ترجمه فارسی عنوان مقاله

یافته های قلب نگار الکتریکی و خودکار در بیماری پارکینسون

عنوان انگلیسی

Autonomic and electrocardiographic findings in Parkinson's disease

کد مقاله	سال انتشار	تعداد صفحات مقاله انگلیسی
117427	2017	17 صفحه PDF

منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Autonomic Neuroscience, Volume 205, July 2017, Pages 93-98

فهرست مطالب ترجمه فارسی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.مطالب و روش ها

2.1. آزمودنی ها

2.2. شدت بیماری

2.3. قلب نگاشت الکتریکی

2.4. تحلیل

3.نتایج

3.1. فاصله QT در خط پایه

3.2. فاصله QT و پیگیری 5 ساله

3.3. فاصله QT و تغییر در نمره GST 5 ساله

3.4. تغییرپذیری ضربان قلب در خط پایه

3.5. تغییرپذیری ضربان قلب و پیگیری 5 ساله

3.6. تغییرپذیری ضربان قلب و تغییر در نمره GST 5 ساله

4. بحث

5. نتیجه گیری

شکل 1: توزیع 1741 آزمودنی LS-1 در مطالعه ECG

جدول 1: داده‌های جمعیت¬شناسی آزمودنی¬های تحقیق

ترجمه کلمات کلیدی

بیماری پارکینسون، خودمختاری، الکتروکاردیوگرام، تنش قلبی،

کلمات کلیدی انگلیسی

Parkinson's disease; Autonomic; Electrocardiogram; Heart rate variability;

ترجمه چکیده

بیماری پارکینسون (PD) اختلال پیشرو تخریب کننده عصبی است، این اختلال با نشانه ها و نشانگان حرکتی و غیرحرکتی توصیف شده است. گزارش های زیادی نشان می دهند که کاهش تغییرپذیری ضربان قلب در اوایل اختلال رخ می دهد، حتی قبل از اینکه نشانه های اصلی PD ظاهر شود. در مطالعه طولی PD، به بررسی این مطلب پرداختیم که آیا تغییرپذیری ضربان قلب (HRV) با استفاده از ردیابی 10 ثانیه ای ECG به دست می آید یا خیر، و فاصله QT برق نگار قلب با شدت و پیشرفت PD ارتباط خواهد داشت یا خیر. آزمودنی ها از مطالعه طولی بر روی 1741 نفر مبتلا به PD ثابت و در اوایل این اختلال گرفته شدند. شدت PD با استفاده از آزمون آماری جهانی (GST) اندازه‌گیری شد. در زیرمجموعه، فاصله اصلاح شده QT ضربان قلب برای هر قلب-نگاشت الکتریکی (ECG) محاسبه شد. HRV برای هر ECG اندازه‌گیری شد و در ادامه تغییرشکل داد تا با توزیع نرمال تناسب داشته باشد. تحلیل پایه شامل 653 آزمودنی بود، از این میان، مطالعه پیگیری 5 ساله برای 256 نفر انجام شده بود. بین QTcB و شدت PV در افرادی ارتباط وجود داشت که فاصله-QT تحت تاثیر داروها دریافت کرده بودند (P<0.05). فاصله طولانی تر QT در خط پایه با PD پیشرفته تر در مدت 5 سال ارتباط داشت (P<0.05)، و با پیشرفت بیشتر بیماری ظرف 5 سال نیز ارتباط داشت (P<0.05). بین HRV کمتر و کاهش راست ایستایی در فشار خون ثابت در خط پایه در افراد مبتلا به PD ارتباط وجود داشت (P<0.05). HRV با شدت PD یا پیشرفتش ارتباط نداشت. در نتیجه، قادر بودیم ارتباطات سنجش پذیر بین فاصله QTcB و شدت PD، شدت PD در 5 سال بعد، و تغییر بیماری در طی زمان را کشف کنیم. با این حال، ردگیری معمول ECG برای ارزیابی کارکرد خودکار در PD کافی به نظر نمی رسید.

ترجمه مقدمه

بیماری پارکینسون (PD) اختلال پیشرو تخریب کننده عصبی است، این اختلال با نشانه ها و نشانگان حرکتی و غیرحرکتی توصیف می شود. در میان ابعاد غیرحرکتی PD، بدکاری خودکار گسترش قابل ملاحظه ای دارد و با بدکاری قلبی-عروقی، معدی و روده ای، ادراری-تناسلی، تنظیم حرارت یا مردمکی آشکار می شود (آرنائو و همکاران، 2015). همانطور که رویداد و شیوع PD در افراد کهنسال به رشد ادامه می دهد، بار علمی اقتصادی بدکاری خودکار نیز افزایش خواهد یافت (کرسوسیمو و بناروخ، 2012، آرنائو و همکاران، 2015). گزارش های زیادی بدکاری خودکار قلبی عروقی، توصیف شده با کاهش تغییرپذیری ضربان قلب، را در افراد مبتلا به PD مشخص کرده اند (وان دیجک و همکاران، 1993؛ بوهادی و همکاران، 2004؛ آلونسو و همکاران، 2015). اخیراً، مطالعه ای بزرگ و آینده نگر درباره افراد غیرمبتلا به PD با توجه به دگرگونی افراد در دراز مدت انجام شد و ارتباط بین کاهش تغییرپذیری ضربان قلب و افزایش ریسک PD به دست آمد (آلونسو و همکاران، 2015). در کل، این داده‌ها نشان می دهند که کاهش تغییرپذیری ضربان قلب در اوایل بیماری رخ می دهد، حتی قبل از اینکه نشانه های اصلی PD ظاهر شود. علاوه بر این، تخریب جانبی عصب-های خودکار در افراد مبتلا به PD می تواند آنها را مستعد طولانی کردن فاصله QTc برق نگار قلب کند (ایشیزاکی و همکاران، 1996؛ اوکا و همکاران، 1997، دیگوچی و همکاران، 2002). در نهایت، گروه های زیادی از داروهای استفاده شده برای درمان نشانگان PD نیز می توانند فاصله QTc را طولانی کنند (مالک و همکاران، 2013). در مطالعه حاضر، به بررسی این مطلب پرداختیم که آیا تغییرپذیری ضربان قلب یا فاصله QT برق نگار قلب، یا هردو، با شدت PD و میزان پیشرفت بیماری با استفاده از ردگیری ECG معمول ارتباط دارد یا خیر. فرض می گیریم افراد مبتلا به بیماری پیشرفته تر پارکینسون تغییرپذیری ضربان قلب کمتر و فاصله QT اصلاح شده طولانی تر در ارزیابی ابتدایی دارند، و این نابهنجاری های برق نگار قلب با شدت کلی بیشتر و میزان پیشرفت PD همبستگی خواهد داشت. علاوه بر این، فرض می گیریم که فاصله QT طولانی تر و کاهش تغییرپذیری ضربان قلب، به عنوان علائم بدکاری خودکار، با کاهش فشار خون در حالت ایستاده ارتباط خواهند داشت.

دانلود رایگان 2 صفحه اول مقاله لاتین (PDF)

پیش نمایش مقاله

چکیده انگلیسی

Parkinson disease (PD) is a progressive neurodegenerative disorder characterized by motor and non-motor symptoms and signs. Many reports suggest that diminished heart rate variability occurs early, even prior to the cardinal signs of PD. In a longitudinal study of PD, we evaluated whether heart rate variability (HRV) obtained using a 10-second ECG tracing, and the electrocardiographic QT-interval would be associated with PD severity and progression. Subjects were derived from a longitudinal study of 1741 individuals with early, stable PD. The severity of PD was measured using the global statistical test (GST). In a subset, the heart rate corrected QT-interval (QTcB) was calculated for each electrocardiogram (ECG). The HRV was measured for each ECG and then transformed to fit a normal distribution. The baseline analysis included 653 subjects, with 256 completing the 5-year follow up study. There was an association (PÂ <Â 0.05) between QTcB and PD severity in individuals that were taking QT-interval affecting drugs. A longer QT-interval at baseline was associated with more advanced PD at 5Â years (PÂ <Â 0.05), and greater disease progression over 5Â years (PÂ <Â 0.05). There was an association between diminished HRV and an orthostatic decrease in standing blood pressure at baseline in individuals with PD (PÂ <Â 0.05). HRV was not associated with PD severity or progression. In conclusion, we were able to detect measurable associations between the QTcB interval and PD severity, PD severity 5Â years later, and the change in disease over time. However, routine ECG tracings appear inadequate for the evaluation of autonomic function in PD.