قیمت گذاری و مصوبات موجودی در زنجیره تامین مواد غذایی با وقفه در تولید و کنترل وخامت

خرابی مواد غذایی در اکثر کشورهای جهان دچار یک مشکل اساسی است که ممکن است باعث زیان های اقتصادی و زیان های زیست محیطی شود. در این مقاله، مدل بازی Stackelberg برای یک زنجیره تامین مواد غذایی سه سطحی (شامل یک خرده فروش، یک فروشنده و یک تامین کننده) با ایجاد اختلال تولید ایجاد شده است که هدف آن بررسی تصمیم گیری قیمت گذاری، موجودی و بهینه سازی مطلوب برای به حداکثر رساندن سود فردی می باشد. در زنجیره تأمین غیر متمرکز، شرکت های بالادستی به عنوان رهبران و شرکت های پایینی به عنوان دنبال کننده ها عمل میکنند عمل می کنند. با توجه به پیچیدگی ریاضی، یک الگوریتم تصویری برای حل مشکل توسعه داده شده است. آزمایشات عددی نشان می دهد که سرمایه گذاری محافظ خرده فروش نه تنها به نفع خود، بلکه از فروشنده و تامین کننده نیز سود می برد. تست های عددی نشان می دهد که سرمایه گذاری محافظ خرده فروش نه تنها به نفع خود، بلکه از فروشنده و تامین کننده نیز سود می برد. مقایسه تصمیمات بهینه در آن مدل "ادغام رو به جلو" و "مدل ادغام عقب"، همکاری عمودی اعضای زنجیره تامین به افزایش کل سود کمک کند. در ضمن، ردیابی کربن زنجیره تامین مواد غذایی نیز مورد بررسی قرار گرفته است. مشخص شده است که همکاری عمودی موجب کاهش انتشار کربن می شود. در اغلب موارد، "یکپارچه سازی رو به جلو"، از استراتژی "ادغام عقب" بهتر عمل می کند، زیرا سبب می شود که خرده فروش بیشتر در حفظ و کاهش مصرف مواد غذایی موثر باشد. سایر مفاهیم مدیریتی نیز در این مقاله نشان داده شده است.

زوال غذا در حال تبدیل شدن به یک چالش بزرگ برای صنایع غذایی در بسیاری از کشورها است. با توجه به قراره و شراجر (1963)، زوال به عنوان فروپاشی، تغییر یا فساد تعریف می شود که از طریق آن کیفیت و یا مقدار اقلام کاهش می یابد. دلایل زیادی برای نرخ بالای محصولات فاسد برای محصولات غذایی وجود دارد مانند حمل و نقل راه دور، روش های حفظ نامناسب، استانداردهای بهداشتی ضعیف یا تغییر سریع در تقاضا و عرضه. تقریبا 15 درصد از غذاها در بخش خرده فروشی مواد غذایی زایل شده است (فرگوسن و کتزنبرگ، 2005). حدود یک سوم مواد غذایی تولید شده در طول مصرف در سراسر جهان از بین رفته است که به 1.3 میلیارد تن می رسد (FAO، 2011). همچنین، همانطور که توسط مارتین (2015) گزارش شده است، در چین، بیش از 25 درصد از میوه ها و سبزیجات در حمل و نقل، در بازارهای عمده فروشی و در مغازه ها خراب شده است. خرابی مواد غذایی سبب آسیب زیستی و زیست محیطی می شود. در صنعت شایع است که شرکت های زنجیره تامین مواد غذایی (از جمله تولید کنندگان مواد غذایی، توزیع کنندگان مواد غذایی و فروشندگان مواد غذایی) به علت فساد مواد غذایی از تلفات زیاد رنج می برند. گزارش شده است که خرابي غذا در استراليا سالانه حدود 10 ميليون دلار در بخش مواد غذايي خود هزينه در بر دارد (Pitt and Hocking، 2009). علاوه بر خسارات اقتصادی، از بین رفتن مواد غذایی سبب انتشار گازهای گلخانه ای می شود و باعث خسارت قابل ملاحظه ای به منابع طبیعی مانند هوا، آب و آب و هوا می شود (الکس، 2013). مواد غذایی تولید شده و هدررفت کربن حدود 3/3 میلیارد تن است که به دنبال انتشار کل ایالات متحده و چین (FAO، 2013) است. بنابراین، کاهش فساد مواد غذایی به طور قابل توجهی مهم و معنی دار برای اقتصاد و محیط زیست است. برای کاهش فساد غذا، یک گزینه قابل اجرا سرمایه گذاری در فن آوری های حفاظت در حین ساخت، ذخیره سازی، حمل و نقل و سوپرمارکت ها است (بلکبرن و اسکودر، 2009؛ Dye and Hsieh، 2012؛ Hsu و همکاران، 2010؛ کوکی و همکاران. ، 2013؛ موسی و سانی، 2012). فساد مواد غذایی به طور عمده ناشی از چندین عامل محیطی، از جمله دما، رطوبت نسبی، سرعت هوا، ترکیب اتمسفر و روش های بهداشتی است (Qin et al.، 2014). بنابراین، محیط مناسب نگهداری برای کاهش از بین بردن محصول مورد نیاز است که می تواند با استفاده از فن آوری های مختلف حفاظت به دست آید. به عنوان مثال، سوپرمارکت ها از یخچال ها برای حفظ گوشت، شیر، تخم مرغ، میوه ها و سبزیجات استفاده می کنند؛ استفاده از دستگاه های خشک کردن برای حفظ نان یا کیک خشک؛ استفاده از مرطوب کننده ها برای هیدراته ماندن میوه ها یا گل ها. با این حال، برای بیشتر کردن کاهش میزان فساد ، نیاز به سرمایه گذاری بیشتر است. برای مثال، برای پایین نگه داشتن دما، برق بیشتر مصرف خواهد شد در عمل ، مدیران باید هزینۀ فساد محصول و حفظ آن را متعادل کنند تا سود کل را به دست آورند، که برای مدیریت زنجیره تامین ، چالش برانگیز است اما معنی دار است. همکاری عمودی همچنین می تواند فساد مواد غذایی را با کاهش زمان تولید حمل و نقل حمل و نقل و یا بهینه سازی استراتژی های تولید و فروش کاهش دهد. در صنایع غذایی در چین، برخی از شرکت های مواد غذایی تصمیم به ادغام با فروشندگان پایین دست گرفتند. این نوع ادغام به معنای "ادغام رو به جلو" است. یک مثال نمونه Suguo Inc. ( یک سوپرمارکت پیشرو در شرق چین است) چندین مرکز توزیع بزرگ را به تنهایی اداره می کند. پس از تهیه محصولات غذایی (از جمله میوه های تازه، سبزیجات، گوشت، شیر) از تامین کنندگان بالادست ، محصولات آنها را در انبارهای سرد خود ذخیره می کنند و محصولات غذایی را به فروشگاه های فروش خود منتقل می کنند. علاوه بر این، برخی از شرکت ها استراتژی "ادغام عقب" را انتخاب می کنند که به معنی همکاری بین تولید کنندگان بالادست یا تامین کنندگان مواد اولیه و فروشندگان می باشد. دو ارائه دهنده تازه گوشت، Shuanghui Inc. و Yurun Inc. به عنوان نمونه در چین، هر دو آنها با مزارع بالادست همکاری می کنند و گوشت خوک تازه را به وسیله سیستم های توزیع خودشان به خرده فروشان پایینی تقسیم می کنند. هر نوع استراتژی همکاری دارای مزایا و معایب خاص خود است. به عنوان Lin و همکاران. (2014) نشان می دهد، "ادغام به جلو "را قادر می سازد که شرکت ها برای کنترل بیشتر قیمت خرده فروشی، و به طور موثر تر به تغییرات تقاضای بازار پاسخ دهند. با این حال، "ادغام به عقب"، شرکت ها را قادر می سازد تا بهتر فرایند تولید و کیفیت محصولات را کنترل کنند. در صنایع غذایی، اختلال تولید اغلب اتفاق می افتد و اثرات قابل توجهی دارد.به عنوان مثال، طوفان Goni که در شمال لوزون شدت گرفت باعث تلفات کشاورزی شدید در فیلیپین شد که منجر به افزایش قیمت های سبزیجات و کمبود عرضه شد (پیا، 2015). به عنوان یکی از بزرگترین تولیدکنندگان مرکبات در جهان، صنعت مرکبات چین از بارندگی تافون ها و بیماری های رویشی رنج می برد که در طی دو فصل در سال 2014 بیش از 10 درصد کل تولید را از دست داد (چری، 2015). ختلال در فرایندهای تولید در مزارع و پردازنده های غذا نه تنها موجب خرابی تولید می شود، بلکه موجب تاخیر در تولید می شود زنجیره تامین اختلال در زنجیره تأمین بالادست می تواند تاثیرات قابل توجهی بر فعالیت های پایین دستانه داشته باشد و می تواند باعث افزایش هزینه خرید، کمبود عرضه یا آسیب به اعتبارات شرکت ها شود. بنابراین مهم است که تصمیمات تعاملی در زنجیره های عرضه را ، زمانی که شرکا با وقفه های تولید مواجه می شوند بررسی کنیم. تحقیقات قبلی در مورد زوال مواد غذایی عمدتا بر تحلیل تاثیرات اقتصادی تمرکز دارند، در حالی که به ندرت اثرات زیست محیطی آن را در نظر می گیرند. برای حل مشکلات دنیای واقعی و پر کردن این شکاف در منابع، این مقاله نیز از رد پای کربن زنجیره تامین مواد غذایی را تجزیه و تحلیل می کند. به طور خاص، اهداف اصلی پژوهش به شرح زیر خلاصه می شود. • بررسی قیمت های بهینه کننده، تامین کننده، فروشنده و خرده فروش، سرمایه گذاری و تصمیم گیری موجود در مورد خرده فروشان ریسک اختلال در جریان و خرابی محصول. • بررسی اثرات پارامترهای حیاتی مانند قابلیت اطمینان تولید، هزینه نگهداری موجودی و هزینه های تولید، تصمیمات بهینه، حداکثر سود و انتشار کربن • بررسی تاثیرات اقتصادی و محیطی استراتژی های همکاری های مختلف (به عنوان مثال، ادغام رو به جلو و ادغام روبه عقب). با تمرکز بر اهداف اصلی تحقیق، یک زنجیره عرضه سه سطح با یک خرده فروش، یک فروشنده و یک تامین کننده مدل سازی می شود. سهم اصلی این مقاله به شرح زیر است. اولا، عرضه سه سطح زنجیره تولید و فروش محصولات تخریب مورد مطالعه قرار گرفته است، که در آن تامین کننده خطرات ناشی از خرابی و خرده فروش نرخ تضعیف قابل کنترل است. هدف مقاله، پر كردن شکاف مديريت مديريت زنجيره تأمين براي كاهش آیتم هاست. در مرحله دوم، یک الگوریتم تصویری برای حل مدل پیچیده بازی چند سطحی پیشنهاد شده است. سوم، بر اساس آزمون های عددی و تجزیه و تحلیل حساسیت، برخی از مهم ترین و جالب ترین مدیریتی، برای مدیریت زنجیره تامین موارد خراب شناسایی شناسایی شده است، که می تواند به بهبود بهره وری زنجیره تامین کمک کند. در نهایت، اثرات ساختار زنجیره تامین به نتایج تعادلی و انتشار کربن مورد بررسی قرار می گیرد.