تاثیر آرم-درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد، آموزش روانشناسی خانواده روی انگ بر خود و افسردگی در بانوان خانه دار مبتلا به ایدز

چکیده

کلمات کلیدی

مقدمه

روش

نتایج

بحث:

هدف: انگ بر خود در افراد مبتلا به ایدز، یک مکانیسم بقا برای حفاظت از خودشان از انگ بیرونی است. انگ و تبعیض در افراد مبتلا به اچ ای وی می تواند منجر به نابرابری در زندگی اجتماعی شود. این نابرابری می تواند منجر به عقده حقارت یا خود کم بینی، شیفتگی، انکار تشخیص شود که با شروع افسردگی همبسته است. هدف این مطالعه آن است که تاثیر آرم-درمانی، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و آموزش روانشناسی خانواده روی انگ بر خود و افسردگی روی خانه داران مبتلا به ایدز را تعیین کند. روش: این مطالعه از طراحی پیش-آزمون-پس-آزمون شبه آزمایشاتی استفاده کرده است. پاسخ دهنده ها با استفاده از تکنیک نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. آزمایش شونده ها، 60 خانه دار مبتلا به ایدز بودند که با اچ ای وی زندگی می کردند. داده ها با استفاده از درونی سازی انگ ابزارهای ایدز جمع آوری شدند و با استفاده از تحلیل های تک متغیره و دو متغیره تجزیه و تحلیل شدند. تحلیل برابری با استفاده از آزمون کای دو و آزمون t مستقل انجام شد و تاثیرات مربوطه با استفاده از آزمون t زوجی تحلیل شدند. نتایج: نتیجه، یک کاهش معنادار در انگ بر خود و افسردگی ( مقدار P کمتر از 0.05)در بیمارانی را نشان داد که آرم درمانی، درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش و آموزش روانشناسی خانواده را دریافت کرده بودند. نتیجه گیری ها: یک ترکیبی از آرم درمانی، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و آموزش روانشناسی خانواده به عنوان بسته درمانی برای غلبه بر انگ بر خود و افسردگی برای افرادی که با ایدز زندگی می کنند توصیه می شود.

ایدز از جمله دلایل پیشرو مرگ و میر در جهان است. این بیماری در بسیاری از کشورها به خاطر رواجش بصورت اپیدمی درامده است و انتظار می رود که به خاطر چالش های زیادی که افراد مبتلا به ایدز با آنها مواجه هستند ، افزایش یابد. استیگما یا انگ که در افراد مبتلا به ایدز روی می دهد اشاره به شرایطی دارد که در آن افرای مبتلا به ایدز دارای یک نگرش و طرز تلقی منفی علیه خودشان هستند و اقدامات تبعیض آمیزی از خانواده، دوستان و خدمات سلامت را تجربه می کنند که منجر به شرمساریشان و تصویر منفی از خودشان می شود. انگ یا استیگما و تبعیض علیه افراد مبتلا به ایدز می تواند منجر به نابرابری ها در زندگی اجتماعی شود، در نتیجه آنها را به باز کردن خودشان و اجتماعی شدن با محیط بی میل می سازد. این نابرابری بیش از پیش جلوی افراد دارای اچ ای وی مثبت را از کار کردن در محیط اجتماعیشان باز می دارد. تحقیقات پیشین بیانگر این بودند که دگردیسی قوی ایدز منجر به احساسات گناه و تنبیه برای افراد مبتلا به ایدز مخصوصاً برای زنان شده است. یک زن نسبت به شوهرش با احتمال بیشتری سرزنش می شود و به عنوان منبع سرایت در نظر گرفته می شود حتی وقتی منبع سرایت در حقیقت شوهرش است. افسردگی یک واکنش مشترکی است که نمی توان از آن اجتناب کرد، و مکررترین دلیل اختلال روان پریشی در افراد مبتلا به ایدز است. تحقیقات نشان داده است که افراد مبتلا به ایدز 20% تا 40% با احتمال بیشتری نسبت به مردم دیگر افسردگی را تجربه می کنند. مطالعه دیگر که در نیجریه روی 122 نفر با ایدز انجام شد، نشان داد که 21.3% از آنها افسردگی و 21.3% حدهای افسردگی را تجربه کردند. درمان ایدز تنها روی جنبه پزشکی یا جسمی تمرکز نمی کند بلکه روی جنبه های روانشناسی نیز تمرکز می کند، بطوریکه افراد مبتلا به ایدز بتوانند با غم، اضطراب و افسردگی خود را وفق دهند. علاوه بر خانواده، یک نظام حمایتی یا نظام حمایتی اصلی نیز مورد نیاز است تا افراد مبتلا به ایدز را توانمند ساخته تا مقابله یا پاسخ های موثر را توسعه دهند. بر این اساس، آنها قادر خواهند بود که در مدیریت کردن عوامل استرس زای مرتبط با بیماریشان از لحاظ جسمی و روانشناسی و از لحاظ اجتماعی خود را تطبیق داده و به سلامتی و بهزیستی روانشناسی نائل آیند. سلامت روانشناسی باید توجه خاصی از افراد مبتلا به ایدز (PLHIV)دریافت کند چون اگر سلامت روانشناسی تامین نشود، منجر به مشکلاتی مانند انزوا و گوشه گیری اجتماعی، نبود حمایت اجتماعی، میزان بالای استرس، ناامیدی و حتی رفتارهای به خود-آسیب رسان خواهد شد. تحقیقات نشان داده است که بهزیستی روانشناسی افراد مبتلا به ایدز می تواند از طریق حمایت اجتماعی بهبود داده شود. آموزش روانشناسی خانواده (FPE) یک برنامه سلامت روانی است که شامل مشارکت خانواده به عنوان یک نظام حمایتی برای بیماران از طریق پیاده سازی اطلاعات و آموزش با استفاده از ارتباطات درمانی می شود. هدف این درمان آن است که دانش خانواده درباره این بیماری را بهبود دهد، مشکلات خانوادگی ای که با درمان و مراقبت اعضای خانواده ای که از ایدز رنج می برند مرتبط است را شناسایی کرده و نقطه قوت های بالقوه خانواده در مراقبت کردن از عضو مریض خانواده خود را واکاوی کنیم. یک مطالعه، یک کاهش در افسردگی را تا 8.46% بعد از اینکه درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد(ACT) و FPE ارائه شد را نشان می دهد. معرفی آموزش روانشناسی به یک خانواده ای که عضوش دارای ایدز است می تواند خانواده را درباره شرایط و علائم، حالت عاطفی، برنامه های درمانی، کمک های پزشکی و گام های اتخاذ شده برای کمک به افراد مبتلا به ایدز که با مشکلات مواجهند را آگاه کند. بر این اساس، PLHIV و خانواده ها می توانند بطور مثبتی در سر و کار داشتن با مشکلاتی که آنها تجربه می کنند، واکنش نشان دهند. یک تحقیق انجام شده در بیمارستان Ciptomangunkusumo نشان داد که انجام دادن ACT و FPE روی بیماران مبتلا به ایدز می تواند افسردگی را تا 8.46% کاهش دهد. بر طبق گفته ویلارداگا و همکاران، ACT درمان رفتاری است که می تواند استفاده شود تا مشکلات بالینی پیچیده مانند افسردگی و اختلالات شخصیت را درمان کنیم. ACT از تکنیک های متعددی استفاده می کند که هدفش تعلیم مهارت های مثبت روانشناسی برای بیمار است. آرم-درمانی را می توان توسط پرستاران برای غلبه بر مشکلات ادراکات منفی درباره تاثیرات بیماری و درمان استفاده کرد. آرم درمانی، روان درمانی آزمایشاتی است که روی اگاهی معنی زندگی فرد به عنوان یک راهی برای نائل شدن به سلامت روانی تمرکز می کند. یک تحقیق انجام شده توسط ویدیانتی و همکاران (2011) روی نوجوانانی که در بازداشتگاه و زندان ها زندگی می کردند درباره تاثیر آرم درمانی و درمان حمایتی یک کاهش قابل توجه و معنادار در سطح اضطراب و افسردگی را نشان داد. مطالعه دیگر انجام شده روی زنان مبتلا به ایدز در هند پی برد که استفاده از آرم درمانی در گروه آزمایشاتی می تواند بطور معناداری ، امید به زندگی را افزایش داده و اینکه افکار زیاد خودکشی را کنترل کند. تاثیر انگ بر خود (self-stigma) و افسردگی روی افراد مبتلا به ایدز می تواند این افراد را وادار سازد تا به برنامه درمانی ادامه ندهند، در نتیجه کیفیت زندگیشان را پایین می آورد. بعلاوه، منجر به مدیریت غیربهینه انگ و افسردگی در افراد مبتلا به ایدز در سیربون می شود. بنابراین این مطالعه، تاثیر آرم درمانی، ACT و FPE روی انگ بر خود و افسردگی روی خانه دارهای مبتلا به ایدز را بررسی کرد.