از سایت ساختمانی تا طراحی : سطوح مختلف پیشگیری از حوادث در صنعت ساخت و ساز

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. محدودیت های پیش بینی و ضرورت تلفیق  تولید و ایمنی 

3. روش: یک رویکرد تعاملی

جدول 1. موردها

4. ارائه و تحلیل نتایج و ساخت مدل

1‌.4 ارائه موارد

1‌.1‌.4 ساختمان AI

2‌.1‌.4 درباره ساختمان AII

3‌.1‌.4 درباره ساختمان BI

2‌.4 همبستگی موارد، نوع مشکلات و ریشه مشکلات

3‌.4 مدل سطوح پیش بینی

جدول 2. مورد هایی که مشکلاتی برای تولید ایجاد می کند ، نوع مشکل و منشا

جدول 3: موردهایی که مشکلاتی برای ایمنی ایجاد می کنند، نوع مشکل و منشا مشکلات

جدول 4. مورد ها زمان درک و سطوح پیش بینی

5. بحث و اعتبار سنجی مدل

1‌.5 تجزیه و تحلیل مسیر مورد کلی: مورد ستون اضافی در دستشویی در ساختمان AI

2‌.5 بررسی اعتبار یک مداخله موثر که قابلیت ها در سطح مدیریت کار را گسترش می دهد

6. نتیجه گیری

صنعت ساخت و ساز مسبب بروز بالاترین حوادث شغلی در برزیل و نیز در سایر کشورها است. به رغم انتشار برنامه های پیشگیرانه و طرح های پیشنهادی برای طراحی ایمن در صنعت ساخت و ساز ، سایت های ساختمانی هنوز هم جز مکان های خطرناک و ناسالم است. به تازگی ، پیشنهاد شده که ایمنی در مرحله توسعه طراحی در نظر گرفته شود (پیشگیری از خطرات ساخت و ساز در طراحی) اما در عمل اثربخشی کمی داشته است. علاوه بر این پیشنهادات، ما نشان خواهیم داد که تلفیق بین ایمنی و تولید می‌تواند از طریق پیش بینی هایی که در سطوح مختلف مرحله ساخت نه فقط در مرحله طراحی صورت می گیرد، ادامه یابد. با توجه به روایت هایی به دست آمده از تکنیک های مختلف تحلیل در محل ساخت ، تاکید و دسته بندی 25 مورد با پیامدهایی که برای توسعه فرآیند تولید دارد ، امکان پذیر شد. نتایج نشان می دهد که این تلفیق بین تولید و ایمنی از طریق پیش بینی هایی امکان پذیر می شود که در سطوح مختلف مرحله ساخت و ساز از تحلیل طرح توسط مهندس ساخت و ساز گرفته تا اجرا صورت میگیرد. این پیش بینی امکان توسعه شرایط طراحی برای اجرای شرایط کاری ایمن را فرآهم میکند. سهم این مقاله ، در ارائه مدلی در سه سطح از پیش بینی مشکلات در طول مرحله ساخت و ساز و تاثیراتش بر بهبود تولید و ایمنی است.

به منظور بهبود عملکرد ضعیف آن در ایمنی ، استراتژی قالب صنعت ساخت و ساز ، افزایش هنجارها و برنامه های پیشگیرانه شده است (برای مثال/، قانون اداره سلامت و ایمنی شغلی در امریکا (OSHA)، و مقررات برنامه ریزی شرایط محیط کار در صنعت ساخت و ساز (PCMAT) براساس هنجار قانونی 18 مطالبه شده که توسط وزارت کار و اشتغال (MTE) برزیل سازماندهی شد و اقداماتی که برای بهبود ایمنی و سلامت در ساخت و ساز که اداره ایمنی و سلامت شغلی در اروپا (EU-OSHA) ترویج شد.) اخیرا، چنین روشهای ایمنی در صنعت ساخت و ساز ، با پیشنهادهای توسعه طراحی تقویت شده که هدف از این پیشنهادات ایمنی در محل های ساخت از طریق اجرای مفهوم پیشگیری از خطرات ساختمانی در طراحی است. با این حال، محل های ساخت و ساز هنوز هم مکان های خطرناک و مستعد وقوع حوادث هستند. برای مثال بهم (2005) اشاره می کند که صنعت ساخت و ساز در ایالات متحده از نظر تعداد کل مرگ و میر ها، خطرناک ترین صنعت در ایالات متحده است. اگر چه صنعت ساخت و ساز در بریتانیا در سالهای اخیر کاهش نسبتا کمی در مرگ و میرهای ناشی از آن داشته است (4 نفر به ازای هر 100 هزار کارگر)، اما وقتی با صنایع دیگر مقایسه می کنیم ، صنعت ساختمانی بنا بر گزارشات مسبب 31% از مرگ و میر های شغلی در سال 2002 تا 2003 است( کمیسون سلامت و امنیت (HSC) را ببینید، 2003). این مطالعه نشان می دهد که تعداد حوادث مرگبار از 80 نفر در سال 2001 تا 2002 به 71 نفر در سال 2002 تا 2003 رسیده است. با این حال، 46% (33 نفر از 71 نفر) از کل حوادث مرگبار به علت سقوط کارگران از ارتفاع بوده است (کمیسیون امنیت و سلامت ، 2003 صفحه 14 را ببینید). علاوه بر این ، نرخ حوادث در صنعت ساخت در بریتانیای کبیر از 356 نفر به ازای 100 هزار کارگر در سال 2001 تا 2002 به 375 کارگر در سال 2002 تا 2003 افزایش یافته است. این 5% افزایش نشان دهنده برگشت به نرخ های فراوانی حوادث پنج سال قبل بوده است. در برزیل ، طبق اطلاعات سازمان DATAPREV، بین سالهای 2003 تا 2006، تعداد حوادث ساختمانی از 22686 نفر در سال 2003 به 27147 نفر در سال 2006 افزایش یافته است. از سوی دیگر، می توان دید که چنین افزایشی به معنای افزایش نرخ حوادث در هر 100 هزار کارگر ساختمانی نیست، بلکه نشان دهنده پیشگیری کمتر در کار است: 1) در سال 2003 ، تعداد کل کارگران ساختمانی برزیل 29544927 نفر بود و تعداد کل حوادث شغلی 325577 حادثه بود. در نتیجه برآوردها نشان می دهد که در سال 2003 تعداد کل حوادث شغلی برزیل به ازای هر 100 هزار کارگر تقریبا 1102 نفر بود. همانطور که در سال 2003 کل حوادث ساختمانی در کل کشور 22686 حادثه بود، می توان تخمین زد که این بخش 6.97% از کل حوادث را به خود اختصاص داده است. این سهم به معنای تقریبا 77 حادثه در هر 100 هزار کارگر است. در سال 2006، تعداد کل کارگران در برزیل ، 35155249 نفر بود و تعداد کل حوادث 403264577 بود. در نتیجه، می توان تخمین زد که در سال 2006 تعداد کل حوادث شغلی برزیل در هر 100 هزار کارگر تقریبا 1147 بود. همانطور که در سال 2006 ساخت و ساز کشوری، کل حوادث ساختمانی را 27147 حادثه را نشان داد، می توان تخمین زد که این بخش 73‌.6% از کل حوادث را به خود اختصاص داده است.این سهم به معنای تقریبا 77 حادثه در هر 100 هزار کارگر است. بنابراین ، بقای این حوادث ، افزایش تعداد حوادث شغلی و بقای تعداد بالای مرگ و میر ها در صنعت ساخت و ساز به نظر تکامل و اقتباس فعالیتها و پیشنهادات اخیر درباره واقعیت صنعت ساخت و ساز را زیر سوال می برد. اصل غالب در برنامه ها یا پیشنهادات پیشگیرانه این است که اگر توجه کافی به هنجارها شود ، می توان از بیشتر این حوادث جلوگیری کرد. چنین اصلی (پارادایم ایمنی کلاسیک یا سنتی) در اصل به نظریه دومینو معروف است، که در آن نظریه، حوادث معادل یک دنباله خطی از دومینو است، و دومینو سوم اقدامات نا امن و شرایط غیر ایمن را نشان می دهد. برای مثال میتروپلوس و همکارانش (2009) اشاره داشتند که رویکرد فعلی به پیشگیری از حوادث به عنوان پایه نقض هنجارهای اداره سلامت و ایمنی شغلی است و هدف آن تجویز و تحمیل استفاده از حراست های شغلی است. نقض این هنجارها(حراست ها) ، اقدامات ناامن و رفتارهای ناامن نامیده می شوند. رویکردهای هنجاری ، ویژگیهای فرایند تولید یا تیم های شغلی که بر رفتار کاری تاثیر می گذارد و به اشتباهات و حوادث شغلی منجر می شود، را در نظر نمی گیرد. در مواجهه با محدودیت های چنین پیشنهادات و اصولی ، آثار مختلف به ضرورت مطالعاتی اشاره کردند که سهم عوامل زیر را در ایجاد حوادث در صنعت ساخت و ساز مدلسازی کند. اتکینسون (1999) معتقد است که علل کوتاهی در ساخت و ساز آنقدرها که به نظر می رسد آشکار نیست و اینکه این نقض هنجارها ، گرایش طبیعی انسان به بهبود شرایط کاری است. بنابراین، بررسی علل کوتاهی که در زیر بیان شده لازم است و تحلیل ها باید کل طرح ساخت و ساز را به عنوان یک سیستم بررسی کنند. تحلیل علل حوادث در ساخت و ساز تکامل یافته و بررسی جنبه های سازمانی و مدیریت ؛ جنبه های طراحی و جنبه های شناختی را شروع کرده اند. با این حال، در رابطه با جنبه های طراحی ، پیاده سازی ایمنی کارگران در مرحله طراحی محدودیت هایی را به دنبال دارد ، چرا که نمی توان همه چیز را پیش بینی کرد و حوادث در شرایطی که در طول مرحله طراحی پیش بینی نشده رخ می دهد. نتایج، یک مطالعه که به بررسی روش طراحان در ارزیابی معیار ارگونومیک می پردازد که بخشی از مشخصات طرح است، نشان میدهد که مشخصات طرح ، دستخوش محدودیت های سازمانی است و بنابراین، این مشخصات لزوما پیاده سازی آن را تضمین نمی کند. پیاده سازی مشخصات ارگونومیک در طرح ها، یک روند مذاکره ای است که قبل از رفتن از کاغذ به واقعیت با منطق های مختلف روبرو است. هدف از این مقاله ، این است که نشان دهد چگونه بهبود عملکرد تولید و ایمنی به وسیله سطوح پیش بینی مرحله ساخت (تحلیل طرح، برنامه ریزی یا زمان بندی خدمات و پیاده سازی و اجرا) به دست می اید. این مدل سطوح پیش بینی، در یک فرمول اصلی ، به اصل بازگشت تجربه جامه عمل می پوشد اما هنوز به نحو موثری عملی نشده است. براساس مشاهدات نمونه های عملی ، می توان مشاهده نمود که چطور عملکرد تولید و ایمنی می تواند از طریق گسترش قابلیت ها، به وسیله تبادل و بازخورد تجارب (تلاشهای مشترک) و از طریق سازماندهی تجارب مناسب در این سطوح پیش بینی بهبود یابد. در اینجا وارونه ای از منحنی تاثیر زمان ارائه می شود که توسط زیمبرسکی (1997 شکل 1) تدوین شده است. در منحنی شکل 2، نشان می دهد که در برنامه زمانی طراحی ، هر چه قابلیت های تاثیر بر عملکرد تولید و ایمنی افزایش می یابد، زمانبندی طراحی نزدیکتر به مرحله ساخت قرار می‌گیرد. از سوی دیگر، در مرحله ساخت و ساز است که" مقاومت شکستن" (اصطلاحی که از مقاومت مواد گرفته شده است) این قابلیت ها مشخص می شود (به خصوص در سطح مدیریت کار)، که ممکن است به پیامدهای منفی در تولید و ایمنی منتهی شود. مدل مفهومی این مطالعه در نظر دارد تا فعالیت مدیریت در فرآیند تولید ساختمان (عمدتا مهندس ساخت و ساز) را توضیح دهد، که باید ایمنی و تولید (کیفیت، هزینه ، مهلت ها و غیره) را در مدیریت روزانه فرآیند تولید ساختمان بگنجاند. این مدل در سطوح پیش بینی مختلف (تحلیل طرح، برنامه ریزی یا زمانبندی خدمات، و اجرا) ارائه می شود، که مراحل مختلف مدیریت در روند تولید ساختمان را دنبال می کند و یک رویکرد جامع به منظور بهبود عملکرد از طریق تلفیق تولید و ایمنی ارائه می دهد.