دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 151329
ترجمه فارسی عنوان مقاله

بهینه سازی اندازه و توپولوژی سازه های تراس با استفاده از برنامه نویسی ژنتیکی

عنوان انگلیسی
Sizing and topology optimization of truss structures using genetic programming
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
151329 2017 44 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Swarm and Evolutionary Computation, Volume 37, December 2017, Pages 90-103

ترجمه کلمات کلیدی
برنامه نویسی ژنتیک، بهینه سازی توپولوژی، بهینه سازی اندازه، ساختار تراس،
کلمات کلیدی انگلیسی
Genetic programming; Topology optimization; Sizing optimization; Truss structure;
ترجمه چکیده
این مقاله یک رویکرد برنامه نویسی ژنتیکی برای بهینه سازی همزمان اندازه و توپولوژی ساختارهای تراس را ارائه می دهد. این هدف به دنبال پیدا کردن مناطق مطلوب مقطع عرضی و اتصالات مفاصل برای رسیدن به حداقل وزن در فضای جستجو است. مشکل بهینه سازی ساختاری به پایداری سینماتیک، حداکثر استرس مجاز و انحراف است. این رویکرد با استفاده از نشان دادن طول متغیری از راه حل های بالقوه در شکل برنامه های کامپیوتری و تکامل به راه حل بهینه است. این روش توانایی شناسایی عناصر و مفاصل تراس اضافی را در فضای طراحی دارد. نتایج به دست آمده با تکنیک های محبوب و معقول موجود در ادبیات مقایسه شده و شایستگی آن به عنوان یک ابزار در حل مسئله بهینه سازی در حل بعضی نمونه های معیار، نشان داده شده است. روش پیشنهادی، ساختارهای تیرهای سبک تر را از راه حل های موجود در ادبیات ارائه می دهد.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  بهینه سازی اندازه و توپولوژی سازه های تراس با استفاده از برنامه نویسی ژنتیکی

چکیده انگلیسی

This paper presents a genetic programming approach for simultaneous optimization of sizing and topology of truss structures. It aims to find the optimal cross-sectional areas and connectivities of the joints to achieve minimum weight in the search space. The structural optimization problem is subjected to kinematic stability, maximum allowable stress and deflection. This approach uses the variable-length representation of potential solutions in the shape of computer programs and evolves to the optimum solution. This method has the capability to identify redundant truss elements and joints in the design space. The obtained results are compared with existing popular and competent techniques in literature and its competence as a tool in the optimization problem are demonstrated in solving some benchmark examples, the proposed approach provided lighter truss structures than the available solutions reported in the literature.