ترجمه فارسی عنوان مقاله
ارزیابی بهره وری متقابل براساس واحدهای تصمیم گیری ایده آل و آنتی ایده آل
عنوان انگلیسی
Cross-efficiency evaluation based on ideal and anti-ideal decision making units
کد مقاله | سال انتشار | تعداد صفحات مقاله انگلیسی |
---|---|---|
4381 | 2011 | 8 صفحه PDF |
منبع
Publisher : Elsevier - Science Direct (الزویر - ساینس دایرکت)
Journal : Expert Systems with Applications, Volume 38, Issue 8, August 2011, Pages 10312–10319
فهرست مطالب ترجمه فارسی
چکیده
1. مقدمه
2.ارزیابی بهره وری متقابل
جدول 1 : ماتریس بهره روی متقابل برای n واحدتصمیم گیری
3.مدل های جدید DEA برای ارزیابی بهره وری متقابل
4. مثال های عددی
جدول 3: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 4: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 5: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 6: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 4
جدول 7: میانگین بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل بدبینانه و مدل خوشبینانه
چدول 9: ماتریس بدبینانه هفت گروه اموزشی در دانشگاه
چدول 10: ماتریس خوشبینانه هفت گروه اموزشی در دانشگاه
چدول 11: ماتریس متقابل بهره روی هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 1
چدول 12: ماتریس ارزیابی متقابل هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 2
چدول 13: ماتریس ارزیابی متقابل هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 3
چدول 14: ماتریس بهره وری متقاطع هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 5
جدول 15: جمع آوری رتبه بندی های متفاوت در رتبه بندی کلی با روش بردا
5. نتیجه گیری
1. مقدمه
2.ارزیابی بهره وری متقابل
جدول 1 : ماتریس بهره روی متقابل برای n واحدتصمیم گیری
3.مدل های جدید DEA برای ارزیابی بهره وری متقابل
4. مثال های عددی
جدول 3: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 4: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 5: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 3
جدول 6: ماتریس بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل 4
جدول 7: میانگین بهره روی متقابل 5 واحدتصمیم گیری با مدل بدبینانه و مدل خوشبینانه
چدول 9: ماتریس بدبینانه هفت گروه اموزشی در دانشگاه
چدول 10: ماتریس خوشبینانه هفت گروه اموزشی در دانشگاه
چدول 11: ماتریس متقابل بهره روی هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 1
چدول 12: ماتریس ارزیابی متقابل هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 2
چدول 13: ماتریس ارزیابی متقابل هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 3
چدول 14: ماتریس بهره وری متقاطع هفت گروه اموزشی در دانشگاه با مدل 5
جدول 15: جمع آوری رتبه بندی های متفاوت در رتبه بندی کلی با روش بردا
5. نتیجه گیری
ترجمه کلمات کلیدی
-
تحلیل پوششی داده - ارزیابی بهره وری وری متقابل - واحدهای تصمیم گیری ایده آل و ضد ایده آل - فاصله از واحدهای تصمیم گیری ایده آل و ضد ایده آل
کلمات کلیدی انگلیسی
ترجمه چکیده
ارزیابی بهره وری متقابل روشی موثر برای رتبه بندی واحدهای تصمیم گیری (DMUs) است،که از ورودی های متعدد برای تولید خروجی های متعدد استفاده می کند. معمولا این مدل ها می توانند به مدل های خوشبینانه و یا بدبینانه بسته به اولویت های ذهنی تصمیم گیرنده (DM) درباره ی این دو مورد افراطی، توسعه پیدا کنند. این مقاله چندین مدل تحلیل پوششی داده های جدید (DEA) را برای ارزیابی بهره وری متقابل با معرفیDMU مجازی ایده آل (IDMU) و DMU مجازی آنتی ایده آل (ADMU) مطرح می کند. مدل های جدید DEA وزن های ورودی و خروجی را از نقطه نظر فاصله ازIDMU یا ADMU بدون اینکه نسبت به DMUهای دیگر بدبینانه یا خوشبینانه باشند، تعیین می کنند.در نتیجه، اندازه گیری بهره وری متقابل با مدل های جدید DEA بی طرف و منطقی تر است. مثال های عددی برای نشان دادن کاربردهای بالقوه مدل های جدید DEA و تاثیرشان در رتبه بندی DMU ها ارائه می شوند.
ترجمه مقدمه
تحلیل پوششی داده ها (DEA) روشی برای ارزیابی عملکرد گروهی از واحدهای تصمیم گیری (DMUs) است که از ورودی های متعدد برای تولید خروجی های متعدد استفاده می کنند. تحلیل پوششی داده ها، عملکرد واحدهای تصمیم گیری را با به حداکثر رساندن بهره وری هر DMU، تحت محدودیت های مربوط به اینکه هیچکدام از بهره وری های واحد های تصمیم گیری نمی تواند بزرگتر از یک باشد، اندازه گیری می کند. بهره وری اندازه گیری شده در این روش به بهره وری خوشبینانه یا بهترین بهره وری نسبی اشاره می کند. روش اندازه گیری بهره وری خوشبینانه واحدهای تصمیم گیری، خود ارزیابی را منعکس می کند. اگر DMU با نمره بهره وری یک، خود ارزیاب باشد، به آن کارایی DEA گفته می شود؛ در غیر این صورت، بهDMU ناکارایی DEA گفته می شود. معمولا واحدهای کارآمد DEA بهتر از واحد های ناکارآمد DEA اجرا می شوند.
خود ارزیابی، مجموعه ایی از مناسب ترین وزن های ورودی و خروجی را به هر DMU برای به حداکثر رساندن بهره وری خوشبینانه اختصاص می دهد، که اغلب به بیش از یک DMU منجر می شود که به عنوان کارایی DEA ارزیابی می شود و قادر به تبعیض قراردادن نیست. به منظور بهبود قدرت تبعیض آمیز DEA، ارزیابی هم نوعان به عنوان مکملی برای خود ارزیابی پیشنهاد شد. ارزیابی هم نوعان، عملکرد واحدهای تصمیم گیری را نه تنها از نظر کارایی خوشبینانه ، بلکه از نظر محاسبه بهره وری متقابل شان هم با استفاده از وزن های تعیین شده با واحدهای تصمیم گیری هم نوعان دیگر ارزیابی می کند. بنابراین ارزیابی بهره وری متقابل هم نامیده می شود.
ارزیابی بهره وری متقابل اولین بار توسط سکستون، سیلکمن و هوگان در سال 1986 مطرح شد و بعد از آن توسط دویل و گرین در سال های 1994 و 1995 مورد بررسی قرار گرفته شد. ارزیابی بهره وری متقابل مجموعه ای منحصر به فرد از وزن های ورودی و خروجی را برای هرDMU تعیین می کند و سپس کارایی آن را با استفاده از تمام مجموعه وزن ها محاسبه می کند. بنابراین، هرDMU در عین حال جوابهای بهینه ی چندگانه خواهد داشت، که میانگین عملکرد کلی DMU را نشان می دهند. بر اساس میانگین بهره وری متقابل، واحدهای تصمیم گیری می توانند مقایسه و رتبه بندی شوند.
با توجه به قدرت تبعیض آمیز قوی آن، ارزیابی بهره وری متقابل کاربردهای وسیعی در ادبیات DEA پیدا کرده است. به عنوان مثال، شانگ و سیئوشی در سال 1995 از ارزیابی بهره وری متقابل برای انتخاب کارآمد ترین سیستم های تولید انعطاف پذیر (FMS) استفاده کردند. گرین ،دویل و کوک در سال 1996 ارزیابی بهره وری متقابل را برای روش رای گیری ترجیحی و رتبه بندی پروژه به کار گرفتند. بیکر و تالیوری در سال 1997 ارزیابی بهره وری متقابل را برای انتخاب ربات های صنعتی اعمال کردند. سان در سال 2002 از ارزیابی بهره وری متقابل برای اختلاف بین ماشینهای کنترل عددی کامپیوتر (CNC) خوب و بد استفاده کرد. اتری و رویان در سال 2005 فواید ارزیابی بهره وری متقابل را برای تعیین بهترین انتساب کار در سیستم های تولید سلولی (CMS) به کار برنند. لیو و لو (2007a,2007b) عملکرد اقتصادی-محیطی 31 منطقه در چین را با در نظر گرفتن فاکتورهای محیطی متعدد بررسی کردند و سپس ارزیابی بهره وری متقابل را با تجزیه و تحلیل شاخه ای برای ساختن راهنمای شاخص آموزش برای مناطق ناکارآمد به منظور بهبود تدریجی کارایی، ادغام کردند. وو، لیانگ و یانگ در سال های 2008 و 2009 از ارزیابی بهره وری متقابل در رابطه با تجزیه و تحلیل خوشه ای برای رتبه بندی المپیک و تعیین شاخص استفاده کردند.
تحقیقات نظری درباره ی ارزیابی بهره وری متقاطع هم بررسی شده است. به عنوان مثال، اندرسون، هولینگسورس و اینمن در سال 2002 ماهیت وزن ثابت ارزیابی بهره وری متقابل که در آن تنها یک ورودی وجود دارد را نشان دادند و با یک مثال عددی نشان دادند که این مجموعه ثابت نهان وزن ها هنوز هم ممکن است غیر واقعی باشد. سان و لو در سال 2005 مدل پروفایل بهره وری متقابل (CEP) را ارائه دادند که هر ورودی را با توجه به خروجی ها که جداگانه ورودی را مصرف می کند، ارزیابی می کند. بائو، چن، و چانگ در سال 2008 تفسیر جایگزینی برای ارزیابی بهره وری متقابل از نقطه نظرتجزیه و تحلیل در DEAارائه دادند. وو در سال 2009 مدل بهره وری متقابل خوشبینانه بازنگری شده را ارائه داد و از بهره وری متقابل برای ساخت رابطه اولویت فازی برای رتبه بندی DEA استفاده کرد. لیانگ، وو، کوک و زو در سال 2008 سه هدف ثانوی جایگزین برای ارزیابی بهره وری متقابل مطرح کردند. لیانگ، وو، کوک و زو درسال 2008مفهوم بهره وری متقابل را برای بازی بهره وری متقابل تولید کردند و یک الگوریتم تکرار شونده همگرا برای مشتق شدن نقطه ی تعادل Nash ارائه دادند.
وو، لیانگ، و چن در سال 2009 مدل بهره وری متقابل بازی DEA اصلاح شده را با افزودن محدودیتی اضافه برای جلوگیری از تولید بهره وری متقابل منفی تحت بازده نسبت به مقادیر متغیر (VRS) ارائه کردند و آن را برای رتبه بندی المپیک اضافه کردند. وو، لیانگ و یانگ در سال 2009 جواب های بهره وری نهایی را با وزن دهی مقادیر بهره وری متقابل بیش تر از میانگین ساده ی آن ها محاسبه کردند که وزن ها برای جوابهای بهره وری نهایی با استفاده از ارزش شپلی ( (Shapley value در بازی گروهی تعیین می شدند. وو، لیانگ، یانگ و یان در سال 2009 مدل بازی چانه زنی را برای ارزیابی بهره وری متقابل توسعه دادند. در مدل بازی چانه زنی آن ها، هر واحد تصمیم گیری به عنوان یک بازیکن مستقل دیده می شد و راه حل چانه زنی بین بهره وری خوشبینانه وبهره وری متقابل با استفاده از مدل بازی چانه زنی نش (Nash) کلاسیک به دست می آمد. وو، لیانگ، ژا، و یانگ در سال 2009 مدل برنامه نویسی عدد مختلط برای ارزیابی بهره وری متقابل که بهترین رتبه بندی را برای هر واحد تصمیم گیری پیدا می کند، توسعه دادند.
اخیرا، وانگ و چین در سال2010 یک مدل DEA بی طرف برای ارزیابی بهره وری متقابل مطرح کردند و آن را برای ارزیابی وزن متقابل توسعه دادند. مدل DEA بی طرف، نیازی به تصمیم گیری برای انتخابی سخت میان فرمول بدبینانه و خوشبینانه ندارد. مدل DEA وزن های ورودی و خروجی از نظرDMU را که تحت ارزیابی است، بدون اینکه به واحدهای تصمیم گیری دیگر بدبین یا خوش بین باشد، تعیین می کند. محاسبه بهره وری متقابل در این روش باعث بی طرف بودن و منطقی تر بودن مدلها شده است.
در این مقاله، ما چهار مدل DEA بی طرف تر برای ارزیابی بهره وری متقابل از دیدگاه تجزیه و تحلیل تصمیم گیری شاخصهای چندگانه (MADA) ارائه می کنیم که با DMU ایده آل و DMU آنتی ایده آل ایجاد می شوند. این مدل های جدید DEA بینش بیشتری درباره ی ارزیابی بهره وری متقابل ارائه می کنند و تئوری و روش DEA را ترقی می دهند. ادامه مقاله به شرح زیر است. بخش 2. مقدمه ای کوتاه برای بررسی متقابل بهره وری و فرمولاسیون اصلی آن ارائه می دهد. در بخش 3. مدل های جدید DEA برای ارزیابی بهره وری متقابل توسعه داده می شوند. در بخش 4. مثال های عددی مورد بررسی قرار می گیرند. بخش 5. نتیجه گیری مقاله است.