ترجمه فارسی عنوان مقاله
رابطهی بین مقابله، نشخوار فکری و رشد پس از حادثه در مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم
عنوان انگلیسی
Relationship between coping, rumination and posttraumatic growth in mothers of children with autism spectrum disorders
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
31404 | 2013 | 7 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Research in Autism Spectrum Disorders, Volume 7, Issue 10, October 2013, Pages 1204–1210
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2. روشها
2.1 انتخاب شرکتکنندهها و طراحی مطالعه
2.2 معیارها
2.2.1 نسخهی چینی پرسشنامهی رشد پس از حادثه (پیتیجی-سی)
2.2.2 پرسشنامهی سبک مقابلهی خصیصهای (تیسیاسکیو)
2.2.3 نسخهی چینی پرسشنامهی نشخوار فکری مربوط به رویداد (ایآرآرآی-سی)
2.3 تحلیل دادهها
3. نتایج
3.1 ویژگیهای دموگرافیک
3.2 دادههای توصیفی
3.3 ارتباط میان متغیرهای اصلی
3.4 مدلهای رگرسیون سلسلهمراتبی پیتیجی
جدول 1. ویژگیهای توصیفی شرکتکنندهها (n= 102)
جدول 2 دادههای توصیفی امتیاز متغیرهای کلیدی (n= 102)
جدول 3 ضرایب همبستگی بین متغیرهای کلیدی (n= 102).
جدول 4. مدلهای رگرسیون سلسلهمراتبی (n= 102).
4. بحث
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2. روشها
2.1 انتخاب شرکتکنندهها و طراحی مطالعه
2.2 معیارها
2.2.1 نسخهی چینی پرسشنامهی رشد پس از حادثه (پیتیجی-سی)
2.2.2 پرسشنامهی سبک مقابلهی خصیصهای (تیسیاسکیو)
2.2.3 نسخهی چینی پرسشنامهی نشخوار فکری مربوط به رویداد (ایآرآرآی-سی)
2.3 تحلیل دادهها
3. نتایج
3.1 ویژگیهای دموگرافیک
3.2 دادههای توصیفی
3.3 ارتباط میان متغیرهای اصلی
3.4 مدلهای رگرسیون سلسلهمراتبی پیتیجی
جدول 1. ویژگیهای توصیفی شرکتکنندهها (n= 102)
جدول 2 دادههای توصیفی امتیاز متغیرهای کلیدی (n= 102)
جدول 3 ضرایب همبستگی بین متغیرهای کلیدی (n= 102).
جدول 4. مدلهای رگرسیون سلسلهمراتبی (n= 102).
4. بحث
ترجمه کلمات کلیدی
اختلال طیف اوتیسم -
مراقب -
مادران -
نشخوار فکری -
مقابله -
رشد پس از سانحه
کلمات کلیدی انگلیسی
Autism spectrum disorder;
Caregiver;
Mothers;
Rumination;
Coping;
Posttraumatic growth
ترجمه چکیده
این مطالعه رابطهی بین مقابله، نشخوار فکری و رشد پس از حادثه را در مادران کودکان مبتلا به اختلالات طیف اوتیسم (ایاسدی) بررسی کرد. با استفاده از پرسشنامهی پس از حادثه، پرسشنامهی سبک مقابلهی خصیصهای و پرسشنامهی نشخوار فکری مربوط به حادثه، از صد و دو مادر کودک مبتلا به اوتیسم در چین نظرسنجی شد. مادران سطح متوسط پیتیجی، عمدتا در زمینهی رشد توانمندی شخصی را گزارش کردند. تحلیل رگرسیون سلسلهمراتبی نشان داد که مقابلهی مثبت بهطور مثبت پیتیجی و رشد «برقراری ارتباط با دیگران» را پیشبینی کرد؛ نشخوار فکری آگاهانه رابطهی مثبتی با رشد در زمینهی «درک ارزش زندگی» داشت؛ و نشخوار فکری مزاحم بهطور منفی رشد «توانمندی شخصی»، «فرصتهای جدید» و «تغییر معنوی» را پیشبینی کرد. هیچ رابطهی آماری معناداری بین مقابلهی منفی و رشد پس از حادثه مشاهده نشد. با استفاده از نتایج میتوان به مادران کمک کرد درک بهتری از پروسهی رشد اساسی پیدا کنند. همچنین، با استفاده از نتایج میتوان به ارائهدهندگان خدمات در تسهیل این پروسه کمک کرد.
ترجمه مقدمه
در سالهای اخیر، محققان بهطور روزافزون اذعان کردهاند که افراد بعد از مصیبت بهطور مفیدی تغییر میکنند و تمرکز صرف بر تبعات منفی مصیبت فقط تصویر جزیی از تجربهشان فراهم میکند (فلپس، مککامون، وونش و گلدن، 2009). شناسایی نتایج مثبت و عوامل تسهیلکنندهشان به متخصصان در شناسایی و تقویت توانمندیهای بالقوهی افراد کمک میکند (هستینگز و همکاران، 2005). تاثیر منفی تربیت کودک مبتلا به اوتیسم بر والدین بهخوبی در ادبیات موضوعی ثبت شده است. این اثرات عبارت است از: افزایش استرس والدین (پیترز-شففر، دیدن و کورزیلوس، 2012؛ والش،مولدر و تودور، 2013)، کاهش کیفیت زندگی (آلیک، لارسون و اسمج، 2006؛ خانا و همکاران، 2011؛ ریزک، پیزور-بارنکوف و داراگ، 2011)؛ و طیف وسیعی از علائم روانشناختی نظیر افسردگی (اینگرسول و هامبریک، 2011؛ اسمیت، گرینبرگ، سلتزر و هونگ، 2008)، اضطراب و بدبینی (هستینگز و براون، 2002) و علائم استرس پس از حادثه (کسی و همکاران، 2012). پیکرهی کوچک اما روبهرشدی از مطالعات تغییرات مثبت را بهعنوان ویژگی برجستهی این تجربه شناسایی کرده است (کینگ و همکاران، 2006).
فقدانهای آسیبزا برای والدین نظیر آگاهی از اینکه فرزندشان نمیتواند رشد طبیعی داشته باشد، موجب میشود بینشهای جدیدی در زندگی پیدا کنند و معنویت و قدرت بیشتری بدست آورند (فلپس و همکاران، 2009). طبق برخی از تحقیقات، برخی از مادران به احتمال زیاد از مصیبت بهبود پیدا میکنند، موفق میشوند بهطور مثبت با شرایط انطباق یابند، روابط خانوادگی نزدیکتر و سازگاری هیجانی بهتری را تجربه کنند (بیات، 2007؛ بکت، جانسون و زاوسنایفسکی، 2012؛ مارکولاکیس، فلچر و برایدن، 2012). بیات (2007) بعد از نظرسنجی از 175 والدین و مراقب، رشد معنوی و شخصی و حس قدردانی بیشتر از زندگی را نتیجهی تربیت فرزندان مبتلا به اوتیسم شناسایی کرد. برخی از مادران متوجه شدهاند که فرزندپروری کودکان مبتلا به اوتیسم تجربهی روبهرشدی در یادگیری تواضع، شفقت، صبر و احترام به دیگران ایجاد میکند. برخی از آنها حتی تا جایی پیش رفتهاند که از خانوادهها یا سایر ارائهدهندگان خدمات حمایت کردهاند (ایکاس و وایتمن، 2011؛ مارکولاکیس و همکاران، 2012). این تبعات مثبت را میتوان رشد پس از حادثه (پیتیجی) تعریف کرد. رشد پس از حادثه «تغییر روانشناختی مثبتی است که در نتیجهی کشمکش با شرایط بسیار چالشبرانگیز زندگی رخ میدهد و شامل شناخت بیشتر ارزش زندگی، روابط بینفردی هدفمندتر (ارتباط با دیگران)، افزایش توانمندی شخصی، مسئولیتهای جدید و زندگی معنوی و هستیگرای غنیتر (تغییر معنوی و روحی) میشود» (تدسکی و کالهون، 2004). از میان مطالعات مربوط به کودکان مبتلا به اوتیسم، یک مطالعه بر روی 80 سرپرست (97.5 درصد از پاسخدهندهها مادر بودند) (فلپس و همکاران، 2009) و یک مطالعه بر روی 50 والدین (از 140 والدین فرزندان معلول) (رسک، بنز، الیوت، 2012) تنها دو مطالعهی کمّی با پرسشنامهی رشد پس از حادثه بودند. بااینحال، هر دومطالعه پیتیجی را بهطور کلی در نظر گرفتند و نتوانستند ابعاد خاصی از پیتیجی را آنالیز کنند. با توجه به نقش اساسی مادران در درمان و مراقبت روزانه از فرزندان مبتلا به اوتیسم، مطالعات بیشتری برای افزایش آگاهی در این حوزه لازم است.
رشد پس از حادثه بر تحول افراد بعد از رویدادهای استرسزایی تاکید دارد که میتواند دنیای فرضیشان را از هم بپاشد و در نتیجه مستلزم تعریفمجدد باورهای اساسی در مورد خود، دیگران و آینده است (مور و همکاران، 2011). در مدلهای پیتیجی (کالهون، کان، تدسکی و مکمیلان، 2000)، اذعان شده است که مقابله و نشخوار فکری نقش اساسی در تاثیرگذاری بر نتایج یک تجربهی بهشدت استرسزا ایفا میکند.
مقابله تلاش شناختی و رفتاری برای مدیریت الزامات درونی و بیرونی رویدادهای استرسزاست (منگ، تائو، وان، هو و وانگ، 2011). راهبردهای مقابلهای اغلب به مقابلهی متمرکز بر مشکل و مقابلهی متمرکز بر هیجان تفکیک میشوند. مقابلهی مشکلمحور مستقیما به منبع استرس میپردازد. مقابلهی هیجانمحور به دنبال به حداقل رساندن تبعات هیجانی استرس است (اشکانانسی، اشتون-جیمز و جردن، 2003). جیانگ (1999) یکی از محبوبترین طبقهبندیهای راهبردهای مقابلهای را در چین انجام داد. وی سبک مقابله را به مقابلهی مثبت و منفی گروهبندی کرد. مقابلهی مثبت شامل راهبردهای مقابلهای انطباقی یا سازنده نظیر حمایتجویی میشود. اما مقابلهی منفی را میتوان ناهنجار در نظر گرفت، زیرا شامل اجتناب از پاسخ بعد از محرک استرسزا میشود. با توجه به مطالعات در مورد سبک مقابلهای مادران و نتایج سلامت روان آنها، اکثریت مطالعات به این نتیجه رسیدهاند که مقابلهی مثبت میتواند استرس و مشکلات روانشناختی را کاهش دهد (دابروسکا و پیسولا، 2010؛ مونتز و هالترمن، 2007؛ پوتی و اینگرام، 2008). به این ترتیب، مقابلهی مثبت نتیجهای فراتر از کاهش استرس دارد و موجب میشود فرد درکوتاهمدت احساس خوبی پیدا کند و منابع شخصی و اجتماعی را با نتایج بلندمدت بهتر ایجاد کند (آسپینول و تدسکی، 2010). در نتیجه، براساس این یافتهها میتوان استنتاج کرد که سبک مقابلهای مثبت میتواند رشد پس از حادثهی مادران را تسهیل کند. بالعکس، سبک مقابلهی منفی مانع رشد پس از حادثهی مادران میشود.
نشخوار فکری که ناشی از رویدادهای بهشدت استرسزاست انواع مختلفی از افکار تکرارشونده را دربرمیگیرد. نشخوار فکری یا نشخوار مزاحم شامل افکار مزاحمی میشود که اغلب نامطلوب است. همچنین، نوعی نشخوار فکری به نام نشخوار آگاهانه وجود دارد که شامل افکار کنترلشدهتری شود که بر معنایابی تجربه، حلمسئله، یادآوری و پیشبینی تمرکز دارد (کان و همکاران، 2011). شناسایی تاثیر این دو سبک نشخوار برای درک فرایندهای انطباقی پس از حادثه، خصوصا فرایندهایی که به تجربهی رشد پس از حادثه منجر میشود، مهم است (استاکتون، هانت و جوزف، 2011). برخی شواهد تجربی رابطهی بین نشخوار فکری و رشد پس از حادثه را بررسی کرده است، اما یافتهها منسجم نیست (کرایدر، کیلمر، تدسکی، کالهون، 2006؛ کالهون و همکاران، 2000؛ استاکتون و همکاران، 2011). علاوهبراین، یک سری تفاوتهای فرهنگی در نقش نشخوار فکری در رشد پس از حادثه مشاهده شده است (تاکو، کان، تدسکی و کالهون، 2009) که حاکی از لزوم انجام مطالعات در فرهنگهای مختلف است.
با تلفیق اطلاعات ذکر شده در بالا، اهداف مطالعهی حاضر به شرح ذیل است: (1) بررسی رشد پس از حادثهی مادران کودکان مبتلا به اوتیسم در چین و (2) بررسی رابطهی بین مقابله، نشخوار فکری و رشد پس از حادثه. این فرضیه را مطرح کردیم که بعد از تشخیص اختلال طیف اوتیسم، نشخوار فکری آگاهانه و سبک مقابلهای مثبت مادران چینی میتواند رشد پس از حادثه را در آنها تسهیل کند. اما سبک مقابلهای منفی و نشخوار فکری مزاحم میتواند مانع رشد پس از حادثه شود.