اثر متقابل میانجیگری تنوع بین المللی، قابلیت تکنولوژیکی، و جهت گیری بازار در عملکرد محصول جدید شرکتهای درحال ظهور

در این مطالعه چارچوب متقابل میانجیگری به منظور بیان روابط بین تنوع بین المللی، قابلیت تکنولوژیکی، جهت گیری بازار و عملکرد محصول جدید شرکتهای چندملیتی درحال ظهور مطرح می شود. در این چارچوب، قابلیتهای تکنولوژیکی شرکتهای چندملیتی درحال ظهور، تاثیر بین المللی شدن بر عملکرد محصول جدید را میانجیگری می کند. این اثر میانجیگری برای شرکتهایی که وارد بازارهای توسعه یافته شده برجسته تر از شرکتهایی است که وارد بازارهای کمتر توسعه یافته می شوند. تحلیل نمونه ای از فرایند بین المللی سازی چندملیتی چین از این روابط حمایت می کند.

مطالعات تنوع بین المللی و یادگیری سازمانی مطرح می کنند که تنوع بین المللی با نشان دادن نیازهای متنوع مشتری به شرکت موجب افزایش نوآوری محصول می شود (ماتارازو و رسکینینی 2013، زهرا، ایرلند و هیت 2000). در اینجا یک سوال گیج کننده بیان می شود: آیا تنوع بین المللی با عملکرد محصول جدید از طریق قابلیت تکنولوژیکی ارتباط دارد؟ این سوال توجه کمی را به خود معطوف کرده، شاید بدین دلیل است که پژوهشگران با بررسی این موضوع در اصل به شرکتهای چندملیتی (MNEs) از بازارهای توسعه یافته تمرکز کرده و تصور نموده اند که تمام MNEs دارای قابلیتهای تکنولوژیکی قوی بوده و می توانند راه حلهای جدیدی را برای برآوردن نیازهای مختلف مشتری توسعه دهند (پتیزون، تانگتو و لکمورنگ 2012). اما مطالعات اخیر این فرضیه را بررسی کرده است زیرا آنها متوجه شدند بسیاری از MNEs از بازارهای درحال ظهور (EMNEs) دارای قابلیت تکنولوژیکی بوده و در واقع مقایسه با همتایان آنها از بازارهای توسعه یافته تضعیف می شود (پپرپولوز، وو و وانگ 2017، وو و پارک 2017). به منظور برآوردن نیازهای مختلف مشتریان بین المللی و موفقیت در بازارهای جهانی، EMNEs باید توانایی توسعه محصولات جدید را داشته باشند تا مشکلات مشتریان خود را حل کنند. بنابراین ملاحظات علمی و عملی برای بررسی این موضوع درخواست می شوند که چگونه تنوع بین المللی EMNEs با قابلیتهای تکنولوژیکی و عملکرد نوآوری آنها ارتباط دارد. دومین مشکل با ارتباط بین تنوع بین المللی، قابلیت تکنولوژیکی، عملکرد نوآوری و جهت گیری بازار مرتبط است. جهت گیری بازار در این زمینه به وضعیت توسعه اقتصادی بازارها اشاره دارد که یک EMNE از محصولات خود ناشی می شود. برای مثال، برخی از آنها در بازارهای بسیار توسعه یافته و برخی دیگر در بازارهای کمتر توسعه یافته هدف قرار می گیرند. این جهت گیری به دو دلیل اهمیت دارد. اول، جهت گیری های مختلف بازار معمولا دارای نیازهای مختلفی برای پیکربندی محصول و نیازهای مختلف مشتری می باشند. مشتریان در بازارهای کمتر توسعه یافته تمایل دارند تا محصولات ارزان را با کیفیت قابل قبول ترجیح بدهند، درحالیکه مشتریان در بازارهای توسعه یافته انتظار بالاتری داشته و قیمتهای بالاتری را نیز پرداخت می کنند (بیونگ- جونن 2006، اوزر و دایان 2015). بازارهای مختلف نیز سطح توسعه زیرساخت متفاوتی دارند. بازارهای بسیار توسعه یافته دارای زیرساخت بهتری برای توسعه فناوری بوده (مانند اینترنت پرسرعت) در حالیکه بازارهای کمتر توسعه یافته این زیرساخت را ندارند. این اختلافات بدین معناست که ارتباط بین تنوع بین المللی و نوآوری تکنولوژیکی ممکن است برای بکارگیری بازارهای بسیار توسعه یافته برجسته باشد. این مطالعه با سه سوال همراه است. با ترسیم مسیر دیدگاههای تنوع بین المللی و یادگیری سازمانی، این مطالعه مدل متقابل میانجیگری را برای بیان روابط پیچیده بین تنوع بین المللی EMNEs، قابلیت تکنولوژیکی، جهت گیری بازار و عملکرد نوآوری مطرح می کند. فرضیه اینست که تنوع بین المللی موجب بهبود عملکرد نوآوری EMNEs با ترویج یادگیری می شود و قابلیت تکنولوژیکی قوی نیز این فرایند را تقویت می کند، که منجر به عملکرد محصول جدید بهتری می شود. جهت گیری بازار EMNEs این فرایند را بیشتر میانجیگری می کند. تاثیر قابلیت تکنولوژیکی بر ارتباط بین تنوع بین المللی و عملکرد نوآوری زمانی بیشتر نمایان بوده که EMNE به سمت بازارهای بسیار توسعه یافته متمایل شده، و زمانی کمتر نمایان بوده که بازارهای کمتر توسعه یافته ها هدف EMNE باشند (شکل 1).