دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 29787
ترجمه فارسی عنوان مقاله

چاقی و آغاز افسردگی در میان میانسال وسالمندان ایالات متحده

عنوان انگلیسی
Obesity and onset of depression among U.S. middle-aged and older adults
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
29787 2015 6 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Psychosomatic Research, Volume 78, Issue 3, March 2015, Pages 242–248

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

کلید واژه ها

مقدمه

روش ها: 

شرکت کنندگان

معیار افسردگی

اندازه گیری چاقی

تحلیل های آماری

شکل 1: هیچ ارتباط معناداری میان وضعیت وزن بدن و شروع افسردگی میان آمریکایی آفریقایی تبار غیر هیسپانتیک یا هیسپانتیک مشاهده نشد. میانکنش اضافه وزن و آمریکایی آفریقایی تبار از نظر آماری معنادار بودند.

جدول 1: ویژگی های نمونه بر اساس وضعیت وزن بدن خط پایه.

جدول 2: شروع علائم بالینی افسردگی در ارتباط با وضعیت وزن بدن در میانسالان و سالمندان.

جدول 3: شروع علائم بالینی افسردگی در ارتباط با وضعیت وزن بدن در میانسالان و سالمندان بر اساس جنسیت، و نژاد/قومیت.

بحث
ترجمه کلمات کلیدی
- چاقی - افسردگی - سالمندان - تجزیه و تحلیل بقا - سلامت و مطالعه بازنشستگی -
کلمات کلیدی انگلیسی
Obesity,Depression,Older adults,Survival analysis,Health and Retirement Study,
ترجمه چکیده
اهداف: این مقاله به بررسی رابطه میان چاقی و شروع افسردگی در میان بزرگسالان میانسال و مسن ایالات متحده می پردازد. روش ها: داده ها از مطالعه سلامت و بازنشستگی انجام شده طی سالهای 1994 تا 2010 بدست آمد. نمونه مطالعه شامل 6514 سالمند ساکن در منزل که بین سالهای 1931 و 1941 متولد شده بودند و در سال 1994 هیچ علامتی از افسردگی نشان نمی دادند، می شد. شاخص توده بدنی (BMI) از روی نسبت قد به وزن گزارش شده توسط خود افراد، برآورد گردید. وضعیت وزن بدن اینگونه طبقه بندی گردید: وزن طبیعی( 18.5 kg/m2≤BMI<25 kg/m2 )، اضافه وزن( 25 kg/m2≤BMI<30 kg/m2 ) و چاق( BMI≥30 kg/m2 ). از نمره بزرگتر مساوی مرکز 8 گزینه ای برای مقیاس افسردگی مطالعات شیوع شناسی برای تعریف علائم بالینی افسردگی استفاده گردید. از تخمین زننده کاپلان-میر و مدل خطرات نسبی کوکس وابسته به زمان برای بررسی رابطه میان وضعیت وزن بدن و شروع علائم بالینی افسردگی استفاده گردید. نتایج: وزن ناسالم بدن، با شروع آتی افسردگی ارتباط داشت. طی 16 سال پیگیری، شرکت کنندگان دارای اضافه وزن و چاق به ترتیب با احتمال 13 درصد و 9 درصد بیشتر نسبت به شرکت کنندگان طبیعی، شروع علائم بالینی افسردگی را نشان می دادند. رابطه میان چاقی و شروع افسردگی در میان زنان و سفید پوستان غیر هیسپانتیک نسبت به مردان و اقلیت های نژادی، قویتر بود. نتیجه گیری ها: پزشکان باید از خطر بالقوه افسردگی در میان سالمندان آگاهی یابند.
ترجمه مقدمه
چاقی در ایالات متحده و سرتاسر جهان، یک معضل بهداشتی رایج است(1). بالغ بر یک سوم سالمندان آمریکایی چاقی هستند و یک سوم دیگر نیز به اضافه وزن مبتلا می باشند(2). نرخ رشد چاقی بزرگسالی، به ویژه چاقی حاد و مرضی، رو به افزایش است(3). گرچه پیامدهای چاقی بر سلامت جسمی به اثبات رسیده است(1، 4)، اما ارتباط آن با اختلالات روانشناختی هنوز مشخص نشده است. افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانشناختی و عامل اصلی ابتلا به بیماری در ایالات متحده است(5). مرورهای سیستماتیک و فراتحلیل مطالعات مقطعی، رابطه میان چاقی و افسردگی را نشان داده اند(8-6). یک فراتحلیل که بر روی مطالعات آینده نگر انجام گرفت، چاقی را خط پایه منظور کرد تا آغاز افسردگی را طی پیگیری پیش بینی نماید(9)، حال آنکه فراتحلیلی دیگر هیچ شاهد قوی را نشان ندارد(10). هنوز مشخص نشده است که این عدم یکپارچگی را چگونه میتوان به وسیله ناهمگونی احتمالی در ارتباط میان چاقی و افسردگی بین زیرگروه های جمعیتی توضیح داد(10). اکثر مطالعات آینده نگر طولی که تاثیر چاقی بر افسردگی را مورد بررسی قرار داده اند، بر کودکان و نوجوانان تمرکز داشته اند014-11). چند مورد از مطالعات به بررسی تاثیر آینده نگر چاقی بر افسردگی در فرآیند پیری پرداخته اند(18-15). میانسالی و سالمندی، ادوار بحرانی برای ظهور و پیشرفت خطرهای روانشناختی چاقی به شمار می آیند. طی گذار عمر، شیوع اضافه وزن و چاقی در میانسالی به اوج خود می رسد( عموما بین 40 الی 60 سالگی)(2). میانسالی دوره ای است که طی آن ایمنی میزبان شروع به کاهش می کند و تاثیرات وزن ناسالم بدن و دیگر عادات نادرست بهاشتی، انباشته می گردد(19). کاهش ایمنی افراد میانسال و سالمند را در برابر پیامدهای روانشناختی چاقی حساس می سازد. با این حال، مطالعات قبلی به ویژه آنهایی که بر جمعیت میانسال و سالمند تمرکز دارند، از نمونه های محلی استفاده کرده اند و دوره پیگیری نسبتا کوتاهی داشته اند(18-15). ارزیابی های آنها از وزن بدن و افسردگی، تنها در یک نقطه زمانی انجام می شدند(17-15). به علاوه، اکثر این مطالعات، نسبت احتمالات را برآورد کرده اند(15،17)، که میتوانند خطر نسبی را برای پیامدهای رایج بیشتر از میزان واقعی پیش بینی کنند(20). ارتباط میان چاقی افسردگی بسته به جنسیت و نژاد/قومیت، متفاوت است. مطالعات قبلی رابطه قویتری را میان چاقی و افسردگی در زنان به اثبات رسانده اند. با این حال، این مطالعات بر نوجوانان تمرکز داشته اند. هنوز مشخص نشده است که آیا تاثیرات تعدیل کننده مشابه جنسیت در جمعیت میانسال وجود دارد یا خیر(23). تاکنون تنها چند مطالعه، به بررسی تاثیرات افتراقی چاقی بر افسردگی بر اساس نژاد/قومیت پرداخته اند و یافته های مخلوطی را گزارش کرده اند(16، 21، 24، 25). مطالعات آینده نگر مبتنی بر جمعیت با هدف شناسایی زیرگروه های جمعیتی صورت گرفته اند که بیشترین حساسیت را به پیامدهای روانشناختی چاقی نشان می دهند. مطالعه کنونی به بررسی رابطه چاقی و آغاز علائم بالینی افسردگی با استفاده از داده های بدست آمده از پیمایش طولی ملی میانسالان و سالمندان ایالات متحده پرداخته است. نمونه منحصر به فرد بزرگ و متنوع مطالعه، با دوره های پیگیری گسترده( بالغ بر 16 سال از 1994 تا 2010) امکان بررسی خطرات رونشناختی درازمدت چاقی را در فرآیندهای پیری و تاثیرات افتراقی چاقی میان زیرگروه های جنسیتی و نژادی/قومیتی فراهم آورده است.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  چاقی و آغاز افسردگی در میان میانسال وسالمندان ایالات متحده

چکیده انگلیسی

Objectives This paper aims to examine the relationship between obesity and onset of depression among U.S. middle-aged and older adults. Methods Data came from 1994 to 2010 waves of the Health and Retirement Study. Study sample consisted of 6514 community-dwelling adults born between 1931 and 1941 who were free of clinically relevant depressive symptoms in 1994. Body mass index (BMI) was calculated from self-reported height/weight. Body weight status was classified into normal weight (18.5 kg/m2 ≤ BMI < 25 kg/m2), overweight (25 kg/m2 ≤ BMI < 30 kg/m2), and obesity (BMI ≥ 30 kg/m2). A score of ≥ 3 on the 8-item Center for Epidemiologic Studies Depression Scale was used to define clinically relevant depressive symptoms. Kaplan–Meier estimator and time-dependent Cox proportional hazards model were performed to examine the association between body weight status and onset of clinically relevant depressive symptoms. Results Unhealthy body weight was associated future onset of depression. Compared with their normal weight counterparts, overweight and obese participants were 13% (hazard ratio [HR] = 1.13, 95% confidence interval [CI] = 1.04–1.23) and 9% (HR = 1.09, 95% CI = 1.01–1.18) more likely to have onset of clinically relevant depressive symptoms during the 16 years of follow-up, respectively. The relationship between obesity and depression onset appeared stronger among females and non-Hispanic whites than their male and racial/ethnic minority counterparts. Conclusions Health care providers should be aware of the potential risk for depression among obese older adults.

مقدمه انگلیسی

Obesity is a leading public health concern in the U.S. and worldwide [1]. Over one-third of American adults are obese and another one-third overweight [2]. The growth rate of adult obesity, especially severe or morbid obesity, does not appear to begin leveling off [3]. While the consequences of obesity on physical health have been well documented [1] and [4], its link to psychiatric disorders remains unclear. Depression is one of the most prevalent psychiatric disorders and a major contributor to the U.S. burden of disease [5]. Systematic reviews and meta-analyses of cross-sectional studies have suggested an association between obesity and depression [6], [7] and [8]. One meta-analysis of prospective studies reported obesity at baseline to predict depression onset during follow-up [9], whereas another meta-analysis found no robust evidence [10]. It is not clear to what extent these inconsistencies can be explained by possible heterogeneity in the relationship between obesity and depression across population subgroups [10]. Most prospective, longitudinal studies examining the impact of obesity on depression have focused on children and youth [11], [12], [13] and [14]. Few studies have examined the prospective impact of obesity on depression in the aging process [15], [16], [17] and [18]. Midlife and older adulthood may be a critical period for the emergence and progression of the psychological risks of obesity. Across the life span, the prevalence of overweight and obesity peaks in midlife (roughly between 40 and 60 years of age) [2]. Midlife is also a period when host immunity begins to decline and the effects of unhealthy body weight and other poor health habits accumulate [19]. The declined immunity may make middle-aged and older adults particularly vulnerable to the psychological consequences of obesity. However, previous studies specifically focusing on middle-aged and older adults used regional samples and had relatively short follow-up period [15], [16], [17] and [18]. Their assessments of body weight and depression were undertaken at only one point in time [15], [16] and [17]. In addition, most of these studies estimated odds ratio [15] and [17], which can dramatically overstate the relative risk for common outcomes [20]. The relationships between obesity and depression may also differ by sex and race/ethnicity. Previous studies have documented a stronger relationship between obesity and depression in women [7], [11], [21], [22] and [23]. However, these studies have primarily focused on youth. It is less clear whether similar moderating effects of sex exist in older adulthood [23]. Only a few studies have examined the differential impacts of obesity on depression by race/ethnicity with mixed findings reported [16], [21], [24] and [25]. Population-based prospective studies are warranted to identify population subgroups that are most vulnerable to the psychological consequences of obesity. The present study examined the association of obesity and onset of clinically relevant depressive symptoms using data from a nationally representative longitudinal survey of U.S. middle-aged and older adults. The uniquely large and diverse study sample with extended follow-up periods (up to 16 years from 1994 to 2010) allowed us to examine the long-term psychological risks of obesity in the aging process and the differential impacts of obesity across sex and racial/ethnic subgroups.

نتیجه گیری انگلیسی

Table 1 presents the descriptive statistics of the study sample stratified by baseline body weight status. Participants were on average 57.8 years of age in 1994 and predominantly non-Hispanic white (84.5%). Individual sociodemographics, health behavior, and chronic conditions differed substantially by body weight status. During the 16 years of follow-up, 37% (95% confidence interval [CI] = 35.5%–38.5%, N = 2458) of the initially depression-free sample experienced the onset of clinically relevant depressive symptoms. The rates of depression onset increased monotonically with body weight status, from 34.3% (95% CI = 31.8%–36.8%) among normal weight participants to 37.2% (95% CI = 35.2%–39.2%) among overweight participants and 40.9% (95% CI = 38.6%–43.3%) among obese participants.