تأثیر موانع کارآفرینی بر انگیزه کارآفرینی و کاهش بیکاری به وسیله توانمندسازی جامعه

چکیده

واژگان کلیدی

1.مقدمه

2.اهداف تحقیقاتی

3.مرور منابع

4.متدها

5. نتیجه و بحث

جدول شماره یک. نتایج ارزیابی متغیرهای موانع کارآفرینی در شهر بینجای با کمک وزن رگرسیون استاندارد. 

جدول شماره دو. نتایج ارزیابی متغیرِ موانع کارآفرینی در شهر مدان با استفاده از وزن رگرسیون استاندارد.

جدول شماره سه. نتایج ارزیابی متغیرِ انگیزه های کارآفرینی در شهر بینجای با استفاده از وزن رگرسیون استاندارد

جدول شماره پنج. نتایج ارتباط بین انگیزه کارآفرینی و موانع کارآفرینی در شهر بینجای با استفاده از وزن رگرسیون استاندارد. 

جدول شماره شش. نتایج ارتباط بین انگیزه کارآفرینی و موانع کارآفرینی در شهر مدان با استفاده از وزن رگرسیون استاندارد

6. بحث

7. نتیجه

8. پیشنهاد

این مطالعه به دنبال تعیین عواملی است که بر موانع و انگیزه کارآفرینی تأثیر می گذارند، مشخص ساختن میزان تأثیر موانع کارآفرینی بر انگیزه کارآفرینی در جمعیت کاری در سوماترای شمالی انگیزه دیگر این مطالعه است. این مطالعه مدل توامندسازی جامعه برای بهبود انگیزه کارآفرینی در جمعیت کاری را در سوماترای شمالی مشخص می کند. مطالعه پیش رو مطالعه ای پیمایشی است که با استفاده از رویکرد تشریحی در دو دولت محلی در سوماترای شمالی، یعنی دولت های مستقر در شهرهای مدان و بینجای صورت گرفته است. نتایج این مطالعه نشان می دهند که عامل اصلی که به عنوان شاخص موانع کارآفرینی در شهر بینجای عمل می کند، فقدان تخصص کارآفرینی است، حال آنکه شاخص مزبور در شهر مدان دشواری شروع کسب و کار جدید است. از سوی دیگر، شاخص غالبی که ارزش انگیزه های کارآفرینی را در شهر مدان و بینجای تعیین می کند، امکان پذیری درکِ تبدیل به یک کارآفرین است. تأثیر موانع بر روی انگیزه های کارآفرینیِ نیروی کار مثبت است، به این معنا که هر چقدر که ارزش مقاومت بالاتر باشد، انگیزه کارآفرینانه جامعه به منظور کارآفرینی بالاتر خواهد بود. پس مدل ارجاعی به منظورتوانمندسازی جامعه برای بهبود انگیزه کارآفرینی و توسعه سرمایه اجتماعی بر اساس ابعاد مختلف تعاون به کار گرفته می شود.

نتیجه کارآفرینی مشارکت عمده در درآمد کشور است. کارآفرینان نه تنها به ایجاد کسب و کار جدید می-پردازند، بلکه فرصت های اشتغال را افزایش می دهند که منجر به ایجاد منابع جدید اکتشاف، فناوری های جدید و نوآوری می شود. اکتشافات اصلی در قرن بیستم ناشی از فعالیت های ابتکاری بوده است. بسیاری از کشورها از مزیت های متعدد کارآفرینی بهره مند شده اند. عموم مردم هم علاوه بر منافع اقتصادی از مزیت های دیگری از نظر استاندارد زندگی، مسئولیت اجتماعی و نیرومندسازی صنعت بهره مند شده اند. اندونزی کشوری ضد و نقیض است. این کشور حاصلخیز و دارای منابع طبیعی فراوان است، ولی بیش تر مردم فقیر هستند. روی هم رفته شرایطی که باعث می شوند که یک فرد نتواند به فعالیت های پربازده بپردازد باید به صورت کامل شمارش شوند. توانمندسازی جامعه در قالب فعالیت های فیزیکی و دانش مناسب برای جامعه تعبیر شده است که در مراحل اولیه معرفی به سر می برد. به عبارت دیگر، این رویکرد توانمندسازی که به صورت مداوم توسط مقامات دولتی اجرا می شود نه تنها مشارکت عمومی را به حداقل می رساند، بلکه تأثیر مثبتی هم بر نیرومندسازی سرمایه اجتماعی ندارد (مالویچینی و سوییتر، 2003). توانمندسازی جامعه در تلاش برای بهبود رفاه مردم اندونزی از روزهای اولیه استقلال این کشور صورت گرفته است. مثلاً در حوزه آموزش و سلامت، تقریباً تمام سازمان ها برنامه کاهش فقر داشته اند و بودجه های اعطاشده دولتی به منظور اجرای این برنامه ها به ده ها تریلیون روپیه می رسد. مشکل این است که تأثیرات توانمندسازی این برنامه ها هنوز به هدف نرسیده است.