پارک های علم و فناوری و همکاری برای نوآوری: شواهد تجربی از اسپانیا

چکیده

کلمات کلیدی

1- مقدمه

2- ادبیات پیشین پژوهش

2-1- مجاورت و همکاری برای نوآوری

2-2- پارک های علم و فناوری و همکاری برای نوآوری

جدول 1- مطالعات تحلیل کننده پارک های علم و فناوری و همکاری برای نوآوری

2-3- پارک های علم و فناوری در اسپانیا

جدول 2- تعریف همگام سازی ها

3- روش شناسی و داده ها

4- قرارگیری در یک پارک علم و فناوری و احتمال همکاری برای نوآوری

جدول 3- خلاصه آمار

جدول 4- تخمین انجمن پارک ها از قرارگیری در پارک های اسپانیایی درمورد همکاری برای نوآوری

جدول 5- نتایج برای متغیرهای کنترلی برای احتمال همکاری

5- قرارگیری در یک پارک و نتایج برای همکاری برای نوآوری

5-1- داده ها و تعریف متغیرها

جدول 6- شاخص هایی برای نتایج حاصل از همکاری برای نوآوری

جدول 7- آمارهای خلاصه. شاخص های ترکیبی برای نتایج و ویژگی های همکاری برای نوآوری

5-2- قرارگیری در یک پارک و نتایج برای همکاری برای نوآوری با یک منبع خارجی دانش  

جدول 8- تخمین انجمن پارک ها از قرارگیری در پارک های اسپانیا، بر روی نتایج حاصل از همکاری برای نوآوری

جدول 9- نتایج برای متغیرهای کنترلی برای نتایج حاصل از همکاری برا ی نوآوری (رابطه 1)

5-3- چرا شرکت های دارای پارک نتایج غیر محسوس حاصل از همکاری بهتری را نشان می دهند؟

جدول 10-  تاثیر پارک های اسپانیا بر روی ویژگی های همکاری برای نوآوری

جدول 11-  تاثیر پارک های اسپانیایی بر نتایج غیر محسوس حاصل از همکاری با بررسی تنوع و طول رابطه.

6- نتیجه گیری

پارک های علم و فناوری یکی از مهمترین ابتکارات سیاست نوآورانه می باشد. مطالعات قبلی نشان می دهد که قرارگیری در یک پارک، همکاری برای نوآوری را ترویج می دهد اما برسی نمی کند که آیا این همکاری نتایج بهتری را تولید می کند یا خیر. ما این منابع علمی را از طریق تحلیل تاثیر محل قرارگیری در یک پارک علم و فناوری بر روی نتایج همکاری برای نوآوری و مکانیزمی که این اثر را تسهیل می کند بسط می دهیم. ما بر روی یک نمونه بزرگتری از شرکت ها و پارک های علم و فناوری نسبت به مطالعات قبلی تکیه می کنیم و هرجا ضروری باشد، انحراف و درون زایی انتخاب را بررسی می کنیم. نتایج نشان می دهند که قرارگیری در یک پارک علم و فناوری احتمال همکاری برای نوآوری و منافع همکاری با شریک اصلی نوآوری را اساسا" به علت یک رابطه متضادتر افزایش می دهد.

متراکم شدن شرکت ها، دانشگاه ها و دیگر سازمان های علمی برای تولید و استفاده دانش مفید است (پوندز و همکاران 2010؛ بوشما و فرنکن 2011). این امر برای توجیه توسعه پارک های علمی، پارک های فناوری، پارک های علم و فناوری، فناوری ها، مراکز نوآوری، پارک های تحقیقاتی، پارک های صنعتی دانش – محور، پارک های علمی دانشگاهی، به عنوان جزیی از سیاست دولتی جهت تحریک نوآوری استفاده شده است. این ابتکارات می تواند دسته گسترده ای از پارک های علم و فناوری را شامل شود، چرا که آنها همگی سیاست – محور هستند و دارای یک هدف معمول اصلی جهت ترویج همکاری و انتقال فناوری به ویژه بین شرکت ها و تامین کننده های دانش مثل دانشگاه ها و موسسات تحقیقاتی هستند (هوگان 1996؛ بیگلیاردی و همکاران 2006). تحقیقات علمی قبلی اکثرا" تاثیر قرارگیری در یک پارک علم و فناوری را بر روی نتایج و رفتار شرکت ها تحلیل می کنند (لوفستن و لیندلوف 2005؛ فوکوگاوا 2006؛ اسکوایسیارینی 2008). با اینکه این تاثیر بر روی نتایج غیر واضح است، اما شواد تجربی نشان می دهد که احتمال همکاری برای نوآوری بین شرکت ها و تامین کننده های دانش افزایش می یابد. با این حال، اکثر مطالعات موجود از نمونه های بسیار کوچکی از شرکت ها و پارک های علم و فناوری استفاده می کنند. کار حاضر این منابع علمی را با راه های متعددی بسط می دهد. اولا" بر روی تحلیل تاثیر پارک های علم و فناوری بر روی نتایج همکاری، چگونگی ارتباط بین اثرات پارک ها و تا چه حد احتمال همکاری را افزایش می دهند، تمرکز دارد. دوما" از نمونه بزرگتر قابل توجهی از شرکت ها استفاده می کند و از پاسخ های یک پرسشنامه از نوع ارزیابی استاندارد نوآوری ارتباطی برای بررسی تاثیر پارک های علم و فناوری بر روی همکاری بهره می گیرد. این کار اجازه استفاده از تغییرات همگام آزمایش شده قبلی را که رفتار نوآورانه شرکت ها را به دست می دهد، صادر می کند. این مطالعه بر ارزیابی سال 2007 بر روی نوآوری های فناورانه در شرکت ها تکیه دارد که توسط موسسه آمار اسپانیا به عهده گرفته شده است و شامل 39722 شرکت می شود که نماینده اندازه، بخش و موقعیت محلی جمعیت شرکت های اسپانیایی هستند که 653 مورد از آنها در 22 پارک علم و فناوری از مجموع 25 پارک کل اسپانیا قرار گرفته اند. سوما" به بررسی مشکلات درون زایی و انحراف در انتخاب نمونه می پردازد. مشکل اول به این دلیل به وجود می آید که شرکت ها به صورت تصادفی در یک پارک علم و فناوری قرار نگرفته اند: قرارگیری آنها نتیجه تصمیم شرکت ها و موافقت پارک ها می باشد و این تصمیمات بر روی عواملی که تاحدی غیر قابل مشاهده هستند تکیه دارد. مشکل دوم وقتی به وجود می آید که زیرنمونه های استفاده شده نماینده جمعیتی که در حال تحلیل شدن هستند نباشند. چهارما" شواهدی برای مورد اسپانیا فراهم می کند. پارک های علم و فناوری یک ابتکار سیاست نوآورانه مهم در اسپانیا هستند؛ اولین پارک ها در سال 1980 ایجاد شدند و تعداد آنها به صورت قابل توجهی از آن زمان به بعد رشد کرده است. با این وجود، شواهدی مبنی بر عملکرد آنها نادر هستند (واسکوئز – اوریاگو و همکاران 2014). نتایج ما نشان می دهد که حتی پس از بررسی درون زایی ، پارک ها برای ایجاد همکاری برای نوآوری مهم هستند. ما همچنین پی می بریم که خروجی های محسوس همکاری برای شرکت های دارای پارک بالاتر است به این دلیل اصلی که موقعیت قرارگیری آنها توسعه روابط همکاری متضادتر را تسهیل می کند. این مقاله به صورت زیر سازماندهی می شود. بخش 2 بحث های قبلی در زمینه تاثیر مجاورت را بر روی رفتار همکاری مرور کرده، شواهد تجربی در زمینه نقش پارک های علم و فناوری در همکاری را خلاصه کرده و یک توضیحی برای زمینه اسپانیا فراهم می کند. بخش 3 مسائل روش شناختی مربوط به کار تجربی را توضیح می دهد. بخش 4 نتایج تحلیل ما از تاثیر پارک های علم و فناوری بر روی احتمال همکاری را ارائه می دهد؛ بخش 5 بر روی تاثیر پارک ها در نتایج همکاری و محرک های اصلی این تاثیر تمرکز می کند. بخش 6 نتیجه گیری را ارائه می دهد.