دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 35256
ترجمه فارسی عنوان مقاله

نقش برونگرایی و عصبانیت در اضطراب موثر، تحت تعاملات متمرکز با کامپیوتر

عنوان انگلیسی
The role of extraversion and neuroticism in influencing anxiety following computer-mediated interactions
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
35256 2015 5 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Personality and Individual Differences, Volume 46, Issue 1, January 2009, Pages 35–39

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

کلمات کلیدی

۱. مقدمه 

۲. روش

2.1شرکت کنندگان 

۲.۲. دستور العمل:

۳. نتایج

جدول یک. تجزیه و تحلیل رگرسیون چندگانه پیش بینی اضطراب

شکل ۱. تعامل بین برون گرایی و نوع تعامل زمانی که اضطراب را بعد از یک تعامل پیش‌بینی می‌کنند. یک نمایش گرافیکی از معادله رگرسیون: تحریک تنش = ۱.۸ -. ۸ (برونگرایی) +. ۳۲ (نوع تعامل ). ۳۱ (نوع تعامل برونگرایی).

4.مباحثه
ترجمه کلمات کلیدی
شخصیت - اینترنت - اضطراب -
کلمات کلیدی انگلیسی
Personality; Internet; Anxiety
ترجمه چکیده
با افزایش محبوبیت اینترنت، تعاملات بین فردی آنلاین، تبدیل به یک روش محبوب ارتباطی شده است. در مطالعه حاضربررسی شده است که آیا افراد با شخصیت خاص بعد از برقراری ارتباط از طریق (ارتباطات به واسطه کامپیوتر) CMC و پس از برقراری تماس (چهره به چهره)FtF کمتر احساس اضطراب می کنند. برای بررسی این مسئله، 80 شرکت کننده زن(سن متوسط= 18.88)، (SD = ۱.۱۰)یک ارزیابی شخصیتی را تکمیل کردند و سپس با استفاده از ارتباطات به واسطه کامپیوترCMC یا چهره به چهرهFtF با همتای خود برای 15 دقیقه ارتباط برقرار کردند. پس از تعامل، سطح فعلی اضطراب شرکت کنندگان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که شرکت کنندگان پس از ارتباطات به واسطه کامپیوتر نسبت به تعاملات چهره به چهره کمتر مضطرب بودند. تجزیه و تحلیل های بعدی نشان داد که این اثر توسط برونگرایی و روان رنجوری شرکت کنندگان تعدیل شد. به طور خاص، شرکت کنندگان درون گرا و عصبی تمایل بیشتری به ارتباط چهره به چهره نسبت به استفاده از ارتباطات به وسیله کامپیوتر داشتند در حالی که برون گرایان و شرکت کنندگان ثابت تمایل به تجربه مقادیر کم اضطراب بدون توجه به نوع تعامل دارند.
ترجمه مقدمه
هم زمان با افزایش رشد استفاده از اینترنت در سال‌های اخیر، انواع مختلفی از ارتباطات با واسطه کامپیوتر (CMC) به یک منبع بسیار محبوب از تعاملات بین فردی تبدیل شده‌است. با رشد محبوبیت ارتباط با کامپیوتر (به عنوان مثال، اتاق‌های چت، چت وب، وب سایت‌های اجتماعی و پیام‌رسانی فوری)، مهم است که متغیرهای شخصیتی مختلف را بررسی کنیم که ممکن است تجربه برقراری ارتباط از طریق اینترنت را تغییر دهند. به عنوان مثال، به نظر می‌رسد که افرادی که در طول تعاملات احساس اضطراب می‌کنند ممکن است متوجه شوند که هنگام برقراری ارتباط با کامپیوتر، راحت هستند. در این راستا، مطالعه حاضر علاقمند به این موضوع است که آیا افراد با ویژگی‌های شخصیتی خاص، هنگام برقراری ارتباط از طریق ارتباط با کامپیوتر نسبت به روش چهره به چهره(FtF)احساس اضطراب کمتری می‌کنند. محققان با استفاده از ارتباط باکامیپوتر(CMC) برای تعاملات روزانه، شروع به بررسی اثرات روانی احتمالی کرده‌اند(CMC). برای مثال، پیشنهاد شده‌است که چون فعالیت‌های اینترنتی با دیگر فعالیت‌های اجتماعی تداخل دارند، می‌تواند منجر به اعتیاد شود (برنر ، ۱۹۹۷). تحقیقات قبلی همچنین نشان می‌دهد که روابط که کاملاً براساس (CMC) هستند، سطح صمیمیت یکسانی را به عنوان روابط چهره به چهره (FtF)فراهم نمی‌کنند (پارکس & رابرتس ، ۱۹۹۸). افزایش استفاده از اینترنت نیز به کاهش ارتباط با خانواده و دوستان و محافل اجتماعی کوچک‌تر برای کاربر ارتباط داشته‌است (کرات و همکاران، ۱۹۹۸). در نهایت، دانشجویان کالج که اغلب از (CMC)استفاده می‌کنند، به احتمال زیاد عملکرد آکادمیک ضعیف تر و وابستگی به اینترنت را نسبت به همسالان خود دارند که اغلب از ارتباط با کامپیوتر (CMC)استفاده نمی‌کنند (کوبی ، لاوین ، و باروز ، ۲۰۰۱). در مقابل نتایجی که استفاده از اینترنت می‌تواند اثرات روانی منفی داشته باشد, تحقیقات دیگری حاکی از آن است که استفاده از اینترنت می‌تواند مثبت باشد. مشخص شده‌است که افرادی که از اینترنت استفاده می‌کنند اغلب با همتایان خود معاشرت می‌کنند تا عمق یکسانی در هر دو رابطه CMC و روابط FtF با افرادی که از اینترنت کم‌تر استفاده می‌کنند گزارش دهند. (پریس و همکاران, 2002). گراس , جوونن , و کلارک (2002) آن ها دریافتند که نوجوانان که از پیام‌های فوری به عنوان شکلی از ارتباط استفاده می‌کنند اغلب با همسالان خود گپ می‌زنند و در نتیجه این روابط را به رشد تشویق می‌کنند. اما گرین و همکاران (2005) دریافتند که شرکت کنندگان زن که با یک غریبه در محیط CMC صحبت می‌کنند, شادی و حالات روحی بهتری نسبت به شرکت کنندگانی که با یک غریبه درمحیط FTF صحبت می‌کنند را گزارش کرده‌اند. در مجموع، تحقیقات گذشته نشان می‌دهد که CMC می‌تواند یک تجربه مثبت باشد (برنر ، ۱۹۹۷؛ کرات و همکاران، ۱۹۹۸؛ کوبی و همکاران، ۲۰۰۵؛ گراس و همکاران، ۲۰۰۲؛ گراس و همکاران، ۲۰۰۲؛ پریس و همکاران، ۲۰۰۲). پیشنهاد شده‌است (به عنوان مثال، امیچای - هامبرگر و بن ارتیزی ، ۲۰۰۰) که این یافته‌های ظاهراً متناقض ممکن است رخ داده باشند زیرا بسیاری از این تحقیقات نتوانستند در نظر بگیرند که آیا شخصیت اثر CMC را تعدیل می‌کند یا نه. این افراد درون‌گرا و عصبی احتمالاً از اینترنت برای گپ زدن و پیوستن به گروه‌های بحث استفاده می‌کنند. بر اساس‏این‏‏تحقیق بعدها مشخص شد که زنان عصبی اغلب به منظور غلبه بر احساس تنهایی از اینترنت استفاده می کنند (امیچای - هامبرگر و بن ، ۲۰۰۳). به طور مشابه، تحقیقات نشان می‌دهند که افراد درون‌گرا وعصبی احتمالاً "خود واقعی " خود را در طی ارتباط با کامپیوتر( CMC) نسبت به تعاملات چهره به چهره( FTF) بیان می‌کنند (امیچای - هامبرگر ، وایناپل، و فاکس، ۲۰۰۲). علاوه بر این، مطالعات متعدد دیگری نشان داده‌اند که سازه‌های مرتبط با درون گرایی و عصبانیت (به عنوان مثال، کمرویی، اضطراب اجتماعی) هم با استفاده از ارتباط با کامپیوتر و پیامدهای مختلف آن مرتبط هستند (به عنوان مثال، کرتیس، ۱۹۹۷؛ مک کنا، ۱۹۹۸؛ وارد و، ۲۰۰۴). به نظر می‌رسد که محیط ایجاد شده توسط ارتباط با کامپیوتر(CMC) ، درون گرایان و افراد عصبی را تشویق می‌کند تا در هنگام صحبت احساس راحتی بیشتری بکنند. افراد عصبی ممکن است هنگام تعامل با کامپیوتر (CMC) احساس راحتی داشته باشند چون این حس گمنامی را برای افراد فراهم می‌آورد. این افراد همچنین ممکن است به کنترل قابل‌توجه تعامل ایجاد شده توسط ارتباط با کامپیوتر(‏ CMC) ، که اجازه می‌دهد فرد تا به اوقات فراغت خود، توانایی ویرایش آنچه گفته می شود و توانایی صرفا پایان دادن به تعامل در هر زمان پاسخ دهد. مطالعه حاضر به صورت آزمایشی نحوه تعامل مشارکت کنندگان با یک بیگانه در محیطCMC یا FtF را به منظور بررسی این که آیا این شکل های ارتباط بطور متمایزی تحت‌تاثیر اضطراب یک شرکت‌کننده قرار گرفته‌اند،را دستکاری می‌کند. مهم‌تر اینکه, همچنین بررسی شد که آیا برون گرایی و عصبانیت اثر نوع تعامل بر اضطراب شرکت کنندگان را تعدیل کرده‌است یا خیر. از آنجا که تحقیقات قبلی حاکی از آن است که برون گرایی و عصبانیت, ویژگی‌های مهمی هستند که هنگام بررسی استفاده زنان از کامپیوتر در نظر گرفته می‌شوند (، امیچای - هامبرگر و بن -, 2003; ، امیچای - هامبرگر و بن -, 2003) مطالعه حاضر به بررسی تعامل زنان پرداخته‌است. براساس تحقیقات قبلی, فرض بر این است که برون گرایی به طور منفی به اضطراب مربوط می‌شود (به عنوان مثال, درون گرایان در طی تعامل چهره به چهره (FtF) نسبت به فرد برونگرا ،نگران خواهند بود) اما در طول استفاده از کامپیوتر, برون گرایی به اضطراب ربطی ندارد. همچنین انتظار می‌رود که در طول تعامل چهره به چهره, عصبانیت به طور مثبتی با اضطراب ارتباط داشته باشد (به عنوان مثال, افراد عصبی در طول تعاملات بیشتر نسبت به افراد پایدار نگران خواهند بود) اما در طول بحرانی بودن این رابطه, این رابطه تا حد زیادی کاهش خواهد یافت.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  نقش برونگرایی و عصبانیت در اضطراب موثر، تحت تعاملات متمرکز با کامپیوتر

چکیده انگلیسی

With the increasing popularity of the internet, online interpersonal interactions have become a popular method of communication. The current study examined whether individuals with certain personality characteristics felt less anxious after communicating via computer-mediated communication (CMC) than after face-to-face (FtF). To examine this issue, 80 female participants (M age = 18.88, SD = 1.10) completed a personality assessment and then interacted with a confederate for 15 min either using CMC or FtF. After the interaction, participants’ current level of anxiety was assessed. Results indicated that participants tended to be less anxious after the CMC than after a FtF interaction. Subsequent analyses found that this effect was moderated by participants’ extraversion and neuroticism. Specifically, introverted and neurotic participants tended to be more anxious communicating FtF than communicating using CMC whereas extraverts and stable participants tended to experience low amounts of anxiety irrespective of the interaction type.

مقدمه انگلیسی

Paralleling the growth of internet use in recent years, various forms of computer-mediated communication (CMC) has become a very popular source of interpersonal interactions. With the growing popularity of CMC (e.g., emailing, chat rooms, social websites, and instant messaging), it is important to examine various personality variables that may alter the experience of communicating via the internet. For example, it seems probable that those individuals who feel anxious during face-to-face interactions may find that they are at ease when communicating using CMC. To this end, the current study is interested in whether or not individuals with specific personality characteristics feel more or less anxious when communicating via CMC than face-to-face (FtF). With the rising use of CMC for daily interactions, researchers have started to examine the possible negative psychological effects of CMC. For example, it has been suggested that because internet activities interfere with other social activities it can lead to addiction (Brenner, 1997). Previous research also suggests that relationships which are entirely based on CMC do not provide the same intimacy level as FtF relationships (Parks & Roberts, 1998). Increases in internet usage have also been linked to declines in communication with family and friends and overall smaller social circles for the user (Kraut et al., 1998). Finally, college students who frequently use the CMC to talk with their friends are likely to have poorer academic performance and higher self-reported internet dependency than their peers who do not frequently use CMC (Kubey, Lavin, & Barrows, 2001). In contrast to the findings that internet use can have negative psychological effects, other research suggests that internet use can be positive. Those individuals who use the internet frequently to socialize with their peers have been found to report equal depth in both CMC relationships and FtF relationships to those individuals that use the internet less frequently (Peris et al., 2002). Gross, Juvonen, and Gable (2002) found that adolescents who use instant messaging as a form of communication often chat with peers they see in their day-to-day life thereby encouraging these relationships to grow. Not only can CMC build deeper friendships, but Green et al. (2005) found that female participants who conversed with a stranger in a CMC environment reported more happiness and better moods than female participants who conversed with a stranger FtF. In sum, past research suggests that CMC can sometimes be a positive experience (Brenner, 1997, Kraut et al., 1998, Kubey et al., 2001 and Parks and Roberts, 1998) and can sometimes be a negative experience (Green et al., 2005, Gross et al., 2002 and Peris et al., 2002). It has been suggested (e.g., Amichai-Hamburger & Ben-Artzi, 2000) that these seemingly conflicting findings may have occurred because much of this research failed to consider whether or not personality moderates the effect of CMC. Consistent with this notion, past correlational research indicates that the traits of extraversion and neuroticism might impact CMC. Research by Amichai-Hamburger and Ben-Artzi (2000) found that women who are introverted and neurotic are likely to utilize the internet in order to chat and join discussion groups. Building upon this research it was later found that neurotic women seem to utilize the internet more often in order to overcome feelings of loneliness (Amichai-Hamburger & Ben-Artzi, 2003). Similarly, research suggests that introverted and neurotic individuals are more likely to express their “true selves” during CMC than during FtF interactions (Amichai-Hamburger, Wainapel, & Fox, 2002). Furthermore, various other studies have found that constructs related to extraversion and neuroticism (e.g., shyness, social anxiety) are also linked to CMC use and its various outcomes (e.g., Curtis, 1997, McKenna, 1998 and Ward and Tracey, 2004). It seems likely that the environment created by CMC encourages introverts and neurotic individuals to feel more at ease when conversing. Introverted and neurotic individuals might feel at ease when interacting via CMC because it provides a sense of anonymity. These individuals might also be attracted to the substantial control of the interaction afforded by CMC which allows a person to respond at their own leisure, the ability to edit what is said, and the capability to simply end the interaction at any time. In order to build upon previous literature examining CMC and personality, the current study experimentally manipulated how participants interacted with a stranger (CMC or FtF) in order to examine if these forms of communication differentially affected a participant’s anxiety. More importantly, it was also examined whether or not extraversion and neuroticism moderated the effect of interaction type on participants’ anxiety. Because previous research suggests that extraversion and neuroticism are important characteristics to consider when examining females’ usage of CMC (Amichai-Hamburger and Ben-Artzi, 2000 and Amichai-Hamburger and Ben-Artzi, 2003) the current study examined the interactions of female dyads. Based on previous research, it is hypothesized that during a FtF interaction, extraversion will be negatively related to anxiety (i.e., introverts will be more anxious during FtF interactions than extraverted individuals) but during CMC, extraversion will be unrelated to anxiety. It is also expected that during FtF interaction, neuroticism will be positively related to anxiety (i.e., neurotic individuals will be more anxious during FtF interactions than stable individuals) but during CMC this relationship will be greatly reduced