یادگیری از طبیعت: طراحی زیست-تقلید در آموزش معماری

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.تقلید زیستی درآموزش معماری

2.1. تفسیر مجدد از بندپایان درچارچوب اصول معماری

1.1.2. مرحله 1: سمینار

2.1.2. مرحله 2.ارائه های دانشجویان

3.1.2. مرحله 3. تمرین استودیویی

4.1.2. مرحله 4: ارزیابی داوران

3.یافته ها و جمع بندی

تقلید زیستی، مطالعه طبیعت برای تقلید یا الهام گرفتن از طراحی ها یا اصول آن برای حل مشکلات بشر است. مثال بارز آن شامل پارچه خودچسب است که از گیاه تیغ دار مشتق شده. این مقاله یک ماموریت اساسی استودیوی طراحی را شرح می دهد که از بندپایان ، منبع غنی الهام متاثر شده است. انتظار میرود دانشجویان معماری سال اول از طریق مشاهده اشکال و رفتارهای بندپایان، راه حلی برای یک مشکل معمول بشر ارائه دهند. کار نهایی شامل ساخت یک ساختار سیار در طراحی بود. مزایای آموزشی عبارتند از معرفی روش های طراحی جایگزین به دانش جویان و تفکر چند بعدی.

طراحان از منابع مختلف برای حل مشکلات طراحی چالش برانگیز الهام می گیرند. یک روش، مطالعه طبیعت و تلاش برای درک راه هایی که در آن، برای حل چالش های زیست محیطی تکامل یافته است می باشد. این عمل، تقلید زیستی، یک اصطلاح که توسط اتو شیمیت (Schmitt، 1969) در دهه 1950 معرفی شده است نام گرفته است. تقلید زیستی به طور فزاینده ای در معماری و مهندسی به کارگرفته شده است. اختراعات جهانی که شامل رویکردهای تقلیدی یا اقتباسی هستند با یک ضریب 93 در سال 1985 تا 2005 افزایش یافته است باید کافی باشد تا علاقه اخیر به این زمینه (Anonymous، 2012) را اثبات کند. با این حال، این کار برای مهندسان و طراحان جدید نیست، ماشین های پرنده لئوناردو داوینچی به ذهن می آیند. طرفداران تقلید زیستی، مطالعه مدل های طبیعت برای تقلید یا الهام از طرح ها و فرآیندهای آن برای حل مشکلات انسانی، استدلال می کنند که 3.85 میلیارد سال تکامل، طرح هایی از محیط طبیعی ما و ساکنان آن را با ضرورت اجازه برای بقا صیقل داده است، بنابراین ما توسط دنیایی از ارگانیسم های طبیعی که به صورت مبتکرانه طراحی شده احاطه شده ایم (Benyus، 2009). نمونه هایی از چنین تحول انطباقی توسط زیست شناسان، جانورشناسان، گیاه شناسان، وراثت شناسان و محققان بیومکانیک (GalhaBarrtolo & Bartolo، 2002) مشاهده شده است. آنچه که باقی می ماند این است که این اطلاعات را به شیوه معنی دار استخراج کنیم. رویکردهای چندگانه در استفاده از بیوموئید به عنوان یک فرآیند طراحی در ادبیات مورد بحث قرار گرفته است. این روش ها عبارتند از: (1) شناسایی یک مشکل طراحی و بررسی روش هایی که سایر ارگانیزم ها و یا اکوسیستم ها آن را حل کرده اند؛ یا (2) شناسایی یک ویژگی خاص در یک ارگانیسم یا اکوسیستم و ترجمه آن به یک طراحی است که به یک مشکل انسانی پاسخ می دهد. اولی ممکن است به عنوان یک رویکرد مبتنی بر مسئله از بالا به پایین، یا «طراحی به دنبال زیست شناسی»، و دومی یک رویکرد مبتنی برراه حل، «ازپایین به بالا» یا رویکرد «تاثییرزیست شناسی بر طراحی» اشاره شود (El-Zeiny، 2012؛ زری، 2007). برای هر یک از رویکردهای بیان شده نسبت به عملکرد، چارچوب کاربرد تقلید زیستی ضروری است. دیدگاه های متفاوت در ادبیات ارائه شده است. به عنوان مثال: فرم، فرآیند و اکوسیستم به عنوان سطوح مختلف تقلید شناخته شده اند (Anonymous، 2012). طبقه بندی های دیگر با ابعاد متعدد نیز مورد بررسی قرار می گیرند: ارگانیسم، رفتار و اکوسیستم (Zari، 2007). در اصل، طراحی ممکن است ویژگی های یک ارگانیسم فردی را تقلید کند، ممکن است از رفتار ارگانیسم الهام بگیرد، یا طراحی ممکن است از کل زیست بوم یک ارگانیسم و محیط اطرافش حاصل شود.