دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 34872
ترجمه فارسی عنوان مقاله

اضطراب جدایی در بزرگسالی

عنوان انگلیسی
Separation anxiety in the elderly
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
34872 2003 8 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Journal of Anxiety Disorders, Volume 17, Issue 6, 2003, Pages 695–702

فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده

کليدواژگان

1.مقدمه

2.روش

2.1نمونه و روش ها 

2.2 اندازه گیری ها

3.نتایج

4.موارد بالینی

4.1مورد 1

4.2مورد ۲ 

4.3 مورد ۳

5.بحث و نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
اضطراب جدایی؛ کهنسال
کلمات کلیدی انگلیسی
Separation anxiety; Old age
ترجمه چکیده
اضطراب جدایی در کودکان و جوانان بررسی شده است اما این کار در بزرگسالان کمتر انجام شده است. این مطالعه با هدف بررسی همبستگی های اجتماعی- جمعیتی و روانی و جسمی اضطراب جدایی در بزرگسالان انجام شد. ۸۶ بیمار سرپایی با سن ۶۲ تا ۸۷ سال از مراکز مراقبت های اولیه درمانی انتخاب شدند. وجود اختلال‌های عاطفی و اضطراب DSM-IV قبلی با استفاده از مصاحبه بالینی ساختاری بررسی شد. افراد همچنین چند پرسشنامه خودسنجی درمورد اضطراب حالت و صفت و اضطراب جدایی بزرگسالی و جوانی تکمیل نمودند. نمرات اضطراب جدایی بزرگسالی با نمرات اضطراب جدایی (r =0.52, P <.001) اضطراب صفت (r =0.55, P <.001) و اضطراب امتحانی (r =.66, P <.001) نوجوانی و همچنین سن کمتر (r =.39, P <.001) ارتباط داشت. نمرات اضطراب جدایی بالاتر در بزرگسالی با سابقه بیشتر هرگونه اختلال اضطراب (t = 3.74, df = 84, P <.001) یا اختلال عاطفی (t = 2.12, df = 84, P <.05).ارتباط داشت. با این حال، اضطراب جدایی اضطاب با افزایش سن، بیوه بودن، تنها زندگی کردن یا سلامت جسمی ضعیف ارتباط نداشت. درمانگرانی که روی افراد سالمند مشغول به کار هستند، باید این نوع اضطراب را به طور مرتب بررسی کنند، زیرا ممکن است الگوی اضطراب و اختلالات عاطفی دیگر را پیچیده کرده و نیازمند اشکال خاصی از مداخله باشد نمونه نهایی شامل 86 نفر در سن 62 تا 87 سال (میانگین 74 سال:، S. D: 6. 6). کل نمونه سفید پوست بود، و 95٪ از نژاد آنگلو سلتی، 50٪ زن، 35٪ بیوه بودند و 37٪ به تنهایی زندگی می کردند. هشت درصد کار نیمه وقت یا تمام وقت داشتند و 14 درصد دارای تحصیلات بالاتر از دبیرستان بودند. حدود 85 درصد از نمونه ها در رده دوم از بالا برای بسندگی منابع اجتماعی و تعداد مشابهی به یکی از دو دسته بالای برای بسندگی منابع اقتصادی قرار داشتند. سلامت جسمانی نمونه به شرح زیر است. میانگین نمره CIRSG (یعنی نمره کل تقسیم بر تعداد گروه ها) کمتر از 2 بود، که نشان می دهد که مشکلات فیزیولوژیک نیاز به درمان فعالی دارند اما شدتی متوسط دارند. فقط 28٪ حداقل یک مشکل پزشکی شدید در ارتباط با ناتوانی ماندگار در این مقیاس بودند. علاوه بر این، 77٪ سلامت خود را به عنوان "عالی"، "بسیار خوب" یا "خوب" ارزیابی کرده اند. "سی و هفت درصد از نمونه ها یک سابقه اختلال عاطفه (افسردگی عمده یا دیستیمیا ) و 31٪ سابقه طول حداقل یک اختلال اضطرابی براساس معیارهای DSM-IV داشتند. SAD بزرگسالان در 6٪ از نمونه ها تشخیص داده شد. بیست و دو درصد از نمونه ها در حال حاضر حداقل یک داروی ضد افسردگی یا ضد اضطراب مصرف می کنند.
ترجمه مقدمه
مطالعات در مورد سطوح بالای اضطراب جدایی بیشتر بر روی کودکان و نوجوانان انجام شده است. با این حال مطالعات موردی اخیر و مطالعات دیگر در مورد اختلالات اضطراب در بیماران سرپایی بزرگسال نشان داده است که اختلال اضطراب جدایی در جوانی ممکن است تا دوران میانسالی ادامه یابد. این اضطراب شامل ترس از جدایی از بستگان نزدیک، نگرانی از آسیب دیدن انها و اجتناب از تنهایی می باشد. عوامل ژنتیکی و استرس های محیطی مانند از دست دادن، جدایی و بیماری عزیزان به رشد اضطراب جدایی کمک می‌کند. اگرچه افراد مسن در معرض تنهایی هستند جدایی و اندوه هستند اما پیش از این مطالعه‌ای در مورد اضطراب جدایی در این گروه سنی انجام نشده است. در واقع مطالعات اندکی به بررسی اختلالات اضطراب در بزرگسالی از سن ۶۵ سال به بعد انجام شده است. نرخ رواج گزارش شده بسته به استفاده از معیار تشخیصی سلسله مراتبی و معیار آستانه موردی متغیر است. روش‌های تشخیصی سلسله‌مراتبی نشان داده که اختلالات ترس، اختلال وسواس فکری- عملی و اختلال وحشت زدگی در جوانان و در زنان شایع‌تر هستند. روند مشابه برای اختلال اضطراب عمده گزارش شده است اما هنگامی که از معیار آستانه استفاده شد، هیچ کاهشی در رواج بسته به سن مشاهده نشد. به علاوه، صرف نظر از هراس از مکان های باز، اختلالات اضطراب در افراد مسن از دوران جوانی باقی مانده است. دلایل ممکن برای کاهش نرخ اختلالات اضطراب در افراد مسن شامل تغییرات در آسیب پذیری های بیولوژیکی، اثرات گروهی، افزایش مرگ ومیر مردم در مراحل اولیه اختلالات اضطراب و نسبت دادن اشتباه علائم اضطراب به بیماری می باشد. این مطالعه به بررسی سطوح اضطراب جدایی در جوانی و بزرگسالی و تشخیص همبستگی های اجتماعی جمعیتی، پزشکی و روانی اختلال جدایی در نمونه بزرگسالان می‌پردازد. ما فرض کردیم که.1. افراد دارای سطوح بالای اضطراب جدایی در جوانی احتمال بیشتری برای نشان دادن علائم مشابه در آینده هستند. ۲ جنبه های افزایش سن مانند بیماری، مرگ افراد خانواده و افراد نزدیک، کاهش حمایت اجتماعی و کاهش استقلال جسمی با رشد اضطراب جدایی در بزرگسالی ارتباط دارد. در نهایت به توصیف یک مجموعه از موارد برای بیان علائم اضطراب جدایی در بزرگسالان می‌پردازیم
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  اضطراب  جدایی در بزرگسالی

چکیده انگلیسی

Separation anxiety has been studied in children and young adults but little is known about this form of anxiety in older people. This study aimed to examine socio-demographic, psychological and physical health correlates of separation anxiety in the elderly. Eighty-six ambulatory subjects aged 62–87 years were recruited from primary medical care practices to participate in this study. The presence of lifetime DSM-IV affective and anxiety disorders was determined by structured clinical interview. Subjects also completed a battery of self-report questionnaires measuring levels of state and trait anxiety, juvenile and adult separation anxiety. Adult separation anxiety scores were moderately correlated with juvenile separation anxiety scores (r=.52, P<.001), trait anxiety (r=.55, P<.001) and state anxiety scores (r=.66, P<.001), as well as younger age (r=.39, P<.001). Higher adult separation anxiety scores were also associated with a lifetime history of any anxiety disorder (t=3.74, df=84, P<.001) or any affective disorder (t=2.12, df=84, P<.05). However, adult separation anxiety was not associated with increasing age, being widowed, living alone or poorer physical health. Clinicians working with the elderly need to routinely explore this form of anxiety as it may complicate the pattern of presentation of other anxiety and affective disorders, and require specific forms of intervention.

مقدمه انگلیسی

Studies on heightened levels of separation anxiety have been mainly confined to children and adolescents (Last, Francis, & Hersen, 1987). However, recent case studies and other studies of adult outpatients with anxiety disorders have suggested that fears typical of juvenile separation anxiety disorder (SAD) may persist into early and middle adulthood (Manicavasagar & Silove, 1997) (Manicavasagar, Silove, & Hadzi-Pavlovic, 1998). Such fears have included anxiety when separated from close attachment figures, preoccupation that loved ones will be harmed and avoidance of being alone. Both genetic factors (Silove, Manicavasagar, O’Connell, & Morris-Yates, 1995) and environmental stressors such as the loss of, or separation from, loved ones and physical ill health have been implicated in the development of heightened separation anxiety (Bowlby, 1973) (Bowlby, 1969). Whilst the elderly are particularly vulnerable to the experiences of loneliness, separation and grief, there has been no previous study of separation anxiety in this age group. Indeed there have been relatively few studies of anxiety disorders across the adult age span and which have included people aged 65 years and over. Reported prevalence rates have varied depending on the use of hierarchical diagnostic criteria and case threshold criteria (Krasucki, Howard, & Mann, 1998). Phobic disorders, obsessive–compulsive disorder and panic disorder all appear to be commoner in younger life and in females when hierarchical diagnostic methods were used. The same trends were reported for generalized anxiety disorder, but there was no decline in prevalence with age when only threshold criteria were used. Further, apart from agoraphobia, anxiety disorders in old age have tended to persist from early life (Lindesay, 1991). Possible reasons for the decline in the rates of anxiety disorders in the elderly include changes in biological vulnerability (Sheikh, King, & Taylor, 1991), cohort effects, increased mortality in people with early onset anxiety disorders, and misattribution of anxiety symptoms to medical illness (Krasucki et al., 1998). This study aimed to examine the levels of juvenile and current adult separation anxiety, and to identify possible socio-demographic, medical and psychological correlates of adult separation anxiety in an older sample. We hypothesized that (a) subjects with heightened levels of juvenile separation anxiety may be more likely to manifest similar symptoms in later life and (b) aspects of increased aging such as illness in, or the death of, family and close associates, reduced availability of social supports, and declining physical independence may be associated with the development or rekindling of separation anxiety in vulnerable older people. Finally, we will describe a series of cases to illustrate symptoms of separation anxiety in older people.