ترجمه فارسی عنوان مقاله
تهیه نقشه های قتل عام: GIS و ترور دولتی در گواتمال
عنوان انگلیسی
Mapping massacres: GIS and state terror in Guatemala
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
17555 | 2006 | 7 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Geoforum, Volume 37, Issue 1, January 2006, Pages 62–68
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2- روایت مکانی
2-1- نقشه یک
2-2- نقشه دو
2-3-نقشه سه
2-4-نقشه های 4 تا 6
2-5- نقشه هفت
3- نتیجه گیری
کلمات کلیدی
1.مقدمه
2- روایت مکانی
2-1- نقشه یک
2-2- نقشه دو
2-3-نقشه سه
2-4-نقشه های 4 تا 6
2-5- نقشه هفت
3- نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
- گواتمالا - قتل عام
کلمات کلیدی انگلیسی
GIS,Guatemala,Massacres
ترجمه چکیده
این مقاله برای نمایش موقعیت (محل) قتل عام های مرتبط با جنگ داخلی گواتمالا از فناوری GIS (سامانه اطلاعات جغرافیایی) استفاده مینماید. با وجود نقشه های کلی نشان دهنده ابعاد مکانی خشونت در گواتمالا، تنها تعداد کمی از این نقشه بیانگر اطلاعات در سطح بخش هستند و میتوان گفت تقریبا هیچ نقشه ای شامل اطلاعاتی درباره مردم بومی و جغرافیای فیزیکی نمی باشد.
این نقشه ها بخشی از رشته نوظهور GIS حقوق بشر است. به عنوان مثال، طی دو دهه اخیر نقشه ها تبدیل به ابزار توانمندسازی در آمریکای مرکزی و مکان های دیگر شده است و عموما از طریق فناوری GIS تهیه میشوند. گروه های بومی در خیلی کشورها از فناوری GIS استقبال نموده و شروع به استفاده از نقشه ها به عنوان ابزار در جنگ برای زمین، منابع دریایی و همچنین قدرت سیاسی بیشتر خود کرده اند. در مورد قتل عام ها در گواتمالا، با توجه به خشونت های شدید اخیر، نشان دادن محل دقیق رخداد خشونت یک روش اگاهی بخشی به مردم گواتمالایی است. دانستن اسم یک روستا (شهرک) خاص، جایی که قتل عام اتفاق افتاده است، به طور بالقوه منجر به آگاهی مکان و مردم می شود به اینکه تنها بدانند در حومه شهر خشونت رخ داده است.
ترجمه مقدمه
در طول نیمه دوم قرن 20، گواتمالا شاهد خشونت و هرج و مرج بوده است. آمار وحشتناک است: 200000 نفر کشته و ناپدید شده اند، 150000 گواتمالایی به خارج از کشور گریخته و پناهجو شده اند، 5/1 میلیون نفر در داخل آواره شده و از خشونت فراری اند، تعداد بیشماری یتیم و بیوه شده اند، زخم های فراموش نشدنی وحشت عمیقاً در ذهن قربانیان و جنایتکاران شکل گرفت است. در حالی که جنگ رسما در سال 1996 تحت یک توافقنامه صلح سازمان ملل پایان یافت، با توجه به اینکه تعداد کمی از جنایتکاران به دادگاه کشیده شده اند، هنوز زود است که بگوییم پرونده خشونت گواتمالا به طور کامل بسته شده است. در میان بعضی بخش های جامعه گواتمالا، هنوز انکار و رد رخدادهای خشن پیشین وجود دارد. بنابراین، نیاز شدیدی به موشکافی و توضیح گذشته از طریق ابزارهایی از جمله تهیه نقشه رخداد های خشن هست. نمایش داد های مکانی و زمانی از طریق نقشه ها یک ویژگی مهم رویکرد ما است. حتی اطلاعاتی که به راحتی بدون نقشه قابل فهم باشند، وقتی به صورت مکانی (فضایی) به تصویر کشیده میشوند معنای جدیدی پیدا می کنند. این یکی از معدود ویژگیهای پیوند دهنده میان جغرافیدان ها است، یک رشته آنقدر متنوع و گسترده است که بعضی اوقات به نظر می رسد مشترکات کمی بین گروه های مختلف تخصصی ما موجود است. این نیاز اساسی برای نقشه کردن داده ها و سایر اطلاعات به صورت دقیق توسط Sauer شرح داده شده است:
ابتدایی ترین و اصلیترین ویژگی (یک جغرافیدان) دوست داشتن نقشه ها و تفکر توسط آنهاست. ما بدون اتاق آنها در کلاس ، در پژوهش ، در میدان و ... دست خالی هستیم. نقشه محدودیت های ما را میشکند، غدد ما را تحریک می کند، تصورات ما را هم زده و زبان هایمان را شل می کند. نقشه در مورد موانع زبان سخن میگوید، بعضی اوقات از آن بعنوان زبان جغرافیایی یاد میشود. انتقال ایده ها از طریق نقشه برای ما به عنوان یک حرفه و اشتیاق مشترک شناخته میشود(, Sauer1956).
در واقع نقشه ها زبان رشته ما هستند. آنها اغلب جغرافیا را از رشته های مشابه ، مانند مردم شناسی تفکیک می کنند. چند بار شده است که ما به عنوان جغرافیدان از عدم وجود نقشه در انتشارات نوشته شده توسط غیر جغرافیدانان ابراز تاسف کرده ایم؟
حتی اطلاعاتی که به خوبی شناخته شده و عموماً قابل فهم است می توانند هنگام نمایش مکانی (فضایی) معنای جدیدی به دست آورند. این مورد در راتباط با موضوع این مقاله یعنی صحنه های قتل عام در گواتمالا است. در مورد جنگ داخلی گواتمالا و تلفات انسانی این خشونت ها مطالعات بیشماری وجود داشته و کتاب هایی نوشته شده است. مردم شناسان در صدر تحقیقاتی قرار گرفته اند که تأثیر جنگ داخلی بر جمعیت بومی در ارتفاعات غربی را بررسی می کند (Carlsen, 1997; Carmack, 1988; Manz, 1988; Lovell, 1990,1991, 1992, 2000; Smith, 1990; Perera, 1993; Stoll,1993; Falla, 1992, 2001; Schirmer, 1998). مطالعات کمتری به طور مستقیم روی تغییرات کشاورزی تمرکز کرده اند (Annis,1987; Watanabe, 1992). با این حال، نقشه های کمی برای نمایش مکانی این داده های ناراحت کننده تولید شده است. نقشه های موجود در انتشارات دیوید استول با نام "بین دو ارتش" یکی از معدود تلاش ها در نشان دادن مکان دقیقاً قتل عام ها است (Stoll, 1993). هیچ رازی وجود ندارد که بیشتر قتل عام ها در کجا رخ داده اند - ارتفاعات غربی، منطقه ای که تحت سلطه سرخپوستان بومی مایا است. هر کسی که تحقیقاتی را انجام داده یا انتشارات اخیر درباره گواتمالا را خوانده است، به طور کلی متوجه میشود که به طور کلی خشونت در کجا رخ داده است. باز هم به طور کلی دانستنمحل رخداد خشونت کافی نیست. اگر نتوانیم چنین اطلاعاتی را دقیقا به صورت مکانی نمایش دهیم، نمی توانیم دقیقا بفهمیم که این وقایع کجا و به چه دلیل خاصی رخ داده است. قتل عام ها رخدادهای تصادفی در گواتمالا نبودند. درعوض، آنها در منظرهای فرهنگی کاملاً مشخصی اتفاق افتادند (Lovell, 1992, 2000;Stoll, 1993). با استفاده از برخی فناوریهای سیستم اطلاعات جغرافیایی، روابط بین قومیت، مکان (موقعیت)، محیط فیزیکی و خشونت بسیار واضح تر می شود.
نگاشت این وقایع غم انگیز بسیار مهم است، زیرا این نقشه ها همچنین به عنوان نوع دیگری از یادبود قربانیان و خانواده های آنها تلقی میشوند. بسیاری از گواتمالایی ها هنوز باید با خشونت گذشته دست و پنجه نرم کنند (مواجه شوند). نقشه ها، بیش از کلمات می توانند با ارائه یک تصویر ذهنی از یک مکان و رخداد در ذهن بینندگان در ساختارشکنیهای خشونت آمیز عمل کنند. از نظر فرهنگی، بومی روستایی گواتمالا به شدت دور از فضای شهری لادینو گواتمالا (عمدتا شهر گواتمالا) باقی مانده است. من صحبت های زیادی با گواتمالکوهای شهری داشته ام که در آن ابراز بی اعتقادی نسبت به میزان خشونت دهه 1980 و اوایل دهه 1990 می کنند. آنها اغلب ادعا می كنند كه داستان های مربوط به جنگ تبلیغاتی است كه توسط دانشگاهیان خارجی یا فعالان بومی مانند ریگوبرتو منچو تولید می شود. نمایش اینکه دقیقاً کجا اقدامات خشونت آمیز صورت گرفته یکی از راه های آموزش مردم گواتمالا در مورد خشونت های وحشتناک گذشته است. دانستن نام یک شهر خاص که در آن قتل عام رخ داده است و نه اینکه فقط از خشونت در حومه شهر آگاه شوید.، به طور بالقوه منجر به درک مکان و مردم می شود، در حالی که نقشه های عمومی تر دیگری نیز منتشر شده است که ابعاد خشونت در گواتمالا را نشان می دهد ، تعداد کمی از نقشه های دیگر این اطلاعات را در سطح بخش به تصویر می کشند و همچنین هیچ اطلاعاتی در مورد جمعیت بومی و جغرافیای فیزیکی را شامل نمیشود. در دو دهه گذشته، نقشه ها به ابزاری برای توانمندسازی در آمریکای مرکزی و مکان های دیگر تبدیل شده اند. گروه های بومی شروع به استفاده از نقشه ها به عنوان ابزاری در مبارزه برای زمین، منابع دریایی و همچنین استقلال سیاسی بیشتر کرده اند. به عنوان مثال، گروه های حقوق بومی مانند Nands Lands (به همراه انجمن نشنال جئوگرافیک) اخیراً نقشه ای در مقیاس بزرگ را منتشر کردند که نشان دهنده قلمرو بومی در مکزیکوی جنوبی و آمریکای مرکزی است (‘‘Pueblas Indigenas y Ecosystem Naturales en Central America y el sur de Mexicco,’’ 2002). همچنین، جغرافیدان بزرگ، بارنی نیتشمان، نقش کلیدی در تولید و انتشار اطلس مایا براساس نگاشت قوم نگاری در بین سرخپوستان مایا در بلیتز ایفا کرد (Maya Atlas, 2002). نیتشمان یکی از پیشگامان در مورد نقشه برداری مشارکتی در آمریکای مرکزی بود و کار خود را در بین سرخپوستان مسکیتو در نیکاراگوئه ساحلی آغاز کرد. علاوه بر این پروژه ها، تحقیقات نقشه برداری مشارکتی در دهه گذشته به یک زمینه تحقیقاتی محبوب تر در زمینه جغرافیا تبدیل شده است. به عنوان مثال، شماره اخیر سازمان بشری، ویرایش شده توسط Herlihy و Knapp ، به "نقشه های، توسط و برای مردمان آمریکای لاتین" اختصاص یافته است (جلد 62 ، شماره 4). در حالی که این مقاله قصد ندارد نقشه برداری مشارکتی را مشابه عنوان فوق الذکر (شرکت کنندگان در نقشه برداری سال ها قبل صدایشان خاموش شد) انجام دهد، اما تحت یک ژانر مشابه و با هدفی خاص قرار میگیرد.
عدم اذعان به خشونت گذشته، نشان می دهد كه از نظر سیاسی و فرهنگی، گواتمالا نتوانسته است كاملا از دیكتاتوری تحت سلطه نظامیان به دموكراسی آزاد تبدیل شود. قتل های با انگیزه سیاسی و "ناپدید شدن" همچنان در سراسر گواتمالا رخ می دهند، البته نه در همان سطح در زمان اوج خشونت در اوایل دهه 1980.
شبه نظامیان یا گشت های مدنی تحت کنترل دولت سابق که مرتکب اعمال خشونت آمیز بسیاری علیه هموطنان (هم روستاییان) خود شدند، همچنان در روستاهای گواتمالا دارای قدرت هستند. در نتیجه این تنش و سرکوب مداوم، خانواده های قربانی هنوز قادر به بازپس گیری بقایای بستگان مقتول خود در اکثر مناطق قتل عام نیستند. مردم شناسان پزشکی قانونی که تا به امروز معدود تلاش های بازدارنده ای انجام داده اند، از سوی نیروهای شبه نظامی تهدید به مرگ شده اند. بنابراین ، یکی از انگیزه های اصلی این مقاله کمک به نشان دادن افرادی است که به جایی که این ترورها رخ داده است اعتقاد ندارند. این یک گام مهم برای انسان سازی جنگ در میان کسانی است که مستقیماً تحت تأثیر خشونت آن قرار نگرفته اند. همچنین امید می رود که این اطلاعات به شواهد و داده هایی کمک کند که ممکن است روزی عاملان این خشونت به چنگ عدالت بیاندازد. وحشتی که گواتمالایی های روستایی، به ویژه سرخپوستان مایا تجربه کردند، بسیار بزرگ بود و نباید بدون تحقیق و مجازات افراد خاطی باشد: بیش از 400 روستا توسط ارتش تحت استراتژی زمین سوخته ویران شده اند، 200000 کشته و ناپدید شدند، 150،000 گواتمالایی به خارج از کشور خود پناهجو شدند، 1.5 میلیون آواره داخلی گواتمالا هستند که از خشونت فرار می کنند، یتیمان و بیوه ها بی شمار، همچنین زخم های فراموش نشدنی وحشت که عمیقاً در ذهن قربانیان و جنایتکاران نشسته است (Manz, 1988; Smith, 1988; Falla, 1992; Wilson,1998; REMHI, 1998; Ball et al., 1999; Jonas, 2000). داده های موجود در این نقشه ها توسط دو انتشارات تهیه شده است: سازمان ملل متحد با حمایت مالی از گواتمالا: Memoria del Silencio، و دفتر گواتمالایی اسقف اعظم گواتمالا: Nunca Mas ، اگرچه این انتشارات دارای جهت گیری مکانی نیستند، اما اغلب جزئیات فجیع راجع به خشونت های گذشته را ارائه می کنند.
نقشه برداری از این اطلاعات در معرض مشکلات خاصی است. نقشه برداری قتل عام ها می تواند با استفاده از نمادهای نقطه یا سایه زنی مناطق چندضلعی انجام شود. هر دو روش مشکل ساز هستند. هنگام استفاده از نمادهای نقطه ، تعیین همه قتل عام های شناخته شده دشوار است. این امر به این دلیل است که منابع داده ممکن است فقط منطقه یا شهرداری را که در آن قتل عام رخ داده لیست کنند. علاوه بر این، تعیین مکانهایی که در آن قتل عام ها انجام می شود اغلب دشوار است- نام این مکان فقط می تواند به صورت محلی شناخته شود، یا ممکن است برای نمایش در بیشتر نقشه های دیجیتالی یا کاغذی بسیار کوچک باشد. در موارد اندکی ممکن است نام مکان پس از قتل عام از منظره ناپدید شود، و ممکن است در نقشه های معاصر نشان داده نشود.
برعکس، بیشتر منابع داده بخش و شهرداری را لیست می کنند، یا آنها می توانند بر اساس زمینه های داده دیگر به صورت متقابل ارجاع داده شوند و تهیه نقشه های چند ضلعی سایه دار که قتل عام های شهرداری را نشان میدهد بسیار ساده تر کند. نقشه های چند ضلعی سایه دار می تواند گمراه کننده باشد زیرا آنها حاکی از توزیع همگن در سراسر چند ضلعی هستند ، که قطعاً در مورد قتل عام های گواتمالا اینگونه نیست.
در اینجا، تصمیم گیری استفاده از کدام روش مبتنی بر مقیاس بازنمایی و هدف نقشه است.
نقشه هایی که تمام گواتمالا را نشان می دهند یا نقشه هایی که به دنبال رابطه ویژگی های فیزیکی (ارتفاع) هستند، برای مکان یابی قتل عام ها با استفاده از نقاط مناسب تر هستند. نقشه هایی که قتل عام ها را در سطح شهرداری نشان می دهند بهتر است با چند ضلعی های سایه دار نشان داده شوند، زیرا آنها فقط دنبال نشان دادن توزیع منطقه ای عمومی قتل عام ها در یک بخش خاص هستند.