درمان اختلال شخصیت ضد اجتماعی (ASPD): توسعه یک روش چارچوب محور

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2.روش

3. نتايج

3.1. چه مدركي در پيشينه مبني بر موثر بودن درمان ASPD وجود دارد؟

3.2. نتایج مطالعه دلفی 

3.2.1. یک تیم درمانی باید چه صلاحیت هایی داشته باشد تا بتواند به صورت موثر با این گروه کار کند؟

3.3.2. برای روان درمانی بیماران مبتلا به ASPD چه فرصت هایی وجود دارد؟

3.2.3. یک سازمان برای ارائه خدماتی که بیماران ASPD نیاز دارند چه پیش شرط هایی  باید داشته باشد؟

شکل 1. چارچوب برای درمان ASPD.

4. بحث 

5. نتیجه گیری

شواهد کمی برای درمان موثر اختلال شخصیت ضد اجتماعی وجود دارد. یکی از دلایل می تواند محروم بودن آنها از برنامه های بهداشت و درمان روانی و در نتیجه مطالعات باشد. ارائه یک چارچوب درمانی و ارائه بهترین روش ها برای درمان ASPD و تحقیقات سیستماتیک بیشتر، ضروری می باشد. این تحقیق شامل مرور پیشینه و یک مطالعه دلفی بین المللی می باشد(N=61). نتایج مطالعه با توجه به سازمان بهداشت ودرمان و مراقبت، درمانگران و کارمندان بهداشت و درمان یک پیش شرط لازم ارائه دادند. نتایج نشان می دهند که راه های زیادی برای ایجاد یک درمان اثربخش، مدیریت و تلاش موثر، برای مراقبت ازافراد ASPDوجود دارد

علارغم تلاش های روز افزون برای توسعه و ایجاد، ارزیابی و اجرای درمان های مبتنی بر شواهد برای مشکلات سلامت روان در محیط های قانونی، توجه نسبتا کمی به افراد دارای اختلال شخصیت ضد اجتماعی شده است. اگرچه شیوع این اختلال در جمعیت عادی 3%برای مردان و 1% برای زنان تخمین زده شده است، با این حال از اسکیزوفرنی که در آمریکاییان کمتر از یک درصد تخمین زده شده است، شیوع بیشتری دارد. ASPD به این صورت تعریف می شود: "الگویی فراگیر از نادیده گرفتن و ابراز خشونت نسبت به حقوق دیگران که از 15 سالگی و یا حتی زودتر شروع می شود". ASPD یک پیش بین قوی برای جنایات خشونت آمیز است. همچنین ASPD معمولا با سو مصرف مواد همبود است که موجب اختلال در عملکرد و از دست دادن کارآمدی می شود و با رفتارهای جنایی و دوستی با افراد ضد اجتماعی نیز همراه است. در نهایت ASPD با افزایش مرگ و میر به خصوص در سنین جوانی به دلیل رفتارهای بی پروا مرتبط است. ASPD اختلالی است که به ویژه در محیط های قانونی شایع است و تقریبا نصف زندانیان آمریکای شمالی و اروپا بعضی معیارهای ASPD را دارند. علارغم پیامدهای قابل توجه شخصی و اجتماعی این اختلال، تحقیقات راجع به درمان این اختلال اندک هستند و هیچ درمانی به صورت تجربی موثر شناخته نشده است. کسانی که برچسب این اختلال را می گیرند به دلیل اطلاعات غلط، تصورات غلط، و مفروضات غلط راجع به این اختلال دچار مشکل می شوند. تحقیقی اخیرا نشان داده است که گاهی تشخیص غلط می تواند مانعی برای ایجاد درمان برای این اختلال باشد. تحقیقات اخیرنشان می دهند که گاهی تصور و ادراک غلط از ASPD می تواند مانع مهمی برای سرمایه گذاری در توسعه درمان برای این گروه باشد. این فرضیه توسط نتایج مطالعه ای که راجع به درمان DBT در یک برنامه قانونی سرپایی، برای زنان مرزی و ضد اجتماعی بود، تایید شد. تجزيه و تحليل باليني و جمعيت شناختي اجتماعي از زنان در محیط قانوني و غير قانوني نشان داد كه به سختي مي توان تفاوتي بين گروه ها مشاهده كرد. علارغم شيوع بالاي خودكشي در افراد ASPD، تشخيص ASPD معمولا باعث مي شود كه فرد از امكانات بهداشت و درمان محروم شود و بيمارستان ها از پذيرش اين افراد ممانعت مي كنند. حتي اگر افراد ASPD در جست و جوي درمان باشند( هيچ مدركي مبني بر اينكه اين افراد كمتر از ديگر بيماري ها در جست و جوي درمانند وجود ندارد)، باز هم خدمات درماني مورد نیاز را دريافت نمي كنند. از وقتي كه افراد ASPD براي درمان مناسب در نظر گرفته شده اند، معمولا مداخلات درماني روي مشكلات همبود مانند سو مصرف مواد، افسردگي يا اختلالات شخصيتي محور2 و بازداشت تمركز مي كنند. اگرچه خودكشي و سو مصرف مواد هدف هاي خوبي براي درمان هستند ، مداخلاتي كه منحصرا روي ويژگي هاي ASPD تمركز كنند كم هستند. تحقیقات پیشین بعضي درمان هاي ممكن براي اين اختلال را خاطر نشان مي كنند. اگرچه مدارك كمي وجود دارد، راهنماي نايس يك درمان شناختي رفتاري را ارائه داد كه بر تكانشگري، مشكلات بين فردي و رفتارهاي ضد اجتماعي متمركز است. به علاوه اين راهنما اظهار مي كند كه وقتي يك فرد در گذشته مرتكب رفتارهاي جنايي شده است مداخلات بايد بر كاهش جرم و جنايت وديگر رفتارهاي ضد اجتماعي تمركز كنند مانند: افزايش مهارت هاي فكر كردن و توانبخشي . براي نوجوانان ١٧سال به بالا بخصوص بزهكاران مداخلات معمولا شامل گروه درماني هستند. همراه با شناخت درماني، طرحواره درماني و رفتار درماني ديالكتيك نيز برنامه هاي درماني مناسبي هستند. تحقیقات هنوز بر درمانی که برای ASPD، موثر و خاص باشد تاکید دارند وتا به امروز هیچ مطالعه منتشر شده ای که درمان ها را مقایسه کند، به طور سیستماتیک پیش بین های پیامدها را بررسی کند و یا اینکه مشخص کند بیماران ASPD از درمان مشخصی بهره برده اند، انجام نشده است. محدودیت مطالعات موجود، استفاده از تحقیقی راجع به ارائه راهنمای درمان ASPD را برای روانشناسان و پزشکان بالینی سخت می کند. هدف اولیه این مطالعه تهیه یک چارچوب عملکرد محور برای شناسایی معیارهای لازم و منابع و لوازم مورد نیاز برای درمان ASPD بود. از آنجا که یک چارچوب مبتنی بر شواهد به ترکیبی از خبرگی و تخصص بالینی نیازمند است، ما یک مطالعه دلفی و یک تحقیق مروری ساختار یافته تهیه کردیم. تاکید ما درمان ASPD و در نظر نگرفتن آن به عنوان یک بیماری روانی بود؛ در واقع در این مقاله ما ASPD را متمایز از بیماری روانی در نظر گرفتیم. ما یک استثنا ایجاد کردیم: با توجه به شواهد، وقتی مطالعات بین عامل یک و عامل دو بیماری روانی تمایز قائل شوند، فاکتور 2 همبستگی بیشتری با نشانه های ASPD دارد. برای یک مطالعه و مرور کلی از مطالعات روانپزشکی PCL-R استفاده کردیم. سوالات تحقیق عبارتند از: • چه مدرکی مبتنی بر وجود یک درمان موثر برای ASPD موجود است؟ • چه صلاحیت و شرایطی برای یک متخصص حرفه بهداشت روان لازم است تا قادر به کار با این گروه باشد؟ • برای روان درمانی بیماران مبتلا به ASPD چه فرصت هایی وجود دارد؟ • یک سازمان برای مواجه شدن و ارائه خدمات لازم به بیماران ASPD باید دارای چه پیش شرط هایی باشد؟