ترجمه فارسی عنوان مقاله
چگونه بخشش بر مدت پردازش تاثیر می گذارد: میانجیگری نشخوار فکری در مورد گناه
عنوان انگلیسی
How forgiveness affects processing time: Mediation by rumination about the transgression
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
31421 | 2015 | 6 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Personality and Individual Differences, Volume 82, August 2015, Pages 90–95
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
1.مقدمه
۲. شیوه عمل
۲.۱. شرکتکنندگان
۲.۲. روند
۳. معیارها
۳.۱. سرعت پایه
۳.۲. بخشندگی ذاتی
۳.۳. تعقل درباره خطا
۳.۴. میزان بخشندگی
۳.۵. زمان واکنش
۴. نتایج
۴.۱. آمار توصیفی، اعتبار، و همبستگی
۴.۲. تحلیل مداخله
۵. بحث
1.مقدمه
۲. شیوه عمل
۲.۱. شرکتکنندگان
۲.۲. روند
۳. معیارها
۳.۱. سرعت پایه
۳.۲. بخشندگی ذاتی
۳.۳. تعقل درباره خطا
۳.۴. میزان بخشندگی
۳.۵. زمان واکنش
۴. نتایج
۴.۱. آمار توصیفی، اعتبار، و همبستگی
۴.۲. تحلیل مداخله
۵. بحث
ترجمه کلمات کلیدی
عفو و بخشش -
نشخوار فکری -
زمان پاسخ -
روابط میان فردی -
شناخت اجتماعی
کلمات کلیدی انگلیسی
Forgiveness;
Rumination;
Response time;
Interpersonal relationships;
Social cognition
ترجمه چکیده
طبق مطالعه پیشین به این نتیجه میشود رسید که افراد بخشنده (علیه خلافشان) در ارزیابی افکار و احساسات کنونیشان نسبت به کسی که به آنها بدی کرده است، بهسرعت عمل میکنند (همان میزان بخشندگی)، اما مکانیسم در کار هنوز نامشخص است. در این تحقیق به مطالعه تأثیر تعلق افراد مختلف درباره خطا و ارتباطش با بخشندگی و زمان واکنش پرداختیم. شرکتکنندگان (به تعداد ۷۶۷ نفر) معیارهای بخشندگی ذاتی، تعلق درباره خطا، و میزان بخشندگی را تکمیل کردند (درحالیکه مدتزمان واکنش نامحسوسانِ ثبت شد). بخشندگی ذاتی رابطه عکس قابلملاحظهای بازمان واکنش داشت که با تعقل کمتر درباره خطا همراه بود. نتایج نشان میدهند که زمان واکنش معیاری نامحسوس برای پروسههای مربوط به بخشندگی بوده و در ادامه نقش تعقل درباره خطا در ارتباطش بازمان واکنش بخشش را شفافسازی میکند.
ترجمه مقدمه
چگونه میتوان تشخیص داد فردی توهینی را بخشیده است؟ یکراهش مستقیم پرسیدن چنین سؤالی از خود فرد است. درواقع بسیاری از مطالعات در ارتباط با بخشایش تنها بر گزارشهای فردی تکیه کردهاند، که افراد (۱) خطایی درونی به یاد میآورند و سپس (۲) جملاتی مانند «من زخم و تنفرم را رها کردهام» را انتخاب میکنند (مککلوف ، روت ، و کوهن ، ۲۰۰۶، ص. ۸۹۷). درحالیکه گزارشها افراد از بخشندگیشان میتواند توسط محدودیتهای درونی و عوامل واکنش متأثر شوند (گرینوالد و دیگران، ۲۰۰۲). به همین دلیل ممکن است که افراد نتوانند بخشندگیشان را دقیق بیان کنند، یا سعی کنند خود را مطلوب دیگران جلوه دهند. به دلیل محدودیتها محققین به دنبال شیوه تحقیق چند روشی گشتهاند (کارلیال و دیگران، ۲۰۱۲). برای مثال مطالعه اخیری یافت افراد بخشندهتر، نسبت به دیگران، خصوصیات مثبت بیشتری برای توصیف خطاکار را لیست میکنند (دُرن ، هوک ، داویس ، ون تونگرن ، و ورفینگتن ، ۲۰۱۴، مطالعه ۲). آزمایشی دیگر نشان داد که کسانی که بدی فردی را بخشیدهاند در توصیف موقعیتی غیرواقعی از ضمایر جمع (مانند ما) بیشتری استفاده کردند (کَرِمانز ، ون لانگه ، و هالِند ، ۲۰۰۵، مطالعه ۱). بااینحال که نتایج نوید بخشند، اما مشخص نیست این شاخصها حقیقتاً رفتارهایی زاده از بخشایشاند، یا تنها تجلی اپیفنامنال عوامل دیگر است. (مانند دیمند کارکتریستیک ).
رشتهای دیگر از تحقیقات مقیاسی دقیقتر برای زمان واکنش به کاربرد که طالب پروسه اصولی تصمیمات واکنش بخشش است (بَست و بارنس هولمز ، ۲۰۱۴). مزیت این روش در نیاز نبودن نگرش درونی برای گزارشها فردی است؛ بجایش خصوصیات مربوط توسط عملکرد هدف قرار میگیرند (رابینسن ، نیبرز ، ۲۰۰۶). برای نمونه، فتفوتا ، شرودر-آبه ، و مرکل (۲۰۱۴) شرکتکنندگان را مورد توهینی، که قبلاً تجربهشده، قرار میداند و سپس آنها افکار و احساسات کنونی خود را نسبت به فرد ظالم ثبت میکردند (که همان میزان بخشندگیشان بود). میزان تأخیر در پاسخ دادن شاخص نامحسوسی برای بخشندگی بود. منطق این رویکرد این بود که افراد به زمان کمتری برای ثبت میزان بخشندگی خوددارند، ازآنجاکه درد را قبلاً تجربه کردهاند (یعنی به نشانههای درونی بخشندگیشان دسترسی بهتری دارند) در مقایسه با هنگامیکه هنوز نبخشیدندش (یعنی دسترسی به نشانههای درونی بخشندگی سخت بوده). درواقع نویسندگان نشان دادند که افراد بخشندهتر، در مقایسه با دیگران، سریعتر پاسخ میداند. آنها در ادامه یافتند که زمان واکنش ارتباطی با پاسخ مطلوب جمعی ندارد. اما اکنون هیچ سندی بر اینکه چطور بخشندگی بر زمان واکنش تأثیر میگذارد نیست. بنابراین در این تحقیق هدف تکرار و پیگیری این یافتههای اولیه بوده ،که با پژوهش مکانیسم اصولیای که این پیوستگی را کمک میبخشد انجام میشود.
بااینکه نشانداده شده چندین متغیر اجتماعی شناختی بر بخشندگی تأثیر میگذارند، یکی از نقشهای مهم به تعقل دادهشده است (یِسیلدایک ، ماتسون ، و آنیسمان ، ۲۰۰۷). تعقل با «تمرکز منفعل و مکرر بر جنبه منفی و مضر اتفاقات استرسزا» توصیف میشود (اسکینر ، اِدج ، آلتمِن ، و شِروود ، ۲۰۰۳، ص. ۲۴۲). مطالعات مقطعی شرح کردهاند که بخشش ارتباط عکس با تعقل دارد (بِری ، ورفینگتن، پَرِت ، او کانر ، و وِید ، ۲۰۰۱؛ تامسون و دیگران، ۲۰۰۵). بخصوص افرادی که بخشش کمتری دارند اکثر پس از خطاهای درونی تعقل میکنند (کچادوریان ، فینچام ، داویلا ، ۲۰۰۵). این یافتهها توسط دادههای طولی پشتبانی شدهاند، که نشاندهنده تأثیر عکس بخشش با تعقل بوده (مککلوف، بِلا ، کیلپَتریک ، و جانسِن ، ۲۰۰۱؛ مککلوف، بونو ، و روت، ۲۰۰۷).
با تصور رویدادی بد مانند خطایی درونی، افراد معمولاً سعی درک دلیل ناراحتیشان میکنند (واتکینس و باراکیا ، ۲۰۰۱). چنین ذهنیتی سؤالاتی مقایسهای و تحلیلی به همراه دارد (مانند «چرا او مرا اذیت کرد؟») که مربوط به دلایل و عواقب (منفی) آن واقعه است (واتکینس، ۲۰۰۸؛ واتکینس و باراکیا، ۲۰۰۲). بعلاوه عموماً هنگام تعقل افراد به تحلیل عمیقتر، دقیقتر، و آهستهتر اطلاعات میپردازند (به اندروز و تامسون، ۲۰۰۹ مراجعه کنید). ازاینرو، هنگام انگیختن (۱) یادآوری خطا و سپس (۲) ارزیابی میزان بخشش، افرادی که بیشتر از دیگران مدام بر خطا میاندیشند، نیازمند زمان بیشتری برای نتیجهگیری هستند (بدین ترتیب مکثهای طولانیتری دارند). مدارک نیز ثابت میکنند که مرور معقولان اطلاعات زمانبر است که نشاندهنده کاهش سرعت پاسخدهی است (بکستر و هینسون ، ۲۰۰۱؛ فازیو ، a۱۹۹۰).
تا میزانی که زمان واکنش نشانه «شاخصهای واضح رفتاری افکاری پنهان» است (هولدن ، ورمک ، و فِکِن ، ۱۹۹۳، ص. ۲)، میتوانند رویکردی موافق پژوهش بخشایش باشند. باگذشت از تحقیقات پیشین، مطالعات کنونی را با تلاش برای موشکافی مکانیسم اصولی و روانی ارتباط بخشندگی و مدتزمان هر فرد برای پاسخ به میزان بخشندگیشان بعد از به یادآوردن خطا، بهپیش میبریم. اگر افراد بخشندهتر (نسبت به دیگران) زودتر به میزان بخشندگی خود واکنش دادند، شاید به دلیل کاهش تمایلشان به تعقل کردن بود ارتباط را بتوان توضیح داد. برای امتحان این فرضیه، الگوی مداخلهکنندهای ابداع شد که افراد بخشندهتر (نسبت به دیگران) کمتر تعقل کرده، بدین ترتیب شاید بشود ارتباطی میان بخشندگی و زمان واکنش ایجاد کرد.