همکاری با شخصیت ها: چگونه اختلال شخصیت یکی از طرفین باعث کاهش همکاری آنها در دو بازی اقتصادی می‌شود

شخصیت شما، چه تأثیری بر نحوه برخورد افراد با شما، دارد؟ تحقیقات قبلی حاکی از آن است که میتوان با استفاده از بازیهای اقتصادی، الگوهای خاص رفتار اجتماعی در اختلالات شخصیتی را کنترل کرد. در اینجا، با برعکس این موضوع را آزمایش کردیم: آیا اختلالات شخصیتی باعث بروز الگو‌های مشخصه از رفتار اجتماعی از طرف دیگران می‌گردد. شرکت کنندگان مشاهدات افرادی که یکی از هشت اختلال شخصیتی DSM-5 (به علاوه یک مشاهده کنترل شده) را دارند، مطالعه می‌کنند و سپس یا بازی دوراهی زندانی (آزمایش 1) یا بازی جوجه (آزمایش 2) را دو به دو انجام می‌دهند؛ برای تک تک مشاهدات، مصاحبه انجام می‌شود. در آزمایش 1، میزان همکاری در مشاهده کنترل شده، نسبت به مشاهداتی که شخص، اختلالات شخصیتی داشته، بیشتر بوده است. آزمایش 2 ، نتایج مشابه آزمایش 1 داشت؛ به جز مشاهده‌ای که در آن، شخص اختلال شخصیتی اسکیزوئید داشت. یافته‌ها حاکی از آن است که افراد برای تعامل با دیگران، از اطلاعاتی درباره شخصیت استفاده می‌کنند. آنها همچنین نقشی را که دیگران در موقعیتهای اجتماعی متفاوت از خود بروز می‌دهند و همچنین موقعیتی که افراد با اختلالات شخصیتی، اغلب تجربه می‌کنند، نشان دادند.

شاید برجسته ترین اطلاعاتی که می توانیم از یادگیری خصوصیات شخصیتی یک فرد بدست آوریم، این است که به احتمال زیاد، آنها چگونه با ما برخورد می‌کنند. این عقیده، در ادراک حاضر اختلالات شخصیتی، بازتاب می‌یابد؛ که در آن، معیارهای تشخیصی تأکید زیادی بر رفتار اجتماعی دارند. به عنوان مثال، از هفت معیار تشخیصی برای اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD) پنج مورد از آنها در درجه اول اجتماعی است (یعنی عدم تطابق با هنجارهای اجتماعی، فریبکاری ، زود رنجی و پرخاشگری، بی اعتنایی به ایمنی دیگران و عدم پشیمانی)(انجمن روانپزشکی آمریکا ، 2013). علاوه بر این، چند مورد از اختلال شخصیت، دارای سبک های شخصیتی بین فردی هستند. به عنوان مثال، در اختلال شخصیت مرزی (BPD) روابط، شدید و ناپایدار است؛ فرد از ترس اینکه ترک شود رنج می‌برد، و به طور متناوب، ارزش و اعتبار دیگران نزد او، بالا و پایین می‌رود (گوندرسان ، 2007). سرچشمه بسیاری از این خصوصیات، رفتاری است. با این حال، اغلب آنها با استفاده از فهرست‌های خود سنجی، مقیاس رتبه بندی یا چک لیست ها، مصاحبه های بالینی یا تکنیک های طرح ریزی ارزیابی می شوند (میلون، میلون، میاغِر، گروسمن و رامنات، 2012). یکی از پیشرفت‌های قابل توجه در درک رفتارهای اجتماعی که دارای ویژگی های اختلالات شخصیت هستند، بخاطر کاربرد بازی های اقتصادی در علم بالینی است. بازی های اقتصادی با استفاده از مدل های صوری از موقعیت های اجتماعی خاص، این امکان را به ما می‌دهد که ویژگی های اجتماعی را ارزیابی رفتاری کنیم. آنها همچنین، بدون تکیه بر ذهنیت یا قضاوت بالینی، یک معیار عینی از رفتارهای اجتماعی ارائه می دهند. با استفاده از این روش‌ها، مطالعات زیادی انجام شده تا نحوه رفتار افرادی که اختلالات شخصیتی دارند را در وضعیت‌های دشوار اجتماعی، آزمایش کنند. کینگ کازز و همکاران، رفتار همکارانه گروهی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی (BPD) را با استفاده از انجام یک بازی اعتماد به صورت مکرر، بررسی کردند (بِرگ ، دیکوت و مک کیب ، 1995؛ ویگلت و کامرر ، 1988). در مقایسه با گروهی از شرکت کنندگان کنترل ( بدون آسیب شناسی رفتاری) ، افراد مبتلا به BPD، وقتی مرتب جای خود را با هم عوض می‌کردند، در همکاری با هم شکست می‌خوردند. تحقیق مشابهی با استفاده از یک بازی اعتماد که توسط اونوکا، سیرس، آسپان، بادی و کِری (2009) انجام شد، نشان داد که افراد مبتلا به BPD نسبت به گروه کنترل، کمتر اعتماد می‌کنند. روی هم رفته، این موارد نشان می دهد که در بیماران مبتلا به BPD، دستیابی و حفظ روابط همکاری، مشکل تر است؛ افراد مبتلا به BPD که بر روابط بین فردی ناپایدار تمرکز دارند، در ادراک خود ثابت قدم هستند. در حالی که همکاری در BPD با استفاده از بازی اعتماد بررسی شده است، محققان برای مدل سازی ASPD از بازی دو راهی زندانی استفاده کرده اند (لوس و رایفا، 1957). مکروس و همکاران (2008) دریافتند که احتمال مقابله کردن (برعکس همکاری) بیماران روانی مجرم که در بیمارستانهای روانپزشکی بستری هستند، در مقایسه با مردانی که از بین عموم مردم انتخاب شده اند، 7 برابر بیشتر است. به طور مشابه، مشخص شده است که شرکت کنندگانی که اختلالات روانی بالایی دارند، کمتر احتمال دارد که با گذشت زمان، در بازی دو راهی زندانی به صورت تکرار شونده، همکاری کنند (ریلینگ و همکاران، 2007). این مطالعات نشان می دهد که با استفاده از مدلهای تئوری بازی، می‌توان برخی از خصوصیات اجتماعی اختلالات شخصیتی را به دست آورد. اگرچه، تعاملات اجتماعی فرد، فقط توسط خود او تعیین نمی شود؛ نحوه رفتار دیگران با او نیز تأثیر دارد. با توجه به دانش ما، هیچ تحقیق منظمی وجود ندارد که بررسی کند، وقتی که فقط اطلاعات مربوط به اختلال شخصیت طرف مقابل به شخصی داده شود، رفتار او چگونه خواهد بود. هدف از انجام این تحقیق، ارزیابی نحوه برخورد شرکت کنندگان با طرف مقابل، در بازی های اقتصادی است؛ آن هم زمانیکه فقط اطلاعاتی در مورد اختلال شخصیت طرف مقابل به آنها داده شده است. در اینجا ، شرکت کنندگان یکی از دو بازی اقتصادی را یاد می‌گیرند: بازی دو راهی زندانی (آزمایش 1) و بازی جوجه (آزمایش 2). سپس به شركت كنندگان برگه‌هایی داده می‌شود که شامل مشاهداتی درباره معیار هایی از يك اختلال شخصيت DSM-V یک فرد (به علاوه يك مشاهده كنترل شده) نوشته شده است و از آنها خواسته می‌شود كه یا با هم همکاری کنند، یا مقابله کنند. بر اساس تحقیقات قبلی که نشان می دهد، ویژگیهای اجتماعی یا اختلالات شخصیتی، در بازیهای اقتصادی شناسایی می‌شوند، ما فرض کردیم که در مقایسه با مشاهده کنترل شده، میزان همکاری در پاسخ به هر یک از مشاهداتی که دارای اختلال شخصیت هستند، پایین تر خواهد بود. اگرچه ما انتظار داشتیم که میزان همکاری بین مشاهده شخصیت های مختلف متغیر باشد، اما هیچ فرضیه خاصی در مورد چگونگی این تغییر نداشتیم.