ترجمه فارسی عنوان مقاله
سیاست‌های موثر کنترل موجودی با حداقل مقدار سفارش و سفارش‌دهی دستهای
عنوان انگلیسی
Effective inventory control policies with a minimum order quantity and batch ordering
| کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
|---|---|---|
| 42892 | 2015 | 10 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : International Journal of Production Economics, Volume 168, October 2015, Pages 21–30
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2- ادبیات تحقیق
3- شرح مدل
4- سیاست ابتکاری دوپارامتری
5- سیاست ابتکاری تک پارامتری
6- مطالعه عددی
جدول1- مقادیر پارامترهای پایه برای آزمایشات عددی
جدول2- عملکرد سیاست (s,t) (توزیع نرمال)
جدول 3- عملکرد سیاست (s,t) (توزیع پوآسون)
6-1 عملکرد سیاست (s,t)
جدول 4- عملکرد سیاست S (توزیع نرمال)
جدول 5- عملکرد سیاست S (توزیع پواسون)
6-2 عملکرد سیاست S
جدول 6- عملکرد دو سیاست برای مقادیر مختلف M
جدول 7- مقایسه سیاست (s,t) و سیاست S در Q=5.
6-3 آنالیز حساست
شکل 1- تأثیر E(D) در سیاست (s,t) با و Q=5.
شکل 2- تأثیر E(D) در سیاست S با و Q=3
7- نتیجه‌گیری
الگوریتم 1. بهینه سازی سیاست برای ΔZQ.
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2- ادبیات تحقیق
3- شرح مدل
4- سیاست ابتکاری دوپارامتری
5- سیاست ابتکاری تک پارامتری
6- مطالعه عددی
جدول1- مقادیر پارامترهای پایه برای آزمایشات عددی
جدول2- عملکرد سیاست (s,t) (توزیع نرمال)
جدول 3- عملکرد سیاست (s,t) (توزیع پوآسون)
6-1 عملکرد سیاست (s,t)
جدول 4- عملکرد سیاست S (توزیع نرمال)
جدول 5- عملکرد سیاست S (توزیع پواسون)
6-2 عملکرد سیاست S
جدول 6- عملکرد دو سیاست برای مقادیر مختلف M
جدول 7- مقایسه سیاست (s,t) و سیاست S در Q=5.
6-3 آنالیز حساست
شکل 1- تأثیر E(D) در سیاست (s,t) با و Q=5.
شکل 2- تأثیر E(D) در سیاست S با و Q=3
7- نتیجه‌گیری
الگوریتم 1. بهینه سازی سیاست برای ΔZQ.
ترجمه کلمات کلیدی
حداقل مقدار سفارش - سفارش دسته ای - سیستم های موجودی تصادفی - زنجیره مارکوف - سیاست اکتشافی
کلمات کلیدی انگلیسی
Minimum order quantity; Batch ordering; Stochastic inventory systems; Markov chain; Heuristic policies
ترجمه چکیده
در این مقاله، سیستم موجودی تصادفی با مرور دوره‌ای تک آیتمی همراه با الزامات حداقل مقدار سفارش (MOQ) و سفارش‌دهی دستهای در نظر گرفته شده است. در هر دوره زمانی، یک شرکت ممکن است هیچ سفارشی نداشته باشد و یا حداقل به اندازه MOQ سفارش داشته باشد. در عین حال، اگر یک سفارش ثبت شود، لازم است که مقدار این سفارش، انتگرال چندگانه‌ای از یک اندازه دستهای خاص و معین باشد. در اینجا ابتدا یک سیاست ابتکاری اتخاذ می‌گردد که با دو پارامتر مشخص می‌شود (s; t). با استفاده از روش زنجیره مارکوف زمان گسسته، هزینه این سیستم را محاسبه کرده و این سیاست (s; t) را تحت معیار هزینه میانیگن در درازمدت، بهینه‌سازی می‌کنیم. همچنین یک سیاست تک پارامتری ساده‌تر به اصطلاح سیاست S را در نظر گرفته که در واقع مورد خاصی از سیاست (s; t) می‌باشد. در یک مطالعه عددی فشرده، دریافتیم که (1) هر دو سیاست در مقایسه با سایر سیاست‌ها خوب عمل کرده‌اند و (2) سیاست S نیز به خوبی عمل کرده و با سیاست (s; t) مطابقت دارد؛ تنها در چند مورد که در آن، تغییر تقاضا کم بود، سیاست دوم به طور قابل توجهی بهتر عمل کرده است. همچنین اثرات برخی از پارامترهای مهم بر روی عملکرد سیستم مورد ارزیابی قرار گرفته است.
ترجمه مقدمه
در صنایع، حداقل مقدار سفارش (MOQ) و سفارش‌دهی دستهای، که به طور مستقل و یا به طور همزمان به کار می‌روند، در واقع دو الزام رایج می‌باشند که توسط تأمین‌کنندگان ساخته شده است و هر دوی این‌ها به شرکت‌ها کمک می‌کنند که از مزیت مقیاس بهره‌برداری کرده و بنابراین هزینه‌ها را کاهش دهند. الزام MOQ بدین معنی است که اگر یک سفارش ثبت می‌شود، مقدار این سفارش باید برابر یا بیش از یک سطح مشخص باشد. الزام سفارش‌دهی دستهای بدین معنی است که مقدار سفارش باید مضرب صحیحی از اندازه دسته مشخص شده باشد.
در عمل، کاربرد MOQ بسیار شایع می‌باشد. با رواج یافتن تجارت الکترونیکی، MOQها در زندگی ما بیش از پیش رواج یافتند، مخصوصاً در پورتال‌های منبع‌یابی بنگاه با بنگاه آنلاین مانند سایت علی بابا (alibaba.com) که در آن، تأمین‌کنندگان اغلب این الزامات را تنظیم می‌کنند. همچنین، MOQها در صنایع تولیدی نیز برای محصولاتی که طول عمر کوتاهی داشته و یا زمان تدارک طولانی دارند نیز به کار می‌رود. یک مثال معروف آن، تولیدکننده لباس ورزشی اسکی می‌باشد که دارای حداقل سطح تولید 600 لباس ورزشی در هنگ‌کنگ و 1200 لباس ورزشی در چین در هر سفارش می‌باشد (ژائو و کتهاکیس ، 2006). در حقیقت، الزامات MOQ، در چین و سایر کشورهای تولیدکننده ارزان‌قیمت، بسیار معمول می‌باشد. حاشیه سود کم، تولیدکنندگان را مجبور می کند تا مقدار تولید خود را بالا ببرند تا سود و زیانشان سر به سر شود. از طرفی دیگر، سفارش‌دهی دستهای نیز یک الزام متداول در صنایع می‌باشد، زیرا مواد، اغلب در اندازه‌های ثابت دستهای در زنجیره‌های تأمین، جریان می‌یابند. برای مثال، مواد خام معمولاً در کامیون‌های حمل بار به کارخانه‌ها آورده می‌شوند، کالای در جریان ساخت اغلب در اندازه‌های مناسب و بین مراحل تولید، پردازش می‌شوند و کالاهای ساخته شده می‌تواند در بسته‌‌بندی‌های کامل به انبارها و یا مراکز توزیع منتقل گردد. بنابراین، جای تعجب نیست که تولیدکنندگانی که MOQ را به کار می‌برند، ممکن است به سفارش‌دهی دستهای نیاز داشته باشند. در واقع تجربه ما با یک شرکت عمده‌فروشی در هنگ‌کنگ سبب شده که در این مقاله، هر دو الزام MOQ و سفارش‌دهی دستهای را مدنظر قرار دهیم. برای انواع محصولات، این شرکت ابتدا، موجودی خود را از سوی تأمین‌کنندگان ذخیره می‌کند و سپس این محصولات را به خرده‌فروشان می‌فروشد و برای بسیاری از این محصولات، شرکت، الزامات MOQ و سفراش‌دهی دستهای را تعیین می‌کند.
در کنار هم قرار دادن MOQ و سفارش‌دهی دستهای، یک اثر دوطرفه را به همراه دارد. از یک سو، نیاز به MOQ و سفارش‌دهی دستهای به طور همزمان، به تأمین کنندگان کمک می‌کند که خطر عدم اطمینان و دستیابی به مزیت مقیاس را کاهش دهند. از سویی دیگر، این الزامات می‌تواند تأثیر منفی بر کنترل موجودی خریداران داشته باشد، به ویژه زمانی که MOQها در مقایسه با تقاضای آن‌ها نسبتاً بزرگ باشد، که در عمل غیر معمول نمی‌باشد. مدیران در چنین موقعیت‌هایی برای کمک به کنترل موجودی خود، به اصول و یا ابزارهایی نیاز دارند. با این حال، تاکنون، هیچ مطالعه‌ای بر رویی سیستم‌های موجودی با هر دو الزام MOQ و سفارش‌دهی دستهای انجام نشده است. بنابراین، هدف اصلی این مقاله، پرکردن این شکاف در پیشینه تحقیق می‌باشد. در این مقاله، یک سیستم موجودی تصادفی با مرور دوره‌ای تک آیتمی به همراه الزامات MOQ و سفارش‌دهی دستهای در نظر گرفته می‌شود. شرکت فروش می‌تواند در ابتدای هر دوره زمانی و پس از بررسی وضعیت موجودی، تصمیم بگیرد. هنگامی که شرکت تصمیم می‌گیرد سفارشی را ثبت کند، مقدار سفارش باید هر دو محدودیت MOQ و سفارش‌دهی دستهای را برآورده سازد، که در آن، فرض می‌کنیم MOQ مضرب صحیحی از اندازه دسته می‌باشد. موجودی باقیمانده به دوره بعدی منتقل می‌شود و سبب ایجاد هزینه نگهداری می‌گردد، در حالی که تقاضای برآورد نشده به صورت ناتمام مانده و هزینه برگشت را ایجاد می‌کند. هزینه‌های کل شامل هزینه خطی سفارش ، هزینه نگهداری و هزینه برگشت می‌باشد. هدف از این تحقیق، به حداقل رساندن میانگین هزینه بلندمدت سیستم می‌باشد.
ژائو و کتهاکیس (2006) سیاست بهینه برای سیستمی که فقط الزام MOQ را برآورده می‌سازد، را بررسی کرده‌اند، این سیاست حتی بدون سفارش‌دهی دستهای نیز نسبتاً پیچیده می‌باشد. بنابراین، برای سیستم‌های موجود با هر دو الزام MOQ و سفارش‌دهی دستهای، لازم است که برخی سیاست‌های ابتکاری موثر، مطرح شود و در واقع سهم عمده کار ما در این تحقیق نیز همین مسئله می‌باشد. بسیاری از شرکت‌ها در مواجهه با الزام MOQ، سیاست نوع (s, S) را در عمل برای کنترل موجودی به کار می‌برند (ژو و همکاران، 2007). بر این اساس، ما ابتدا یک سیاست دو پارامتری با ساختار مشابه را پیشنهاد می‌کنیم، برای مثال، سیاست (s; t)، که در آن، s < t < s + M و M نشان‌دهنده MOQ می‌باشد. سیاست (s; t) به صورت زیر عمل می‌کند: در ابتدای هر دوره، اگر وضعیت موجودی کمتر یا برابر با s باشد، تنها برای رساندن وضعیت موجودی به s+M یا بالاتر سفارش صادر می‌شود (وضعیت موجودی پس از سفارش‌دهی می‌تواند بزرگتر از s+M باشد، زیرا مقدار سفارش باید الزام سفارش‌دهی دستهای را برآورده سازد)؛ اگر وضعیت موجودی بیش از s باشد، اما بیشتر از t نباشد، سفارش دقیقا برابر M صادر می‌شود، در غیر اینصورت برابر صفر است. در اینجا مرزها را برای t بهینه شناسایی می‌کنیم و الگوریتم‌هایی را برای یافتن مقادیر بهینه t و s پیشنهاد می‌کنیم. همچنین یک سیاست ساده و کاربردی بسیار آسان را مورد بررسی قرار می‌دهیم، یعنی، سیاست S، که در واقع مورد خاصی از سیاست (s;t) می‌باشد. سیاست S به همان شیوه سیاست (s;t) عمل می‌کند به طوری که در آن، s – S-M و t = S-1. این مطالعه عددی نشان می‌دهد که هر دوی این سیاست‌ها در اغلب موارد، دارای عملکرد نزدیک به مطلوب می‌باشند و بهترین سیاست (s, S) در تمام نمونه‌ها غلبه داشته است. سایر مطالب این مقاله در بخش‌های زیر شرح داده می‌شود. مروری بر پیشینه تحقیق MOQ و سفارش‌دهی دستهای در بخش 2 ارائه می‌شود. در بخش 3، مدل و نکات مربوط به آن شرح داده می‌شود. در بخش 4، یک سیاست دوپارامتری (s,t) مطرح می‌گردد و الگوریتم‌هایی برای بهینه‌سازی این سیاست ارائه می‌گردد. یک سیاست ساده تک پارامتری در بخش 5 معرفی می‌گردد. در بخش 6 برای اندازه‌گیری اثربخشی این دو سیاست، مثال‌های عددی ارائه می‌شوند و مقادیر آن با سایر سیاست‌ها مقایسه می‌شود. در پایان و در فصل 7، نتیجه‌گیری مقاله با کمک خلاصه‌ای از یافته‌ها انجام می‌گیرد.
پیش نمایش مقاله
