دانلود مقاله ISI انگلیسی شماره 107433
ترجمه فارسی عنوان مقاله

دفاع از استراتژی تایید انتخابی

عنوان انگلیسی
Defending the selective confirmation strategy
کد مقاله سال انتشار تعداد صفحات مقاله انگلیسی
107433 2017 10 صفحه PDF
منبع

Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)

Journal : Studies in History and Philosophy of Science Part A, Volume 64, August 2017, Pages 1-10

ترجمه کلمات کلیدی
واقع گرایی علمی، واقع گرایی انتخابی، متا اکسایش مضر، معرفت شناسی اجتماعی،
کلمات کلیدی انگلیسی
Scientific realism; Selective realism; Pessimistic meta-induction; Social epistemology;
ترجمه چکیده
امروزه بسیاری از واقع گرایان علمی به هیچ وجه اهداف تعهد خود را نسبت به مؤلفه های خاصی از یک نظریه موفق ندارند و در نتیجه تلاش می کنند تا واقع گرایی را با تاریخ تغییر نظریه سازگار سازند. کایل استنفورد این حرکت را به وسیله واقعگرایان، استراتژی تایید انتخابی را مطرح می کند و در برابر برنامه کاربردی معاصر و قابل اطمینان خود، چالش هایی را به وجود می آورد. در این مقاله، من به طور انتقادی از استدلال استقبال محققان استنفورد می پردازم که بر اساس شکست های دانشمندان گذشته برای شناسایی جزء تایید شده از نظریه های معاصر است. من استدلال می کنم که توانایی ما در ایجاد چنین شناسایی باید بر اساس عملکرد جامعه علمی به طور کلی و نه به عنوان دانشمندان فردی مورد ارزیابی قرار گیرد و چالش استنفورد نتواند باعث نگرانی جدی شود، زیرا تنها بر قضاوت دانشمندان فردی تمرکز دارد یا قبل از اینکه جامعه علمی به توافق برسد یا در مورد ارزش موقعیت به عنوان یک منبع برای تحقیقات بیشتر به جای وضعیت تایید شده آن، ساخته شده است.
پیش نمایش مقاله
پیش نمایش مقاله  دفاع از استراتژی تایید انتخابی

چکیده انگلیسی

Most scientific realists today in one way or another confine the object of their commitment to certain components of a successful theory and thereby seek to make realism compatible with the history of theory change. Kyle Stanford calls this move by realists the strategy of selective confirmation and raises a challenge against its contemporary, reliable applicability. In this paper, I critically examine Stanford's inductive argument that is based on past scientists' failures to identify the confirmed components of their contemporary theories. I argue that our ability to make such identification should be evaluated based on the performance of the scientific community as a whole rather than that of individual scientists and that Stanford's challenge fails to raise a serious concern because it focuses solely on individual scientists' judgments, which are either made before the scientific community has reached a consensus or about the value of the posit as a locus for further research rather than its confirmed status.