سودآوری و عملکرد نوآورانۀ شرکت های کوچک و متوسط (SME) در بازارهایی برای فناوری

چکیده

کلمات کلیدی

1. مقدمه

2.متخصصین فناوری در برابر شرکت های کوچک و متوسطی که به صورت عمودی ادغام شده اند: مفاهیم و کاربردهایی در خصوص عملکرد نوآورانه و سودآوری

3. روش

3.1 نمونه و داده ها

جدول 1: پیوستگی صنعت: نمونۀ کلی و متخصصین فناوری

جدول 2: کشور مبدأ: نمونۀ کلی و متخصصین فناوری

 3.2 متغیرها

3.2.1متغیرهای وابسته

3.2.2متغیر مستقل

3.2.3متغیرهای کنترل

جدول 3: آمار توصیفی و همبستگی جفتی

 4.نتایج

جدول 4: برآورد رگرسیون OLS

جدول 5: برآورد رگرسیون دو مرحله ای حداقل مربعات: اولین مرحله

 5. بحث

5.1 مفاهیم و کاربردها

جدول 6: برآورد رگرسیون OLS (بعد از تطبیق)

5.2 مفاهیم و کاربردهایی برای نظریه

5.3 محدودیت ها

 6.نتیجه گیری

این مقاله، عملکرد نوآورانه و سودآوری شرکت های کوچک و متوسطی (SME) که "متخصصین فناوری" هستند را با عملکرد نوآورانه و سودآوری شرکت های کوچک و متوسطی که بطور عمودی ادغام شده اند مقایسه و مورد مطالعه قرار می دهد. از دیدگاه این مقاله، "متخصصین فناوری" شرکت هایی هستند که در تولید نوآوری ها و داد و ستد آندسته از نوآوری های موجود به شکل های دیگر با سایر شرکت ها، متخصص و پیشرو هستند، که این کار نیز معمولا از طریق لایسنس کردن توافقنامه ها انجام می شود. شرکت هایی که به صورت عمودی ادغام شده اند، آندسته از شرکت هایی هستند که هم نوآوری هایی را ایجاد می کنند و هم محصولات را با نوآوری ها ادغام و یکی و در نهایت نیز تجاری سازی می کنند. ما اینگونه استدلال می کنیم که متخصصین فناوری در مقایسه با شرکت هایی که بطور عمودی ادغام شده اند، به عملکرد نوآورانۀ بالاتری دست می یابند، زیرا آنها می توانند تجربۀ نوآورانۀ عمیق تر و گسترده تری را گردآوری و انباشته کنند و همزمان نیز ساختار سازمانی انعطاف پذیرتری را حفظ می کنند. این شرکت ها به دلیل نقایص ذاتی موجود در تبادلات بازار و همچنین قدرت چانه زنی پایین تر ایجاد شده به واسطۀ عدم تجاری سازی دارایی ها، قابلیت سودآوری پایین تری را از خود نشان می دهند. چارچوب نظری این مقاله نیز از طریق یک مطالعه و بررسی بین صنعتی بر روی یک نمونۀ شرکت های کوچک و متوسط اروپایی، آزمون شده است. همچنین در این مقاله مفاهیم و کاربردهایی برای اینکه یک شرکت متخصص فناوری باشیم و نیز به منظور توسعۀ بازارها برای فناوری مورد بحث قرار گرفته است.

مطالعات اخیر اهمیت فزایندۀ بازار برای فناوری – که از این به بعد آن را MFT می نامیم – را مشخص ساخته اند، بازارهایی که در آنها نوآوری ها به صورت واحدهای اقتصادی "مستقل" خود را نمایان می سازند و از افراد، سازمان ها و محصولات جدا و تجزیه شده اند. شرکت ها در این بازارها می توانند نوآوری های خود را به فروش برسانند، و معمولا این کار نیز از طریق لایسنس کردن یک توافقنامه صورت می گیرد، توافقنامه ای که نوعی قرارداد است که در آن مالک یک نوآوری به طرف دیگر این حق و اجازه را می دهد تا از آن نوآوری استفاده یا آن را اصلاح کند. تحقیقات پیشین در خصوص MFT عمدتا یک دیدگاه سیاسی در مورد این پدیده اتخاذ کرده اند و اینگونه استدلال کردند که توسعۀ این بازارها موجب تقسیم کارآمد نیروی کار نوآور در میان شرکت های کوچک و متوسط بر طبق مزیت مقایسه ای شان می شود – که به ترتیب عبارتست از انجام پژوهش و تولید نوآوری هایی برای شرکت های کوچک و متوسط و تولید و بازاریابی محصولات نهایی که دربرگیرندۀ نوآوری های جدیدی برای شرکت های بزرگ هستند. این نوع پیکربندی از لحاظ اجتماعی مطلوب است، زیرا هر نوع شرکتی بر فعالیتی تمرکز می کند که بهتر آن را انجام می دهد. از اینرو در مقایسه با وضعیتی که در آن تمام شرکت ها تحقیقات خود و فعالیت های مربوط به تجاری سازی محصولات نهایی خود را درونی سازی می کنند، ممکن است ارزش کلی بالاتری ایجاد کند. با اینحال مفاهیم MFT (در سطح شرکت) بر حسب عملکرد نوآورانه (یعنی میزان توانایی شرکت برای ایجاد نوآوری های ارزشمند) و سودآوری شرکت تا حد زیادی مورد غفلت واقع شده است. هنوز واضح و مشخص نیست که آیا شرکت های کوچک در کشف مزیت رقابتی شان در نوآوری و تبدیل به "متخصصین فناوری" شدن، موفق هستند یا خیر، و اینکه آیا آنها باید بطور عمودی ادغام شوند – یعنی تجاری سازی نوآوری هایشان برای مشتریان نهایی – یا خیر. اگر از دید عملکرد نوآورانه به موضوع نگاه کنیم، تحقیقات پیشین در خصوص MFT چگونگی تأثیر وابستگی متقابل بین نوآوری رو به بالا و فعالیت های تجاری سازی رو به پایین بر توانایی شرکت برای ایجاد نوآوری های با کیفیت بالا را مورد غفلت و چشم پوشی قرار دادند؛ در نتیجه، ما هنوز درک درستی از این موضوع نداریم که آیا عملکرد نوآورانۀ متخصصین فناوری، برتر از عملکرد نوآورانۀ شرکت های کوچکی که بطور عمودی ادغام شده اند است یا خیر. همچنین اگر از دید سودآوری به موضوع نگاه کنیم متوجه خواهیم شد که ادبیات پژوهشی در خصوص MFT تا حد زیادی توانایی متخصصین فناوری برای بازده های اقتصادی نوآوری هایشان را نادیده گرفته اند. در واقع تبدیل به یک شرکت متخصص فناوری شدن و فروش فناوری ها به سایر شرکت ها، مستلزم این است که شرکت ها متحمل هزینه های شخصی مرتبط با تحقیقات و مذاکرات در MFT شوند. در نتیجه، ما هنوز نمی دانیم که منافع اقتصادی تبدیل شده به یک شرکت متخصص فناوری، تا چه میزانی هزینه ها را جبران می کنند (البته در سطح شرکت). این مطالعه با بررسی پرسش پژوهشی زیر، این شکاف ها را پر می کند: انتخاب بودن بعنوان یک متخصص فناوری چگونه بر عملکرد نوآورانه و سودآوری شرکت های کوچک و متوسط تأثیر می گذارد؟ پرداختن به این مسائل بسیار مهم است، زیرا رسیدگی به آنها موجب درک عمیق تر این موضوع می شود که متخصص فناوری بودن تا چه میزان استراتژی مناسب و بادوامی برای یک شرکت کوچک و متوسط است. ادامۀ این مقاله به این صورت سازماندهی شده است: ما در بخش 2 نظریه و فرضیه های خود را ارائه می دهیم و در بخش 3 نیز روش مورد استفاده برای آزمون فرضیه های توسعه یافته توصیف می شود. در بخش 4 ما نتایج تجربی را ارائه می دهیم، در حالیکه در بخش 5 در مورد مفاهیم و کاربردهای لازم برای شیوه و نظریه بحث می کنیم. در نهایت نیز در بخش 6 نتیجه گیری را انجام می دهیم.