بررسی کلاس های پنهان کاربران تلفن هوشمند: روابط با آسیب شناسی روانی و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند

درباره ی اینکه چگونه افراد از تلفن های هوشمند خود استفاده می کنند، و اینکه آیا الگوهای استفاده به آسیب شناسی روانی و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط هستند یا خیر، اطلاعات چندانی در دست نیست. ما از 296 دانشجو نمونه گیری کردیم، و برای ارزیابی فراوانی استفاده از ویژگی های مختلف تلفن هوشمند، و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند، بر مقیاس های خود گزارش دهی نظارت کردیم. ما همچنین ساختارهای آسیب شناسی روانی (کمبودهای تفکر ژرف اندیشانه و تنظیم احساسات) و جمعیت شناسی (سن و جنس) را به عنوان متغیرهای کمکی بالقوه از الگوهای استفاده از تلفن هوشمند ارزیابی کردیم. ما با استفاده از تجزیه و تحلیل کلاس پنهان، دو کلاس مجزای استفاده از ویژگی تلفن هوشمند، که یک کلاس به ویژه نشان دهنده ی استفاده ی شدید (به ویژه استفاده از شبکه های اجتماعی، سرگرمی صوتی و تصویری، و عکس برداری و فیلم برداری)، و کلاس دیگر شامل استفاده ی کم (به ویژه استفاده از شبکه های اجتماعی، سرگرمی صوتی و عکس برداری و عکس برداری) می باشد، را شناسایی کردیم. سطوح بالاتر تفکر، و سطوح بالاتر ارزیابی مجدد شناختی به عنوان استراتژی تنظیم احساسات، به کلاس استفاده ی شدید مرتبط بودند. کلاس استفاده ی شدید در خصوص تمام متغیرهای نتیجه ی استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند نمره ی بالاتری کسب کرد. نتایج به درک ماهیت و رابطه ی الگوهای استفاده از تلفن هوشمند با آسیب شناسی روانی و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند کمک می کنند.

علی رغم مزایای بهره وری استفاده از تلفن هوشمند، استفاده ی بیش از حد از آن به یک نگرانی در جامعه ی مدرن تبدیل شده است. "استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند" شامل استفاده ی بیش از حد از تلفن هوشمند همراه با علائم مربوطه که در اختلالات مصرف مواد و اعتیادآور مشاهده شده ، مانند مداخله ی اجتماعی یا کاری، و علائم عقب نشینی به هنگام ناتوانی در خصوص استفاده از تلفن خود می باشد (بیلیوکس، موراگ، لوپز-فرناندز، کوس و گریفیث، 2015a). استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند با پیامدهای مغایر مانند رانندگی آشفته (کوزولینو، برک، مولر، آربوگاس و آپرمن، 2014)، مشکلات سلامت جسمی مانند درد عضلانی-اسکلتی (زی، ستو، دای و مادلین، 2016؛ INal، DemIrcI، ÇetIntürk، Akgonül و Savas، 2015)، مشکلات آموزشی (سماحه و حاوی، 2016؛ سئو، پارک، کیم و پارک، 2016) و مشکلات سلامت روانی (بررسی شده در الهای، دوراک، لوین و هال، 2017a) مرتبط است. با این حال، در خصوص ناهمگنی روش هایی که در آن افراد از تلفن های هوشمند خود استفاده می کنند، و اینکه چگونه چنین عدم تجانسی به گونه ای متفاوت به استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط است، اطلاعات چندانی در دست نیست. آسیب شناسی روانی با استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط است. در مقاله ی اخیر، الهای و همکاران (2017a) متغیرهای آسیب شناسی روانی را که به طور بسیار گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته بودند به خاطر روابط آن با استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند به طور سیستماتیک بررسی کردند: افسردگی، اضطراب، استرس، و عزت نفس کم. نویسندگان متوجه شدند که شدت افسردگی و اضطراب، وابستگی های متوسط و کم (به ترتیب) به میزان استفاده از تلفن هوشمند و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند را نشان داد. با این حال، اندازه های تأثیر اضطراب به طور متوسط کم بودند، و شدت افسردگی گاهی اوقات کم اهمیت بود یا به شدت به استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط بود (آگنر و هکر، 2012؛ الهای، لوین، دوراک، هال، 2016، 2017c؛ جی.کیم، سئو و دیوید، 2015). مطالعه ی ساختارهای آسیب شناسی روانی معاصر تر ممکن است به درک آنچه به استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند وا می دارد، کمک کند. برخی از ساختارهای آسیب شناسی روانی معاصر که در پژوهش آسیب شناسی روانی اخیر بیش از پیش مهم شده اند "فراتشخیصی" هستند- یعنی، آن ساختارهایی که از اختلالات روانی متعددی عبور می کنند. چنین ساختارهایی نقش قابل توجهی در توسعه و حفظ اختلالات روانی (منسل، هارول، واتکینز و شفران، 2008) ایفا می کنند، و همچنین اهداف بالینی در مداخلات روان شناسی در سراسر اختلالات روانی مختلف هستند (هافن، سایر، فنگ و اسنانی، 2012). دو ساختار مهم فراتشخیصی تنظیم احساسات و تفکر می باشند. تنظیم احساسات فرآیندی است که افراد به واسطه ی آن احساسات خود را برای انطباق با محیط خود تنظیم می کنند. تنظیم احساسات قابل انطباق شامل دو فرآیند مجزا می باشد- ارزیابی مجدد شناختی بالاتر، و سرکوب کمتر گویا (گراس، 1998).ارزیابی مجدد شناختی شامل تفسیر مجدد محرک های احساسی منفی به شیوه ای غیر احساسی و شناختی می باشد، درحالیکه سرکوب گویا شامل مهار احساسات منفی می باشد (تال و آلدائو، 2015). الهای و همکاران (2016) در یک نمونه ی جامعه دریافتند که سرکوب گویا به سطوح بالاتر استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط بود، و ارزیابی مجدد شناختی به فراوانی استفاده از تلفن هوشمند مرتبط بود. ساختار فراتشخیصی دیگر، تفکر، یک روش ناسازگار تنظیم احساسات منفی به واسطه ی تأکید بیش از حد افکار منفی خود شخص، به جای مشارکت در پردازش احساسات منفی می باشد (منین و فرسکو، 2013). تفکر به انواع متعدد آسیب شناسی روانی بسیار مرتبط می باشد (آلدائو، نولن-هوکسما و شوایتزر، 2010). تفکر برای کمک به استفاده ی مشکل ساز از اینترنت مفهوم سازی شده است (دیویس، 2001). نهایتا، الهای، تیامیو و ویکز (در دست چاپ) در یک نمونه ی دانشجو متوجه شدند که پس از تنظیم سن، جنس و دیگر متغیرهای آسیب شناسی روانی، تفکر به افزایش استفاده از تلفن هوشمند و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند مرتبط بود. علاقه ی ما، بررسی انواع استفاده از تلفن هوشمند و ارتباط های آنها با آسیب شناسی روانی در سطح جزئی تری، بر اساس ویژگی های خاص استفاده از تلفن هوشمند بود. یک روش چنین تجزیه و تحلیل جزئی، کشف تجربی زیرگروه های شرکت کنندگان تحقیق بر اساس الگوهای گزارش شده ی آنها از استفاده از تلفن هوشمند، از طریق مدل سازی ترکیبی می باشد. مدل سازی ترکیبی، یک روش آماری برای آشکارسازی تجربی عدم تجانس در میان نمونه ای از شرکت کنندگان بر اساس مجموعه ای از متغیرهای مشاهده شده می باشد (Masyn، 2013؛ مک لاکلان و پیل، 2000). یک نوع مدل ترکیبی، تجزیه و تحلیل کلاس پنهان می باشد، که شامل بررسی متغیرهای مقطعی، ترتیبی/دسته ای برای زیرگروه های مجزای افراد بر اساس پاسخ های آنها می باشد (موتن، 2008). مقاله ی سابقی از مدل سازی ترکیبی برای مطالعه ی الگوهای استفاده از تلفن هوشمند استفاده کرد. همکا، باومن، دی رووِر و کرایسن (2014) یک نمونه جامعه ای از بزرگسالان را به کار گرفتند و در خصوص انواع استفاده از تلفن هوشمند پرس و جو کردند (البته بدون ارزیابی آسیب شناسی روانی یا استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند). نویسندگان شش کلاس پنهان کاربران تلفن هوشمند را یافتند a) کاربران بسیار کم از تلفن هوشمند، b) کاربران اساسی با استفاده ی محدود از برنامه های کاربردی تلفن هوشمند، c) کاربران متوسط با میزان متعادلی از استفاده از برنامه های کاربردی و وب، d) جستجوگران اطلاعات با میزان زیادی از جستجو در وب، اما با استفاده ی کمی از برنامه های کاربردی، e) کاربرانی با استفاده ی گسترده از برنامه های کاربردی، و f) کاربران زیاد استفاده کننده از برنامه های وب ولی با استفاده ی کمی از برنامه های کاربردی نصب شده. با این حال، نویسندگان ساختارهای آسیب شناسی روانی معاصر را به عنوان متغیرهای پیش بینی کننده بررسی نکردند، و استفاده ی مشکل ساز از تلفن هوشمند را نیز در تجزیه و تحلیل ها نگنجاندند.