ترجمه فارسی عنوان مقاله
اختلال مزمن و بلندمدت پانیک – یک مطالعه 11 ساله
عنوان انگلیسی
The long-term course of panic disorder—an 11 year follow-up
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
31601 | 2003 | 10 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Journal of Anxiety Disorders, Volume 17, Issue 2, 2003, Pages 223–232
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
واژه های کلیدی
1. مقدمه
2.روش
2.1. موضوعات و روش ها
2.2. روش های ارزیابی
2.3. تجزیه و تحلیل های آماری
3. نتایج
3.1. مصاحبه دوباره و مدت زمان پیگیری
3.2. مشخصات دموگرافیک و بالینی
3.3. نتیجه 1
جدول 1 – میانگین مقادیر اجتناب فوبیک، ناتوانی در کار، ناتوانی در زندگی خانوادگی/ خانه ، ناتوانی در زندگی/ اوقات اجتماعی در ابتدای بیماری و پس از درمان (24 = N و 18 برای ناتوانی در کار)
3.3.1. تشخیص
3.3.2. درمان
شکل 1. درصد بیماران با حملات پانیک، اجتناب فوبیک، ناتوانی های صفر یا خفیف در ابتدای درمان یا پس از درمان (24 = N و 18 برای ناتوانی در کار؛ یک ماه قبل از ارزیابی)
3.3.3. حملات پانیک
3.3.4. اجتناب فوبیک
3.3.5. ناتوانی ها
3.4. نتیجه 2: مقیاس طولی
3.4.1. بهبودی
3.4.2. قصد خودکشی
4. بحث
سپاسگزاری ها
واژه های کلیدی
1. مقدمه
2.روش
2.1. موضوعات و روش ها
2.2. روش های ارزیابی
2.3. تجزیه و تحلیل های آماری
3. نتایج
3.1. مصاحبه دوباره و مدت زمان پیگیری
3.2. مشخصات دموگرافیک و بالینی
3.3. نتیجه 1
جدول 1 – میانگین مقادیر اجتناب فوبیک، ناتوانی در کار، ناتوانی در زندگی خانوادگی/ خانه ، ناتوانی در زندگی/ اوقات اجتماعی در ابتدای بیماری و پس از درمان (24 = N و 18 برای ناتوانی در کار)
3.3.1. تشخیص
3.3.2. درمان
شکل 1. درصد بیماران با حملات پانیک، اجتناب فوبیک، ناتوانی های صفر یا خفیف در ابتدای درمان یا پس از درمان (24 = N و 18 برای ناتوانی در کار؛ یک ماه قبل از ارزیابی)
3.3.3. حملات پانیک
3.3.4. اجتناب فوبیک
3.3.5. ناتوانی ها
3.4. نتیجه 2: مقیاس طولی
3.4.1. بهبودی
3.4.2. قصد خودکشی
4. بحث
سپاسگزاری ها
ترجمه کلمات کلیدی
اختلال هراس -
معلولیت -
اجتناب از ترس -
کلمات کلیدی انگلیسی
Panic disorder;
Disabilities;
Phobic avoidance;
Long-term course;
Follow-up
ترجمه چکیده
زمینه: هدف از این مطالعه ارزیابی اختلال مزمن و بلندمدت پانیک در یک دوره 11 ساله می باشد.
روش: 30 نفر بیمار مبتلا به اختلال پانیک DSM-III-R که به طور متوسط به مدت 6 سال از این اختلال رنج می بردند و به مدت 8 هفته تحت درمان دارویی قرار گرفته، 11 سال پس از درمان در مطالعه ما شرکت کرده بودند. در ابتدا از ابزارهای یکسانی برای ارزیابی تعداد حملات پانیک و سطح ناتوانی ایجاد شده توسط حملات استفاده گردید. دوره بهبودی بیماری با ارزیابی و طراحی نمودارهای طولی در مطالعه مدنظر قرار گرفتند.
نتایج: بیماران مطالعه ما در حقیقت پس از 11.3 سال تحت مصاحبه قرار گرفتند. با وجود این که تمامی این بیماران از حملات پانیک رنج برده بودند، اما این حملات در برخی از آنان بسیار شدید بود و 66.7% از آن ها پس از بهبودی دچار حمله پانیک نشده بودند. در طول فرآیند درمان نیز 87.5% دچار حمله پانیک نشده بوده و 54% تنها اضطراب فوبیک خفیفی را نشان داده بودند. در محل کار و یا در میان خانواده، 90% از افراد دارای ناتوانی های خفیفی شده بودند، اما این درصد در زندگی اجتماعی دارای درصد کمتری بود (67%). 33% از بیماران به با توجه به معیارهای درمانی، به طور کامل بهبود یافته بودند.
نتیجه گیری: اختلال پانیک یک اختلال مزمن و حاد نمی باشد. مطالعات ما بر طبق یک دوره یازده ساله نشان داد که حملات پانیک و ناتوانی بیماران تا حد زیادی بهبود یافته و قطع این حملات و بهبودی کامل نیز امکان پذیر است.
ترجمه مقدمه
اختلال پانیکیک اختلال مزمن است که میزان شیوع آن مابین 1.5 و 3.5 درصد می باشد (انجمن روان پزشکی آمریکا، 1994). علیرغم این که مشکلات بالینی، بیولوژیک و درمان این بیماری به صورت گسترده ای مورد مطالعه قرار گرفته است، با این وجود دانش علمی بلندمدت در مورد اختلال پانیک و پیش بینی نتایج آن هنوز هم ناکافی و کم است. با توجه به این که این اختلال باعث رنج و ناتوانی قابل ملاحظه در فرد می شود از این رو، ناکافی بودن مطالعات و پژوهش ها در این رابطه یک معضل بزرگ می باشد (لئون، شار، پورترا و کلمن، وایسمن، اوولت، جانسون و گرین والت، 1991).
تاکنون هیچ گونه مطالعاتی بر روی افراد مبتلا به پانیک پس از درمان انجام نشده است و پیگیری های کافی در این زمینه انجام نشده است، اما برخی داده ها مربوط به نمونه های بالینی این اختلال به بدست آمده اند که به ارزیابی بلندمدت آن می پردازند. به طور گسترده ای ادعا شده است که اختلال پانیک یک وضعیت پیش رونده و بی انتهاست که توسط مطالعات تجربی و بالینی تا حدودی پشتیبانی می گردد. مطالعات قبلی DSM-III نشان می دهند که اکثر بیماران پس از گذشت چند سال درمان علائم بهبودی نشان می دهند (مارکس و لدر، 1973؛ نویس، کلانسی، هوئن و اسلایمن، 1980). در یک مطالعه انجام شده بر اساس 16 گزارشات پیگیری شده از بیماران در خصوص DSM-III، از معیارهای متعددی بر روی حداقل 1 سال درمانی استفاده شد که نتایج حاکی از این بود که 54% از بیماران بدون ناراحتی قبلی بودند، 31% از استرس فوبیا رهایی یافته بودند و 50% نیز هیچ گونه اختلالات ناتوانی و عملکردی نداشتند. به عبارت دیگر، بین 46 تا 69 درصد از آن ها هنوز دارای علامت های ضعیفی از این اختلال بودند (روی – برونی و کاولی، 1995).
کاسچینگ و همکاران (1995) با توجه به بزرگ ترین و طولانی ترین مطالعه (6-2 سال، میانگین 4 سال) انجام شده که تاکنون منتشر شده است گزارشاتی را ارائه کردند که در آن 423 بیمار که تحت درمان های مختلف دارویی قرار داشتند مورد ارزیابی قرار گرفتند (بالنگر و همکاران، 1988؛ پژوهش بین المللی افسردگی و اضطراب، مرحله دوم، 1992). یافته های اصلی بدین صورت بودند که 61% از بیماران هنوز در معرض حملات ناگهانی پانیک قرار داشتند (یعنی 39% از آن ها بدون پانیک بودند)، در حالی که تعداد کمی نیز از استرس فوبیا یا ناتوانی در حوزه های مختلف رنج می بردند – یک تفکیک متمایز کننده بین فرکانس های حمله پانیک و سایر نتایج حاصل از آن. چندین نوع پیش بینی نیز در این رابطه انجام شده است، از جمله زیر مجموعه های اختلال پانیک (بدون عارضه، محدودیت اجتنابی فوبیا، محدودیت گسترده فوبیا) و هبستگی های محوری I و II (افسردگی و اختلالات شخصیتی) (کاسچینگ و امبرینگ، 1998؛ روی – برونی و کاولی، 1995).
از آن جا این یافته ها مربوط به پیگیری های کوتاه مدت و چندساله در مورد بیماران مبتلا به اختلال پانیک می باشند، از این رو بسیار قابل توجه هستند. شار (1996) به این نتیجه رسیده است که نتایج مطالعات بلندمدت که دوره های مختلف و گسترده ای را پوشش می دهند، به شدت مورد نیاز پژوهشگران می باشند. پژوهش حاضر شامل چندین دوره پیگیری گسترده است. ما در این مطالعه گزارشات مربوط به دوره های پس از درمان بیماران مبتلا به پانیک را ارائه می کنیم و مزیت اصلی آن نیز این است که یک دوره 11 ساله را شامل می شود و ضعف نسبی آن کوچک بودن نمونه های آن است که از 30 بیمار تشکیل شده است.