ترجمه فارسی عنوان مقاله
تأثیر حوادث زندگی استرس زا کودکان بر سلامت و رفتار جوانان در معرض خطر
عنوان انگلیسی
The impact of childhood stressful life events on health and behavior in at-risk youth
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
120041 | 2018 | 10 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Children and Youth Services Review, Volume 85, January 2018, Pages 117-126
ترجمه چکیده
حوادث زندگی استرس زا در دوران کودکی در طول عمر به سلامت رحم رسیده است. با توجه به شیوع بالای رویدادهای زندگی استرس زا، به خصوص در مورد کودکان مبتلا به رفاه فرزندان، تاثیرات این وقایع در مراحل مختلف رشد، باید بهتر درک شود. مطالعه حاضر بررسی ارتباط بین وقایع زندگی استرس پس از سانحه و سلامت روان شناختی و رفتارهای خطر در نوجوانی است. چندین رابطه بین بدرفتاری و سلامت روان شناختی یافت شد. به طور مثال، جوانانی که سوء استفاده جنسی را تجربه کرده بودند احتمال بیشتری برای نشان دادن نشانه های تحریک کننده اضطراب داشتند؛ جوانانی که با بدرفتاری بدنی و بدرفتاری احساسی مواجه بودند، بیشتر از مدرسه رها شدند؛ و جوانانی که بی توجهی را تجربه کرده بودند احتمال بیشتری داشتند که از بین بروند، و از سیگار استفاده کن. تجزیه و تحلیل کلاس بالاتری از حوادث زندگی نشان داد که سه گروه از کودکان با الگوهای خاص زندگی حوادث: حوادث مزمن، متوسط / کاهش و زندگی کم زندگی. پس از حسابداری جنسیت، نژاد و قرار گرفتن در معرض بدرفتاری، اعضای گروه رویدادهای زندگی مزمن به طور منحصر به فرد و به طور قابل توجهی پیش بینی احتمال افزایش خشم / تحرک پذیری، افسردگی، تجربیات نفوذی و تفرقه در موجودیت علائم تروما در سن 18 سالگی. گروهی از رویدادهای زندگی مزمن احتمالا به طور قابل توجهی بیشتر از مدرسه خارج می شوند، بیشتر شریک جنسی دارند، اغلب آنها را دستگیر می کنند و اغلب از ماری جوانا یا سایر مواد مخدر استفاده می کنند. عضویت در گروه رویدادهای زندگی متوسط / ضعیف به طور قابل توجهی با احتمال رها کردن از مدرسه همراه بود. مقدار رویدادهای زندگی استرس زا به نظر می رسد پیش بینی کننده های قوی نتایج نتایج روانی اجتماعی و رفتارهای خطر در نوجوانی است. تلاش برای مداخله و جلوگیری از ابتلا به بیماری های دوران کودکی در زندگی روزمره استرس زا، به ویژه در کودکان خطرناک و / یا آزاردهنده، باید در اوایل زندگی آغاز شود و در دوران کودکی و نوجوانی ادامه یابد.