درک ریسک خدمات و استراتژی های مدیریت ریسک در گردشگری مشارکتی معاملات بین تجار

چکیده

واژگان کلیدی

1. مقدمه

2. پیشینه نظری

شکل. 1. نوع ریسک مفهوم سازی شده در منابع زنجیره ارزش گردشگری.

3. مواد و روش ها

3.1. زمینه مفهومی

3.2. روش های جمع آوری نمونه و داده ها

3.3. تجزیه و تحلیل

جدول 1. خدمات دهندگان تور های ورودی که در این مطالعه مصاحبه شده اند.

4. یافته ها

4.1. ریسک خدمات درکی

4.1.1. کیفیت تنظیم نشده خدمات

4.1.2. عدم صلاحیت

4.1.3. محدودیت های محصول و هزینه مرتبط با محصول

4.1.4. انتظارات و اطلاعات بازار

4.2. استراتژی های مدیریت ریسک

4.2.1. تجزیه و تحلیل و ارتباطات بازار

4.2.2. کنترل و بهبود ارزش خلق مشترک 

4.2.3. توسعه شایستگی

4.2.4. تنوع بخشی

5. بحث

شکل 2. قضاوت ریسک ها ذهنی و استراتژی مقابله با ریسک، خدمات دهندگان تور های ورودی در زنجیره ارزش گردشگری. 

6. مفاهیم برای تحقیقات آینده

شکل 3. الگوی مفهومی برای پیش بینی رفتارهای مقابله با ریسک، خدمات دهندگان تور های ورودی در معاملات مشارکتی گردشگری بین تجار.

جدول 2: چهارچوب ارزیابی رفتار های مقابله با ریسک در خدمات دهندگان تور های ورودی، و ریسک درکی در معاملات گردشگری مشارکتی بین تجار.

با وجود اینکه برنامه های مدیریت ریسک، رفتار شبکه توزیع، و تحقیقات ریسک های گردشگری در طول سال های گذشته در مدیریت گردشگری اهمیت قابل توجهی بدست آورده اند، اما تحقیقات بسیار کمی در زمینه نحوه درک سازمان دهندگان تورهای توریستی از ریسک انجام شده است که مرتبط با همکاری خدمات در زنجیره ارزش و انواع استراتژی بکار گرفته شده برای کنترل این ریسک ها هستند. این مطالعه به بررسی راه های درک خدمات دهندگان تور های ورودی (ITOs) در ماداگاسکار از زنجیره ارزش گردشگری در شرایط ریسک بالادستی (نسبت به ارائه دهندگان خدمات محلی) و پایین دستی (نسبت به آژانس های برون مرزی) و انواع استراتژی های آنها برای مقابله با این ریسک ها می پردازد. این یافته ها پیشنهاد می نماید که کیفیت تنظیم نشده خدمات در میان ارائه دهندگان خدمات محلی نشان دهنده عامل ریسک عمده ای برای خدمات دهندگان تور های ورودی است. دسته بندی های دیگر ریسک بالادستیِ زنجیره ارزش خدمات شامل محصول و محدودیت های زیرساخت و عدم شایستگی است. پایین دستِ زنجیره ارزش، انتظارات بازار و اطلاعات در مورد مقصد به عنوان عوامل ریسک محسوب می شوند. برای جذب این ریسک ها، خدمات دهندگان تور های ورودی به طور معمول تحلیل بازار و ارتباطات و به دنبال آن کنترل و بهبود ارزش خلق مشترک، توسعه شایستگی و تنوع را اعمال می نمایند. این مطالعه بر شکاف بین آنچه که به عنوان دسته ریسک اصلی شناخته شده (کیفیت تنظیم نشده خدمات بالادست) و استراتژی برای به حداقل رساندن ریسک های خدمات (پایین دستِ ارتباطات بازار) در زنجیره ارزش گردشگری تاکید دارد. بر اساس این یافته ها، نویسندگان یک الگوی مفهومی برای پیش بینی رفتارهای مقابله با ریسک در گردشگری مشارکتی معاملات بین تجار را پیشنهاد نموده و به بحث در مورد راه های افزودن ارزش مشارکت معاملات بین تجار در زنجیره ارزش گردشگری بالادست و پایین دست در میان سازمان دهندگان تور می پردازند.

صنعت گردشگری و مهمان نوازی شاهد افزایش رقابت میان سازمان دهندگان تورهای گردشگری، به خصوص با رشد سیستم رزرو جهانی و بازگشایی بسیاری از مقصد های جدید در گردشگری به عنوان بخشی از توسعه اقتصادی و فرایند جهانی شدن بوده است (هاید و دیکراپ 2011). با توجه به این رقابت شدید، کیفیت محصولات مقصد گردشگری به عنوان عاملی است که اهمیت حیاتی در انتخاب مقصد گردشگران فراتر از هزینه و راحتی سفر دارد (به عنوان مثال، کریک و اسپنسر، 2011؛ دان، فلاناگان، و باکلی 2011). از آنجا که اکثر محصولات مقصد حاصل همکاری های مبتنی بر شبکه در میان ارائه دهندگان خدمات مستقل هستند، در نتیجه همکاری خدمات بین تامین کنندگان و سازمان دهندگان گردشگری که واسطه ای برای حصول اطمینان از ثبات کیفیت محصول در زنجیره ارزش هستند از اهمیت بسیار زیادی برخوردار هستند. تحقیقات اخیر در مورد مشارکت معاملات بین تجار در گردشگری مشخص نمود که تصورات سازمان دهندگان تور از ریسک مرتبط با همکاری خدمات ممکن است محصول نهایی گردشگری را تحت تاثیر قرار داده و حتی عواقبی برای توسعه بلند مدت گردشگری در منطقه داشته باشد (جنسن 2009). با این حال، دانش ما از چگونگی عمل واسطه ها در درک زنجیره ارزش گردشگری و مفهوم ریسک در ارتباط با همکاری خدمات هنوز هم بسیار محدود است. ریسک معمولاً به عنوان احتمال عوارض جانبی خاص شناخته می شود که به میزان پیامدهای آنها چند برابر می شود، در حالی که ریسک ذهنی یا درکی، تصور غریزی و شخصی از این عوامل است (برن، 1994؛ ریچل، فوچس، و آریلی 2007). تحقیقات قبلی بر روی شبکه های توزیع و زنجیره های منابع در صنعت گردشگری به طور عمده بر روی رفتار تعاونی در میان اپراتورها در زنجیره ارزش متمرکز شده است (به عنوان مثال، راپر، جنسن، و جگرون 2005). این را می توان با این واقعیت توضیح داد که بسته های گردشگری نیاز به همکاری استراتژیک و عملیاتی تامین کنندگان شرکت کننده، از جمله خدمات تور، خطوط هوایی، هتل ها، و ارائه دهندگان خدمات محلی، برای هر بسته تور گردشگری دارد. از نظر لیپر (2008)، صنعت گردشگری مدرن که بر اساس برنامه های مسافرتی مسافت های طولانی مدت عمل می کند و فروشندگان خدمات در کشورهای تولید کننده را با ارائه دهندگان خدمات در مسیرهای حمل و نقل و مقاصد دور مرتبط می سازد، نیاز به همکاری میان سازمان دهندگان تور دارد. در بازاریابی گردشگری، به جای روابط مبادله بین تجار؛ اغلب تمرکز تحقیقات بر روی رابطه مبادله مصرف کننده–شرکت است، از جمله رابطه میان مصرف کنندگان، آژانس های مسافرتی، و دیگر تولیدکنندگان خدمات گردشگری (جنسن، 2009). از سوی دیگر، محققان در زمینه های دیگر بر مدیریت خدمات معاملات مابین تجار و همچنین ارتقاء و مدیریت زنجیره ارزش خدمات به عنوان سایر موضوعات مناسب جهت پژوهش تاکید دارند (گبوئرو رینوسو 2013). تا زمانی که ما چگونگی معاملات بین تجار شرکای گردشگری و درک واسطه گرایان از ریسک پایین دست (نسبت به آژانس های برون مرزی و مشتریان) و بالادست (نسبت به تامین کنندگان خدمات محلی) زنجیره ارزش گردشگری و انواع تور استراتژی های اعمال شده توسط اپراتورهای تور ها برای مقابله با این ریسک ها را درک نکنیم، نمی توان به جنبه های مهم مدیریت گردشگری و ایجاد ارزش در صنعت گردشگری پرداخت. هدف علمی این مقاله به دو قسم است: کشف تجربی، تجزیه و تحلیل و تفسیر ریسک های خدماتی احتمالی و استراتژی برای مدیریت این ریسک ها از طریق دیدگاه ها و نظرات خدمات دهدگان تور های ورودی و توسعه چارچوب مفهومی برای پیش بینی رفتارهای مقابله با ریسک در مشارکت گردشگری معاملات بین تجار. ساختار مقاله به شرح زیر است. ابتدا، ما ارتباط تحقیق اخیر را با منابع مدیریت گردشگری نشان می دهیم و پایه نظری برای سوالات پژوهش را توضیح خواهیم داد. دوماً، انتخاب های روش شناختی و روش ها را بررسی نموده و سپس یافته ها را توضیح داده و در مورد آنها بحث می نماییم. در نهایت، چارچوبی برای ریسک های کیفیت خدمات اخیر و پیش بینی رفتارهای مقابله با ریسک در مشارکت گردشگری معاملات بین تجار را پیشنهاد می نماییم.