وضعیت ساختمان مدرسه، حضور در مدرسه و پیشرفت تحصیلی در مدارس عمومی نیویورک: یک مدل واسطه

تاکنون اطلاعات مختصری در رابطه با چگونگی تاثیر وضعیت تسهیلات مدرسه بر نتایج تحصیلی حاصل شده است. این پژوهش نقش حضور در مدرسه را به عنوان یک واسطه میان تسهیلات نیازمند تعمیرات و نمرات دانش آموزان در آزمون های شهری و استانی مورد مطالعه قرار می دهد. داده های حاصل از وضعیت ساختمان و نتایج حاصل از آزمون-های استاندارد ریاضی و هنر زبان انگلیسی(ELA) با بکارگیری یک نمونه 95 تایی از مدارس ابتدایی شهر نیویورک تحلیل شد. متغیرهای مرتبط با پیشرفت تحصیلی مانند قومیت، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، کیفیت معلمان و اندازه ی مدرسه به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند. در مدرسه های با تسهیلات خراب یا کهنه دانش آموزان به طور متوسط روزهای کمتری را در مدرسه حضور یافتند و بنابراین نمرات کمتری در آزمون های استاندارد ELA و ریاضیات کسب نمودند. مشخص شد که حضور در مدرسه یک واسط کامل برای نمرات ELA و یک واسط جزئی برای نمرات ریاضی است. این پژوهش شواهد تجربی از تاثیر کیفیت ساختمان بر نتایج تحصیلی را فراهم می آورد و موضوعات عدالت اجتماعی در رابطه با این پدیده را مدنظر قرار می دهد.

در این اواخر دو دعوی مهم در رابطه با تاثیر تسهیلات مدرسه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در سیستم عمومی اقامه شدند. ویلیام وی، کالیفرنیا(2002)، فاین، برنز و توره(2004) این موضوع را بررسی کردند که شرایط ساختمانی ضعیفِ مدرسه به طور سیستماتیک منجر به " آموزش ضعیف جوانان فقیر و در طبقه ی کارگر و رنگین-پوست ها می شود". در کمپین عدالت مالی نیویورک دیوان عالی ایالت نیویورک اظهار داشت که:[…] وضعیت فیزیکی مدارس نیویورک سیتی تاثیر منفی بر عملکرد تحصیلی دانش آموزان مدارس عمومی شهر گذاشته است. بااین وجود میزان این تاثیر از شواهد محاکمه نامشخص است(کمپین عدالت مالی، 2001). پژوهش حاضر تلاش می کند نقشی که وضعیت تسهیلات مدرسه بر نتایج تحصیلی دارد را روشن کند؛ به عبارت دیگر هدف آن بررسی این موضوع است که چگونه محیط فیزیکی مدرسه بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان تاثیر می گذارد. از لحاظ تاریخی، محیط در روانشناسی و آموزش و پروش به عنوان یک پیش زمینه یا در بهترین حالت یک جزء کوچک در فرایندهای ذهنی "مرتبه بالا" در نظر گرفته می شود. بااین وجود، در دهه های گذشته پیشرفت های نظری روانشناسیِ بوم شناختی و محیطی دیدگاهی متفاوت را با در نظر گرفتن محیط به عنوان یک جزء فعال سیستم فرد-محیط ارائه کرده اند(آلتمان،1991 ؛ هِفت، 2001). از این دیدگاه، محیط-های فیزیکی نقشی مهم در رفتارها یا رویه های فرهنگی ای که در درون آن ها رخ می دهند دارند. محیط مدرسه به عنوان عنصری مهم در سیستم فرد-محیط ارتباطی بزرگ با فرایندهای ذهنی ای که در درون آن ها رخ می دهند دارد زیرا فرایندهای تکاملی و یادگیری نه تنها در مدارس خاص با مشخصه های خاص رخ می دهند؛ بلکه مشخصه های مدرسه بخشی درونی از این فرایندها است. در طی این رویه ی نظری، کیفیت مدارس به عنوان محیط هایی که مخصوص یادگیری ساخته شده اند به کیفیت فعالیت های یادگیری که در درون آن ها رخ می دهد ارتباط می-یابد.