ترجمه فارسی عنوان مقاله
مدلسازی گردش ترافیک در شاهراه های هندوستان با استفاده از فنون شبیه سازی
عنوان انگلیسی
Modeling of Traffic Flow on Indian Expressways using Simulation Technique
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
9753 | 2012 | 19 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Procedia - Social and Behavioral Sciences, 43 ( 2012 ) 475 – 493
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
1. مقدمه
2. مروری بر حوزه ادبی
3. مدل شبیه سازی
4. کالیبراسیون و اعتبار مدل
5. امتداد مطالعه
6. جمع آوری داده ها
7. توسعه مدل شبیه سازی
8. محدودیت های مطالعه
9. حوزه مطالعاتی آتی
10. مقایسه با کارهای دیگر در کشورهای دیگر
11. نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
- جریان ناهمگن ترافیک - بزرگراه - شبیه سازی - ظرفیت جاده
کلمات کلیدی انگلیسی
heterogeneous traffic flow, expressways, simulation, pcu, roadway capacity
ترجمه چکیده
شاهراههای هندوستان بسیار متفاوت از سایر جاده های این کشور می باشند چرا که دوچرخه ها، وسایط دوچرخ، سه چرخ و گاری های حمل حیوانات مجاز به عبور از آنها نبوده و ترافیک عمدتآً متشکل از کامیون ها و اتومبیل ها می باشد. البته تحقیقات چندانی در رابطه با دسته بندی مشخص جاده ها صورت نگرفته است. از این رو در این مقاله درصدد مدل دادن به گردش ترافیک در شاهراههای هندوستان با ارزیابی واحد اتومبیل عبوری (PCU) یا معادلهای اتومبیل های عبوری (PCE) دسته های متفاوت وسیله نقلیه با میزان متفاوت و کاربرد مدل ریزشبیه سازی، VISSIM بوده ایم. در این مقاله همچنین به دنبال ارزیابی ظرفیت شاهراهها و مطالعه اثرات ترکیب وسیله نقلیه در مقادیر PCU می باشیم. در واقع PCU با افزایش نسبت درجه – ظرفیت و بدون توجه به دسته بندی وسیله نقلیه کاهش می یابد. این مطالعه همچنین نشان داد که در سطح مفروض حجم، PCU مفروض یک وسیله زمانی کاهش می یابد که نسبت آن در جریان بیشتر می شود.
ترجمه مقدمه
در فرهنگ لغت هندوستان، شاهراه عبارت از یک بزرگراه اصلی برای ترافیک موتوری با راههای فرعی جهت سرعت بالا و کنترل کامل دسترسی بوده و دارای جداکننده ها و مبادله های وسیع در جایگاههای متقاطع می باشد. در کل 6 یا 8 بزرگراه با وسایط نقلیه سریع وجود دارد. دولت هندوستان شروع به ساخت شاهراهها در دهه اخیر نموده و در حدود 600 کیلومتر از این جاده ها در کشور وجود دارد که به عنوان مثال های بارز آن می توان به شاهراههای احمدآباد – وادودارا و مومبای – پنه اشاره نمود. شاهراهها باید در دسته هایی جداگانه از مواردی قرار بگیرند که دربردارنده وسایط نقلیه ای مثل اتوبوس، اتومبیل و کامیون می باشند. شاهراهها عموماً توسط دسته جات وسیله نقلیه مثل دوچرخه، سه چرخه و گاری هایی که در هندوستان مرسوم می باشند قابل دسترسی نیستند، از این رو می توان آنها را به عنوان نیمه راهی بین آزادراهها در کشورهای توسعه یافته مثل ایالات متحده تصور نمود که نسبت بالایی از اتومبیل ها و سایر دسته جات آن در هندوستان حاوی 10 یا بیشتر از وسایلی مثل دوچرخه ، سه چرخه، اتومبیل، اتوبوس و کامیون می باشند.
گردش ترافیک در شاهراههای هندوستان به دو دلیل یک موضوع جالب برای مطالعه می باشد. اول اینکه ترافیک چند رده و همراه با وسایلی مثل اتومبیل و وانت و مانور بالای آنها و نیز وسایل سنگین مثل اتوبوس و کامیون است. سرعت این وسایط نقلیه از 20 تا 100 کیلومتر در ساعت متغیر می باشد. دوم اینکه با وجود فقدان وسایلی مثل دوچرخ و سه چرخ که منجر به ترافیک در طول ازدحام می شود، رانندگی در یک شاهراه با مقررات شبه خط بوده، برخی وسایل نقلیه از رانندگی بر مبنای لاین پیروی نموده و بسیاری دیگر نیز آن را انجام نمی دهند. چنین نقصان مقررات خط را می توان به ترکیب فاکتورها یعنی الزام و آموزش نسبت داد. راننده های هندی در مورد اهمیت پیروی از لاین به غیر از سبقت و بالا بردن سرعت آموزش ندیده اند. هیچ دوربین نصب شده در جاده و یا سیستم نمایش مرکزی وجود ندارد که تخطی های صورت گرفته را گزارش نماید. متعاقباً وسایط نقلیه مایل به هرگونه حرکت عرضی در جاده بسته به میزان فضا می باشند. وقتی چنین انواع متفاوت وسایط نقلیه با ویژگیهای متعدد دینامیکی و ثابت در هم آمیخته و در مسیری مشابه حرکت می کنند، گروه متغیر توزیع طولی و عکس وسایط نقلیه از یک زمان به زمان دیگر قابل توجه می باشد. از این رو شاهراهها به عنوان موارد ناهمگون نسبی با ویژگیهای ضعیفی مثل نظام خط باقی می مانند. با فرض چنین تفاوت قابل توجهی در ماهیت گردش ترافیکی در بزرگراهها در رابطه با سایر انواع جاده ها در هند که آنها را برشمردیم، کارهای تحقیقاتی بسیاری در مورد طراحی یا عملکرد این تسهیلات صورت می گیرد. البته می توان آن را به منشأ اخیر شاهراهها در هند و کمبود تجاربی مثل تحلیل انواع تسهیلات ناهمگون نسبی مرتبط دانست.
تحت شرایط ناهمگون یا نسبتاً ناهمگون، میزان ترافیک در قالب وسایط نقلیه به ازای ساعت به ازای لاین نامربوط خواهد بود چرا که یا مقررات خط وجود نداشته یا بسیار ضعیف می باشد. یک راه برای نشان دادن گردش ناهمگون ترافیک بیان آن است که هر دسته از وسایط نقلیه با توجه به رابط های موجود به گردش های در قالب یک دسته استاندارد مثل اتومبیل منجر می شوند. چنین معیاری واحد مسافر اتومبیل (PCU) در هندوستان شناخته شده و بصورت جهانی معروف به معادله مسافر اتومبیل می باشد. در کل گردش های ناهمگون به عنوان PCU در قالب وسایل نقلیه مفروض به حساب می آیند .
جهت تصحیح تخمین مقادیر PCU لزوم باید اقدام به مطالعه مکرر اثرات جاده ها و ویژگیهای ترافیک و سایر فاکتورهای مربوطه در مورد حرکات نقلیه نمود. مطالعه چنین ویژگیهای کاملی بصورت میدانی مشکل بوده و زمان زیادی را می طلبد. همچنین انجام چنین آزمایش هایی نیز بصورت میدانی مشکل بوده و نیاز به جایگزین هایی مثل شبیه سازی دارد. شبیه سازی به عنوان یک ابزار مدل بندی گردش ترافیک برای توسعه کاربردهای متعدد در رابطه با گردش ترافیک در جاده ها محسوب می شود و کارآیی لازم را برخوردار است. ویزیم یکی از بسته های متداول شبیه سازی برای انجام گردش های همگون و ناهمگون ترافیک می باشد.
اهداف این مطالعه تخمین و بررسی تنوع احتمالی واحد مسافر اتومبیل و مقادیر دسته های متفاوت وسایل نقلیه در میزان متعدد تحت شرایط ناهمگون است. داده های میدانی جمع آوری شده که از آن جمله می توان به سرعت آزاد، شتاب، فاصله جانبی بین اتومبیل ها و غیره اشاره نمود که برای کالیبراسیون و اعتبار مدل شبیه سازی کاربرد دارد.