برنامه ریزی پایدار در سطح ایستگاهی: مدلی پایدار در رابطه با طرح کاربری اراضی و حمل و نقل یجهت توسعه ی حمل و نقل منظم.

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. مرور منابع

3. اظهارات موضوع

4. فرمول بندی مدل

4.1 تعاریف حاشیه ای

4.1.1 پارامترها

4.2 موارد

4.2.1 مسافران حمل و نقل ریلی

4.2.2 تراکم و پراکندگی

4.2.3 قابلیت در دسترس بودن

4.2.4 درجه ی تنازع

4.2.5 اثرات محیط زیستی

4.3 محدودیت ها

5. روش راهبردی

6. مورد مطالعاتی

7. نتیجه گیری

سیستم حمل ونقل راه آهن شهری در چین سریعا در پاسخ به اثرات شهرسازی مانند تراکم زیاد شهری و آلودگی بیش از حد راه اندازی شده است. برنامه ریزی پایدار کاربری اراضی (یعنی توسعه ی منظم حمل و نقل،TOD) در اطراف ایستگاه های مترو برای سیستم حمل و نقل شهری بدلیل اثر طولانی مدت آن روی تقاضای سفر حایز اهمیت می باشد. بهرحال، مطالعات محدودی دررابطه با برنامه ریزی TOD در سطح ایستگاهی وجود دارد و کمتر در این زمینه تمرکز شده است. در این رابطه، هدف این مطالعه پیشنهاد روش برنامه ریزی چندمنظوره جهت یکپارچه سازی حمل و نقل و طراحی کاربری اراضی برای برنامه ریزی TOD در سطح ایستگاهی می باشد. در این مطالعه، مورد مطالعاتی ایستگاه متروی پکن می باشد که ویژگی های توسعه ی شهری ازجمله تراکم و تنوع بالا در نظر گرفته شده و پنج مورد در این مدل تحت توجه بوده که شامل مسافران ، پراکندگی و تراکم ، قابلیت در دسترس بودن، درجه ی تنازع و اثرات محیط زیستی می باشد. و همچنین الگوریتم ژنتیکی طراحی شد تا راه حل های مطلوبی تحت نقشه های جایگزین کاربری ارضی بدست آید. در این مطالعه امیدواریم برنامه ریزی پایداری برای تصمیم گیرندگان برنامه های شهری فراهم گردد.

سیستم حمل و نقل ریلی (MRT) اگر بطور مناسب طراحی گردد، می تواند بطورقابل توجهی روی خدمات حمل و نقل شهری از طریق جذب مسافران می تواند روی دیگر وسایل حمل و نقل خصوصی با استفاده از دیگر متدهای حمل و نقل اثر بگذارد و وابستگی مسافران به این حمل و نقل های خصوصی را کاهش دهد. سیستم های MRT بعنوان روش موثری برای کاهش ازدحام ترافیکی و کاهش مصرف انرژی و اثرات محیط زیستی و افزایش رشد اقتصادی شناسایی شده اند. بسیاری از کلان شهرهای دنیا سیستم MRT را راه اندازی کرده اند و بخصوص این سیستم در جوامع در حال توسعه سریعا رشد کرده است. در چین، 95 خط انتقال در سال 2014 در 22 شهر آن راه اندازی گردید. سیستم متروی پکن تا سال 2015 شامل 18 خط و 334 ایستگاه و 554KM شبکه جهانی بود. بسیاری از شهرها برنامه هایی برای توسعه ی سیستم MRT شان دارند، و بسیاری از شهرها هم درحال ساخت سیستم های جدید می باشند. بطورقابل توجهی، عملکرد سیستم MRT جهت سازگاری با توسعه ی شهری و افزایش تعداد وسایل حمل و نقل خصوصی در ارتباط با طرح کاربری اراضی در منطقه ی موردنظر و تخصیص منابع مربوطه راه اندازی شده است. بنابراین، علاوه بر داشتن یک سیستم MRT مناسب و کاربری مربوطه، یک استراژی کارآمد برای برنامه ریزی می تواند تمامی جوانب برنامه ریزی ساختار شهری را همساز نماید. برنامه های توسعه ی شهری TODبراساس سیستم های انتقال عمومی می باشند تا پایداری سیستم های MRT، بهره وری موثر اراضی و عملکرد بهینه ی ترافیکی افزایش یابد. مطالعات مختلفی نظریات و استراتژی هایی از TOD را برای برنامه ریزی اراضی و منطقه ای بیان کرده اند. بطورکلی استراتژی های TOD شامل افزایش مسافر، تنوع بخشی به انواع کاربری اراضی، و افزایش حجم انتقال می باشد. در چند دهه ی گذشته، فاکتور محیط زیستی بعنوان یکی از فاکتورهای حیاتی در برنامه ریزی TOD به حساب می آید که بطورپایدار فاکتورهای اجتماعی و اقتصادی را تحت تاثیر قرار می دهد. براساس استراتژی های مرتبط چندین برنامه ریزی با جزییات بیان شده است مثل مدل های تحلیلی ریاضی که به برنامه ریزان کمک می کنند. هدف مدل های تحلیلی بدست آوردن نقشه هایی برای کاربری اراضی در اطراف ایستگاه های مترو می باشد که شامل موقعیت، انواع، و سایز منطقه می باشد. روش های مختلفی از TOD برای برنامه ریزی کاربری اراضی ارایه شده است. بویژه، مدل TOD در چین ابتدا برای شهرهای چین توسط لی و همکارانش اجرا شد و در ایستگاه شنز بعنوان یک مورد مطالعاتی تست شد. بهرحال، باوجود این مطالعات اولیه مدل TOD هنوز هم ناکارآمد می باشد و نیاز به بررسی بیشتری دارد. در مطالعات اخیر مدل های TOD می تواند اصلاح و به مدل های TOD سطح ایستگاهی گسترش یابد. دوم اینکه، الگوریتم مدل می تواند برای رسیدن به نتایج بهتر توسعه یابد. سوم اینکه، برای شهرهای چین روی عملکرد مدل TOD مطالعاتبصورت کمی تمرکز داشته باشد. اگرچه مدل TOD در چین توسط لی و همکارانش ارایه شده است، این مدل بایستی برای شهرهای چین اصلاح و تنظیم گردد تا بتوان آن را در کاربری وسیع و جمعیت با تراکم بالا منطبق کرد. در مورد شهرسازی، در این مقاله مدل TOD با پنج مورد عملکردی ارایه داده می شود: افزایش مسافر جهت حمل و نقل، پراکندگی و تراکم، قابلیت دردسترس بودن، کاهش درجه ی تنازع و اثرات محیطی. سهم اولیه ی این مطالعه سه قسمت می باشد: 1) این مدل چندمنظوره فاکتورهای کاربری اراضی و حمل و نقل را باهم همساز می نماید، درحالیکه در مطالعات قبلی سهم حمل و نقل برای برنامه ریزی در سطح ایستگاهی نادیده گرفته می شد. شاخص قابیلت دردسترس بودن در این مطالعه برای ارزیابی تاثیرات حمل و نقل استفاده می شود. 2) بادرنظرگرفتن منطقه ی ایستگاهی در پکن، مورد مطالعاتی برای روش های مناسب در مدل آنالیز می گردد. مدل پیشنهادی در این مطالعه برای روش TOD در چین تعمیم داده می شود. 3) الگوریتم ژنتیکی (IGA) برای روش های غیرغالب در مدل برنامه ریزی TODتوسعه پیدا کرده است که از طریق ایجاد یک سری طرح های کاربری اراضی جایگزین می باشد. تمامی نتایج آنالیز می شوند و با الگوریتم ژنتیکی تجمعی مقایسه می شود تا ارجحیت الگوریتم IGA در این مطالعه طبق مدل پیشنهادی ثابت شود. بقیه ی مقاله به صورت زیر سازماندهی شده است. قسمت 2 بررسی جامعی روی مقالات پیشین در مورد برنامه ریزی TOD می باشد. قسمت3 چهارچوب مدل برنامه ریزی TOD را بیان می کند. قسمت 4 جزییات مدل TOD را بیان میکند. بنابراین، IGA توسعه یافته بطورکلی از لحاظ آماده سازی برای مدل برنامه ریزی چندمنظوره ارجحیت دارد. در قسمت6، مورد مطالعاتی انالیز می گردد تا تاثیرات روش مورد تایید قرار گیرد. نتیجه گیری در قسمت آخر ارایه می شود.