ترجمه فارسی عنوان مقاله
سازگاری بهینه در شهرها
عنوان انگلیسی
Optimal adaptation in cities
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
87895 | 2018 | 23 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Land Use Policy, Volume 73, April 2018, Pages 147-169
ترجمه کلمات کلیدی
انطباق، استفاده از زمین، تعادل عمومی فضایی، سرمایه گذاری عمومی نقل مکان اقتصاد شهری،
کلمات کلیدی انگلیسی
Adaptation; Land use; Spatial general equilibrium; Public investment; Relocation; Urban economy;
ترجمه چکیده
با توجه به آسیب پذیری و نقش ویژه آنها به عنوان یک مرکز فعالیت های اقتصادی، شهرها به ویژه در زمینه سازگاری با رویدادهای نامطلوب از کیفیت زمین، به ویژه مهم هستند، مثلا در نتیجه تغییرات آب و هوایی طولانی مدت است. در این مقاله، کارایی اقتصادی سرمایه گذاری های عمومی در سازگاری در یک چارچوب تعادل عمومی فضایی که بر سطح شهرها تمرکز می شود، مورد بررسی قرار می گیرد. ما یک تحلیل نظری ارائه می دهیم که نشان می دهد نیروهای اساسی تعیین سرمایه گذاری عمیق دولتی در انطباق شهری دارند. ما بیشتر رویکرد به یک مدل تعادل عمومی قابل محاسبه فضایی را گسترش می دهیم و به این ترتیب استراتژی های سرمایه گذاری سازمانی را بهینه می کنیم. تجزیه و تحلیل های ما نشان می دهد که انطباق کامل می تواند یک استراتژی ناکارآمد باشد حتی در مناطق شهری به دلیل طیف گسترده ای از اثرات تعادلی عمومی فضایی مستقیم و غیر مستقیم. سرمایه گذاری بهینه تنها بخش کوچکی از کاهش رفاه غیر سازگاری را کاهش می دهد. یافته ها با توجه به فرضیه ها در مورد بازده نهایی سازگاری، میزان انتقال احتمالی به عنوان پاسخ به یک رویداد نامطلوب (انتقال جابجایی درون شهری و مهاجرت بین شهری) و طرح بودجه ای که برای تطبیق مالی (مالیات بر زمین در مقابل مالیات کار). جالب توجه است، اثرات نامطلوب شهری سازگاری می تواند غیر سازگاری را بیشتر از سازگاری کامل انجام دهد. با این حال، اگر سازوکارهای انطباقی مثل ساختن دایکها و یا حتی انتقال شهرها در دسترس و به اندازه کافی تولیدی باشند، سازگاری کامل می تواند یک گزینه سیاستمدار مناسب باشد که میتواند بخش بزرگی از رفاه بالقوه حوادث شدید را جبران کند. تأثیرات توزیع سرمایه گذاری انطباق شهری (مالکین غایب در مقابل اجاره دهندگان شهری) و همچنین جهت گیری گمراه کننده سیاست گذاران برای به حداکثر رساندن تولیدات شهری به جای رفاه اجتماعی می تواند منجر به سرمایه گذاری بیش از حد در انطباق شهری شود.