حالت خشم و پرخاشگری: یک مدل واسطه تعدیل شده از نشخوار خشم و انزوای اخلاقی

چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه

1.1. حالت خشم و پرخاشگری و تجاوز

1.2. نشخوار خشم به عنوان یک واسطه

1.3. انزوای اخلاقی به عنوان یک واسطه

1.4. مطالعه حاضر

شکل 1. مدل میانجی تعدیل شده پیشنهادی

2. روش

2.1. شرکت کنندگان

2.2. معیارها 

2.2.1 حالت خشم

2.2.2 نشخوار خشم

2.2.3. انزوای اخلاقی

2.2.4. پرخاشگری

2.3 رویکرد 

2.4. تجزیه و تحلیل داده ها

3. نتایج

3.1. تجزیه و تحلیل دومتغیری 

3.2. آزمایش اثر میانجی

جدول 1. آمار توصیفی و همبستگی میان متغیرها

جدول 2. آزمون اثر میانجی حالت خشم بر پرخاشگری

3.3. آزمون واسطه تعدیل شده

جدول 3. آزمون اثر میانجی تعدیل شده از حالت خشم بر پرخاشگری

شکل 2. تعامل بین نشخوار خشم و انزوای اخلاقی بر پرخاشگری 

شکل 3. تعامل بین حالت خشم و انزوای اخلاقی بر پرخاشگری

4. بحث

اگرچه نشان داده شده است که حالت خشم، نقش مهمی در پرخاشگری و تجاوز دارد، اما درباره روش های واسطه گری و تعدیل کننده زیرسخت این رابطه، اطلاعات کمی وجود دارد. بر مبنای مدل پرخاشگری کلی، ما نقش واسطه ایی نشخوار خشم را در رابطه بین حالت خشم و پرخاشگری و نقش تعدیل کننده انزاوای اخلاقیرا بررسی نمودیم. چهارصد و شصت و چهار بزرگسال جوان چینی، اندازه گیری های حالت خشم، نشخوار خشم، انزوای اخلاقی، و پرخاشگری و تجاوز را تکمیل نمودند. نتایج نشان داد که حالت خشم، با پرخاشگری دارای رابطه ایی معنی دار و مثبت است، و نشخوار خشم، واسطه این رابطه است. انزوای اخلاقی، رابطه بین نشخوار ذهنی و پرخاشگری و رابطه بین حالت خشم و پرخاشگری را وساطت می کند. مخصوصا، رابطه قابل توجه بین نشخوار خشم و پرخاشگری، تنها بین اشخاص با انزوای اخلاقی بالا وجود دارد.

پرخاشگری و تجاوز، یک مئسله اجتماعی و سلامت عمومی است که ممکن است به آسیب فیزیکی، مشکلات روانی و رفتاری منجر گردد (ونگ، لی، یانگ، گائو و زائو، 2017). آن به عنوان هر رفتاری تعریف می شود که با انگیزه آسی و صدمه فوری، در حق فردی انجام می شود (اندرسون، و بوشمن، 2002). با توجه به عواقب منفی آن، بررسی عواملی که ممکن است در افزایش پرخاشگری و تجاوز، نقشی داشته باشند، از نظر تئوری و عملی، دارای اهمیت است. خشم، به خوبی به عنون یکی از پیش بینی کننده ترین متغیرهای پرخاشگری، مستند شده است (اندرسون و بوش من، 2002، شوری، کرونلیس، و ایدما، 2011؛ ویلوسکی و رابینسون، 2008، 2010). خشم همچنین به عنوان حالت و خصیصه در ادبیات موضوعی تعریف شده است (دیفنباچر و همکاران، 1996؛ ویلوسکی و رابینسون، 2010). به عنوان یک حالت گرایشی، حالت خشم شامل تفاوت های فردی پایدار در تعداد تکرار، مدت، و شدت حالت خشم، می شود (اسپیلبرگر، 1999؛ ویلوسکی و رابینسون، 2008، 2010). مهم تر اینکه، برخی محققان، متوجه شده اند که حالت خشم، پیش بینی کننده قوی تری از پرخاشگریو تجاوز نسبت به حالت خشم است (دیفنباچر و همکاران، 1996). بنابراین، هدف این مطالعه، تکرار رابطه بین حالت خشم و پرخاشگری و تجاوز برای بسط ادبیات موضوعی قبلی با بررسی و تحقیق درباره نقش نشخوار خشم و انزوای اخلاقی (از این پس MD) در این رابطه می باشد.