یکپارچه‌ سازی ترکیبی بودن و نظریه مدل کسب‌وکار در کارآفرینی پایدار

۱.۱ مقدمه

۱.۲. مروری بر ادبیات

۱.۲.۱. کارآفرینی پایدار

۱.۲.۲. مدل‌های کسب‌وکار پایدار

۱.۲.۳. اجزاء مدل‌های کسب‌وکار ترکیبی

۱.۳ روش‌شناسی

۱.۳.۱ انتخاب مورد 

۱.۳.۲ جمع‌آوری داده‌ها

۱.۳.۳ تحلیل داده‌ها

۱.۴ یافته‌ها

۱.۴.۱ پیشنهادهای ارزش

۱.۴.۲ ارزش آفرینی و تحویل

۱.۴.۳ گرفتن ارزش

۱.۵ بحث و نتیجه

۱.۵.۱ مشارکت با ترکیبی بودن

۱.۵.۲ مشارکت در مدل‌های کسب‌وکار پایدار

۱.۵.۳ مفاهیم و توصیه‌ها

شکل 1: سطوح همبستگی ارزش در مدل‌های کسب‌وکار پایدار

جدول 1: مثال‌های محورهای اصلی مدل کسب‌وکار و منابع ترکیبی بودن

جدول 2: توصیف نمونه و مورد

جدول 3: تنش‌های ترکیبی بارز

جدول 4: نوآوری‌های رایج مدل کسب‌وکار

نکات برجسته

در استفاده از شایستگی‌های کارآفرینانه برای پرداختن به جنبه‌های اجتماعی، محیطی و اقتصادی توسعه پایدار علاقه روزافزونی وجود دارد (شالتگر و واگنر، ۲۰۱۱؛ شالتگر و همکارانش، ۲۰۱۶). با این وجود، پژوهش در این زمینه تنش‌هایی مدیریتی را مشخص می‌کند که ناشی از انواع مختلف پایداری ارزش است که کارآفرینان متمرکز در تلاش برای ایجادش هستند (باتیلانا و لی، ۲۰۱۴؛ پچ و سانتوس، ۲۰۱۳). بنابراین، در بررسی اینکه چطور ارزش رفتار اجتماعی و محیطی در کنار ارزش اقتصادی در سازمان‌های کارآفرینی آشکار می‌شود، نظریه سازمانی ترکیبی رایج شده‌است (باتیلانا و دورادو ۲۰۱۰؛ دوهرتی و همکارانش، ۲۰۱۴). عدم موفقیت در مدیریت تنش‌های بین این انواع ارزش با توجه به اینکه منجر به رانش ماموریت می‌شود مشخص است، به طوری که ارزش اقتصادی نوعا بر ارزش اجتماعی و محیطی چیره می‌شود (ابراهیم و همکارانش، ۲۰۱۴). بنابراین ادبیات موضوع ترکیبی بودن، تنش و رقابت را برای کارآفرینان متمرکز بر پایداری ارائه می‌کند. برخلاف ادبیات موضوع ترکیبی بودن، ادبیات موضوع مدل‌های کسب‌وکار پایدار پیشنهاد می‌کند که مدل‌های جامع کارآفرینی پایدار می‌توانند وجود داشته باشند، در حالیکه ارزش‌های اجتماعی، محیطی و اقتصادی می‌توانند متقابلا پشتیبان باشند (لانس و همکارانش، ۲۰۱۴؛ شالتگر و همکارانش، ۲۰۱۶). با این وجود، ادبیات موضوع مدل‌های کسب‌وکار پایدار نوعا با مطالعات محدودی که به بررسی سازمان‌های تنظیم شده توسط چند نوع ارزش آفرینی در هسته‌هایشان می‌پردازد (بوکن و همکارانش، ۲۰۱۶؛ راتر و همکارانش، ۲۰۱۷)، کسب‌وکارهایی را بررسی می‌کند که در حال گذار به سوی پایداری هستند (بونز و لودک-فروند، ۲۰۱۳؛ شالتگر و همکارانش، ۲۰۱۲). بنابراین این مقاله در فراهم آوردن یکپارچگی نظری از دو زمینه و بررسی تجربی نوآوری‌های مدل کسب‌وکار همکاری می‌کند، که به کاهش تنش‌های ترکیبی کمک می‌کند. با انجام این کار ما تعدادی از استراتژی‌های رایج را شناسایی می‌کنیم که توسط ده کارآفرین پایدار به کار رفته است، و مفهوم مدل‌های کسب‌وکار جامع ترکیبی را به عنوان سازوکار کلیدی برای متضمن شدن ارزش پایداری ترویج می‌دهیم.