوقف کنید، تا به خود آسیب بیشتری نرسانید.
- افزایش قدرت بازو. افزایش قدرت بازوی، می تواند شما را از ابتلا به بیماری آرنج گلف بازان محفوظ نگاه دارد، و می تواند شامل بلند کردن وزنه های سبک (دمبل ها)، یا فشار دادن توپ تنیس باشد.