ترجمه فارسی عنوان مقاله
حجم هیپوکامپ و عملکرد حافظه ی کلامی در اختلال دوقطبی مرحله ی آخر
عنوان انگلیسی
Hippocampal volume and verbal memory performance in late-stage bipolar disorder
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
73040 | 2016 | 6 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Journal of Psychiatric Research, Volume 73, February 2016, Pages 102–107
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلیدواژه ها
1.مقدمه
2.روش
2.1.شرکت کنندگان
2.2. اکتساب داده های MRI
2.3.پیش پردازش داده های MRI
2.4. عملکرد حافظه
2.5.تحلیل آماری
3. نتایج
3.1.ویژگی های جمعیت شناختی
3.2. حجم هیپوکامپ
3.3.آزمون یادگیری کلامی کالیفرنیا(عملکرد حافظه ی کلامی)
4.بحث
جدول 1. ویژگی های جمعیت شناختی
تصویر 1. کاهش حجم هیپوکامپ و عملکرد و راهبرد حافظه بدتر در آزمودنی های BD آخر.
کلیدواژه ها
1.مقدمه
2.روش
2.1.شرکت کنندگان
2.2. اکتساب داده های MRI
2.3.پیش پردازش داده های MRI
2.4. عملکرد حافظه
2.5.تحلیل آماری
3. نتایج
3.1.ویژگی های جمعیت شناختی
3.2. حجم هیپوکامپ
3.3.آزمون یادگیری کلامی کالیفرنیا(عملکرد حافظه ی کلامی)
4.بحث
جدول 1. ویژگی های جمعیت شناختی
تصویر 1. کاهش حجم هیپوکامپ و عملکرد و راهبرد حافظه بدتر در آزمودنی های BD آخر.
ترجمه کلمات کلیدی
اختلال دوقطبی، هیپوکامپوس، حافظه ی کلامی، مرحله بندی، پیش رونده ی عصبی
کلمات کلیدی انگلیسی
Bipolar disorder; Hippocampus; Verbal memory; Staging; Neuroprogression
ترجمه چکیده
مطالعات در مورد تغییرات در حجم هیپوکامپ در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی (BD) متناقض بوده است. به دلیل اینکه تعداد جملات جنون و بستری شدن با تغییرات مغز و پیامدهای شناختی ضعیف بین بیماران BD مرتبط بوده، ما فرض کردیم که این متغیرها می توانند این موضوع را روشن کنند. ما افراد مبتلا به BD را از نظر کارکرد تعداد حملات جنون و بستری قبلی، به مراحل اولیه (BD-اولیه)، میانی(BD-میانی) و آخر(BD-آخر) تقسیم کردیم. سپس با استفاده از مدل خطی کلی، حجم هیپوکامپ آن ها و نمرات آزمون (II- (CVLT-II یادگیری کلامی کالیفرنیا را با افراد کنترل سالم (HC) مقایسه کردیم. در مجموع، 173 نفر در مطالعه وارد شدند (112HC، 15 BD اولیه، 30 BD میانی و 16 BD آخر). ما تأثیر گروهی معناداری روی حجم هیپوکامپوس یافتیم (F(3، 167) ¼ 227/3، p ¼ 024/0). تحلیل پیگیری نشان داد که افراد BD آخر از افراد HC، هیپوکامپ های کوچکتری داشتند(p ¼ 017/0). افراد BD اولیه و BD میانی در مقایسه با افراد HC و BD آخر، تفاوت معناداری در حجم هیپوکامپ نشان ندادند. نمرات 1 تا 5 کارآزمایی CVLT به طور معناداری بین گروه ها متفاوت بود (001/0< p، 371/6 ¼ (167، 3)F). تحلیل پیگیری نشان داد که افراد BD میانی (006/0¼ p) و BDآخر( 017/0¼p) در طول یادآوری بلافاصله، نسبت به افراد HC، در طول یادآوری بلافاصله، عملکرد حافظه بدتری داشتند، در حالی که تفاوت عملکرد بین افراد BD اولیه و HC معنادار نبود (208/0¼ p). این یافته ها به این مفهوم اضافه شدند که BD، یک اختلال پیش رونده ی عصبی با تغییرات مغزی و نقض شناختی براساس عوارض قبلی است(تعداد حملات جنون و بستری شدن). آن ها این را هم پیشنهاد کردند که هیپوکامپوس، یک نشانگر مغزی هدف بالقوه ی درمانی برای بیماران در مرحله ی آخر است.