نقش هم کنشی ورزش و خواب در بهبودی علائم پی تی اس دی سربازان پیشین

چکیده

کلمات کلیدی

1. روش

1.1 شرکت کننده ها

1.2. ارزیابی ها

1.3 شیوه ی اجرا

1.4 روش تحلیل

2. نتایج

2.1 تحلیل های تشخیص

3. بحث

مقدمه: اختلال استرس بعد از ضایعه ی روانی( پی تی اس دی) همراه با تعدادی از عوارض منفی در میان سربازان پیشین شایع است. باوجود درمان های موجود، میزان بهبودی ضعیف می باشد و بسیاری ازعلائم پس از درمان ادامه پیدا می کنند. تحقیقات قبلی، عملکرد ورزش در کاهش علائم اضطراب و بهبود کیفیت خواب را نشان دادند هرچند اثرات آن در میان افراد مبتلا به پی تی اس دی مطالعه نشده است. روش: هدف ما ارزیابی دامنه تغییرات شدت پی تی اس دی در اثر هم کنشی خواب و ورزش بود. شرکت کننده ها 217 کهنه سرباز در مرکز درمانی پی تی اس دی بودند که برای آنها فرصت شرکت در برنامه ی ورزش دوچرخه-سواری فراهم شد. نتایج: کاهش بسیار زیاد علائم بیش برانگیختگی پی تی اس دی در هنگام ترخیص تنها در میان سربازان مبتلا به کیفیت خواب ضعیف به انجام فعالیت های ورزشی( به عنوان حجم کل دوچرخه سواری که طی دوره ی درمان انجام شد، تعریف شده است) مربوط بود . پایان: به طور کلی ورزش ممکن است درمان کمکی سودمند برای کاهش علائم بیش برانگیختگی در میان افراد مبتلا به پی تی اس دی و کم خوابی باشد.

اختلال استرس پس از ضایعه ی روانی یا سانحه( پی تی اس دی) به ناتوانی در بهبودی از تاثیر استرس به دنبال مواجهه با رویداد آسیب زا گفته می شود (Kessler, Sonnega, Bromet, Hughes, & Nelson, 1995) وبه عنوان علائم بهبود نیافته طی یک ماه رویارویی با رویداد آسیب زا تعریف می شود(DSM-5; APA, 2013).. پرسنل نظامی از جمله جوامعی هستند که در معرض بیشترین خطر مواجهه با رویداد های آسیب زا متعاقبا شروع پی اس تی دی هستند((Schlenger et al., 2002. بین سالهای 2001 تا 2007 درصد کهنه سربازانی که در سازمان بهداشت سربازان پیشین (وی اچ آی) تحت مراقبت قرار گرفته اند تا %60 افزایش یافته است. (VHA, 2009) چنین روندی با توجه به اینکه پی اس تی دی با تعدادی از عوارض منفی همراه است از جمله اختلالات مکرر روانی کوموربید (Kessler, 2000) ، مشکلات سلامت جسمی (Green & Kimerling, 2004) و اختلال عملکردی (مشکلات زناشویی، بیکاری؛ کسلر،2000) نگران کننده است. با وجود مداخلات موثر مقدور برای پی اس تی دی ( مثلا، درمان با پردازش شناختی و قرارگرفتن طولانی مدت در موقعیت؛ ; Foa et al., 1999; Resick, Monson, & Chard, 2007) زمان محور و مستلزم متخصصین بالینی آموزش دیده ی ویژه هستند و اغلب عوارض باقی مانده ی پی اس تی دی بعد از پایان درمان موفقیت آمیز ادامه دارند. (Zayfert & DeViva, 2004). در نتیجه، شناسایی اقدامات اضافی غیر تخصصی و کم هزینه ممکن است به پزشکان امکان دسترسی به افراد بیشتر و نتایج درمانی بهینه ی بعدی را فراهم کند. ورزش از نظر تجربی و نظری یکی از این اقدامات نوید بخش است. تحقیقات زیادی نشان داده اند که ورزش سبک و متوسط ( مثلا، چند بار درهفته حداقل به مدت 30 دقیقه پرداختن به پیاده روی سریع) مداخله موثر کمکی و مستقل برای اختلالات روان شناختی است. در واقع، فرا تحلیل ها در مجموع نشان می دهند که فعالیت فیزیکی با کاهش استرس در هردو جمعیت بالینی و غیر بالینی همراه است (Petruzzello, Jones, & Tate, 1997; Wipfli, Rethorst, & Landers, 2008) و می تواند تاثیر مساوی برروی بیماران تحت درمان شناختی رفتار برای اضطراب و افسردگی داشته باشد.( برای بررسی به Zschucke, Gaudlitz, & Strohle, 2013 مراجعه کنید) همچنین شواهدی همواره مزایای ورزش را در میان افرادی که از کم خوابی رنج می برند مورد تاکید قرار می دهد. ورزش هوازی با شدت متوسط به کاهش پولی سومنوگرافی( خوابنگاری چندگانه) مربوط است که با: تاخیر در شروع خواب، مجموع زمان بیداری، تعداد بیدار شدن ها و زمان سپری شده در مرحله ی اول خواب، همزمان با افزایش مجموع زمان خواب، راندمان خواب و میزان زمان سپری شده در مرحله ی دوم خواب اندازه گیری می شود (King et al., 2008; Passos et al., 2010). همچنین نشان داده شده است که ورزش با شدت متوسط موجب بهبود شاخص های خود سنجی خواب از جمله کیفیت خواب، تاخیر در به خواب رفتن، طول مدت خواب، اختلال در طول روز و راندمان خواب می شود.(King, Oman, Brassington, Bliwise, & Haskell, 1997; Reid et al., 2010; Singh, Clements, & Fiatarone, 1997). در مجموع، این مطالعات نشان می دهد که افراد با اضطراب و مشکلات خواب هم رخداد ممکن است از طریق ورزش فواید زیادی را تجربه کنند. (Asmundson et al., 2013; Brand et al., 2010). هر چند مکانیزم هایی تایید کننده ی این روابط هنوز بررسی می شوند، پژوهش اولیه حاکی ازآن است که ورزش از طریق بهبود سلامتی جسمانی و عادت به تحریک جسمی شاید تاثیر مثبتی بر روی اضطراب و خواب داشته باشد. (Salmon et al., 2001; Tworoger et al., 2003). درمورد تاثیر ورزش بر علائم پی تی اس دی با وجود فواید به خوبی اثبات شده ی آن بر اضطراب، افسردگی و خواب، چندان شناختی وجود ندارد. داده های مقدماتی مبتنی بر مطالعات تایید نشده ی کوچک فواید قطعی ورزش های گنجانده شده در مداخلات پی تی اس دی را نشان داده اند .(See Zschucke et al., 2013). علاوه بر این از نظرتئوری تاثیر ورزش برای برطرف سازی علائم پی تی اس دی به خصوص در میان افراد با کم خوابی امیدوار کننده است. مشکلات خواب نگرانی اولیه ی موجود در میان افراد با پی تی اس دی را نشان می دهد، در 74تا 90 درصد سربازان پیشین حاضر در قشون و دارای پست علائم مهمی از بی خوابی گزارش می شود(Lewis, Craemer, & Failla, 2009), که در نتیجه با علائم بسیار شدید پی تی اس دی همراه است (Krakow et al., 2001).براساس این هم رخدادی، تاثیر مثبت ورزش بر علائم پی تی اس دی شاید برای افراد کم خواب چشمگیر باشد. مطالعه ی اخیر با هدف بررسی این فرضیه که فعالیت های ورزشی( به عنوان مجموع مایل طی شده با دوچرخه تعریف شده) با شدت خفیف علائم پی تی اس دی در مرخصی درمانی به ویژه در میان افراد با خط پایه ی ضعیف کیفیت خواب( درمان خوراکی)بعد ازگزارش جزئیات سن، شدت خط پایه ی علائم پی تی اس دی( درمان خوراکی) و مجموع تعداد روز های دوچرخه سواری مربوط است. مطالعه ی کنونی به دلیل این که سربازان پیشین دوره ی ویتنام و همچنین عملیات آزادی عراق- عملیات ایندورینگ فریدیم(OEF/OIF) را مورد بررسی قرار داده است، سن به دلیل ارتباط با کیفیت خواب به عنوان کواریان منظور شده است(Buysse, Monk, Carrier, & Begley, 2005) .