نوجوانان هنگام ورود به درمان کمپی : بررسی نحوه مصرف داروهای روانپزشکی

نوجوانانی که وارد درمان کمپی می شوند به طور معمول نیازهای پیچیده روانی و رفتاری دارند. در نتیجه، جای تعجب ندارد که بسیاری از این نوجوانان نسخه فعال داروهای روانپزشکی داشته باشند. آنچه باعث تعجب می شود این است که اطلاعات کمی درباره اینکه نحوه تجویز دارو برای نوجوانانی که وارد این کمپ ها می شوند، وجود دارد. از این رو هدف از این مطالعه کسب اطلاعات کامل تر از داروهای روانپزشکی مورد استفاده بر روی نوجوانان ورودی به کمپ بود که از طریق بررسی داده های بایگانی صورت پذیرفت. داده ها بیان کردند که نوجوانان حاضر در این نمونه سطح بالایی از اختلالات هیجانی و رفتاری داشتند و بسیاری از آنها نسخه روانپزشکی فعال دریافت می کردند. الگوهای مصرفی اندکی با نمونه های پیشین شناسایی شده متفاوت بود، ولی بسیاری از فاکتورهای کلینیکی و غیر کلینیکی که شناسایی شدند، پیش بینی از مصرف داروهای روانپزشکی بودند. یافته ها و دلالت ها به صورت مفصل بیان شده اند.

در طول دهه های گذشته تحقیقات در حوزه شناخت داروهای روانپزشکی نوجوانان سرعت رشد معناداری داشته است (ویتلو ، 2008). تحقیقات بر روی هر دو جنبه صنعتی و دانشگاهی داروشناسی با تشویقی که از طریق تصویبات قانونی دولت صورت گرفت، افزایش یافت. این تصویبات براساس سودمندی و امنیت داده ها برای نمونه های نوجوانان بنا نهاده و باعث شدند که نهادها، علاقه مندی روز افزونی به این موضوع پیدا کنند. مثل سازمان جهانی بهداشت (کانر و ملتزر ، 2006؛ ویتلو، 2008). نتایج امیدبخش زیادی از امتحان کردن داروهای روانپزشکی روی نوجوانان با مشکلات متنوع هیجانی و رفتاری بدست آمد. به عنوان مثال؛ تحقیقات روی داروهای کودکان دارای ADHD نشان دادند که محرک ها می توانند نشانه های رفتاری مثل رفتارهای تکانشی و بیش فعالی را کاهش دهند (به عنوان مثال؛ شاتر، فم، کینگ، لانگفورد و موهر ، 2001). تحقیقات نشان دادند که مهارکننده بازجذب سروتونین روی نوجوانان افسرده، چه به صورت تنها و چه به همراه درمان های روانی-اجتماعی تأثیری بیشتر از معمول دارند (مارش، سیلوا ، ویتلر و تیم TAD، 2006). همچنین داروهای نسل دوم ضد روانپریش بر روی نوجوانانی که اختلالات تأخیر رشدی یا طیف اوتیسم دارند، موجب کاهش سطح پرخاشگری می شود (استیگلر، مک واگل، 2008؛ ون بلینگن و دیتراچ ، 2001). با این همه، با وجود ظهور شواهد تأثیرگذاری بعضی از داروهای روانپزشکی، استفاده گسترده و مکرر از این داروها روی جمعیت نوجوانان باعث ایجاد مباحث جدال آمیزی شده است (کارل و دیگران، 2006؛ ویتلو، 2007). درحالی که آزمایشات روی تأثیرگذاری داروهای روانپزشکی بر روی نوجوانان در دهه ی گذشته به طور پیوسته ای در حال افزایش بوده است (کانر و ملتزر، 2006؛ ویتلو، 2007)، این موضوع باعث ایجاد این سوال شده است که آیا ترویج عادت تجویز داروهای روانپزشکی برای نوجوانان مناسب است؟ بسیاری از محققین و بالین گران بیان می کنند که شواهد تجربی که در حال حاضر در دسترس است، نمی تواند این سطح از تجویزات داروهای روانپزشکی برای نوجوانان را کاملا پشتیبانی کند (به عنوان مثال کارل و دیگران، 2006؛ گرین هیل و دیگران، 2003؛ ویتلو، 2007). سطح تجویز داروهای روانپزشکی برای نوجوانان بسیار از تحقیقاتی که استفاده از این داروها را حمایت می کرد پیشی گرفته است (دین، مک درموت و مارشال ، 2006). تحقیقات زیادی در رابطه با تأثیر داروهای روانپزشکی بر روی بزرگسالان صورت گرفته است اما دلایل زیادی نیز وجود دارند که در استفاده از این داروها برای نوجوانان شک وجود دارد (ویتلو،2007). به خصوص به علت تفاوت در فیزیولوژی، افزایش ریسک تأثیرات مضر بر سلامتی و پتانسیل تأثیر مخرب این عوامل بر رشد سیستم های بدن، نگرانی ها افزایش یافته است (کارل و دیگران، 2006).