اندازه گیری تفاوت های فردی در توجه درونی در مقابل توجه بیرونی: پرسشنامه سبک توجه

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. مطالعه 1

2.1 روش شناختی

2.1.1 شركت كنندگان

جدول 1. آیتم ها و ویژگی های نسخه اول پرسشنامه سبک توجه (17 آیتم).

جدول ۲. بار آیتم در آیتم های مربوط فاکتورهای استخراج شده

2.1.2 توسعه ASQ

2.1.3 تجزیه و تحلیل آماری

3. نتایج

4. توضیحات

5. مطالعه 2

5.1 روش شناسی

5.1.1 شركت كنندگان

5.1.2 تجزیه و تحلیل آماری

6. نتایج

7. توضیحات

8. مطالعه 3

9. روش ها

9.1 شركت كنندگان

9.2 پرسشنامه ها

9.3 تجزیه و تحلیل آماری

10. نتایج

جدول 3. همبستگی بین پرسشنامه سبک توجه و پرسشنامه مربوط به توجه

11. توضیحات

12. توضیحات کلی

شکل ۱. مثال هایی از آیتم های اندازه گیری کننده سبک توجه (چپ) برای محرک خارجی (A) و محرک داخلی (B). مثال هایی از پروفیل های سبک توجه (راست) که می توان آن ها را از ASQ استخراج کرد.  

ظرفیت اطمینان می تواند در میان افراد مختلف، ابعاد مختلفی داشته باشد. پرسشنامه هایی که در حال حاضر در دسترس هستند، ابعاد مشخصی از توجه را شامل می شوند، از قبیل فرایندهای توجه بالا به پایین و پایین به بالا، و جهت گیری این فرایندها به سمت اهداف داخلی یا خارجی مورد توجه. این مطالعه یک پرسشنامه جدید را ارائه می دهد که سبک توجه فردی را با توجه به نوع و جهت گیری آن اندازه می گیرد. ساختار پرسشنامه ابتدا در یک تحلیل عاملی اکتشافی مورد بررسی قرار گرفت که به دو عامل توجه خارجی و داخلی اشاره داشت. این ساختار عاملی در مطالعه دیگری و با استفاده از تحليل عامل تأييدی، تأييد شد و ساختار آن نیز در مطالعه سوم و با استفاده از پرسشنامه های مرتبط با اعتبار مورد تأييد قرار گرفت. این مطالعه یک پرسشنامه جدید را ارائه می دهد که می تواند سبک توجه فردی را با توجه به ابعاد بالا به پایین / پایین به بالا و درونی / بیرونی مورد توجه قرار دهد و بینش های زیادی را درباره ابعاد مختلف توجه در اختیار ما قرار بدهد.

محرک هایی که از دنیای خارجی و داخلی می آید بر فرد وارد می شوند، می توانند غافلگیرکننده باشند. توجه کردن به ما کمک می کند تا مقدار زیادی اطلاعاتی را که با آن روبرو هستیم پردازش کنیم و به صورت گزینشی روی اطلاعاتی که به اهداف مان مربوط هستند، تمرکز کنیم (Chun، 2011؛ Desimone & Duncan، 1995؛ Pashler، Johnston & Ruthruff، 2001). این ظرفیت توجهی با حداقل دو فرآیند آنتاگونیستی که توجه بالا به پایین و پایین به بالا نامیده می شوند، هدایت می شود. توجه بالا به پایین به فرایندهای توجه کنترل شده و هدف محور اشاره می کند، در حالی که توجه پایین به بالا را از روی معطوف کردن همزمان توجه به محرک های جدید، مهم و غیر منتظره می شناسیم (Corbetta & Shulman، 2002؛ Steve Majerus et al.، 2012) . مطالعات نشان داده اند که وقتی فرایندهای توجه بالا به پایین به چالش کشیده می شوند، همانطور که در مورد وضعیت حافظه کوتاه مدت با فشار بالا اتفاق می افتد، فرآیندهای توجه پایین به بالا کاهش می یابد، که این موضوع در کاهش حساسیت نسبت به محرک های منحرف کننده و نامربوط به کار نمود می یابد (Steve Majerus et al., 2012; Shulman, Astafiev, McAvoy, D'Avossa, & Corbetta, 2007; Todd, Fougnie, & Marois, 2005). فرایندهای توجه بالا به پایین و پایین به بالا می تواند گرایش به سمت خارجی (بیرونی) یا داخلی (درونی) داشته باشد (Posner، 1980). توجه خارجی بالا به پایین و بیرونی به پردازش عمدی و مستقیم ناشی از محیط خارجی است، در حالی که شناخت درونی بالا به پایین در درک عمدی و هدف محور درونی درگیر است (Christoff, 2012; Gilbert, Simons, Frith, & Burgess, 2006). توجه خارجی پایین به بالا نیز شامل جلب توجه ناگهانی و غیر منتظره محرک در محدوده فوری است (به عنوان مثال، شنیدن ناگهانی صدای استارت موتور چمن زنی همسایه). از همه مهم تر، توجه پایین به بالا نیز می تواند درونی باشد، به عنوان مثال، وقتی که توجه فرد به یک تفکر غلط جلب می شود، مانند این که ناگهان به قرار پیش رویی فکر کنید که کاملا آن را فراموش کرده بودید. افکار مزاحم ناخواسته است، اغلب با فعالیت مداوم تداخل دارند و کنترل آنها دشوار است (کلارک و پوردن، 1995). مهم است که توجه داشته باشیم که جهت گیری درونی در مقابل بیرونی و ماهیت توجه از بالا به پایین و پایین به بالا می تواند به شیوه های مختلف با هم تعامل داشته باشند. برای مثال، هنگام انجام یک کار تشخیصی بصری (توجه بالا به پایین) افکار یک شخص می تواند در نتیجه سر و صدای ناگهانی (توجه پایین به بالا) یا یک فکر مبهم (پایین به بالای داخلی) پریشان شود. به طور مشابه، زمانی که قصد برنامه ریزی آینده را داریم (توجه بالا به پایین داخلی)، در نتیجه سر و صدای ناگهانی و یا یک فکر مزاحم به هم خواهیم ریخت. علی رغم اهمیت بالقوه ابعاد مختلف توجه برای کارهای روزمره شناختی انسان، در حال حاضر ابزارهایی برای اندازه گیری تفاوت های فردی در این ابعاد وجود دارد. پرکاربردترین پرسشنامه ای که تلاش می کند تفاوت های فردی را در خصوص توجه (بیشتر در زمینه روانپزشکی) ارزیابی کند، مقیاس کنترل توجه است (Derryberry & Reed، 2002). مقیاس کنترل توجه (ACS) حاصل ادغام دو پرسشنامه اندازه گیری تمرکز توجه و تغییر توجه است (Derryberry & Rothbart، 1988). این مقیاس عمدتا میزان ظرفیت کنترل توجه خارجی را از بالا به پایین محاسبه می کند، اما فاقد ابعاد کنترل داخلی توجه بالا به پایین است. هدف از مطالعه حاضر، ارائه یک پرسشنامه جامع تر در خصوص سبک توجه است که هم از بالا به پایین و هم از پایین به بالا به بررسی ابعاد خارجی و داخلی توجه بپردازد. به دلیل ماهیت آنتاگونیستی حالت های پایین به بالا و بالا به پایین توجه در ما، آیتم هایی را طراحی کردیم که نشان دهنده پیوستگی بین دو حالت توجه باشد. نمره پایین منعکس کننده توجه پایین به بالای کم و توجه بالا به پایین زیاد است، در حالی که نمره بالا نشان می دهد توجه بالا به پایین زیاد و پایین به بالای کم است. اندازه گیری (نمره فرد) را منعکس کننده ظرفیت فرد برای حفظ توجه نسبت به محرک های مربوط به کار و آشفته نشدن در اثر محرک های مزاحم می دانند. اولین مطالعه، توسعه پرسشنامه سبک توجه (ASQ) را ارائه می دهد و ساختار آن را از طریق تحلیل عامل اکتشافی تعیین می کند. در مطالعه دوم، استحکام ساختار فاکتوریل ASQ را با استفاده از تحلیل عاملی تاییدی بر اساس نمونه مستقل و جدیدی از شرکت کنندگان تست می کنیم (Schreiber، Nora، Stage، Barlow، & King 2006). در نهایت، در مطالعه سوم، اعتبار ساختار پرسشنامه را با بررسی رابطه آن با پرسشنامه های موجود برای ارزیابی پدیده های مختلف از جمله فرایندهای توجه بالا یا پایین، مانند وقایع غم انگیز و خواب آلودگی، ارزیابی می کنیم.