مقیاس واکنش پذیری استرس ادراک شده برای ورزشکاران نوجوان

تفاوت های فردی نقش مهم در نتایجی دارند که توسط ورزشکاران نوجوان در دوره استرس بسیار شدید پیشرفتشان بدست می آید. واکنش پذیری استرس یک تفاوت فردی پایدار است که منجر به تنوع گسترده ای در پاسخ به استرس می شود که در ورزش توجه بسیار کمی به آن شده است. مقیاسهای های فیزیولوژیکی معمول واکنش پذیری می تواند زمان گیر، هزینه بر و تهاجمی باشد؛ بنابراين، اين مطالعه با هدف تعديل خودآزمائي واکنش پذیري استرس ادراک شده براي استفاده در ورزشکاران نوجوان انجام شد. 243 ورزشکار نوجوان که در ورزش های مختلف رقابت کردند، مقیاس واکنش پذیری استرس ادراک شده برای ورزشکاران نوجوان (PSRS-AA) را با ضریب استرس ادراک شده، ویژگی های شخصیتی پنجگانه و حس خوب درونی به پایان رساندند. ساختار پنج عاملی 23 موردی PSRS اصلی، یک مدل کارآمد برای PSRS-AA ارائه داد. سازگاری داخلی خوب بود و قابلیت اطمینان آزمون و آزمون مجدد برای اندازه گیری کل واکنش پذیری مقیاس وجود داشت. واکنش پذیری کل با استرس ادراک شده ارتباط مثبت داشت و ارتباط منفی با ثبات احساسی، برون گرایی، پذیرا بودن و رضایت از زندگی مرتبط بود. ورزشکاران زن سالم به طور قابل توجهی واکنش پذیری بیشتری نسبت به مردان گزارش کردند. این یافته ها رضایت اولیه برای استفاده از PSRS-AA را به عنوان جایگزین معتبر برای اندازه گیری های فیزیولوژیکی واکنش پذیری تنش در زمینه های ورزشی جوانان ارائه می دهد.

ورزشکاران نوجوانان تعداد زیادی از عوامل استرس زا را تجربه میکنند، از جمله مسابقات، ارزیابی اجتماعی منظم و انتقاد، تاثیر خانواده و همسالان و تعهدات دانشگاهی (کامپس، کانر-اسمیت، سالتزمن، تامسن، و وادثورس، 2001؛ نیکولز، هالت، پولمن، و جیمز، 2005؛ ریوز، نیکولز و مک کینا، 2009؛ ون رنس، بورکولز، فررو، کرن و پلیمن، 2016). هنگامی که با یک عامل استرسزا مواجه می شوند، فعال سازی اولیه سیستم عصبی خودکار (ANS) و محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-آدرنال (HPA) فرد را برای عمل آماده می کند و روند پاسخ های ارزیابی و مقابله را تسهیل می کند. لازاروس و فالکمن (1987) در مدل تراکنشی خود از استرس و مقابله با آن،پیشنهاد ارزیابی یک استرس، شامل قضاوت های متعدد در خصوص تهدید و یا چالش به فرد، مزیت بالقوه آن، آسیب یا خوشحالی و کنترل درک شده فرد را دادند. این به نوبه خود بر انتخاب استراتژی مقابله بر انتخاب تاثیر می گذارد. ورزشکاران از طیف وسیعی از استراتژی های مقابله ای استفاده می کنند (نیکولز و پلمن، 2007). استراتژی متمرکز بر مساله شامل اشاره مستقیم به منبع استرس برای نادیده گرفتن آن است در حالی که یک استراتژی متمرکز بر احساسات، احساسات خود را در پاسخ به یک استرس دهنده تنظیم می کند. در نهایت،هدف استراتژی متمرکز شده بر اجتناب استقلال جسمی یا روانشناختی یا فاصله گرفتن از منبع استرس و واکنش احساسی فرد است (لازاروس و فالکمن، 1987). عدم توانایی در مقابله با این عوامل استرس زا و بنابراین فعال شدن ANS و HPA می تواند منجر به احساسات ناخوشایند ورزشکاران (مانند اضطراب، خشم، شرم، گناه) و کاهش رضایت از عملکرد آنها شود(لازاروس، 2000؛ نیکولز ، پلمن، و لیوای، 2012). علاوه بر این، استرس به عنوان یک عامل مهم برای فرسودگی و رها کردن کارورزشکار به شمار می رود (کرین و تمپل، 2015؛ گودگر، کورلی، لاوالی و هاروود، 2007؛ اسمیت، 1986). لازاروس و فالكمن (1987) همچنین پیشنهاد كردند كه عوامل متعدد شخصی و موقعیتی می توانند مستقیما و غیرمستقیم بر روند استرس و مقابله با آن تأثیر بگذارند (نگاه کنید به تصویر 1). برای مثال، جنسیت (کایسلر، پلمن، و نیکلز، 2012ب)، ویژگی های شخصیتی پنجگانه (کایسلر، پلمن، و نیکولز، 2012آ)، سختی ذهنی (کایسلر، پلمن، و نیکولز، 2009) و بلوغ شناختی و بلوغ عاطفی (نیکولز، لیوای، و پری، 2015، نیکولز،پری، جونز، مورلی، و کارسون، 2013؛ نیکولز، پلمن، مورلی، و تیلور، 2009) همه با تفاوت در ارزیابی و مقابله پاسخ به استرس ورزشکاران در ارتباط است.بنابراین، تفاوت های فردی می تواند برای پیش بینی احتمال نتایج عملکرد و نتایج مرتبط با سلامت در ورزش مورد بررسی قرار گیرد. این امر در ورزش جوانان اهمیت زیادی دارد،زیرا تعداد زیادی از عوامل استرسزا توسط ورزشکاران نوجوان در طول رشد آنها تجربه شده است. با این حال، تحقیقات کمی در زمینه های ورزشی پایه بیولوژیکی بر اساس این تفاوت های فردی یا حساسیت های مختلفی از ANS و HPA را به عنوان یک تفاوت فردی و خودبخودی انجام شده است. به عبارت دیگر، تفاوت های فردی در واکنش پذیری استرس.