ترجمه فارسی عنوان مقاله
تجربه آزمایشی در آموزش طراحی به عنوان یک منبع برای تفکر ابتکاری : مورد Bruno Munari
عنوان انگلیسی
Experimental experience in design education as a resource for innovative thinking: The case of Bruno Munari
| کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
|---|---|---|
| 61164 | 2010 | 6 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Procedia - Social and Behavioral Sciences, Volume 2, Issue 2, 2010, Pages 5039–5044
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلید واژه ها
1-مقدمه
1-1آموزش طراحی و هنر : از یادگیری تجربی
2-1 آموزش طراحی : قلمرو بین هنر و علم
2- Bruno Munari : هنرمند، طراح و مربی
1-2 زندگی Munari
2-2 Munari به عنوان یک هنرمند، طراح و مربی
شکل 1- لامپ Falkland از موری، 1994( هنوز به عنوان یک طرح کلاسیک در حال تولید است).
3-2 شیوه موری
شکل 2 – برونو موری در یکی از کارگاهها با بچه ها
3- نتیجه گیری و توصیه ها
کلید واژه ها
1-مقدمه
1-1آموزش طراحی و هنر : از یادگیری تجربی
2-1 آموزش طراحی : قلمرو بین هنر و علم
2- Bruno Munari : هنرمند، طراح و مربی
1-2 زندگی Munari
2-2 Munari به عنوان یک هنرمند، طراح و مربی
شکل 1- لامپ Falkland از موری، 1994( هنوز به عنوان یک طرح کلاسیک در حال تولید است).
3-2 شیوه موری
شکل 2 – برونو موری در یکی از کارگاهها با بچه ها
3- نتیجه گیری و توصیه ها
ترجمه کلمات کلیدی
تفکر طراحی؛ آموزش طراحی ؛ برونو موناری؛ نوآوری؛ طراحی اولیه؛ یادگیری تجربی
کلمات کلیدی انگلیسی
Design thinking; design education; Bruno Munari; innovation; basic design; experiential learning
ترجمه چکیده
آموزش طراحی عموما شامل زمینه های مختلف طراحی است مانند طراحی محصول، طراحی گرافیک، طراحی ارتباطات و طراحی در مهندسی. طراحی به عنوان یک فعالیت، همه این زمینه های مختلف را در بر می گیرد. طراحی در حالت پایه به شیوه حل مسئله اطلاق می شود، یک شیوه حل مسئله خلاقانه و فرایندهای مرتبط به آن. طراحی به عنوان یک فعالیت همیشه به عنوان یک ابزار خلاقانه درنظر گرفته می شود. آموزش طراحی در اصل بر ارتقای شیوه خلاق با مطالعات طراحی پایه مبتنی بر پروژه های سه بعدی و دو بعدی مختلف تمرکز می کند. به عنوان ابزارهای طراحی توسعه یافته در راستای فناوری، ساختار اصلی آموزش مبتنی بر یک مدل با جنبه های تحلیلی و خلاقانه است : شیوه طراحی گونه تفکر در به دنبال اصالت و انحصار است. امروزه نیاز به نوآوری بیش از هر زمانی مشهود است. هدف اصلی این مقاله بررسی و شناسایی رابطه بین خلاقیت، نواوری و طراحی مربوط به آموزش طراحی است. Bruno Munari(Milano, 1907-1998) به عنوان یک طراح و یک مربی طراحی، یکی از نامهای برجسته است که منعکس کننده خلاقیت و نواوری در تاریخ طراحی ایتالیا است. مشارکت ابتکاری او در طراحی ایتالیایی با پیشینه آموزش طراحی تجربی او در تحقیق برای خلاقیت تقویت می شود. این مقاله به دنبال بررسی ساختارهای آموزشی در تاریخ طراحی و آموزش طراحی است که منجر به تفکر خلاق و نوآوری پایدار طبیعی در مطالعه موردی کار Bruno Munari به عنوان یک طراح و یک مربی می شود.
ترجمه مقدمه
طراحی به عنوان یک واژه، شامل زمینه های مختلفی می شود از جمله، گرافیک، ارتباطات، مد، مهندسی، معماری و طراحی محصول. برای هر کدام از این زمینه ها، این عبارت دارای یک محتوای متفاوت است. در چارچوب این مقاله، کلمه طراحی در اصل به اصل طراحی صنعتی محصول اطلاق م یشود. طراحی به عنوان تصمیم گیری آگاهانه تعریف می شود که به وسیله آن اطلاعات ( ایده ) به خروجی تبدیل می شود، ملموس (محصول) و یا ناملموس (خدمات) می شود (Von Stamm, 2003). نوآوری در دهه 90 ارتباط زیادی به فناوری و علم به عنوان خروجی فرایندهای تحقیق و توسعه نداشت. از ابتدای هزاره، سهم طراحی برای تفکر ابتکاری و نواوری مشهود تر شد، خصوصا برای دنیای کسب و کار. با این حال نوآوری در اصل مربوط به فناوری بوده، و تفکر نواوری ارتباط نزدیک تری را با اصل طراحی حفظ می کند. نواوری در دنیای کسب وکار امروزی حیاتی تر شده است، از جمله برای شرکتها و افراد (Fixson, 2009). با شناخت اهمیت روز افزون نواوری به خصوص برای موفقیت اقتصادی، توجه بیشتری به تحقیق برای نواوری شده است. امروزه اصل فرایند طراحی، منجر به ابزار استراتژیک برای مدیریت و نواوری می شود. در سال 2008، Harvard Business Review مقاله ای را به طراحی و نواوری اختصاص داد تا اهمیت تفکر طراحی را برای نوآوری نشان دهد (Brown, 2008). به عنوان بخشی از فرایند کلی خلاقیت، طراحان باید ابهام را تحمل کرده، سوالات را بپرسند، احتمالات را ببینند، به صورت واگرا فکر نند، ریسک پذیر بوده و دنیا را متفاوت درک کند (Von Stamm, 2003). چون نوآوری با پذیرش سطوح بالای ابهام و عدم قطعیت، تفکر اصلی، صبر برای هدایت ایده به نتیجه، تمایل به ریسک پذیری و قابلیت نظارت دیگران همراه است، ویژگیهای همپوشان هر دو زمینه، ارتباط خالصی را تضمین می کند.
از زمانی که ورود طراحی به کسب وکار به عنوان یک ارزش اقتصادی درنظر گرفته شده است، دو رشده در زمینه آموزشی و حرفه ای به هم نزدیک شدند تا مدلهای جدیدی را برای نواوری ایجاد کنند. با فرض اینکه بخش عمده طراحی و توسعه محصول شامل خلاقیت و تکرار باشد، خود را مدیون تفکر در حالت تجربی می داند (Beard & Wilson, 2006). با ارجاع به تحقیق اخیر که در تدریس نوآوری در برنامه های آموزش توسعه و طراحی محصول در آمریکا انجام شده است (Fixson, 2009)، ما می بینیم که اکثر برنامه های آموزش طراحی به دنبال آموزش مبتکران است تا متخصصان سنتی حرفه ای با استفاده از شیوه های تحصیلی که دیگر رنگ و بوی سنتی را نداشته، و ماهیتا اکتشافی تر و دارای سبک همکاری هستند.
برخی خود نوآوری را به عنوان فرایند یادگیری پیوسته تشریح کرده اند، که شرکت کنندگان خود را بین دنیای انتزاع و گسسته قرار می دهد (Fixson, 2009). نواوری یک عمل یا فعالیت زمانی نیست، بنابراین یک سیستم ذهنی آموزشی است که موجب می شود نیازهای ذهنی نواوری بررسی شوند. از این بافت معاصر، این موقعیت یک دیدگاه جدید را در خصوص آموزش طراحی ارائه می کند. همانطور که شیوه نواوری اهمیت می یابد، ما می بینیم که مسئله اصلی بدین صورت بروز می کند : آیا نواوری را می توان تدریس کرد ؟
شواهد رابطه خالص بین خلاقیت، طراحی و نوآوری باید مطرح شود. آموزش طراحی یک ذهنیت را ایجاد می کند، یک شیوه برای دیدن و فکر کردن. این یک فرایند با مجموعه ای از تجربیات آزمایشی است. هدف این مقاله مطرح کردن و بررسی روابط داخلی بین نواوری- خلاقیت – طراحی و آموزش طراحی است. برای اینکه توجه را به این فرایند جلب کنیم، هدف تحلیل شیوه های تولید تجربی Bruno Munari به عنوان یک مطالعه موردی مرجع است. در اولین بخش از این مقاله، ما بر ساختار آموزش طراحی با روابط داخلی آن در هنر تمرکز می کنیم. مدل یادگیری و شیوه های آن به صورت خلاصه بررسی می شود. آنگاه بخش دوم مقاله، تحلیل مورد Bruno Munari را مطرح می کند، شیوه های آن در خصوص آموزش هنر و طراحی، کارهای او به عنوان نمونه هایی از نواوری و سهم او در تحقیق پایداری رابطه آموزش خلاقیت از طریق شیوه های تجربی و ازمایشی.
پیش نمایش مقاله
