دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 1055
ترجمه فارسی عنوان مقاله

مدیریت بحران و بحث تجدید: فهم نتایج مثبت احتمالی بحران

عنوان انگلیسی
Crisis management and the discourse of renewal: understanding the potential for positive outcomes of crisis
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
1055 2002 5 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Public Relations Review, Volume 28, Issue 4, October 2002, Pages 361–365

فهرست مطالب ترجمه فارسی
خلاصه

1.مقدمه

2.تجدید سازمانی و حملات تروریستی سال 2001

3.تجدید برپایه تعهد گروگذار

4.تجدید برپایه تعهد به اصلاح

5.تجدید برپایه ارزش های اصلی

6.مفاهیم تجدید برای مدیریت بحران
ترجمه کلمات کلیدی
- نوسازیمفاهیم ارتباطاتتعهد ذینفعاناصلاح -
کلمات کلیدی انگلیسی
communication implications,stakeholder commitment,
ترجمه چکیده
این مقاله بحث بحران را با تاکید بر تجدید و رشد و گذشته از مباحث یافتن مقصر، پاسخگویی و تعهد بررسی می کند. سه گروه از تجدید با توجه به حادثه تروریستی 11 سپتامبر 2001 مورد بحث قرار گرفتند. این گروهبندی ها شامل تجدید برپایه تعهد گروگذار، تعهد به تصحیح و ارزش های اصلی می شوند. این مقاله از مفاهیم ارتباط بحران از نظر نظری و عملی نتیجه گیری می کند.
ترجمه مقدمه
وقتی در 11 سپتامبر 2001 برج های مرکز تجارت جهانی فرو ریخت و پنتاگون مورد تجاوز قرار گرفت، تمامی سازمان ها با چشم انداز نگران کننده افت تجارت و اضطرار مالی مواجه شدند. در ابتدا برجسته ترین سازمان های قربانی شده شرکت های هواپیمایی بودند. به همراه اتهام بی کفایتی، تمام شرکت های هواپیمایی بزرگ با کاهش ناگهانی مسافر مواجه شدند. ده ها هزار کارمند اخراج شدند.آژانس های مسافرتی، هتل ها، موسسات غذای آماده، خدمات پستی امریکا و حتی کنگره همگی به وسیله حادثه 11 سپتامبر و تهدیدات متعاقب آن و همچنین مشکلات عمدی این واقعه سیاه تحت تاثیر قرار گرفته بودند. این وقایع غیرموازی در تاریخ امریکا شرایطی را ایجاد کرده بود که نیازمند اقدام تجدیدی منحصر به فرد برای بسیاری از سازمان ها بود. هدف این مقاله بررسی شکل و عملکرد این اقدامات تجدیدی نو است. ابتدا تجدید را به عنوان شکلی از رابطه بحران در نظر می گیریم. سپس سوالاتی را می پرسیم که سزاوار توجه در آینده است. نهایتا مفاهیمی را برای تجدید در بحرانی ملی مثل تروریسم که درحال حاضر امریکا در مواجهه با آن است را مورد بحث قرار می دهیم. در رابطه با سازمان ها بحران اغلب تهدیدی بنیانی برای پایایی سیستم، تردید درباره فرضیات و عقاید و خطر برای اهداف اولویت بالای آن سازمان شامل تصویر سازمانی، قانونی بودن، سود رسانی و نهایتا بقای آن سازمان است. متعاقبا مباحث مربوط به بحران اغلب درباره سازمان یا صنعتی است که تقصیر مبرا می کند و تصویر خود را بازسازی می نماید. این واکنش های پس از بحران بیشتر در سنت پوزش بیانی یا مباحثه دفاعی که در آن سخنگوی سازمان پیشنهاد شرح متقابل اجباری نتایج سازمانی را می دهد چارچوب بندی می شوند. نوعا این مباحثه پوزشی بر یک یا ترکیبی از موقعیت های راهبردی مثل تکذیب ساده واقعیت، طفره روی از مسئولیت، کاهش تهاجم، جبران، اقدامات اصلاحی و ریاضت طراحی شده برای بازسازی و احیای تصویر تمرکز دارد. عذرخواهی عموما به عنوان دنباله ضروری یک بحران برای ساخت دوباره حقانیت خسارت دیده سازمان شناخته می شود. این تحقیق برای فهم انتخاب بیانی موجود برای سازمان ها در زمانی که سوالات درباره مسئولیت پذیری، جبران، تقصیر و سرزنش برتری دارند سودمند می باشد. اگرچه در برخی مثال ها فرض اشتباه سازمانی ناشی از بیان دستوری دائم نیست و در این موارد فرصتی برای جایگزینی بحث عذرخواهی و دفاع با بحث خوش بینانه تر بازسازی و تجدید وجود دارد. در این مورد به دلیل نوع مسائل بحران مثل مسئولیت پذیری، ضرر، قربانی سازی و سرزنش ممکن است تابع بحث خوش بینانه تری که بر حرکت در ورای بحران، تمرکز بر موقعیت های باارزش، پاسخگویی به گروگذار و رشد به عنوان نتیجه ای از بحران تاکید دارد باشد. برای مثال هرست توضیح می دهد که تجدید اغلب مربوط به ایجاد ارتباط با ارزش های اصلی سازمان برای ارتباط دوباره گذشته به آینده و کشف مجدد کهنه در نو است. چنین مباحثی که اغلب در گذارش ها و پاسخ به بحران دیده می شوند، ممکن است به آزاد کردن منابع و افزایش تلاش هایی که بر جنبه های مثبت احتمالی بحران تاکید دارند کمک کنند. در ادامه برخی مسائل کلیدی که مربوط به تجدید مرتبط با تراژدی 11 سپتامبر در نیویورک، واشنگتن و پنسیلوانیا می شود آمده است.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  مدیریت بحران و بحث تجدید: فهم نتایج مثبت احتمالی بحران

چکیده انگلیسی

This paper examines crisis discourse that emphasizes renewal and growth over issues of blame, responsibility, and liability. Three categories of renewal are discussed in light of the September 11, 2001 terrorist attacks. These categories include renewal based upon stakeholder commitment, commitment to correction, and core values. This paper concludes with crisis communication implications for both theory and practice.

مقدمه انگلیسی

When, on September 11, 2001, the World Trade Center towers crumbled and the Pentagon was violated, organizations of all kinds faced the dismal prospects of declining business and financial exigency. The most prominent organizational victims, at the outset, were the airlines. Along with accusations of incompetence, every major airline faced a precipitous drop in passenger traffic. Tens of thousands of employees were laid off. Travel agencies, hotels, catering services, the United States Postal Service, and even Congress were all dramatically disrupted by the September 11th events and by subsequent threats and the purposeful contamination of anthrax. These unparalleled events in American history have created circumstances that call for unique renewal efforts for many organizations. The purpose of this paper is to examine the form and function of these novel renewal efforts. First, we consider renewal as a form of crisis communication. Next, we pose several questions that merit attention in the months and years to come. Finally, we discuss implications for renewal in a nation-wide crisis such as the terrorism currently confronting the United States. For organizations, crisis most often conveys a fundamental threat to the very stability of the system, a questioning of core assumptions and beliefs, and risk to high priority goals, including organizational image, legitimacy, profitability, and ultimately survival.1 Consequently, crisis-related discourse is most often about an organization or industry absolving itself from guilt and repairing its image. These post-crisis responses are principally framed within the rhetorical tradition of apologia, or a discourse of defense where organizational spokespersons offer a “compelling counter description of the organizational outcomes.”2 Typically, this apologetic discourse focuses on one or a combination of strategic positions such as simple denial of the act, evasion of responsibility, reduction of the offensiveness, compensation, corrective action, and mortification designed to repair or restore image.3 Apologia is generally viewed as necessary following a crisis to reestablish damaged organizational legitimacy.4 This research is instrumental to understanding the rhetorical options open to organizations when questions of responsibility, compensation, guilt, and blame are privileged. In some instances, however, the assumption of organizational wrongdoing does not arise as the dominant rhetorical imperative, and in these cases, there is an opportunity to replace the discourse of apology and defense with a more optimistic discourse of rebuilding and renewal. In this case, due to the type of crisis issues of responsibility, harm, victimage, and blame may be subordinate to a more optimistic discourse that emphasizes moving beyond the crisis, focusing on strong value positions, responsibility to stakeholders, and growth as a result of the crisis. Hurst, for example, explains that renewal often involves connecting with the organization’s core values “to reconnect the past to the present, to rediscover the old in the new.”5 Such discourse, most often featured in the stories and responses to a crisis, may help liberate resources and energize efforts that emphasize the potentially positive aspects of a crisis. What follows are some key issues that relate to renewal in light of the September 11, 2001, tragedies in New York, Washington, DC, and Pennsylvania.