ترجمه فارسی عنوان مقاله
مقایسه مبتنی بر بهره وری صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر تحت بازدارنده های نظارتی
عنوان انگلیسی
A utility-based comparison of pension funds and life insurance companies under regulatory constraints
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
24329 | 2011 | 10 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Insurance: Mathematics and Economics, Volume 49, Issue 1, July 2011, Pages 1–10
فهرست مطالب ترجمه فارسی
اطلاعات مقاله
چکیده
کلمات مهم
1.مقدمه
جدول 1: میزان کلی صندوق های تحت مدیریت منطقه؛ مجموع در میلیارد USD برای 2006
جدول 2: تفاوت های بین صندوق بازنشستگی و شرکت های بیمه
2.مشخصات قرارداد
جدول 3: تخصیص سرمایه توسط منطقه
2.1.موعد پرداخت در صورت عدم پرداخت پیش از موعد
2.1.1.سود معین صندوق بازنشستگی
جدول 4: ساختار سرمایه اولیه شرکت بیمه عمر
2.1.2.شرکت بیمه عمر
2.2.تدوین عدم پرداخت پیش از موقع
3.بررسی قرارداد عادلانه
3.1.تجزیه و تحلیل تئوری وار
3.2.تصویرسازی عددی
جدول 5: تاثیرات ŋ و برای مولفه های مختلف بازپرداخت
4.بررسی رفاه
4.1.بررسی سررسید، نمونه (1)
جدول 6: سطوح بهره وری و تخصیص دارایی بهینه
4.2.محدودیت احتمالی کسری بودجه در سررسید، نمونه (2)
جدول 7. حداکثر خطر پذیری سهام θ ̃
جدول 8: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس محدودیت عدم پرداخت در سررسید
جدول 9: حداکثر خطرپذیری سهام θ^*
4.3.محدودیت عدم پرداخت پیش از موعد، نمونه (3)
جدول 10: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس مدت محدودیت عدم پرداخت
جدول 11: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس مدت محدودیت عدم پرداخت
5.نتیجه گیری
ضمیمه. ارزش بازاری اولیه
چکیده
کلمات مهم
1.مقدمه
جدول 1: میزان کلی صندوق های تحت مدیریت منطقه؛ مجموع در میلیارد USD برای 2006
جدول 2: تفاوت های بین صندوق بازنشستگی و شرکت های بیمه
2.مشخصات قرارداد
جدول 3: تخصیص سرمایه توسط منطقه
2.1.موعد پرداخت در صورت عدم پرداخت پیش از موعد
2.1.1.سود معین صندوق بازنشستگی
جدول 4: ساختار سرمایه اولیه شرکت بیمه عمر
2.1.2.شرکت بیمه عمر
2.2.تدوین عدم پرداخت پیش از موقع
3.بررسی قرارداد عادلانه
3.1.تجزیه و تحلیل تئوری وار
3.2.تصویرسازی عددی
جدول 5: تاثیرات ŋ و برای مولفه های مختلف بازپرداخت
4.بررسی رفاه
4.1.بررسی سررسید، نمونه (1)
جدول 6: سطوح بهره وری و تخصیص دارایی بهینه
4.2.محدودیت احتمالی کسری بودجه در سررسید، نمونه (2)
جدول 7. حداکثر خطر پذیری سهام θ ̃
جدول 8: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس محدودیت عدم پرداخت در سررسید
جدول 9: حداکثر خطرپذیری سهام θ^*
4.3.محدودیت عدم پرداخت پیش از موعد، نمونه (3)
جدول 10: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس مدت محدودیت عدم پرداخت
جدول 11: سطوح بهره وری و تخصیص بهینه سرمایه براساس مدت محدودیت عدم پرداخت
5.نتیجه گیری
ضمیمه. ارزش بازاری اولیه
ترجمه کلمات کلیدی
- برنامه های بازنشستگی - مقرری - گزینه های مانع - رویکرد ادعای مشروط - معادل قطعیت
کلمات کلیدی انگلیسی
Pension plans, Annuities,Barrier options, Contingent claim approach,Certainty equivalents
ترجمه چکیده
این مقاله دو نوع ارائه دهنده مقرری سالانه یعنی سود معین صندوق بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر را مقایسه می کند. یکی از تفاوت های مهم این است که درحالی که خطر احتمالی باقی مانده درمورد شرکت های بیمه عمر توسط سهامداران خارجی ایجاد می شود در صندوق های بازنشستگی مجتمعا توسط ذینفعان و سهامداران حامی ایجاد می شود. ابتدا، این مقاله روش ادعای احتمالی را به منظور ارزیابی توازن بازده احتمالی خطر برای مستمری بگیران اعمال می کند. بدین دلیل، تفاوت های موجود در مشخصات قرارداد و نظام های نظارتی را در نظر می گیریم. دوم، تجزیه و تحلیل رفاه به منظور بررسی این موضوع انجام می شود که آیا مصرف کننده ای که دارای قدرت بهره وری است اگر برنامه سود معین و یا قرارداد مستمری تمام عمر را در دوره طرح معین اعانه انتخاب کند بهره وری سود را تجربه می کند. ما بیان کردیم که مقررات می تواند به منظور حمایت از سطح میدان بازی درمیان موسسات مالی مختلف طراحی شود
ترجمه مقدمه
عرضه کنندگان مهم مقرری سالانه عبارتند از سود معین صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر. این سازمان ها در کنار دولت برای تنظیم بهره وری ذخایر عایدی کهن سالی سازمان های مهمی هستند. جدول 1 براساس داده های OECD اهمیت صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر را با میزان دارایی های تحت مدیریت برای آمریکای شمالی، قاره اروپا و انگلستان نشان می دهد. درحالی که به نظر می رسد شرکت های بیمه عمر موجود در قاره اروپا و انگلستان مهم تر باشند صندوق های بازنشستگی موجود در آمریکای شمالی بر شرکت های بیمه عمر تسلط دارند.
همانطور که در جدول 2 نشان داده شده است اگرچه محصولات مشابه ارائه می دهند بین صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر نیز تفاوت های سازمانی متمایزی وجود دارد. معمولا صندوق های بازنشستگی فرم سازمان های غیرانتفاعی و یا اتحادیه های کلان را می گیرند. سود معین مستمری پس از بازنشستگی براساس سالها خدمات، حقوق و نرخ اقلام تعهدی خاص عایدی بلند مدت ارائه می دهد؛ بادی (1990) را ببینید. متعلقات بازنشستگی به طور خودکار در طرح نهایی سود معین عواید برای حقوق افراد ارائه می شود. این فرمول نه تنها حمایت از تورم پیش از بازنشستگی را به شرکت کننده ارائه می دهد بلکه می تواند هزینه های بیشتری را برای کارفرما ارائه دهد. بنابراین، این روزها طرح های متداول حرفه ای نیز رایج است. ممکن است متعلقات بازنشستگی در طرح متداول حرفه ای برای تورم و یا دستمزدها شاخص گذاری شود؛ بیکر و ولار (2007). با این حال، این شاخص گذاری اغلب مشروط بر نسبت تامین بودجه صندوق بازنشستگی است؛ برودرز و چن (2010) را ببینید. در این مقاله به طور مشروط بر طرح های سود معین ارائه شده تمرکز می کنیم. بخشی از حقوق و مزایای حرفه کارکنان براساس مشاغل آنها به صندوق بازنشستگی که دارایی ها و بدهی ها را کنترل می کند کمک می کند. اغلب بازنشستگی به لحاظ قانونی مستقل از حامی شرکت است. مازاد تجاری موجود (تفاوت بین بدهی ها و دارایی های صندوق بازنشستگی) را می توان به عنوان سهام صندوق بازنشستگی در نظر گرفت. این فرایند مانند بافر ریسک عمل می کند. ریسک باقی مانده تا حدودی از طریق ویژگی شاخص گذاری شرطی و این حقیقت توسط خود ذینفعان به وجود می آید که اگر صندوق بازنشستگی به شدت فاقد بودجه کافی باشد ممکن است منافع انباشته کاهش یابد. شرکت کنندگان آتی در پیوستاری از تولیدات متداخل نیز در به اشتراک گذاری ریسک شرکت کردند؛ برای مثال گولیر (2008) را ببینید. ممکن است تازه واردین به صندوق بازنشستگی با ضررها (و یا سودهایی) که در گذشته پدید آمده است مواجه شوند. اغلب شرکت پشت صندوق بازنشستگی به طور صریح و یا ضمنی درگیر به اشتراک گذاری ریسک است. به عنوان مثال، کمک به صندوق بازنشستگی درصورت کسری بودجه ( و یا در صورت بودجه مازاد) می تواند افزایش (و یا کاهش) یابد. ریسک باقی مانده در نمونه صندوق های تضمین حقوق بازنشستگی مانند شرکت تضمین مزایای حقوق بازنشستگی در ایالات متحده و یا صندوق حمایت از حقوق بازنشستگی در انگلستان نیز توسط این سازمان ها پوشش داده می شود. به طور خاص، اگر شرکت غفلت ورزد حقوق بازنشستگی با این طرح های تضمینی حمایت می شود؛ برای مثال بادی و مرتون (1993) را ببینید. هیئت مدیره صندوق بازنشستگی به طور خاص از نمایندگان کارفرمایان و کارکنان تشکیل شده است. هیئت مدیره درمورد تخصیص سرمایه، میزان مشارکت و سیاست شاخص گذاری تصمیم می گیرد. ذینفعان می توانند از طریق انتخاب اعضای هیئت مدیره دارای نوعی تاثیر باشند.
معمولا (موسسه) شرکت های بیمه عمر غیرانتفاعی در فرم الحاقی نیز مقرری سالیانه ارائه می دهند. مستمری تمام عمر یک قرارداد مالی در قالب محصول بیمه ای است که شرکت بیمه عمر باتوجه به آن در آینده درعوض پرداخت یکجا بلاواسطه مجموعه ای از پرداخت ها را برای خریدار ایجاد می کند. جریان پرداخت تا زمان تاریخ مرگ مستمری بگیر همچنان ادامه می یابد. درصورتی که سرمایه گذاری های اصولی بازده مناسب ارائه دهند ممکن است مقرری سالیانه با پاداش های سالیانه افزایش یابد یک ویژگی که « غیرانتفاعی» نامیده می شود؛ برای مثال بالوتا و همکاران (2006) و کلینگ و همکاران (2007 a,b) را ببینید. سیاست گذاران تا حد معینی در صروت شرکت بیمه عمر شریک می شوند. اکنون، سهامداران حقوق صاحبان سهام را ارائه می دهند و ریسک باقی مانده را قبول می کنند. برای مثال بازده منفی بر دارایی های شرکت بیمه و یا ضرر پذیره نویسی توسط سهامداران جذب می شود. از سوی دیگر، اگر عملکرد بالاتر از حد متوسط باشد سهامداران سزاوار شرکت در مازاد تجاری هستند. با این حال، سهامداران دارای مسئولیت محدود هستند. سهامداران در صورت نکول چیزی بیش از سرمایه گذاری اولیه خود از دست نمی دهند. سهامداران با مالک شدن درمورد سیاست سرمایه گذاری، حق بیمه، سیاست باسود و ساختار سرمایه تصمیم می گیرند. مصرف کنندگان در این رابطه هیچ چیزی نمی گویند.
علاوه براین، در سیاست سرمایه گذاری بین صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر تفاوت های قابل توجهی وجود دارد. به طور متوسط صندوق های بازنشستگی در مقایسه با شرکت های بیمه عمر ریسک بیشتر عدم مطابقت را اعمال می کنند. معمولا اگر پروفایل ریسک دارایی ها بسیار متفاوت از پروفایل ریسک بدهی ها باشد ریسک عدم تطبیق رخ می دهد. این فرایند در جدول 3 نشان داده شده است. صندوق های بازنشستگی موجود در ایالات متحده، قاره اروپا و انگلستان به شدت در سهام متعارفی سرمایه گذاری می کنند. شرکت های بیمه بیشتر بر تطبیق سرمایه و بدهی تمرکز می کنند و دارایی های درآمد ثابت را ترجیح می دهند. احتمالا این تفاوت در استراتژی سرمایه با تفاوت های موجود در اولویت های ریسک که در روش های نظارتی واگرا نیز ظاهر می شود بهتر توضیح داده می شود.
صندوق های بازنشستگی و شرکت های بیمه به منظور ایجاد پرداخت های سالیانه به طور کلی در معرض به اصطلاح الزامات کامل تامین مالی هستند. این فرایند بدین معنی است که مقداری دارایی ها در تمام زمان ها باید حداقل با مقدار بدهی ها برابر باشد. علاوه براین، قانونگذاری اروپایی مستلزم حاشیه سود جزئی است، یعنی نسبت تامین بودجه همواره باید متجاوز از 105% باشد. برخی کشورها مانند هلند به صراحت می گویند که صندوق های بازنشستگی باید صندوق های نظارتی اضافی را حفظ کنند تا بتوانند انحرافات کوتاه مدت را در نسبت تامین بودجه حفظ کنند. مازاد مورد نیاز معمولا تابعی از میزان ریسک عدم تطبیق بین دارایی ها و بدهی ها است. ریسک بالا عدم تطابق مستلزم مازاد تجاری عمده ای است و مازاد تجاری در صورت تطبیق سرمایه – بدهی می تواند تا یک مقدار حداقل حفظ شود. شرکت های بیمه عمر نیز مستلزم حفظ سرمایه کافی هستند. با این حال، در حال حاضر حاشیه عدم اعتبار مورد نیاز به عدم تطابق بدهی سرمایه بستگی ندارد. این فرایند در آینده معیار «قدرت پرداخت بدهی II» را برای شرکت های بیمهتغییر می دهد.
با این وجود، مقررات بازنشستگی سختگیرانه نیست. برای مثال، سطح اطمینان 97.5% برای صندوق های بازنشستگی هلندی به طور قابل توجهی از سطح اطمینان 99.5% در «قدرت پرداخت بدهی II» کمتر است. علاوه براین، برخی کشورها به منظور بازگرداندن تامین بودجه کافی دوره بهبودی قابل توجهی را برای صندوق های بازنشستگی فراهم می کنند؛ برودرز و چن (2010) را ببینید. از طرف دیگر نظارت بیمه ای سختگیرانه تر است. اگر نسبت قدرت پرداخت بدهی (قابل دسترس در سطح مورد نیاز قدرت پرداخت بدهی) ناکافی باشد مقامات نظارتی فورا واکنش نشان می دهند و درصورتی که هیچگونه احیایی در کوتاه مدت وجود نداشته باشد شرکت بیمه عمر تسویه می کند. به این ترتیب، مصرف کنندگان نسبتا مطمئن هستند که در تسویه ضرر قابل توجهی نمی کنند. ممکن است تفاوت در مقررات با ابزار اضافی سیاست ازقبیل توانایی آنها برای افزایش مشارکت های آتی و در صورت لزوم تقلیل شاخص گذاری حقوق بازنشستگی که صندوق بازنشستگی داراست توجیه شود. به عنوان یک قاعده کلی، درنتیجه این انعطاف پذیری باید تفاوت های موجود در سطوح اعتماد و دوره های بهبودی را کم و بیش منعکس کند.
در حال حاضر مقالات متعددی وجود دارد که شباهت ها و تفاوت های بین صندوق بازنشستگی و شرکت های بیمه عمر را مورد بحث قرار می دهد. برای مثال، بلیک (1999) شباهت های بلند مدت بدهی ها و اهداف سرمایه گذاری را مطرح کرد. صندوق بازنشستگی بدون سود تامین بودجه در بازار رقابتی را جذب نمی کند اما در صدد برآورده ساختن تعهدات بازنشستگی با حداقل هزینه برای حامی طرح کلی است. معمولا، شرکت های بیمه عمر باید تامین بودجه در بازار رقابتی را افزایش دهند و به معنای دقیق کلمه دارای هزینه های اضافی در فرم مخارج بازاریابی باشند. آنها به اصطلاح در «کسب و کار توسعه یافته» هستند به طوری که تلاش می کنند براساس دارایی ها و هزینه های تامین بودجه و پذیره نویسی ریسک های بیمه ای توسعه کسب کنند.
دیویس (2002) با تمرکز بر استراتژی های سرمایه گذاری هر دو سازمان تفاوت های متمایز موجود در ریسک های پیش روی آنها را توضیح داد. بدهی های صندوق بازنشستگی معمولا از بدهی های شرکت های بیمه عمر ناپایدارتر هستند. سود معین بدهی های مستمری در طول مرحله تجمع با رشد دستمزد در ارتباط است و اغلب پس از بازنشستگی با تورم در ارتباط است. این تفاوت ها در استراتژی بسیار عمیق سرمایه گذاری منعکس می شوند. صندوق های بازنشستگی طرفدار فرصت های واقعی سرمایه گذاری هستند که با توسعه بدهی ها هم راستا است. اغلب، سهام و دارایی غیرمنقول بهترین گزینه سرمایه گذاری برای آن در نظر گرفته می شود. اغلب شرکت های بیمه اوراق قرضه را ترجیح می دهند به طوری که گزینه بازخرید اولیه به طور قابل توجهی می تواند مدت دوام بدهی ها را کاهش دهد. دیویس (2002) علاوه بر سیاست های واگرایی سرمایه گذاری نیز می گوید که برای نظام های نظارتی مختلف دلایل کافی وجود دارد. درحالی که شرکت های بیمه عمر که در بازار رقابتی عمل می کنند باید به شدت تحت نظارت قرار گیرند صندوق سرمایه گذاری با نیاز مبرم به بازده سرمایه گذاری واقعی مستلزم انعطاف پذیری بیشتری از جانب دارایی است.
مقاله فعلی اولین مقاله ای است که از دو سازمان موجود بررسی تحلیلی ارائه می دهد. این مقاله به دو روش به منابع موجود اضافه می شود. ابتدا، قرارداد مالی ارائه شده توسط دو سازمان را مشخص می کنیم. با درنظرگرفتن صریح ریسک نکول روش ادعای احتمالی را برای ارزیابی این قراردادها به کار می بریم. در حال حاضر می توانیم با بررسی ترکیب های عادلانه پارامترهای قرارداد به خصوص میزان مشارکت عادلانه که مقاطعه کاران با آن اجازه دارند در مازاد تجاری موسسات شرکت کنند تفاوت های بین این دو سازمان را مشاهده کنیم. این بخش تجزیه و تحلیل مبتنی بر ارزیابی ریسک خنثی قراردادهای موجود است. دوم، در جهانی فیزیکی پژوهش می کنیم که مفروضات مستمری بگیر براساس آن صندوق بازنشستگی را بر بیمه عمر بیمه گر ترجیح می دهد. از طریق طرح اعانه مشخص موجود در مدل قرارداد اضافی برای غنی سازی این مقایسه را ترکیب می کنیم. برای درک این موضوع که آیا برنامه سود مشخص و یا مستمری تمام عمر منجر به برخی مزایای کسب سود می شود سه نمونه منسجم زیر را بررسی می کنیم: (1) هرگونه مقررات نظارتی را نادیده می گیریم، (2) با توجه به حداکثر احتمال کسری در موعد پرداخت یک محدودیت نظارتی اضافه می کنیم، (3) فرض می کنیم که مقررات مقدار بیشینه ای را بر احتمال عدم پرداخت پیش از موعد اعمال می کند. در میان چیزهای دیگر، بیان می کنیم که مقررات صندوق بازنشستگی براساس این فرضیه که حامی صندوق بازنشستگی می خواهد هزینه خطرات نزولی را تقبل کند در مقایسه با مقررات شرکت ای بیمه عمر سخت گیر نیست. برای انجام چنین کاری می گوییم که مقررات را می توان برای حمایت سطح میدان بازی درمیان موسسات مالی مختلف طراحی کرد.
ادامه این مقاله به شرح زیر سازماندهی می شود. بخش 2 قراردادهای ارائه شده توسط صندوق های بازنشستگی شرکت های بیمه عمر را ارائه می دهد. بخش 3 ارزیابی قراردادها، بازبینی تجزیه و تحلیل قراردادهای منصفانه با برخی تصاویر نتایج عددی را مورد بررسی قرار می دهد. بخش 4 تجزیه و تحلیل رفاه را برای درک این موضوع انجام می دهد که خریداران مستمری سالانه کدام سازمان ها را ترجیح می دهند و اینکه آیا سودهای بهره وری با انتخاب برنامه سود معین وجود دارند. بخش 5 نتیجه گیری این مقاله است.