از دیجیتال‌سازی تا دوران شتاب: در فناوری اطلاعات و گردشگری

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. دیجیتالی سازی (1997-2006)

3. دوران شتاب (2007-2016)

4. ما از اینجا به کجا می رویم؟

این مقاله خلاصه ای از توسعه تحقیقات در بیست سال گذشته در زمینه فناوری اطلاعات و گردشگری را ارائه می دهد. این مقاله استدلال می کند که دانش ایجاد شده در دو دهه گذشته می تواند به عنوان دو دوره مجزا شناخته شود، یعنی دوران دیجیتال‌سازی (1997-2006) و دوران شتاب (2007-2016)، که منعکس کننده درک کلی از چگونگی تغییر جامعه و اقتصاد ما توسط فناوری هستند. توسعه دانش در هر یک از این دوره ها از لحاظ شرایط تکنولوژیکی، پارادایم های غالب، سوالات تحقیقاتی اصلی و رویکردهای پژوهشی تأثیرگذار، بررسی می شوند. به طور خاص، تغییر دیدگاه ما درباره فناوری اطلاعات در تحقیقات گردشگری از یک "ابزار بازاریابی محور" به "ابزار دانش محور" ناشی از شرایط جدید فن آوری مانند گوشی های هوشمند، هواپیماهای بدون سرنشین، سنسورهای پوشیدنی، اتصالات جدید و داده های بزرگ است. سرانجام، این مقاله در مورد مشکلات احتمالی آینده پژوهی بحث می کند و دیدگاه های موجود در ارتباط بین فناوری اطلاعات و گردشگری را به چالش می کشد.

فن آوری اطلاعات همچنان جامعه ما را حرکت می دهد. اگر چه بسیاری از مفسران قدرت تحول تکنولوژی را به شیوه های مختلف مشخص کرده اند، شاید سلیس ترین توسط نیکلاس نگروپونته و توماس فریدمن ارائه شده است. ناگورپونته در کتاب خود "با عنوان دیجیتالی بودن" استدلال قانع کننده ای در مورد تفاوت های بین اتم ها مطرح کرده است، که مواد معدنی را تشکیل می دهند و بیت ها، که اطلاعات دیجیتال را تشکیل می دهند. با توجه به این، او یک چشم انداز در مورد دیجیتال سازی ارائه داد که آینده ما را نشان می دهد. تقریبا دو دهه بعد، با یک کتاب با عنوان " تشکر از شما برای آینده: راهنمای بهینه ای برای رشد در دوران شتاب"، فریدمن (2016) دیدگاه خود را در مورد اینکه چگونه باید قرن بیست و یکم را درک کرد ارائه می کند. او استدلال کرد که سه نیروی بزرگ وجود دارد، یعنی فناوری، بازار، و مادر طبیعت، همه یک باره شتاب می گیرند و موجب ایجاد تاثیر و تحول در بسیاری از جنبه های مهم از جامعه ی ما می شوند. او اشاره کرد سال 2007 یک نقطه عطف عمده بود بدلیل انتشار آیفون، همراه با پیشرفت های سخت افزاری، نرم افزاری، ذخیره سازی، حسگرها و شبکه ها و یک واقعیت جدید ایجاد شد. این ایده ها منعکس کننده تاثیر گسترده فناوری اطلاعات و همچنین سرعت تغییر جهانی و اجتماعی هستند. اهمیت فن آوری به عنوان یک ابزار استراتژیک برای گردشگری از دیرباز شناخته شده است (پوون، 1993). با ظهور اینترنت به عنوان یک ابزار تجاری، پالین شلدون (1997) کتاب پیشگام خود را منتشر کرد "فن آوری اطلاعات گردشگری"، در آن او تاکید بر گردشگری به عنوان یک "صنعت اطلاعات محور" دارد و نشان داده شده است که برنامه های مختلف فناوری اطلاعات در چند بخش مربوط به گردشگری هستند. این کتاب همراه با کتاب فناوری اطلاعات و گردشگری: یک ارتباط چالش انگیز که به زودی بعد از آن منتشر شد مفاهیم جدیدی در مورد ماهیت تغییر یافته ناشی از IT به طور کلی و اینترنت به طور ویژه مطرح می کند و چارچوب مفهومی تازه ای برای درک تغییر ساختاری ارائه می کند. از آن زمان تاکنون توسعه تحقیقات در زمینه فناوری اطلاعات و گردشگری قابل توجه بوده است. با توجه به دو دهه گذشته، واضح است که ما نمی توانیم درک خود از رابطه بین فناوری اطلاعات و گردشگری از دیدگاه جهانی و دیدگاه تکنولوژی اجتماعی را جدا کنیم. با وام گرفتن از ایده های نگروپونته و فریدمن، ما می توانیم توسعه دانش در IT و گردشگری را متشکل از دو دوره مجزا در نظر بگیریم: دوران اول می تواند به عنوان "دیجیتال سازی" (1997-2006) شناخته شود و دوران دوم نشان دهنده "دوران شتاب" است (2007-2016). اگر چه تداوم در توسعه فناوری اطلاعات و گسترش نوآوری های تکنولوژیکی همیشه وجود داشته است، این دو دوره شرایط تکنولوژی منحصر به فرد خود، مشکلات تحقیقاتی، پارادایم های غالب و رویکردهای تحقیقاتی مخصوص خود را داشته اند. دید ما از تکنولوژی در ارتباط با مدیریت گردشگری به نظر می رسد در طی این سالها تغییر کرده است. بنابراین، بازنگری در فناوری اطلاعات و گردشگری به عنوان یک حوزه از مطالعات می تواند یک تمرین مفید برای برجسته کردن توسعه دانش ما باشد و به شناسایی سرنخ ها برای سوالات آینده کمک کند.