ترجمه فارسی عنوان مقاله
نوروگلوبین و زوال عقل آلزایمر: ارتباط ژنتیک و تغییرهای بیان ژن
عنوان انگلیسی
Neuroglobin and Alzheimer's dementia: Genetic association and gene expression changes
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
30724 | 2010 | 8 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Neurobiology of Aging, Volume 31, Issue 11, November 2010, Pages 1835–1842
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلیدواژهها
1.مقدمه
2. مطالب و روشها
1.2. شرح نمونه
2.2. شناسایی ژن نامزد و انتخاب SNP
جدول 1.شرح مطالعات مرتبط.
جدول 2.تحقیق ارتباط بین 5 ژن نامزد
3.2. ژنوتیپکردن
4.2. ترتیببندی
5.2. بیان ژن
جدول 3.نتایج ارتباط درباره میزان LD پیرامون NGB.
6.2. روشهای تحلیلی
3. نتایج
جدول 4. تحلیلهای بیان ژن قطعه گیجگاهی
4. بحث
5. تعارض منافع
ضمیمه A. دادههای تکمیلی
کلیدواژهها
1.مقدمه
2. مطالب و روشها
1.2. شرح نمونه
2.2. شناسایی ژن نامزد و انتخاب SNP
جدول 1.شرح مطالعات مرتبط.
جدول 2.تحقیق ارتباط بین 5 ژن نامزد
3.2. ژنوتیپکردن
4.2. ترتیببندی
5.2. بیان ژن
جدول 3.نتایج ارتباط درباره میزان LD پیرامون NGB.
6.2. روشهای تحلیلی
3. نتایج
جدول 4. تحلیلهای بیان ژن قطعه گیجگاهی
4. بحث
5. تعارض منافع
ضمیمه A. دادههای تکمیلی
ترجمه کلمات کلیدی
-
'بیماری آلزایمر -
زوال عقل -
بیان ژن -
کلمات کلیدی انگلیسی
Neuroglobin,
Alzheimer's disease,
Dementia,
Gene expression,
ترجمه چکیده
قبلاً پیوند ژنتیک را در کروموزوم 14q با بیماری آلزایمر (AD) با استفاده از وجود توهمهای همبود به عنوان متغیر کمکی گزارش کردیم. این نتایج وجود ژن را برای افزایش ریسک برای شکل تجانس ژنتیک بیماری آلزایمر نشان دادند که برحسب فقدان توهمهای همبود توصیف میشوند. در اینجا پیگیری خود را درباره این تحقیق به واسطه تحلیل چندریختیهای نوکلئوتید (SNPها) در پنج ژن نامزد کارکردی گزارش میکنیم. این اثر شواهدی قابل ملاحظه از ارتباط کدگذاری ژن برای نوروگلوبین (NGB)، گلوبین شناخته شده سیستم عصبی برای محافظت از سلولها در مقابل مسمومیت آمیلوئید و ضعیفسازی فنوتیپ بیماری آلزایمر برای موشهای تراریخته، فراهم میکند. در آزمایشهای بعدی، متوجه شدیم که بیان NGB با افزایش سن کمتر شده است و در زنان همسو با افزایش ریسک در آنها کاهش یافته است. بیان NGB در قطعه گیجگاهی بیماران آلزایمر همسو با پاسخ به فرایند بیماری بیشتنظیم میشود، همانطور که برای NGB و کماکسیژنی گزارش شده است. تصور میکنیم پاسخ بینابین در ارتباط با تغییر DNA ممکن است ریسک بیماری آلزایمر را افزایش دهد. دادههای ما و سایرین قویاً از مشارکت NGB در بیماری آلزایمر پشتیبانی میکند.
© 2008 شرکت مسئولیت محدود الزویر. تمام حقوق محفوظ است.
ترجمه مقدمه
بیماری آلزایمر اختلال تخریبکننده عصبی است که با تخریب حافظه، شناخت، رفتار، احساس و هوش توصیف میشود. به استثناء شکلهای اولیه نادر در وراثت مندل، بر اغلب مردم بعد از سن 65 سالگی تاثیرگذار است. این بیماری مسئله عمده برای سلامت عمومی است، بر بیش از پنج میلیون آمریکایی امروزه تاثیرگذار است، تعدادی که میتواند در بازه بین 11 تا 16 میلیون نفر تا سال 2050 باشد (دادههای انجمن آلزایمر 2008؛ www.alz.org). شکلهای ابتدایی بیماری آلزایمر (حدود 5% از موردها) سببشناسی ژنتیک انحصاری دارند، حالت غالب کروموزوم غیرجنسی وراثت است و سه ژن علّی PSEN1, PSEN2 و APP شناسایی شده است (گوت و همکاران، 1991؛ لوی-لاهاد و همکاران 1995؛ شرینگتون و همکاران، 1995). در اواخر شروع تغییر بیماری آلزایمر ژن آپولیپوپروتئین E (APOE) عامل ریسک ژنتیک نشان داده میشود (استریتماتر و همکاران، 1993) اما این باور وجود دارد که هنوز مطالب خیلی زیادی شناسایی نشده است (داو و همکاران، 2000؛ جارویک و همکاران، 1996). چند مکانیسم بیماریشناسی در فرایند تخریب عصبی بیماری آلزایمر نشان داده شده، از این میان بیشترین مطالعه بر روی آپوپتوسیس (بامبرگر و لاندرث، 2002؛ شیموهاما، 2000؛ تاکوما و همکاران 2005)، استرس اکسیداتیو (کچی و همکاران، 2002؛ گیبسون و هوانگ، 2005؛ نونومورا و همکاران، 2006؛ رینولدز و همکاران، 2007؛ شی و گیبسون، 2007؛ ژو و همکاران، 2007)، کماکسیژنی (لی و همکاران، 2007الف،ب؛ پیرس و همکاران، 2007) و التهاب (مکگیر و همکاران، 2006؛ ویسمان و همکاران، 2006؛ ویس-کورای، 2006) انجام شده است. اگرچه این مکانیسمها ارتباط تنگاتنگ با یکدیگر دارند، رابطه دقیق علی معلولی منجر به بیماری هنوز مشخص نیست.
در تلاش برای یافتن باقیمانده نقش محل ژنتیک برای اواخر-شروع ریسک بیماری آلزایمر، چند تحقیق درباره ارتباط انجام شده است (بلیکر و همکاران، 2003؛ کهو و همکاران، 1999؛ پریکاک- وانس و همکاران، 2000) و چند منطقه کروموزومی بزرگ گزارش شده که به صورت بالقوه لنگرگاه محل ریسک هستند. اگرچه برخی از این مناطق به شکلی سازگارتر در منابع ظاهر میشوند (برترام و تانزی، 2004) هیچ ژنی با قطعیت مشابه با این قطعیت برای APOE شناخته نشده است. در حقیقت، اسکن ژنوم جدید برای ارتباط نشان داد که بعید است مکان دیگری در ژنوم وجود داشته باشد که متغیر ریسک منفرد با اندازه تاثیر APOE داشته باشد (وارینگ و روسنبرگ، 2008). فقدان انسجام و نتایج ضعیف در هردو گروه تحقیقات پیوند و ارتباط احتمالاً ژنتیک زیربنایی و ناهمگنی آللی نشان میدهد. در مطالعه قبلی، به ناهمگنی به واسطه یکپارچهسازی متغیرهای کمکی در تحلیل پیوند گسترده ژنوم پرداختیم و پیوند قوی با امتیاز LOD یعنی 3.91 در کروموزوم 14q هنگام حضور یا غیاب توهمها به دست آوردیم (آوراموپولوس و همکاران، 2005). ترتیببندی چند بیمار وجود جهش در PSEN1 را حذف کرد، ژنی که در همان منطقه قرار گرفته است (آوراموپولوس و همکاران، 2005). در اینجا تحقیق پیگیری ارتباط ژنتیک برای ژنهای نامزد منتخب در منطقه 14q گزارش میکنیم که شواهد قابل ملاحظه برای مشارکت ژن نوروگلوبین (NGB) فراهم میکند و علاوه بر این نشان میدهیم که NGB پروفایل بیان RNA است که از مشارکتش در بیماری آلزایمر پشتیبانی میکند. دادههایمان، در ترکیب با مطالعات کارکردی قبلی، NGB را نامزدی خیلی جالب به عنوان عامل تعیین کننده ژنتیک ریسک بیماری آلزایمر میکند.