مدل پیش بینی و ارزیابی برنامه ریزی فضایی مخاطرات آب و هواشناسی : مطالعه موردی شهر سیمرنگ ، اندونزی

چکیده

کلمات کلیدی

1.مقدمه

2- بررسی مناطق، داده ها و روش ها

1-2- بررسی مناطق

شکل 1: منطقه مورد مطالعه شهر سیمرانگ در میانه جاوه ، اندونزی

2-2- داده ها

3-2- روش ها 

3- نتایج 

1-3- مناطق پیش بینی شده Rob تحت دو سناریو قرار دارد.

شکل 2. مناطق پیش بینی شده Rob 2016 (چپ) و 2031 (راست) بر اساس سناریوهای خوش بینانه و بدبینانه. 

شکل 3: توزیع فضایی مناطق Rob در سال های 2016 و 2031 در دو سناریو پیش بینی شده.

جدول 1 : مناطق پیش بینی شده Rob در سال های 2016 و 2031 تحت شرایط خوش بینانه و بدبینانه شهرهای ساحلی.

2-3- اعتبار و درستی مناطق پیش بینی شده Rob در سال 2016 با استفاده از داده های به دست آمده از مطالعات میدانی

3-3- مناطق Rob در سال 2031 که تحت سناریوی بدبینانه قرار گرفته است.

4-3-  مقایسه بین برنامه استفاده از زمین 2011-2031 و پیش بینی Rob برای سال 2031

شکل 4 : تایید اعتبارسنجی Rob پیش بینی شده در سال 2016 با استفاده از داده های میدانی

شکل 5 : مناطق Rob در Gayamsari و Semarang Barat و Semarang Timur

شکل 6. طغیان سیل و Rob در ناحیه Genuk

شکل 7. مناطق Rob در Subarran Semarang Utara.

شکل 8: مناطق پیش بینی شده Rob در سمیرنگ در سال 2031

4- بحث و گفتگو

جدول 2 : پیش بینی مناطق موقت و دائمی Rob در شهرهای ساحلی 

شکل 9: نقشه های استفاده از زمین در سال 2011 (بالا) و 2031 (پایین)

جدول 3. مناطق Rob در طی سالهای 2016 و 2031 با طرح استفاده از زمین

5- نتیجه گیری 

گرمایش جهانی بر کیفیت زندگی بسیاری از مردم، به ویژه بر افرادی که در مناطق ساحلی زندگی می کنند، تاثیری منفی گذاشته است. افزایش سطح دریا در شمال جاوه، اندونزی، شهر های ساحلی را تحت تأثیر قرار داده و در معرض سیل و طغیان رودها قرار گرفته اند. این مطالعه نشان می دهد که میزان برنامه ریزی فضایی که در قانون 26/2007 اندونزی به منظور کاهش مخاطراتی که افراد را تهدید میکند و ارتقای قابلیت انعطاف پذیری آنها، مورد توجه قرار گرفته است، به خطرات آب و هواشناسی در شهر سیمرنگ در شمال جاوه مربوط می شود. سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS) براساس تجزیه و تحلیل فضای مبتنی بر GIS برای پیش بینی آسیب های پیش بینی شده منطقه بر اساس اثر دو فرایند ترکیبی ، یعنی تمایل به نشست و فروپاشی زمینی و افزایش سطح دریا مورد استفاده قرار گرفته است. علاوه بر این، با پوشش نقشه های آسیب پذیر حال حاضر و پیش بینی هایی که تا سال 2031 با استفاده از برنامه هایی که برای استفاده از زمین ها مطرح شده است، نتایج نشان می دهد که در بیشتر مناطق پیش بینی میشود که با خطر سیل و آب گرفتگی در مناطق مسکونی، صنعتی و تجاری، مواجه هستند، که نشان دهنده این است که، طرح استفاده از اراضی فضایی به اندازه کافی مناسب نیست. روش شناسایی شده در این تحقیق باید برای سایر شهرهای ساحلی نیز ثبت و اعمال شود.

حداقل در سه دهه گذشته، گرمایش جهانی مسئله مهمی بوده است. ذوب یخ ها در قطب شمال به میزان قابل توجهی حجم آب دریا را افزایش داده و موجب بالا رفتن سطح دریا (SLR ) در پایان قرن بیستم شده است. در نتیجه، در آینده، وضعیت آب وهوایی در بسیاری از شهرهای ساحلی میتواند بحرانی شود. شهرهای ساحلی به علت تغییراتی که در محیط دریا و زمین رخ میدهد، با توجه به تاثیرات آب وهوایی، متحمل فشارهای بیشتری میشوند. با گذشت زمان، زمین های ساحلی به شدت توسط افزایش سطح آب دریا، بتحت تاثیر طوفان ها و موج های انفجاری و موجهای مرتفع و همچنین تغییرات درونی مانند تغییر در بستر رودخانه قرار می گیرند. حدود 600 میلیون نفر و دو سوم شهرهای بزرگ جهان در مناطق ساحلی تحت تاثیر افزایش سطح آب دریا قرار گرفته اند. یکی از طولانی ترین خط های ساحلی در جهان، مجمع الجزایر اندونزی است که دارای بسیاری از شهرهای واقع در مناطق ساحلی است. آنها به تجارت منطقه ای بین سرزمین خود و دیگر شهرهای خارج از جزیره خود در کلیه مقیاس های محلی و بین المللی میپردازند. با توجه به رشد سریع، مناطق ساحلی که در نزدیکی آن قرار دارد، به مکانی جذاب برای مسکن، شیلات و گردشگری تبدیل شده است. اغلب در اندونزی بلایای طبیعی رخ می دهد، ملت اغلب با توجه به آب و هوای گرمسیری آن، با اثرات شدید آب و هوایی، دمایی و باد مواجه هستند. چنین شرایط آب و هوایی، همراه با رشد فعالیت های انسانی و تخريب محيط زيست، سبب تشديد آن شده و منجر به بروز و شدت بلایای طبیعی، به ويژه آسيب های آب و هواشناسی مانند سيل، زمين لرزه ها، سيلابهای سهمگین / طوفان و خشکسالی می شود. با توجه به به مطالعات نید و همکاران ؛ مشخصات سیلاب ها ، تحت شرایط آب و هوایی و هواشناسی قرار دارد. انواع سیلاب ها به رطوبت خاک و الگوهای آب و هوایی وابسته است، که عمدتا به دلیل موسم، بارش برف و شرایط جوی موجود در دوره رشد تعیین می شود. رخداد سیلاب ها در فصول مختلف متفاوت میباشد. در شهر های ساحلی شمال جاوه ، با بالا اومدن سطح آب دریا فرسایش زمین بدتر شده است، که موجب ایجاد پدیده Rob میشود، که یک اصطلاح محلی برای این خطر آب و هواشناسی است. از لحاظ فنی، Rob به طغیان رودی اشاره می کند که به طور دائم رخ می دهد در حالی که سیل به طور موقت در یک ناحیه ظاهر می شود، که هر دو از سرریزشدن آب دریا ناشی میشود. در مناطق تحت تاثیر Rob ، بسیاری از مردم بی ثبات زندگی می کنند. ساکنان آنجا بیشتر مایل به حرکت به مناطق امن هستند. با این حال، بسیاری دیگر تصمیم می گیرند که به دلایل مختلف، از جمله محدودیت های مالی، نزدیکی به محل کار و سایر تأثیرات تاریخی و فرهنگی، در همان جا بمانند. با وجود تلاش های آنها جهت سازگاری با مکان زندگیشان، آن ها با خطرات آسیب پذیری مواجه هستند. در رابطه با SLR در نقاط مختلف جهان، مطالعات گسترده ایی صورت گرفته است. به عنوان مثال، نیکولز و میمورا ، برآورد می کنند که سطح دریا تا پایان قرن بیستم به 10-25 سانتی متر افزایش یابد. هوک و همکاران پیش بینی کردند که این افزایش در حدود 18-59 سانتی متر میباشد که با توجه به محل، متفاوت است. به طور کلی، سطح دریا می تواند تا 50 سانتی متر افزایش یابد و حتی تا 100 نیز بالا رود. در اندونزی، در منطقه ساحلی ماکاسار میزان افزایش در سطح دریا می تواند به میزان 8-10 میلی متر در سال برسد. این برآورد با یافته های جیولزاریکا یکی است که پیش بینی می کند که سطح دریا در اطراف سمیرانگ در دهه اول 50 تا 100 سانتی متر و در دهه های بعدی، به میزان بیشتری افزایش میابد. مطالعات اخیر توسط ایسممیونارتی، ساتریادی و ریافای ، نشان می دهند که بر اساس داده های هواشناسی، اطلاعات هواشناسی و ژئوفیزیک اندونزی این میزان به بالاتر از 14.2 میلی متر در طول سال های 1995 تا 2014 میرسد. مطالعات زیادی به تحقیقات در زمینه توسعه سواحل پرداخته است، که منجر به درک بهتر این موارد میشود: میزان تاثیر، ارزیابی میزان خطر و آسیب پذیری ؛ مدیریت، برنامه ریزی و سازگاری پایدار و برنامه ریزی جهت کاهش خطر. شهر های دریایی باید توجه ویژه ای به آگاهی جامعه و مقاومت در برابر خطرات آلودگی آب وهوا به ویژه تغییرات رخ داده، داشته باشند. انسان مدتهاست که در سواحل زندگی میکنند که موجب ایجاد منابع و فرصت های تجاری زیادی شده است، اما همواره سکنی گزیدن آن ها در سواحل موجب مواجه شدن آن ها با خطرات مختلفی میشود. در مناطق ساحلی شهری، طیف گسترده ای از تغییرات اقلیمی و خطرات موثر میتواند رخ دهد که در آن یک تعامل پویا و پیچیده از سیستم های طبیعی و اجتماعی- اقتصادی در شرایط بسیار متنوع رخ می دهد. بنابراین سازگاری با تغییرات اقلیمی، موجب میشود تا افراد به این اطمینان برسند که شهرها را به مکان های مطلوبی برای حفظ زندگی و موقعیت های شغلی خود، تبدیل کنند. برنامه ریزی فضایی یک ابزار مشترک برای کاهش خطرات فاجعه آمیز است، هم چنين در قانون شماره 26/2007 در مورد برنامه ريزي فضايي اندونزي تصريح مي کند که مقابله با فاجعه بايد بخشی از يک برنامه استفاده از اراضی فضايی باشد. طرح ملی فضایی اندونزی شامل دو طرح ساختارهای فضایی و طرح الگوهای فضایی است. طرح ساختار فضایی، سلسله مراتب مراکز خدمات و روابط بین واحدهای مختلف فضایی را تعیین می کند، در حالی که طرح الگوی فضایی، کاربردهای زمین مانند حفاظت، کشت و مناطق مسکونی را تنظیم می کند. در اصل، در میان مسائل دیگر، طرح پلان فضایی باید، در هنگام برنامه ریزی برای طرح کاربری زمین در مناطق ساحلی به مسائل مربوط به آلودگی هواشناسی، به منظورکاهش اثرات منفی بلایا قبل از رخداد، در طول رخداد و پس از وقوع آن، مورد توجه قرار گیرد و شرایط موجود بهبود یابد. استراتژی های برنامه ریزی فضایی می تواند جهت اجتناب از تاثیرات بالقوه مستقیم، انتقال افراد آسیب پذیر به مجل هایی که خطر کمتری داشته باشند، اصلاح طرح های محیطی، برای حفظ مدیریت مناسب فضا، متفاوت باشد. با این حال، مطالعات قبلی نشان می دهد که برنامه های فضایی محلی در اندونزی، این فاکتورها را درعمل در نظر نمی گیرند. مطالعه مولانا و بوچوری در ارزیابی کاربرد فعلی سمیرنگ، گواه ناسازگاری آن با طرح فضایی است. بنابراین، لازم است تا درک شود که تا چه حد، برنامه ریزی فضایی در اندونزی، پتانسیل خطر هیدرو هواشناسی و نحوه بهبود آن پوشش داده میشود. سیستم اطلاعات جغرافیایی ( GIS) به طور گسترده ای برای نقشه برداری و تجزیه و تحلیل ابعاد فضایی مخاطرات، اعمال شده است و به عنوان یک ابزار برای برنامه ریزی و تهیه نقشه های برنامه ریزی طرح کاربری زمین استفاده می شود. GIS در سایر زمینه هایی مانند کاهش مخاطرات فاجعه آمیز، مدیریت جنگل، زیرساخت ها و قرار دادن ابزارها، مدیریت زیست محیطی، برنامه ریزی جهت کاربری زمین و مدیریت ساحلی دخالت دارد. توسعه سیستم های اطلاعات جغرافیایی، توسط دیگر فناوری های جغرافیایی نظیر ارزیابی از راه دور، پشتیبانی میشود و به ابزاری قدرتمند برای کمک بر نظارت بر محیط زیست، نقشه برداری و مدل سازی تبدیل می شود. این مطالعه با هدف دستیابی به دو اصل اساسی است تا قادر به درک مخاطرات فعلی و بالقوه آب و هواشناسی Rob در شهرستانهای ساحلی سمرانگ در شمال جاوه، اندونزی باشیم. چرا که، این ناحیه در برابر Robبسیار آسیب پذیربوده تابه ارزیابی تاثیر دو فرایند؛ نشست و فروپاشی زمین و افزایش سطح دریا، و پیش بینی آسیب پذیری منطقه در برابر این خطرات تا سال 2031 بپردازد. برنامه ریزی فضایی شهر این هشدارهای آب و هواشناسی ناشی از انفجار و سیل را ارزیابی میکند. در ادامه تحقیق، داده ها و روش ها معرفی می شود. سپس نتایج در بخش 3، مباحث در بخش 4 و نتیجه گیری در بخش آخر دنبال می شود.