روش جدید برای محاسبه اثرات سمیت زیست محیطی آب محصولات: مشارکت در روند تصمیم گیری در جهت پایداری

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2. پیشنهاد چارچوب روش جدید

3. بحث و نتایج

3.1 مرحله 1: تعریف هدف و محدوده

3.1.1 ارزیابی کلان مقدماتی

3.1.2 ارزیابی خرد مقدماتی 

شکل 1: ارزیابی کلان مقدماتی اتانول تولید شده در کارخانه "X".

3.2 مرحله 2: برنامه ریزی و تجزیه و تحلیل موجودی

شکل 2. ارزیابی خرد مقدماتی اتانول تولید شده در کارخانه "X".

3.3. مرحله 3: ارزیابی تأثیر

شکل 3: موقعیت سنجنده های باران و زمین های نیشکر در مسیر رودخانه کرومبتای.

جدول 1. روش نرمال سازی و طبقه بندی مرتبط بودن اکولوژیکی برای هر فرآیند واحد.

3.4. مرحله 4 - تفسیر نتایج

4. نتیجه گیری

ضمیمه 1. جریان مرجع برای محاسبه "واحد عملکردی محلی" برای اتانول بدون آب تولید شده در کارخانه "X" در محدوده زمانی انتخاب شده (سال مرجع)

ضمیمه 2. محاسبه WEF برای هر فرآیند واحد.

ضمیمه 3. محاسبه WEF برای اتانول بدون آب تولید شده در کارخانه "X". 

پایداری به پذیرش نگرش های بخش تولید برای دستیابی به فرایندهای تولید پاکیزه بستگی دارد. زمین منابع لازم برای زندگی را فراهم می کند، اما مفهوم انسانی بقا برای پاسخگویی به تقاضا که مانع دستیابی به پایداری می شود، در اعمال مصرف و تولید وارد شده است. از سوی دیگر، هر دو زنجیره عرضه و مصرف کننده به اطلاعات نیاز دارند که ممکن است به تصمیم گیری در مورد خرید محصولاتی که به محیط زیست آسیب نمی رسانند کمک کند. مصرف آگاهانه یک عمل رو به رشد در سراسر جهان است و تولیدکنندگان باید یک روش پیشگیرانه را برای نظارت بر آلودگی و تأثیرات ناشی از محصولاتشان اتخاذ کنند. سمیت زیست محیطی آبزیان می تواند سطوح مختلف تغذیه را تحت تاثیر قرار دهد و كیفیت آب را برای هر دو مورد مصرف انسان و تنوع زیستی اکوسیستم از بین می برد. از آنجا که آب یک منبع ضروری برای زندگی است، این مطالعه یک روش برای محاسبه اثرات سمیت زیست محیطی آب محصولات ارائه می دهد و یک مثال نمونه ای از برنامه را برای رسیدن به یک شاخص واحد که می تواند در ارزیابی های مقایسه یا معیار سنجش استفاده شود، مطرح می کند. با توجه به بدست آوردن مقدار متغیرهای ملموس در یک سیستم نظارت و مدیریت استفاده از آب و دفع پساب (فاضلاب) در محیط های صنعتی و کشاورزی، این شاخص ممکن است با هدف کمک به روند تصمیم گیری در جهت پایداری به عنوان یک برچسب اطلاع رسانی بر روی بسته بندی هر محصول زده شود تا به این سوال پاسخ داده شود: "چقدر این محصول در سمیت زیست محیطی آبزیان دخالت دارد؟" یا "چقدر این محصول در از دست دادن تنوع زیستی نقش دارد؟" از دیدگاه چرخه عمر محصول، ابعاد فضایی و زمانی با استفاده از یک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) برای ارزیابی های محلی وارد شدند. سیاست های عمومی می توانند برای تشویق شناسایی و کاهش اثرات سمیت زیست محیطی آبزیان در سراسر زنجیره تامین محصول ایجاد شوند.

در یک جامعه پیچیده و با جمعیت رو به رشد، تامین نیازهای غذایی و زیرساخت ها / خدمات برای تضمین کیفیت بهتر زندگی انسان ضروری است؛ با این حال، این تامین به محیط زیست فشار وارد می کند. چنین برآورد شده است که 60 درصد از منابع طبیعی تخریب شده یا به صورت ناپایدار مورد استفاده قرار گرفته است (ارزیابی اکوسیستم هزاره، 2005). آب یک منبع طبیعی ضروری برای زندگی است و حفظ کیفیت آن در بستر پایداری برای اکثریت قریب به اتفاق سازمان های بین المللی و گروه ها، از جمله آنهایی که مأموریتی متمرکز بر توسعه اقتصادی دارند، اساسی است. ما در دوران اکولوژیکی هستیم و صنایع باید برابری سبز را در نظر بگیرند و منابع بیشتری را در تصویر برند سبز، رضایت سبز و اعتماد سبز سرمایه گذاری کنند (چن، 2010). با این حال، گذار به اقتصاد سبز نیازمند تصویب سیاست های خاص توسط هر منطقه / کشور است؛ به طوری که اختیاری نیست، اما بسیار ضروری است؛ همانطور که قبلاً تصریح شده است که تخریب محیط زیست تهدیدی جدی برای رشد اقتصادی می باشد. سرمایه گذاری در محیط زیست باعث افزایش بهره وری، حفاظت از ذخایر منابع و رشد اقتصادی می شود (ILO، 2013). با توجه به نگرانی جهانی در مورد تغییرات آب و هوایی، تحقیقات برای جایگزینی انرژی غیر قابل تجدید توسط یک منبع تجدیدپذیر در دهه های اخیر افزایش یافته است (EIA، 2013a، b). بلوتنیتس و کوران (2007) ارزیابی های انجام شده بر روی بیواتانول به عنوان سوخت تجدید پذیر حمل و نقل را بررسی کردند و نتیجه گرفتند که تمام تولید بیواتانول "از نظر حفاظت از آب و هوا و چشم انداز حفاظت از سوخت فسیلی، به شدت مفید است." با این حال، نیاز ما به سوخت پایدار حمل و نقل باید تأثیرات بر منابع آب را نیز در نظر بگیرد. هر ارگانیزم برای زندگی به آب نیاز دارد؛ بنابراین، مسئله آگاهی از آب یک پیش شرط برای پایداری است. برای مثال، جایگزینی بنزین بر پایه نفت برای بیواتانول، پتانسیل تغییر بسیاری از اثرات زیست محیطی مربوط به استفاده از زمین و آب را در چندین جوامع دارد. ما باید درک خود را از مبادلات مرتبط با توسعه زیست انرژی بهبود بخشیم و شاخص های تاثیرات می توانند به آن کمک کنند. با تغییرات اقلیمی جهانی، سطح بارندگی به تدریج در حال تغییر است و برخی از مناطق سیاره خشک تر می شوند، در حالی که مناطق دیگر در حال مرطوب شدن هستند. از آنجا که آب بطور نامساوی توزیع شده، این واقعیت، در حال حاضر و در آینده، یک نشانه هشدار دهنده در مورد تامین آب است. کمبود آب مانع رشد چندین فعالیت اقتصادی، فداکاری صنعتی، تولید برق، مصرف انسان و کشاورزی می شود، که به طور فزاینده برای آب در یک محیط رقابت می کنند که می تواند به طور جدی بر امنیت غذایی تأثیر بگذارد (لوزان و همکاران، 2007). حضور آلاينده ها در محيط آبي باعث اثرات طولاني مدت در سطح جمعيت در نقطه پاياني مي شود. این اثرات را می توان از طریق آزمایشات در چندین نسل مورد ارزیابی قرار داد (مایسن و جانسن، 2004). تخلیه آلاینده ها در محیط زیست و افزایش دمای پیش بینی شده جهانی، باعث کاهش دائمی تنوع زیستی در اکوسیستم های آبی شده است (سالا و همکاران، 2000؛ توییلر، 2007). منابع مختلفی از آلودگی آب های موجود وجود دارد: دفع ناکافی فاضلاب یا زباله های جامد از صنایع، عملیات استخراج معادن، زه کشی با آفت کش ها و کود در مناطق کشاورزی و غیره. علاوه بر این، مواد شیمیایی جدید با سرعت در بازار ظاهر می شوند و اثرات آنها بر محیط زیست و انسان ها هنوز ناشناخته است (موریتا، 2010). بنابراین، کنترل ساده بر تخلیه چندین ماده شیمیایی در آب از محیط زیست آبزیان محافظت نمی کند. سمیت زیست محیطی می تواند یک شاخص برای ارزیابی سطح حفاظت از زیست زنده و یکپارچگی خدمات زیست محیطی ارائه شده توسط آن باشد. با توجه به ونزل و همکاران (1997)، برخی از مواد شیمیایی در هنگام ورود به قسمت هایی از آب که غلظت هایی دارند که بر موجودات زنده تاثیر می گذارند، عملکرد و ساختار اکوسیستم های آبزی یا زمینی، اثرات سمی بر جای می گذارند. سمیت زیست محیطی نه تنها نشان دهنده نتیجه اثرات مواد جداشده است، بلکه همچنین تعامل بین آنها در یک محيط داده شده، مانع توازن موجود بین موجودات می شود. تعاملات هم افزایی، افزودنی و آنتاگونیست که می توانند اثرات مضر بر موجودات آبزی را افزایش یا کاهش دهند نیز باید در نظر گرفته شود. پسماندهای صنعتی و کشاورزی نقش عمده ای را به عنوان بارهای سمی در حوزه آبخیز ایفا می کنند و بنابراين، اهمیت تعیین سمیت زیستی آنها در مورد آبها مشهود است (زاگتو و برتولتی، 2008). این مقاله با پیشنهاد یک روش جدید برای به دست آوردن شاخص اثرات سمیت زیست محیطی آب (WEF) محصولات، مشارکتی را در جهت پایداری فراهم می کند. این شاخص با تعیین مقدار متغیرهای قابل ملاحظه در یک سیستم نظارت بر مصرف آب در محیط های صنعتی و کشاورزی به دست می آید. علاوه بر به دست آوردن یک شاخص مصرف آب در هر حجم، درک تاثیر سمیت زیست محیطی در محیط های آبزی به عنوان شاخصی از "تاثیر" یا "اثرات"، یک مرحله ضروری در توسعه استراتژی های کاهش و کم کردن این تاثیرات با فرایندهای تولید پاک است. بنابراین، این کار با چالش پاسخ به سوال زیر به مصرف کننده نهایی، ادامه پیدا کرده است: "سهم واقعی محصول در برابر سمیت زیست محیطی آبزیان چیست؟" این روش امکان پاسخ به این سوال را در فرآیند برچسب گذاری زیست محیطی فراهم می کند. جن (2015) برچسب گذاری زیست محیطی را به عنوان یک روش داوطلبانه تعریف می کند که عملکرد کلی محصول یا خدمات را براساس ملاحظات چرخه عمر مشخص می کند. طبق نظر دسوزا (2000) برچسب های زیست محیطی توسط کسب و کار مورد استفاده قرار می گیرد تا پیام زیست محیطی را به مصرف کنندگان برسانند و آنها می توانند از آن به عنوان راهنمایی برای انتخاب محصولات سازگار با محیط زیست استفاده کنند. سازمان بین المللی استاندارد سازی (ISO) برچسب زیست محیطی را به سه نوع تقسیم کرد: نوع یک شامل برنامه های شخص ثالث چند معیاره در نظر گرفته شده برای مصرف کنندگان نهایی است؛ نوع دوم شامل ادعاهای محیطی خود اعلام شده است، و نوع سوم داده های زیست محیطی محاسبه شده را در اعلامیه های محصول محیطی بر اساس استاندارد ارزیابی چرخه عمر فراهم می کند (ISO 14020: 2000؛ ISO 14024: 1999؛ ISO 14025: 2006؛ ISO 14040: 2006). طبق اظهارات سازمان تجارت جهانی "قانون رفتار خوب" (WTO، 2015)، مقررات فنی، استانداردها و مراحل ارزیابی انطباق ممکن نیست با هدف ایجاد موانع برای تجارت بین المللی تهیه، تصویب یا اعمال شوند. بنابراین، همانطور که روبین و فرانکل (2005) پیشنهاد دادند، اطلاعات مربوط به محصولات زیست محیطی، مانند برچسب زیست محیطی، باید با سیاست های ملی و بین المللی مرتبط شوند.