معیارهای ارتجاعی در ارزیابی عملکرد زنجیره های تأمین پیچیده ای که تحت شرایط عدم قطعیت تقاضا فعالیت می کنند

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. مرور ادبیات موضوع

3. تعریف مسئله

4. مدل ریاضی

4.1. شاخص ها

4.1.1 شاخص های طراحی شبکه

4.1.2 شاخص های مرکزیت شبکه

4.1.3 شاخص های عملیاتی

5. مطالعه ی موردی

6. نتایج

6.1 نتایج بدون وجود هیچ گونه اختلال و خرابی

6.2. تعریف سناریوهای اختلال

6.3. نتایج در حالت وجود اختلالات

6.4. بینش های مدیریتی

6.4.1. ساختار شبکه در برابر قابلیت ارتجاعی

6.4.2. شاخص های عملیاتی در برابر شاخص های قابلیت ارتجاعی

6.4.3. استراتژی های کاهش در برابر قابلیت ارتجاعی

6.4.4. کاربرد شاخص های قابلیت ارتجاعی

6.5. نتایج محاسباتی

7. نتیجه گیری

ضمیمه ی A. فرمول سازی مدل ریاضی

ضمیمه ی B

ضمیمه ی C

ضمیمه ی D 

طراحی و برنامه ریزی زنجیرههای تأمین ارتجاعی به دلیل پیچیدگی رو به افزایش این سیستمها که در یک بازار جهانی فالیت میکنند چالشی جدی است و بنابراین بیشتر در معرض اختلال قرار دارند. در این پژوهش از یک مدل طراحی و برنامهریزی که عدم قطعیت تقاضا را یکپارچه میسازد برای پنج ساختار زنجیرهی تأمینی که با انواع اختلالات مواجه شدهاند، به کار رفته است. اختلالات به شیوهی احتمالی مدلسازی شدهاند، که منتج به تلفیق دو منبع عدم قطعیت میشود. یازده شاخص به منظور ارزیابی قابلیت ارتجاعی زنجیرههای تأمین در نظر گرفته شده که شامل شاخصهای طراحی شبکه، مرکزیت و عملیاتی میشود. هدف این است که با ارزیابی رفتار شاخصهای شبکه و مرکزیت و رفتار ارتجاعی شناخته شدهی آنها از طریق پیشینهی موضوع تأثیرات عملیاتی (توسط شاخصهای عملیاتی سنجیده شده) مورد انتظار مدیران را برای آنها فراهم کنیم. یک زنجیرهی تأمین اروپایی را به عنوان مطالعهی موردی انتخاب کردهایم تا روش به کار رفته را نشان دهیم و بحثی در مورد نتایج به دست آمده ارائه کردیم تا نتیجه بگیریم که یک مدیر در زمان طراحی و برنامهریزی زنجیرههای تأمین ارتجاعی کدام ویژگیهای اصلی را باید در نظر بگیرد.

زنجیرههای تأمین امروزی (SCs ) در حال پیچیدهتر شدن و در عین حال آسیبپذیرتر شدن در برابر اختلالات میباشند. دلایل بسیاری در این قضیه دخیل است چرا که فعالیت زنجیرههای تأمین روز به روز بیشتر میشود و این بازار تحت تأثیر تغییرات مداومی است که به خاطر نوآوریهای فناوری و نیازهای مشتریان که منجر به افزایش نوسان در تقاضا میشود به وجود میآید. علاوه بر این، اختلالات بالقوهای که به دلیل وقوع بلایای طبیعی غیر منتظره یا مشکلاتی که ناشی از انسان است پیش میآید مانند زلزلهها، آتش-سوزیها، خرابی تجهیزات، اعتصاب کارکنان، بحرانهای اقتصادی یا حملههای تروریستی نیز روز به روز بیشتر از قبل گزارش میشود، و اثرات شدیداً مخرب آنها بر SCs نیز توصیف میشود {32}. احتمال رخ دادن تمامی این وقایع بسیار کم است اما اگر اتفاق بیفتد شاید تأثیرات قابل ملاحظهای در کسب و کار بگذارد {27}. در این صورت، زنجیرههای تأمین باید به منظور بهبود توانایی خود در مقابلهی فوری با این مشکلات روش-های جدیدی را به کار گیرند و برای رفع مشکلات مربوط به تغییرات غیر قابل پیشبینی تمهیداتی بیندیشند {6}. بدین منظور، تصمیمگیرندهها باید در هنگام طراحی و برنامهریزی این سیستمها مفهوم قابلیت ارتجاعی زنجیره-های تأمین را در نظر داشته باشند {8}. نیاز به در نظر گرفتن قابلیت ارتجاعی زنجیرههای تأمین که در معرض خطر اختلالات قابل پیشبینی است توسط افرادی که در حوزههای دانشگاهی فعالیت میکنند شناسایی شده و تعداد رو به افزایشی از مقالات در این حوزه به چاپ رسیده است، با این حال هنوز هم با عدم وجود مدلهای کمی پشتیبان تصمیمگیری که بتوانند به این گونه رویدادها رسیدگی کنند مواجه هستیم {34، 12، 20}. هدف این مقاله این است که به این قضیه ورود کرده و ویژگیهای اصلی زنجیرهی تأمین را که یک تصمیمگیرنده باید به منظور طراحی و برنامهریزی یک شبکهی ارتجاعی در نظر بگیرد، شناسایی کند. بدین منظور، رفتار سه شاخص عملیاتی- ارزش خالص کنونی مورد انتظار، سطح مورد انتظار از خدمتدهی به مشتری و سطح سرمایهگذاری- بر خلاف شاخصهای ارتجاعی مبتنی بر پیشینهی موضوع- شاخصهای شبکه و مرکزیت- مورد ارزیابی قرار خواهد گرفت. یک فرمول برنامهریزی خطی عدد صحیح مختلط (MILP ) بر اساس مقالات قبلی نویسندگان این مقاله ارائه شده که در آن عدم قطعیت تقاضا، مدلسازی شاخصها و یک ساختار کلی از زنجیرهی تأمین در نظر گرفته شده است. این زنجیرهی تأمین در پنج رده در نظر گرفته شده که عبارتند از تأمین کنندههای مواد خام، کارخانهها، انبارها، تأمین کنندههای محصولات پایانی و بازارها، بنابراین امکان مدلسازی عملیات اصلی زنجیرههای تأمین یعنی تولید، مونتاژ، ذخیره سازی، توزیع، گردآوری، دسته-بندی، بازتولید و در دسترس گذاشتن محصولات را فراهم میکند. فعالیتهای معکوس زنجیرهی تأمین به صورت همزمان با فعالیتهای رو به جلوی زنجیرهی تأمین در نظر گرفته میشوند که منتج به مدلسازی زنجیرههای تأمین با حلقههای بسته و ساختارهایی میشود که تمرکز هر دو گروه کارخانهها و همین طور دانشگاهیان بر روی آنها است {5، 13}. مدل پیشنهادی برای پنج نوع از شبکههایی که دارای سطوح مختلف انعطاف پذیری از لحاظ راههای ارتباطی میباشند به کار رفته است، که از زنجیرهی تأمین رو به جلو تا زنجیرهی تأمین حلقه بستهی (CLSC) پیچیدهتر را شامل میشود. این شبکهها مشمول اختلالاتی هستند که بر ردههای مختلف تأثیر میگذارند و در تحلیلی که در این باره صورت گرفته برای هر اختلال یک احتمال وقوع در نظر گرفته شده است که منجر به مدلسازی دو منبع عدم قطعیت- تقاضا و اختلال- شده است. رویهی مقاله بدین صورت است: در بخش 2 پیشینهی موضوع مرتبط با طراحی و برنامهریزی CLSC با تمرکز بر بحث قابلیت ارتجاعی آنها مرور میشود. در بخش 3 ویژگیهای اصلی مسئله به صورت جزئی بررسی میشوند. در بخش 4 فرمول بندی ریاضی تشریح میشود. در بخش 5 هم مطالعهی موردی ارائه می-شود و در بخش 6 یافته ها مورد بحث قرار میگیرند. در پایان، در بخش 7 نتایج بیان میشود و پیشنهاداتی برای پژوهشهای آینده ارائه میگردد.