ترجمه فارسی عنوان مقاله
اضطراب جدایی در بزرگسالی
عنوان انگلیسی
Separation anxiety in the elderly
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
34872 | 2003 | 8 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Journal of Anxiety Disorders, Volume 17, Issue 6, 2003, Pages 695–702
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کليدواژگان
1.مقدمه
2.روش
2.1نمونه و روش ها
2.2 اندازه گیری ها
3.نتایج
4.موارد بالینی
4.1مورد 1
4.2مورد ۲
4.3 مورد ۳
5.بحث و نتیجه گیری
کليدواژگان
1.مقدمه
2.روش
2.1نمونه و روش ها
2.2 اندازه گیری ها
3.نتایج
4.موارد بالینی
4.1مورد 1
4.2مورد ۲
4.3 مورد ۳
5.بحث و نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
اضطراب جدایی؛ کهنسال
کلمات کلیدی انگلیسی
Separation anxiety; Old age
ترجمه چکیده
اضطراب جدایی در کودکان و جوانان بررسی شده است اما این کار در بزرگسالان کمتر انجام شده است. این مطالعه با هدف بررسی همبستگی های اجتماعی- جمعیتی و روانی و جسمی اضطراب جدایی در بزرگسالان انجام شد. ۸۶ بیمار سرپایی با سن ۶۲ تا ۸۷ سال از مراکز مراقبت های اولیه درمانی انتخاب شدند. وجود اختلالهای عاطفی و اضطراب DSM-IV قبلی با استفاده از مصاحبه بالینی ساختاری بررسی شد. افراد همچنین چند پرسشنامه خودسنجی درمورد اضطراب حالت و صفت و اضطراب جدایی بزرگسالی و جوانی تکمیل نمودند. نمرات اضطراب جدایی بزرگسالی با نمرات اضطراب جدایی (r =0.52, P <.001) اضطراب صفت (r =0.55, P <.001) و اضطراب امتحانی (r =.66, P <.001) نوجوانی و همچنین سن کمتر (r =.39, P <.001) ارتباط داشت. نمرات اضطراب جدایی بالاتر در بزرگسالی با سابقه بیشتر هرگونه اختلال اضطراب (t = 3.74, df = 84, P <.001) یا اختلال عاطفی (t = 2.12, df = 84, P <.05).ارتباط داشت. با این حال، اضطراب جدایی اضطاب با افزایش سن، بیوه بودن، تنها زندگی کردن یا سلامت جسمی ضعیف ارتباط نداشت. درمانگرانی که روی افراد سالمند مشغول به کار هستند، باید این نوع اضطراب را به طور مرتب بررسی کنند، زیرا ممکن است الگوی اضطراب و اختلالات عاطفی دیگر را پیچیده کرده و نیازمند اشکال خاصی از مداخله باشد
نمونه نهایی شامل 86 نفر در سن 62 تا 87 سال (میانگین 74 سال:، S. D: 6. 6). کل نمونه سفید پوست بود، و 95٪ از نژاد آنگلو سلتی، 50٪ زن، 35٪ بیوه بودند و 37٪ به تنهایی زندگی می کردند. هشت درصد کار نیمه وقت یا تمام وقت داشتند و 14 درصد دارای تحصیلات بالاتر از دبیرستان بودند. حدود 85 درصد از نمونه ها در رده دوم از بالا برای بسندگی منابع اجتماعی و تعداد مشابهی به یکی از دو دسته بالای برای بسندگی منابع اقتصادی قرار داشتند. سلامت جسمانی نمونه به شرح زیر است. میانگین نمره CIRSG (یعنی نمره کل تقسیم بر تعداد گروه ها) کمتر از 2 بود، که نشان می دهد که مشکلات فیزیولوژیک نیاز به درمان فعالی دارند اما شدتی متوسط دارند. فقط 28٪ حداقل یک مشکل پزشکی شدید در ارتباط با ناتوانی ماندگار در این مقیاس بودند. علاوه بر این، 77٪ سلامت خود را به عنوان "عالی"، "بسیار خوب" یا "خوب" ارزیابی کرده اند.
"سی و هفت درصد از نمونه ها یک سابقه اختلال عاطفه (افسردگی عمده یا دیستیمیا ) و 31٪ سابقه طول حداقل یک اختلال اضطرابی براساس معیارهای DSM-IV داشتند. SAD بزرگسالان در 6٪ از نمونه ها تشخیص داده شد. بیست و دو درصد از نمونه ها در حال حاضر حداقل یک داروی ضد افسردگی یا ضد اضطراب مصرف می کنند.
ترجمه مقدمه
مطالعات در مورد سطوح بالای اضطراب جدایی بیشتر بر روی کودکان و نوجوانان انجام شده است. با این حال مطالعات موردی اخیر و مطالعات دیگر در مورد اختلالات اضطراب در بیماران سرپایی بزرگسال نشان داده است که اختلال اضطراب جدایی در جوانی ممکن است تا دوران میانسالی ادامه یابد. این اضطراب شامل ترس از جدایی از بستگان نزدیک، نگرانی از آسیب دیدن انها و اجتناب از تنهایی می باشد.
عوامل ژنتیکی و استرس های محیطی مانند از دست دادن، جدایی و بیماری عزیزان به رشد اضطراب جدایی کمک میکند. اگرچه افراد مسن در معرض تنهایی هستند جدایی و اندوه هستند اما پیش از این مطالعهای در مورد اضطراب جدایی در این گروه سنی انجام نشده است.
در واقع مطالعات اندکی به بررسی اختلالات اضطراب در بزرگسالی از سن ۶۵ سال به بعد انجام شده است. نرخ رواج گزارش شده بسته به استفاده از معیار تشخیصی سلسله مراتبی و معیار آستانه موردی متغیر است. روشهای تشخیصی سلسلهمراتبی نشان داده که اختلالات ترس، اختلال وسواس فکری- عملی و اختلال وحشت زدگی در جوانان و در زنان شایعتر هستند. روند مشابه برای اختلال اضطراب عمده گزارش شده است اما هنگامی که از معیار آستانه استفاده شد، هیچ کاهشی در رواج بسته به سن مشاهده نشد. به علاوه، صرف نظر از هراس از مکان های باز، اختلالات اضطراب در افراد مسن از دوران جوانی باقی مانده است. دلایل ممکن برای کاهش نرخ اختلالات اضطراب در افراد مسن شامل تغییرات در آسیب پذیری های بیولوژیکی، اثرات گروهی، افزایش مرگ ومیر مردم در مراحل اولیه اختلالات اضطراب و نسبت دادن اشتباه علائم اضطراب به بیماری می باشد.
این مطالعه به بررسی سطوح اضطراب جدایی در جوانی و بزرگسالی و تشخیص همبستگی های اجتماعی جمعیتی، پزشکی و روانی اختلال جدایی در نمونه بزرگسالان میپردازد. ما فرض کردیم که.1. افراد دارای سطوح بالای اضطراب جدایی در جوانی احتمال بیشتری برای نشان دادن علائم مشابه در آینده هستند. ۲ جنبه های افزایش سن مانند بیماری، مرگ افراد خانواده و افراد نزدیک، کاهش حمایت اجتماعی و کاهش استقلال جسمی با رشد اضطراب جدایی در بزرگسالی ارتباط دارد. در نهایت به توصیف یک مجموعه از موارد برای بیان علائم اضطراب جدایی در بزرگسالان میپردازیم