ترجمه فارسی عنوان مقاله
آموزش مهارتهای اکتشاف حرکت در آب برای کودکان مبتلا به اختلالات طیفی اوتیسم
عنوان انگلیسی
Teaching advance movement exploration skills in water to children with autism spectrum disorders
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
31570 | 2015 | 9 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Research in Autism Spectrum Disorders, Volume 9, January 2015, Pages 121–129
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلید واژه ها
1-معرفی
2-روشها
۲.۱ شرکت کنندگان
2.2 مربیان
2.3 مجموعه
2.4 متریال ها
2.5. رفتارهای هدف
2.6 طراحی و روش تجربی
جدول 1. شرح مهارت های هدف
2.6.1 جلسات بررسی
۲.۶.۲. جلسات آموزشی
2.6.3 جلسات نگهداری و تعميم
2.7 قابلیت اطمینان
3-نتایج
3.1 قابلیت اطمینان رویه و توافق بین مشاهده کننده
3.2 تاثیر روش "بیشترین تا کمترین" بر مهارتهای اکتشاف حرکت پیشرفته
4-بحث
شکل 1. درصد پاسخ درست برای ساجیت در تمام جلسات
شکل 2.درصد پاسخ های صحیح برای اردال در تمام جلسات
شکل 3.درصد پاسخ های صحیح برای امک در تمام جلسات
تضاد منافع
تقدیر و تشکر
ترجمه کلمات کلیدی
اختلالات طیف اوتیسم -
مهارت های آبزیان -
فعالیت بدنی -
کلمات کلیدی انگلیسی
Autism spectrum disorders;
Aquatic skills;
Physical activity;
Most to least prompting
ترجمه چکیده
این مطالعه به بررسی اثربخشی روش «بیشترین تا کمترین» (MLP)6 در تدریس مهارت های اکتشاف حرکت پیشرفته در آب برای کودکان مبتلا به اختلالات طیفی اوتیسم (ASD)7 پرداخته است. سه کودک 6 ساله مبتلا به ASD، در این مطالعه شرکت کردند و سه مهارت مختلف آبی که برای اکتشاف جنبش در آب و شنا ضروری است، در یک فرآیند آموزش یک به یک در سه جلسه در هفته،اموزش داده شدند. یک طرح بررسی چندگانه برای رفتارها مورد استفاده قرار گرفت و برای تحلیل اثرات MLP برای سوژه ها تکرار شد. نتایج این مطالعه نشان داد که MLP در آموزش مهارتهای اکتشاف حرکت در آب به کودکان ASD موثر بودهاست. اجرای مهارت های اکتشافی در آب پس از فرآیند آموزش در طول جلسات نگهداری و تعميم ادامه داشت. علاوه بر این، نتایج تایید اجتماعی نشان میدهد که نظرات والدین درباره مهارتهای یادگیری از لحاظ عملکرد، شروع شنا و مشارکت در سایر محیطهای آبی،مثبت است. مداخله لذت بخش و تنظیمات جذاب برای افزایش مجموعه مهارتهای اوقات فراغت و سطح فعالیت فیزیکی برای کودکان ASD توصیه میشود.
ترجمه مقدمه
شدت اختلالات طیفی اوتیسم (ASD) در کودکان با اختلال در ارتباطات اجتماعی و محدودیت ها، الگوهای تکراری رفتار،نشان داده می شود (انجمن روانپزشکی آمریکا، 2013). کودکان مبتلا به ASD همچنین در حفظ ارتباط چشمی، مشارکت در بازی های اجتماعی، دوست یابی، حفظ نوبت و گفتگوی متقابل و شرکت در فعالیت های فیزیکی مشکل دارند (پن8 و فری9 2006،رِید10 2005).
این نواقص و معایب در کودکان مبتلا به ASD،می تواند به سطح فعالیت بدنی پایین تر و مشارکت محدود در مهارت های اوقات فراغت مانند فعالیت های جسمانی و برنامه های ورزشی در این کودکان منجر شود(لی1 و پورتا2 2013).بر اساس نتایج برخی از مطالعات،کودکان مبتلا به ASD سطح فعالیت فیزیکی کمتری نسبت به همتایان خود بدون بیماری ASD در طی برنامه های هفتگی شان دارند(پن و فری 2006 و رید 2005). این مشارکت محدود در فعالیت های جسمانی و برنامه های ورزشی می تواند به علت دلایل مختلفی به نفع کودکان مبتلا به ASD باشد،از قبیل یک مجموعه ناکافی و نیاز به فعالیتهای جسمانی اضافی و مهارتهای ورزشی،که برنامه های ورزشی تیمی و فردی مبتنی بر رقابت در مدرسه و جامعه برنامه ریزی شده باشد و رفتارهای بیتحرک مانند وابستگی به تکنولوژی و آگاهی کمتر از کیفیت زندگی(فراگالا-پینکام3، اونیل4 و هالی5 2010،رید 2005).
مشارکت منظم در فعالیت های فیزیکی برای کاهش مرگ و میر و خطر بیماری های مزمن مانند بیماری های قلبی ریوی، سرطان، دیابت و چاقی که در کودکان و نوجوانان دیده می شود، ضروری است(اورتگا6، رویز7، کاستیلو8 و سیوستورم9 2008). علاوه بر این، فعالیت بدنی باعث بهبود آمادگی جسمانی، عملکرد حرکتی، عزت نفس، رفتار و پیامدهای اجتماعی در کودکان می شود(پن و فری 2006).این اثرات مثبت فعالیتهای فیزیکی،در مطالعات مختلفی در مورد کودکان مبتلا به ASD مشخص شده است(فراگالا-پینکام و همکاران 2010، هوتیگ10 و داردن-ملتون11 2004،ییلماز، یانارداغ،بیرکان و بومین 2004).کودکان مبتلا به ASD تمایل به فعالیتهای فیزیکی دارند که شامل قواعد و صف های اجتماعی بزرگ نباشند مانند پیاده روی،دویدن، فعالیتهای آبی و ورزشهای فردی مانند شنا(سرینی واسان12،پسکاتلو13 و بهات14 2014،ییلماز و همکاران 2004).بطور مشابه،یک بررسی نشان داد که دویدن و شنا کردن دو فعالیتی است که برای کودکان مبتلا به ASD بیشتر اوقات مورد استفاده قرار می گیرد(سووا15 و ملنبروک16 2010). بعضی از نویسندگان اظهار داشتند که بسیاری از کودکان مبتلا به ASD از مهارت های حرکتی در محیط های آبزی لذت می برند(هوتیگ و داردن-ملتون 2004،کیلیان17،جویس-پتروویچ18،منا19 و آرنا20 1984،پروپاس21،هاروی22 و بنجامین23 2006،ییلماز و همکاران 2004).
تعدادی از محققان از یک محیط آبی برای توسعه عملکرد فیزیکی (فراگالا-پینکام و همکاران2010) یادگیری(راجرز1، هممتر2 و والری3 2010،کونوکمن4،بیرکان و یانارداغ 2010) رفتاری( ییلماز و همکاران 2004) و پیامدهای اجتماعی(پن 2010) برای کودکان مبتلا به ASD استفاده کرده اند. برنامه های آبی و شنا دارای مزایای اساسی هستند. اولاً، این یک فعالیت مادام العمر است و یادگیری مهارت های زندگی روزمره مانند رفتارهای اجتماعی، لباس پوشیدن، حمام کردن و مهارت های بهداشتی را تسهیل می کند.دوماً، بدن و آگاهی شناختی را نسبت به تناسب اندام،یکپارچگی حسی-ادراکی،جهت گیری و انگیزه را تحریک می کند. سوماً، این ها مهارت های کاربردی هستند که می توانند در زندگی خانوادگی گنجانده شوند. در نهایت، این یک مهارت ایمنی است که در تعطیلات در مجموعه های محلی مانند استخر شنا، دریا یا دریاچه مانع از غرق شدن کودک می شود(لپور5،گایل6 و استیونس7 2007).کودکان کبتلا به ASD ممکن است در مهارتهای شناختی اختلال داشته باشند و نوسانات رفتاری بسته به ویژگی های شناختی از خود نشان دهند. مشکلات توجهی، عقب ماندگی ذهنی، مهارت های جهت گیری پایین، رفتارهای تکراری و ارتباط چشمی ضعیف، تأثیر منفی بر عملکرد یادگیری هم در مهارت های علمی و هم اوقات فراغت دارد که برای افزایش انسجام اجتماعی و سطح فعالیت فیزیکی ضروری هستند. (بریسون8، بردلی9، تامپسون10 و وین رایت11 2008، سرینی واسان و همکاران 2014). بنابراین، مربیان، درمانگران و والدین باید از استراتژی های آموزشی مبتنی بر شواهد برای یادگیری دائمی مهارت های جدید برای کودکان مبتلا به ASD استفاده کنند (مرکز ملی اطفال، 2009). استراتژی های آموزش بدون خطا و تحلیل رفتاری عملی، مداخلات آموزشی مبتنی بر یادگیری برای کودکان مبتلا به ASD ضروری است و مطالعات متعددی این مداخلات را برای تدریس مهارت های جدید مانند مهارت های کار، مهارت های خود مراقبتی، مهارت های تفریحی، مهارت های زندگی مستقل، مهارت های بهداشتی و مهارت های تغذیه اعمال کرده اند (ماتسون12، هاتیر13 و بلوا14 2012). یکی از رایج ترین روش های آموزش مهارت های حرکتی جدید برای کودکان مبتلا به ASD، روش مرسوم "بیشترین تا کمترین" (MLP) در استراتژی های آموزش بدون خطا است(فنترس15 و لرمن16 2012، لنگ17 و همکاران 2010).در روش MLP، تحریک های کاهش کمک
بطور سلسله مراتبی از بیشترین نفوذ تا کمترین نفوذ ارائه می شود.
تحریک سلسله مراتبی از تحریک فیزیکی آغاز می شود که به تدریج کاهش می یابد و مربی تحریک های کمتری مثل مدل مدلسازی یا کلامی ارائه می دهد(دوکر1، دیدن2 و سیگافوس3 2004).
در ادبیات فعلی، MLP تنها در دو مطالعه مورد استفاده قرار گرفتهاست، که تمرینات آبی و مهارتهای کرال را برای شنا کردن کودکان ASD آموزش میدهد(بست4 و جونز5 1974،ییلماز و همکاران 2010). با این حال، هیچ مطالعهای درباره اثرات روند MLP در آموزش مهارتهای اکتشاف حرکت در آب به کودکان ASD وجود ندارد. بنابراین هدف این مطالعه پاسخ به سوال زیر است : آیا استفاده از روش MLP در تدریس پیشرفت مهارت های اکتشاف حرکتی در استخر به سه کودک مبتلا به ASD موثر خواهد بود؟علاوه بر این، اثرات نگهداری و تعمیم روند مورد ارزیابی قرار گرفت. مهارتهای اکتشافی پیشرفته حرکتی که در استخر شنا آموزش داده می شوند، فوت کردن برای ساختن حباب، صورت زیر آب بردن، و آوردن یک شی از کف استخر، هستند.