ترجمه فارسی عنوان مقاله
شهروندان در طی بحران ها چه می گویند؟ تجزیه و تحلیل استفاده از توییتر در طی شورش های سال 2011 در بریتانیا
عنوان انگلیسی
What do citizens communicate about during crises? Analyzing twitter use during the 2011 UK riots
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
133685 | 2017 | 11 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Government Information Quarterly, Volume 34, Issue 4, December 2017, Pages 635-645
ترجمه کلمات کلیدی
توییتر، رسانه های اجتماعی، بحران، ارتباطات بحران، پلیس، نظرات شهروندان،
کلمات کلیدی انگلیسی
Twitter; Social media; Crisis; Crisis communication; Police; Citizens' comments;
ترجمه چکیده
استفاده از رسانه های اجتماعی در طی بحران ها در بسیاری از شرایط طبیعی و منحصر به فرد بحران مورد بررسی قرار گرفته است. با این حال، بسیاری از این مطالعات صرفا بر روی استراتژی های ارتباطی و پیام های ارسال شده توسط پاسخ دهندگان بحران متمرکز شده است. به طرز شگفتآوری تحقیق کمی درباره اینکه چگونه بحران عمومی (یعنی افرادی که در بحران یا تحت تاثیر بحران قرار دارند) از رسانه های اجتماعی در چنین رویدادهایی استفاده می کنند. مقاله ما این شکاف را در زمینه استفاده از توییتر شهروندان طی شورش های سال 2011 در انگلستان مورد بحث قرار می دهد. با تمرکز بر ارتباطات با و در مورد نیروهای پلیس در دو شهر، 5984 شهروند تویتیت جمع آوری شده در طول رویداد را برای محتوای و احساسات مورد تجزیه و تحلیل قرار دادیم. در مقایسه با دو مورد، یافته های ما نشان می دهد که ارتباطات توییتر شهروندان به دنبال یک منطق کلی از نگرانی ها است، اما همچنین می تواند به راحتی توسط وقایع مربوط به یک رویداد غیر بحرانی نظیر اشتباهات درک شده در ارتباطات توییتر نیروهای پلیس بسیار تاثیر گذار باشد. مطالعه ما بینش های مربوط به نگرانی ها و الگوهای ارتباطات شهروندان را در طی بحران ها به دانش ما در مورد پویایی استفاده شهروندان از رسانه های اجتماعی در چنین دوره هایی افزوده است. این بیشتر نشان دهنده تکه تکه شدن مخاطبان توییتر به خصوص در مراحل بعدی بحران است. این مشاهدات می تواند توسط نیروهای پلیس مورد استفاده قرار گیرد تا به تعیین واکنش مناسب سازمانی کمک کند که در طی مراحل مختلف وقایع بحرانی مقابله کند. علاوه بر این، آنها محدودیت هایی را در درک نظری کنونی راهبردهای پاسخ بحرانی نشان می دهند و نیازهای انطباق پذیری، انعطاف پذیری و ابهام در پاسخ های سازمانی را برای رفع انعکاسی از تماشای مخاطب مشاهده شده مخاطبان بحران نشان می دهند.