تشخیص زودهنگام اوتیسم
طبق تعریف ها و تحقیقات، اوتیسم فقط در صورتی قابل تشخیص است که علائم قبل از سه سالگی ظاهر شود. در نتیجه، اوتیسم معمولاً در کودکان تشخیص داده می شود. شرایطی نیز وجود دارد که بیماری اوتیسم در نوجوانان یا بزرگسالان تشخیص داده می شود، اما میانگین سن تشخیص بین 3 تا 6 سالگی است.
دلایل مختلفی وجود دارد که تشخیص و درمان به موقع اوتیسم در کودکان بسیار مهم است. در اینجا فقط چند مورد ذکر شده است:
- نشان داده شده است که درمان زودرس و فشرده در بهبود چشمگیر رشد کودک مؤثر است. هرچه علائم فرزند شما کمتر و ملایم تر باشد، بهتر می تواند در برنامه های فراگیر مدرسه و تجربیات جامعه شرکت کند.
- درک دلایل رفتارها و چالش های فرزند شما می تواند به شما در درک بهتر آنچه فرزندتان برای موفقیت نیاز دارد کمک کند.
- مدارس و مراکز خدمات توانبخشی طیف گسترده ای از خدمات رایگان را به کودکان مبتلا به اوتیسم ارائه می دهند که با تأخیر در دسترس کودک قرار نمی گیرد.
- تأمین اجتماعی، بیمه ها و سایر آژانس ها ممکن است بتوانند در رفع نیازهای خاص فرزندتان به شما کمک کنند.
- اوتیسم اکنون به قدری شناخته شده است که بسیاری از مراکز غیردولتی و شرکت ها به طور خاص نیازهای خانواده های دارای کودک اوتیسم را تأمین می کنند. پس از تشخیص فرزندتان، به سرعت برنامه های سازگار با اوتیسم را پیدا کنید، از تیم های ورزشی گرفته تا روزهای گردش.
- وقتی تشخیص فرزند خود را بدانید، می توانید برنامه ها و گروه های حمایتی پیدا کنید و با والدین با چالش های مشابه روبرو شوید. نه تنها منابعی را پیدا خواهید کرد که هرگز از آنها مطلع نبودید بلکه ممکن است دوستان جدیدی هم پیدا کنید، هم برای خودتان و هم برای فرزندتان.
تشخیص زودهنگام اوتیسم اجازه می دهد تا بتوان با گفتاردرمانی و یا سایر برنامه های درمانی به بهبود زندگی کودکان کمک کرد. آگاهی از اوتیسم به دلایل بسیاری بسیار مهم است و مهم است بدانیم که اوتیسم نیازی به درمان ندارد. دلیل این آگاهی بخشی، کمک به جمع آوری وجوه برای “درمان” اوتیسم نیست، بلکه هدف این آگاهی بخشی تشخیص کودکان مبتلا در سنین پایینتر و فراهم کردن منابع حمایتی است.
تشخیص اوتیسم به کمک تست
این مقیاس در سال 2001 برای بررسی علایم زیرآستانه ای اختلالات اتیستیک در نوجوانان و کودکان، توسط بارون کوهن، ویل رایت، اسکینر مارتین و کلوبلی ساخته شد. نسخه ی فارسی تست اوتیسم کودکان، پس از کسب اجازه از پرفسور بارون کوهن، سازنده این تست، در مرکز ساماندهی درمان و توانبخشی اختلالات اتیستیک- تهران و گروه روانشناسی دانشگاه شهید بهشتی آماده شد. این نسخه در سایت مرکز مطالعات اتیسم کمبریج گذاشته می شود تا مورد استفاده ی کلیه پژوهشگران پارسی زبان خارج از ایران قرار گیرد. این مقیاس شامل 50 عبارت است. در مقابل هر عبارت چهار گزینه وجود دارد که توسط شخص یا ولی او تکمیل می شود. راهنمای تکمیل مقیاس به همراه شیوه نمره گذاری در ابتدای آزمون آمده است.
نشانه های اوتیسم در کودکان
1. کودکان مبتلا به اوتیسم تقریباً همیشه دارای نوعی اختلال گفتار هستند
ممکن است آنها به هیچ وجه صحبت نکنند، تأخیر در گفتار داشته باشند، با یک صدای غیرمعمول صحبت کنند، یا ممکن است آنها به معنای واقعی کلمه سخنان تلویزیونی را به خاطر بیاورند و تکرار کنند. ممکن است آنها خیلی سریع صحبت کنند، همین حرف ها را بارها و بارها بگویند.
2. کودکان مبتلا به اوتیسم همیشه مشکل ارتباط اجتماعی دارند
باز هم، این تفاوت آنها ممکن است به طرق مختلف ظاهر شود. آنها ممکن است به هیچ وجه با کسی تعامل نداشته باشند، اشیاء را بچرخانند، یا مرتباً دستشویی را بشورند. آنها ممکن است اصرار داشته باشند که راه خودشان را طی کنند و همواره منافع خود را دنبال کنند یا ممکن است بسیار منفعل باشند.
3. بیشتر کودکان مبتلا به اوتیسم نوعی اختلال عملکرد حسی دارند
آنها ممکن است هوس کنند یا از سر و صدای بلند، بغل کردن، طعم دهنده های قوی و یا بوی قوی بیزار باشند. آنها ممکن است نسبت به نور بسیار حساس باشند و یا با صداها و حرکات کوچک اذیت شوند. بعضی از کودکان مبتلا به اوتیسم از ورودی حسی که دیگران ممکن است حتی به آن توجه نکنند یا با صداهای خاصی (صدای جیر جیر ، صدای حیوانات، گریه نوزادان) بسیار ناراحت شوند. گاهی این عملکرد حسی در کودکان مبتلا به adhd نیز وچود دارد که حتما باید تشخیص افتراقی درستی روی اختلال گذاشته شود. اگر به نشانه های اختلال نقص توجه در فرزند خود شک کرده اید همین حالا تست بیش فعالی کودک را انجام دهید.
4. کودکان مبتلا به اوتیسم اغلب متفاوت از سایر کودکان حرکت می کنند
کودکان اوتیستیک روی انگشتان پا یا پشت پا راه می روند. همچنین کودکان اوتیستیک احتمالاً حتی با دستهایی که کنارشان هستند سخت قدم می زنند یا مانند یک فرد بی دست و پا و شل راه می روند. آنها ممکن است دست و پا چلفتی باشند و زمان زیادی را برای پرتاب، گرفتن، نوشتن یا نقاشی نیاز داشته باشند.
5. بچه های دارای اوتیسم متفاوت از همسالان معمولی خود رفتار می کنند
کودکان اوتیستیک در ارضای نیازهای اساسی خود ناتوان هستند. رفتارهای آنها نیز متفاوت است. بچه های اوتیستیک اغلب “پشتکار” دارند، به این معنی که آنها دقیقاً به همان شکل اولیه و تکراری بر روی یک فکر، ایده و رفتار گیر می کنند. آنها معمولاً در کارهای روزمره گیر می كنند و هنگام تغییر روال های عادی بسیار ناراحت می شوند. در بعضی موارد، کودکان اوتیستیک می توانند پرخاشگر یا خودآزار باشند یا ممکن است فرار کنند.